چکیده :
مسئله جایگاه و عدالت صحابه از مهم‌ترین بحث‌های اعتقادی میان اهل سنت و شیعیان است.
زرقاوی، از رهبران سلفیه جهادی، به تبعیت از عموم اهل سنت با توسعه در شمول صحابی و برداشت‌های سطحی و تفسیر به رأی از ظاهر برخی آیات قرآن و احادیث نبی اکرم (ص)، به اثبات عدالت صحابه بر اساس کتاب و سنت معتقد می‌شود.
اما به دنبال یافتن دستاویزی برای تکفیر شیعه، چنین استدلال می‌کند که عدالت صحابه به نص آیات الاهی و روایات نبوی ثابت است.
بنابراین، انکار عدالت صحابه، مستلزم انکار کتاب و سنت و در نتیجه خروج از دین است و شیعیان را با اتهام این انکار تکفیر کرده، به جهاد با آنان حکم می‌کند.
بررسی آیات و روایات، نه‌تنها ادعای اثبات عدالت صحابه را رد می‌کند، بلکه نصوص شرعی در جرح صحابه بسیار است.
از سوی دیگر، با فرض پذیرش دلالت آیات و روایات بر عدالت صحابه، انکار عدالت صحابه موجب خروج از دین و مجوز تکفیر نیست، زیرا موانع تکفیر نظیر ضروری‌بودن موضوع انکارشده، وجود یقین، قابلیت تأویل و جهل در نظر گرفته نشده است.
بنابراین، تکفیر شیعه در صورتی جایز است که انکار عدالت صحابه مستلزم انکار عامدانه و آگاهانه کتاب و سنت باشد و به نقض شهادتین یا ضروریات دین منجر شود و خروج از دین تلقی گردد.
the status and justice of the companions are among the most important religious debates between sunnis and shiites.
zarghawi, one of the leaders of salafi jihadism, while following the majority of sunnis by expanding the concept of sahabi (companion), presenting superficial perceptions and opinion-oriented interpretation based on the appearance of some verses of the quran and hadiths of the holy prophet (s), believes that the sahaba (companions) based on the quran and tradition were just.
however, after finding a reason for excommunicating the shiites, he argues that the justice of the companions is proven through divine verses and prophetic traditions.
therefore, denying the justice of the companions leads to denying the quran and tradition and, in turn, leaving the religion.
hence, he excommunicates the shiites by accusing them of this denial and decrees jihad against them.
examining the verses and narrations, not only rejects the claim of justice of the companions but there are many religious texts in which the companions are criticized.
on the other hand, assuming that the verses and narrations indicate the justice of the companions, denying their justice does not lead to leaving the religion and allowing excommunication, because the obstacles of excommunication, such as the necessity of the denied subject, the existence of certainty, the possibility of interpretation, and ignorance, have not been taken into account.
therefore, it is permissible to excommunicate the shiites if only the denial of the justice of the companions leads to a deliberate and conscious denial of the quran and tradition, and results in the violation of shahdatayn (two testimonies) or the fundamental islamic beliefs and practices, and is considered apostasy from the religion.
نویسنده :
نفیسه احمدوند، مهدی فرمانیان ، سید مهدی علیزاده موسوی
منبع اصلی :
https://mazaheb.urd.ac.ir/article_151062_2e957673983ee6da33a2d2eb15582d25.pdf
پایگاه :
پایگاه مجلات 5
(پژوهش نامه مذاهب اسلامی- سال 1401- دوره 9- شماره 17- از صفحه 127 تا 159)
یادداشت :
کلیدواژه‌ها
عدالت تکفیر صحابه سلفیه سلفیه جهادی زرقاوی
کلیدواژه‌ها [English]
Justice Excommunication Companions Salafism Salafi Jihadism Zarghawi