جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

«مراقد اهل البيت فى القاهره»، اثر ابوالبركات زكى الدين محمد زكى ابراهيم، كتابى است به زبان عربى كه به معرفى آرامگاه‌هاى آن دسته از ذريه پيامبر اكرم (صلی الله علیه و آله و سلم) كه در مصر واقع شده مى‌پردازد. كتاب؛ مشتمل بر مقدمه چاپ نخست و نيز مقدمه چاپ‌هاى بعدى كتاب و سيزده باب و يك خاتمه و ملحقات مى‌باشد. مولف در باب نخست كتاب با اشاره به خصومت نواصب نسبت به اهل بيت (علیهم السلام) و انكار فضائل ايشان، به نقل حديث شريف ثقلين پرداخته و آن را مورد بررسى قرار مى‌دهد. باب دوم كتاب، به معرفى امام على (علیه السلام) و حضرت فاطمه (سلام الله علیها) و امام حسن (علیه السلام) و امام حسين (علیه السلام) اختصاص يافته و كنيه و القاب ايشان معرفى و مختصرى از زندگى‌نامه آنان آمده است. باب سوم، به معرفى به مقام رأس الحسين (علیه السلام) در قاهره اختصاص يافته و مولف با استناد به ديدگاه مورخان و نيز بر اساس كتاب‌هايى كه در موضوع سيره نگاشته شده، اثبات مى‌كند كه اين مقام در قاهره واقع شده است. وى همچنين شهادت عده‌اى از عدول علما مبنى بر مدفون گشتن سر مبارك امام حسين (علیه السلام) در قاهره را نقل مى‌كند. باب چهارم، به معرفى مرقد زينب كبرى (سلام الله علیها) و چند بانوى ديگر كه زينب نام دارند، اختصاص يافته است. باب پنجم، به معرفى دو بانوى بزرگوار به نام نفيسه صغرى و نفيسه كبرى اختصاص يافته است. باب ششم، به معرفى دو بانو كه سكينه نام داشته و در قاهره مدفون گرديده‌اند، اختصاص يافته است باب هفتم، به معرفى بانوانى كه رقيه نام داشته‌اند، اختصاص يافته است. باب هشتم، به معرفى بانوانى از اهل بيت كه فاطمه نام داشته‌اند، اختصاص يافته است: باب نهم، به معرفى دو بانو به نام آمنه اختصاص يافته است باب دهم، به معرفى برخى از اشراف اهل بيت (علیهم السلام) كه در مصر مدفون‌اند، اختصاص يافته است باب يازدهم، به معرفى مراقد سادات طباطبايى؛ همچون على بن حسن بن طباطبا، احمد بن على بن حسن طباطبا و... و نيز سادات وفائيه اختصاص يافته است. در باب سيزدهم، درباره منصب نقابت اشراف كه از طرف خلفاى فاطمى به سادات اعطا گرديد و نيز از اختصاص سادات به پوشيدن عمامه سبز سخن به ميان آمده است.

الشيعة في المملكة العربية السعودية اثر حمزه حسن، پژوهشی است پیرامون بررسی وضعیت شیعیان در عربستان سعودی که به زبان عربی و در دوران معاصر نوشته شده است. نویسنده که خود فعال شیعی است، در مقدمه، رسالت خود را از نگارش‌ کتاب، شناساندن‌ جامعه شیعه در عربستان سعودی به خود و دنیای خارج و نیز آگاهی بخشیدن به محدودیت‌ها، تنگناها و موانع سر راه جامعه شیعه و دفاع از شهروندان شیعه در پادشاهی سعودی بیان کرده است.علاوه بر این نویسنده در این کتاب از منابع آرشیوی و اسنادی که‌ از دسترس دیگران خارج است استفاده کرده و به‌طور جامع تاریخ این جامعه را شرح داده است. اثر حاضر، برای آگاهی پژوهشگران‌ و علاقه‌مندان‌ به وضعیت شیعیان در عربستان سعودی اهمیت بسیاری دارد. این کتاب اولین و آخرین کتاب جامعی‌ است‌ که در آن، فقط به جامعه شیعه‌، تاریخ‌ و رویدادهای مربوط‌ به‌ جایگاه‌ آن در عربستان توجه‌ شده است. جلد دوم رویدادهای‌ این منطقه را از‌ سال‌ 1913 تا 1991م دربر می‌گیرد. این جلد با عنوان «احتلال» آغاز شده است. نویسنده بر این ادعاست که منابع و مصادر درباره چگونگی اشغال احساء و قطیف یکی است، اما روایت‌ها بر آن متفاوت است؛ زیرا‌ حکام سعودی بر اساس نظر شخصی خود آن را تفسیر می‌کنند. وی اشغال قطیف و احساء را مرحله‌ای مهم در تاریخ آل سعود دانسته و در شرح آن از اسناد انگلیسی نیز استفاده کرده است. او در‌ این‌ بخش، موضع انگلیس، تغییر موضع ترک‌ها و درگیری آن‌ها با انگلیس و آل سعود را شرح داده است. پس‌ازآن ‌رویدادهای جنگ جهانی اول و فشارهای ناشی از ایدئولوژی وهابیت مدنظر قرار داده است. نویسنده حمله‌ وهابی‌ها‌ به مکان‌های مقدس را ذیل عنوان «نکبة البقیع الاولی» شرح داده است. اوضاع اقتصادی در احساء و قطیف (1913-1940)» عنوان دیگری است که در آن، نویسنده وضعیت اقتصادی و فقر شیعیان‌ ‌ ‌ساکن‌ در منطقه شرق عربستان را، که غنی‌ترین منطقه جهان به شمار می‌آید، بررسی کرده است. وجود نفت در منطقه شرقی عربستان، که شیعه‌نشین است، به این منطقه اهمیت بسیاری بخشید و با افزایش‌ قیمت نفت‌، شیعیان‌ این منطقه عاملی مهم و تأثیرگذار‌ در‌ تحولات عربستان‌ تلقی شدند. نویسنده این موضوع را ذیل عنوان «شیعه در دوره نفت (1938-1990)» بررسی کرده و ادامه بحث را که به‌ بی‌توجهی‌ سران‌ حکومت سعودی به مناطق شیعه‌نشین مربوط می‌شود، در بخش‌ «بی‌توجهی‌ به مناطق شیعه» دنبال نموده است. وضع قانون‌های کاری برای محدود کردن کارگران شیعه، به‌ویژه در صنعت نفت، از اقدامات‌ حکومت‌ آل‌ سعود بود که در بخش «قوم‌گرایی کارگران»، بررسی شده است. این‌ وضعیت به اعتصاب‌های شیعیان و درنتیجه تغییر قوانین یادشده منجر شد که مطالب مربوط به آن در «قوم‌گرایی آرامکو» بیان‌ شده‌ است. «شهرهای نفت» و «شیعه و روند فعالیت‌های ملی در عربستان سعودی» نام بخش‌های‌ دیگری‌ از کتاب است که نویسنده وضعیت شیعیان در آن‌ها را تا دوره معاصر بررسی کرده است

تحلیل و تبیینی از آراء عبدالکریم سروش و محمد مجتهد شبستری درباره مناسبات دین و عقل است. در این بحث رویکردهای گوناگونی در میان متفکران دینی وجود دارد که نویسنده آنها را تحت عنوان ایمان‏گرایی، عقل‏گرایی، نص‏گرایی، تفکر مسیحی و اسلامی مطالعه کرده سپس ماهیت ایمان، عقلانیت، خاتمیت و تکامل معرفت دینی و نیز نقش عقل در توجیه آموزه‏های دینی را از دیدگاه این دو متفکر تحلیل نموده سپس به نقد آراء آنها پرداخته و کمبودها، تناقضات و ضعف‏های اندیشه دینی عقلانی سروش و شبستری را مشخص کرده است.

رجعت از باور های شیعه امامیه و به معنای زنده شدن و بازگشت برخی انسان های نیکوکار و بدکار به دنیاست که پس از ظهور حضرت ولی عصر عج الله فرجه الشریف بر اساس اراده خداوند تعالی و وعده او به برقراری حکومت صالحان و مجازات بدکاران رخ خواهد داد. عالم ربانی آیت الله سید احمد زنجانی در این نوشتار، انکار رجعت از سوی فرید تنکابنی و شریعت سنگلجی را مردود دانسته و با توجه به وجود دلایل محکم از آیات و روایات، چنین ادعایی را به منزله غیب گویی و خارج از قواعد اولیه پژوهش می شمارد و اعتبار استدلال به قرآن، سنت و اجماع را در اثبات رجعت، با حفظ تمامی موازین نقد علمی، به شیوایی و با روشی منسجم بیان می کند. اثر حاضر با قلمی شیوا و شیرین مطابق انصاف و موازین نقد علمی نگاشته شده و افزون بر مباحث علمی و تحقیقی، در واقع نمونه ای اجتهادی از روش نقد را اازائه میکند و خواننده را با راه صحیح اصلاح فهم دینی، به دور از روش های غیر علمی و برخورد های گزینشی آشنا می سازد. این کتاب در شش بخش تنظیم شده است: بخش اول: مقدمات بحث بخش دوم: ادله قائلان به رجعت بخش سوم: چند فایده رجالی بخش چهارم: معرفی اهل رجال و کتب رجالی بخش پنجم: بررسی رجال احادیث رجعت بخش ششم: بررسی ادله منکرین رجعت کتاب «ایمان و رجعت: نقدی بر کتاب اسلام و رجعت فرید تنکابنی » تألیف آیت الله حاج سید احمد زنجانی در 392 صفحه در سال ۹۶ توسط انتشارات مرکز فقهی امام محمد باقر علیه‌السلام به چاپ رسیده است.

در این نوشتار، مقوله "نزول وحی "ذیل پانزده پرسش و پاسخ نقد و بررسی می‌شود. پرسش‌ها با مضامین از این قبیل مطرح شده‌اند" :تجربه نبوی"، "تعریف نبوت"، "واکنش بشری پیامبر (ص) نسبت به حوادث"، "ذات اسلام "و "دین به عنوان حادثه‌ای تاریخی ."

هیچ بشری را توان سخن گفتن با خدا نیست مگر به واسطة یکی از این سه طریق: یا از راه وحی (که مختصّ به انبیا و پیامبران است) و یا از راه الهام و از پس پردة غیب و یا به واسطة فرستادن رسل و پیامبران (که جنبة تعلیمی و اکتسابی دارد). بنابراین سخن گفتن خدای متعال با بندگانش عبارت است از افاضة علوم و نزول آن‌ها بر نفوس بندگان به طرق مختلف مانند: وحی و الهام و تعلیم به واسطة پیامبران و معلّمین (راهنمایان به سوی حق و معرفت). نوشتار حاضر به نقد نظریه دکتر عبدالکریم سروش درباره وحی اختصاص دارد.