جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: در تفسیرهای فمینیستی جان رالز، روث ابی هشت مقاله در پاسخ به کار جان رالز از منظر فمینیستی جمع آوری می کند. مقدمه ای چشمگیر توسط ویراستار، مروری زمانی از تعاملات فمینیستی انگلیسی زبان با رالز از نظریه عدالت او به بعد ارائه می دهد. ابی به بررسی طیفی از موضوعاتی می پردازد که توسط خوانندگان فمینیست رالز بررسی می شود، و همچنین اختلاف نظر گسترده منتقدان در مورد ارزش مجموعه رالز برای اهداف فمینیستی. هشت مقاله‌ای که در ادامه می‌آیند گواهی بر دوگانگی ادامه‌دار در میان خوانندگان فمینیست رالز است. از منظر نظریه سیاسی و فلسفه اخلاقی، اجتماعی و سیاسی، مشارکت کنندگان به جنبه های خاصی از کار رالز می پردازند و آن را در مورد انواع شیوه های دنیوی مربوط به نابرابری جنسیتی و خانواده، ساختن معلولیت، و عدالت در زندگی روزمره به کار می برند. روابط و حقوق بشر در سطح بین المللی. تأثیر کلی این است که حسی از طیف وسیعی از پاسخ‌های انتقادی احتمالی فمینیستی به رالز، از طرد شدن تا پذیرش را در بر می‌گیرد. به غیر از سردبیر، امی آر باهر، آیلین هانت باتینگ، الیزابت بریک، کلر چمبرز، نانسی جی. هیرشمن، آنتونی سیمون لادن، جانیس ریچاردسون و لیزا اچ. شوارتزمن مشارکت کنندگان هستند.

ترجمه ماشینی: نظریه عدالت جان رالز که اولین بار در سال 1971 منتشر شد، مسلماً مهمترین اثر فلسفه اخلاق و سیاسی قرن بیستم است. این متن اصلی در دوره های کارشناسی تئوری سیاسی است، این متن کلاسیکی است که در آن رالز سهم شگفت انگیزی در اندیشه سیاسی و اخلاقی دارد. «نظریه عدالت» رالز: راهنمای خواننده، مقدمه ای مختصر و قابل دسترس برای این اثر بسیار مهم و چالش برانگیز ارائه می دهد. این کتاب که به طور خاص برای پاسخگویی به نیازهای دانش آموزانی که برای اولین بار به رالز می آیند نوشته شده است، راهنمایی هایی در مورد موارد زیر ارائه می دهد: - زمینه فلسفی و تاریخی - تم های کلیدی - خواندن متن - استقبال و نفوذ - بیشتر خواندن

ترجمه ماشینی: جان رالز در چند دهه گذشته تأثیر بسزایی در بسیاری از مباحث فلسفه سیاسی داشته است. این جلد قدردانی از لیبرالیسم سیاسی اوست، که بارها در طول زمان دستخوش تغییراتی شده است، با توجه به پیامدهای آن برای دولت قانون اساسی، حقوق بین‌الملل و تاریخ اندیشه‌ها.

ترجمه ماشینی: در کتاب «چرا لیبرالیسم سیاسی؟»، پل وایتمن تفسیر تازه، دقیق و قانع‌کننده‌ای از دلایل جان رالز برای گرفتن به اصطلاح «چرخش سیاسی» ارائه می‌کند. وایتمن به قول رالز می‌گوید که عدالت به‌عنوان انصاف به‌عنوان شکلی از لیبرالیسم سیاسی به‌دلیل ناهماهنگی که رالز در برخورد اولیه‌اش با ثبات اجتماعی پیدا کرده بود، بازسازی شد. او استدلال می‌کند که ناهماهنگی با شناسایی تهدیدهای ثبات که رالز اولیه به آن توجه می‌کرد، بهتر دیده می‌شود. یکی از این تهدیدها که اغلب توسط خوانندگان رالز نادیده گرفته می‌شود، این تهدید است که عدالت یک جامعه منظم با معضل عمومی زندانیان تضعیف می‌شود. نشان دادن چگونگی تلاش رالز «نظریه عدالت» برای جلوگیری از این تهدید، نشان می‌دهد که بخش سوم آن کتاب که بسیار مورد غفلت قرار گرفته‌است، به‌طور قابل‌توجهی علاقه‌ی فلسفی بیشتری دارد، و تمرکز بسیار بیشتری نسبت به آنچه که عموماً قدردانی می‌شود، دارد. ویتمن تلاش‌های رالز را برای نشان دادن پایداری یک جامعه عادلانه به دقت بازسازی می‌کند و به همان اندازه با دقت نشان می‌دهد که چرا رالز فکر می‌کند این استدلال‌ها با سایر بخش‌های نظریه او سازگار نیست. ویتمن سپس نشان می‌دهد که تغییراتی که رالز در دیدگاه خود بین «نظریه عدالت» و «لیبرالیسم سیاسی» ایجاد کرد، ناشی از تلاش او برای رفع ناسازگاری است و نشان می‌دهد که در نهایت می‌توان از خطر دوراهی زندانی تعمیم‌یافته جلوگیری کرد. بازیابی دو رویکرد رالز در مورد ثبات به پاسخگویی به سؤالات بحث برانگیز در مورد نقش جایگاه اصلی و پایه های عدالت به عنوان انصاف کمک می کند. نتیجه خوانشی قدرتمند و یکپارچه از آثار رالز است که چرخش سیاسی او را توضیح می دهد و درگیری پایدار او را با برخی از عمیق ترین دغدغه های زندگی بشر نشان می دهد.

ترجمه ماشینی: در این کتاب، جفری برکوسن تأثیرات عظیم و در عین حال عمدتاً ناشناخته ژان ژاک روسو و گئورگ ویلهلم فردریش هگل را بر جان رالز، مهم‌ترین فیلسوف سیاسی قرن بیستم، ارائه می‌کند. در حالی که تأثیر مستند امانوئل کانت بر رالز عمیق و عمیق است، ویژگی‌های کانتی و تفسیر عدالت به‌عنوان انصاف، کل داستان را در مورد آن دکترین بیان نمی‌کند. برکوسون با تکیه بر سخنرانی‌های رالز درباره تاریخ فلسفه اخلاق و سخنرانی‌های او درباره تاریخ فلسفه سیاسی، گزارش دقیق‌تر و دقیق‌تری از فلسفه اخلاقی و سیاسی رالز در پرتو این تأثیرات ناچیز به خواننده ارائه می‌دهد. این تصویر جدید و غنی‌تر از فلسفه سیاسی رالز نشان می‌دهد که تصور رالز از معقول‌بودن - تصور او از نوع و میزان تعهدات ما در قبال افرادی که با آن‌ها درگیر همکاری اجتماعی هستیم - به‌طور آشکاری خواستارتر و در نتیجه جذاب‌تر از بسیاری است. مفسران و منتقدان فرض می کنند. رالز به روسو و هگل روی می‌آورد، که هر دو تصاویر جذابی از شهروندی درگیر ارائه می‌دهند که شایسته تقلید است.

ترجمه ماشینی : این حجم از مقالات جدید، تفاسیر پیشگامانه ای از برخی از محوری ترین موضوعات فلسفه ویتگنشتاین ارائه می کند. گروهی برجسته از مشارکت‌کنندگان نشان می‌دهند که چگونه اندیشه ویتگنشتاین می‌تواند به نحو ثمربخشی در بحث‌های معاصر در معرفت‌شناسی، متافلسفه و فلسفه زبان به کار رود. این جلد رویکردهای تاریخی و سیستماتیک به روش‌ها و دیدگاه‌های ویتگنشتاینی را با مقالاتی که تجزیه و تحلیل مفصلی را ارائه می‌دهند و برای دانش‌آموزان و همچنین متخصصان در دسترس خواهد بود، ترکیب می‌کند. نتیجه تصویری غنی و روشنگر از یک شخصیت کلیدی در فلسفه قرن بیستم و اهمیت مستمر او برای مطالعه فلسفی است.

ترجمه ماشینی : این کتاب با درگیر شدن با این پرسش که تا چه اندازه علوم انسانی، اقتصادی یا اجتماعی واقعاً علم هستند، از جستجوی معیار یا تعریفی دور می‌شود که به ما این امکان را می‌دهد که علمی را از غیر علمی به شدت تشخیص دهیم. در عوض، این کتاب به دنبال شفافیت در رابطه با فعالیت‌های مختلف بشری است تا نیاز احساس شده برای چنین مرزبندی را برطرف کند. به عبارت دیگر، Read رویکردی «درمانی» به موضوع وضعیت و ماهیت این موضوعات را دنبال می‌کند. با بحث در مورد کار کوهن، وینچ و ویتگنشتاین در رابطه با مسئله اساسی روش شناسی، «ویتگنشتاین در میان علوم» به بررسی ماهیت خود علم (طبیعی) می پردازد که در پرتو آن مجموعه ای از موارد متوالی از رشته های علمی فرضی بررسی می شود. تجزیه و تحلیل می شوند. این کتاب که سهمی بدیع و قابل توجه در روش شناسی علوم اجتماعی و فلسفه علم و «علوم انسانی» دارد، مورد توجه دانشمندان و فیلسوفان اجتماعی و همچنین روانپزشکان، اقتصاددانان و دانشمندان علوم شناختی خواهد بود.

ترجمه ماشینی : این کتاب نشان می‌دهد که روش‌های فلسفی متأخر لودویگ ویتگنشتاین را می‌توان به نحو ثمربخشی برای چندین مسئله در فلسفه اخلاق معاصر به کار برد. نویسنده دیدگاه های اخلاقی ویتگنشتاین را مورد توجه قرار داده و به موضوعاتی چون فرااخلاق، عینیت در اخلاق و ادراک اخلاقی می پردازد. خوانندگان بینشی در مورد چگونگی تفکر ویتگنشتاین در مورد مسائل فلسفی و روشی جدید برای نگریستن به مسائل اخلاقی به دست خواهند آورد. کتاب از سه بخش تشکیل شده است. در بخش اول، روش‌های فلسفی متأخر ویتگنشتاین، از جمله مقایسه روش‌های فلسفی با روش‌های درمانی مورد بحث قرار می‌گیرد. این کتاب سپس به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه این روش‌ها بینشی به دیدگاه‌های اخلاقی ویتگنشتاین می‌دهند. خوانندگان متوجه خواهند شد که چگونه این موارد در پرتو اندیشه های فلسفی بعدی او خوانده می شود. در بخش سوم، روش‌های بعدی ویتگنشتاین برای مسائل فلسفه اخلاق معاصر، از جمله نگاهی به پرسش‌هایی برای توصیه‌های اخلاقی به کار می‌رود. نویسنده برخی از ادبیات ثانویه در مورد روش‌های فلسفی متأخر ویتگنشتاین را بررسی و نقد می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه موضوع کتاب را می‌توان در تحقیقات آینده توسعه داد. در این مجلد روشنگر و به خوبی نوشته شده چیزی ارزشمند برای خوانندگان همه سطوح وجود دارد. به ویژه برای محققان و دانشجویان ویتگنشتاین، فلسفه و اخلاق جذاب خواهد بود.

ترجمه ماشینی : آیا می توانیم در مورد خدا معنادار صحبت کنیم؟ جنبش الهیاتی که به عنوان تومیسم دستوری شناخته می شود تأیید می کند که زبان دینی مزخرف است، زیرا واقعیت خدا فراتر از ظرفیت ما برای بیان است. استفان مولهال ادعاهای این جنبش را (همانطور که در آثار هربرت مک کیب و دیوید بورل مثال می‌زند) به‌عنوان وارث مشروع روش‌های فلسفی ویتگنشتاین و نیز پروژه الهیات آکویناس ارزیابی می‌کند. مانع اصلی این ادعا این است که تومیسم دستوری، بی معنی بودن زبان دینی را هنگامی که در مورد خدا به کار می‌رود، سنگ محک بینش تومیست می‌سازد، در حالی که «چرند» در آثار ویتگنشتاین به طور استاندارد صرفاً اصطلاحی برای انتقاد تلقی می‌شود. مولهال استدلال می‌کند که اگر ویتگنشتاین با عبارات ارائه‌شده توسط کار کورا دایموند و استنلی کاول خوانده شود، می‌توان هم در آثار اولیه و هم در نوشته‌های بعدی‌اش جایی برای نقش مثبت‌تر به گفته‌های بی‌معنا پیدا کرد-- امری که در گرو بهره برداری از قیاس زبان دینی و معماها است. و هنگامی که این همسویی بین ویتگنشتاین و آکویناس برقرار شد، همچنین به ما امکان می‌دهد راه‌های مختلفی را ببینیم که آثار بعدی او بعد کمال‌گرایانه دارد - از این نظر که با دغدغه‌های کمال‌گرایی اخلاقی همپوشانی دارد، و از این نظر که اهمیت فلسفی زیادی به آن نسبت می‌دهد. آنچه را که الهیات و فلسفه به طور سنتی «کمالات» و «استعلایی» نامیده اند، به ویژه مفاهیمی مانند هستی، حقیقت، و وحدت یا یگانگی. این امر منجر به برداشتی رادیکال از نقش کاربرد مشابه در زبان و به همین ترتیب در رابطه بین فلسفه و الهیات می شود.