چکیده :
ترجمه ماشینی :
سه روشنفکر، تان سیتونگ 譚嗣同 (1865-1898)، کانگ یووی 康有爲 (1858-1927)، و لیانگ کیچائو (啶73-1858)، در دوره ای از شکاف عمیق سیاسی، شورش، اعتیاد به تریاک، درگیری های خارجی و پریشانی اقتصادی.
1929)، سیستم های فلسفی را برای شناسایی منبع مشکلات چین و ابداع راه حل ها توسعه دادند.
با این نظریه های فلسفی، آنها یک جنبش سیاسی برای اصلاح دولت و جامعه چین به اجرا گذاشتند که به "اصلاحات صد روزه" (wuxubianfa 戊戌變法) در سال 1898 معروف است.
در حالی که دانشمندانی مانند چانگ هائو، وینگ سیت چان، و جوزف آر.
همه یا بر روی همه یا برخی از این اصلاح طلبان نوشته شده است، آنها این کار را تا حد زیادی از دیدگاه تاریخ فکری چین انجام داده اند.
با این حال، تعداد بسیار کمی از فیلسوفان نظریات این دوره را به طور دقیق تحلیل کرده و سعی کرده اند آنها را با تفکر غربی وارد گفتگو کنند.
تقریباً هیچ‌کدام راه‌های مختلفی را که این فیلسوفان درباره مفهوم اصلی کنفوسیوس ren 仁 (انسانیت/انسانیت) در حین توسعه نظریه‌های خود بحث کردند، بررسی نکرده‌اند.
این پایان نامه با بررسی نقشی که این مفهوم سنتی در گفتمان های نوسازی سه فیلسوف اصلی اصلاحات محوری صد روزه چین ایفا کرد، به این شکاف در تحقیق می پردازد.
این مفهوم برای درک فلسفه کنفوسیوس از خود همراه با پروژه‌های هم‌زمان تزکیه خود، حکومت اخلاقی و یادگیری ضروری است.
ردیابی تاریخچه این مفهوم مهم به ما امکان می دهد تا بررسی کنیم که چگونه گفتمان فلسفی درباره خودخواهی و انسانیت در این دوره شکل گیری تغییر کرد.
این درک به نوبه خود، iii تصویر جهانی تری از فلسفه مدرن به ما ارائه می دهد و تقابل های اساسی مانند شرق/غرب، سنتی/مدرن و دینی/سکولار را مشکل ساز می کند.
فصل اول با یک یادداشت کلی در مورد روش شناسی این پروژه آغاز می شود.
من استدلال می‌کنم که ما باید از این فرض پرهیز کنیم که ویژگی‌های مهم مدرنیته و خودبودن مدرن در غرب برای خود مدرنیته ضروری است و بنابراین باید در آثار اصلاح‌طلبان صد روزه یافت شود.
فصل دوم ویژگی‌های مهم رن در آیین کنفوسیوس کلاسیک را مورد بحث قرار می‌دهد و توضیح می‌دهد که دائوی کنفوسیوس 道 ("راه" یا "گفتمان راهنما") به عنوان یک دائو معتبر برای پرورش این کیفیت در نظر گرفته می‌شود.
فصل سوم در متن پیشگامانه خود renxue 仁學 یا an exposure of ren بررسی می کند که چگونه تان سیتونگ با این موضوع درگیر می شود که چگونه رن را در دنیایی از دائوهای فرهنگی متعدد پرورش دهیم.
فصل چهارم به بررسی مفهوم رن در آثار اصلی دو اصلاح‌گر دیگر می‌پردازد.
من دیدگاه جهان‌وطنی کانگ یووی از مدرنیته را با دیدگاه تان سیتونگ مقایسه می‌کنم و انتقاد لیانگ کیچائو از رن را در متن خود به نام xinmin shuo 新民說 (درباره شهروند جدید) توضیح می‌دهم.
فصل پنجم با تحلیل دیدگاه این سه متفکر در مورد خودپروری مدرن رن با نگاهی به نحوه برخورد آنها با موضوع آزادی زنان ادامه می‌یابد.
پس از بررسی تفاوت‌های بین ظهور فلسفه مدرن خود در چین و غرب، فصل آخر به بررسی این موضوع می‌پردازد که با استفاده از تأملات تأثیرگذار فوکو در مورد ماهیت مدرنیته، هر دو را «مدرن» می‌کند.
در پایان می‌گویم که غرب باید با کاوش در شیوه‌ای که مدرنیته در دیگر سنت‌های فلسفی تجلی یافته است، تاریخ فلسفه خود را در یک زمینه جهانی بازگرداند.
من نشان می‌دهم که چگونه فلسفه‌های این سه متفکر مهم می‌توانند به ما در جهت درک وسیع‌تر از ماهیت فلسفه مدرن در یک زمینه جهانی کمک کنند.
اصلاح‌طلبان صد روزه با فلسفه‌ورزی در میان فرهنگ‌ها، تلاش کردند ما را به سمت گفتمانی، هرچند ناقص، جهانی‌تر در مورد وظیفه یادگیری انسان سوق دهند.
in a period of deep political division, insurrection, opium addiction, foreign conflicts, and economic distress, three intellectuals, tan sitong 譚嗣同 (1865-1898), kang youwei 康有爲 (1858-1927), and liang qichao 梁啓超 (1873-1929), developed philosophical systems to identify the source of china’s problems and to devise solutions.
with these philosophical theories, they enacted a political movement to reform chinese government and society known as the “hundred days’ reform” (wuxubianfa 戊戌變法) of 1898.
while scholars like chang hao, wing sit-chan, and joseph r.
levenson have all written on all or some of these reformers, they have done so largely from the perspective of chinese intellectual history.
yet, very few philosophers have rigorously analyzed the theories of this period and tried to bring them into conversation with western thought.
virtually none have examined the various ways these philosophers discussed the core confucian concept of ren 仁 (humanity/humaneness) while developing their theories.
this dissertation addresses this gap in research by examining the role this traditional concept played in the modernizing discourses of the three major philosophers of china’s pivotal hundred days’ reform.
the concept is indispensable to understanding confucian philosophy of the self along with the concomitant projects of self-cultivation, ethical governance, and learning.
tracing the history of this important concept allows us to study how philosophical discourse about selfhood and humanity changed during this formative period.
this understanding, in turn, iii provides us with a more global picture of modern philosophy and problematizes essentializing oppositions such as east/west, traditional/modern, and religious/secular.
chapter one begins with a general note on the methodology of this project.
i argue that we ought to avoid assuming that the important features of modernity and modern selfhood in the west are essential to modernity itself and therefore must be found in the works of the hundred days reformers.
chapter two discusses the important features of ren in classical confucianism and explains that the confucian dao 道 (“way” or “guiding discourse”) was seen as an authoritative dao for cultivating this quality.
chapter three examines how tan sitong engages with the issue of how to cultivate ren in a world of multiple cultural dao in his groundbreaking text renxue 仁學, or an exposition of ren.
chapter four explores the concept of ren in the major works of the other two reformers.
i contrast kang youwei’s cosmopolitan vision of modernity with that of tan sitong and explain liang qichao’s criticism of ren in his text the xinmin shuo 新民說 (on the new citizen).
chapter five continues with the analysis of these three thinkers’ views on the modern self-cultivation of ren by looking at how they treat the topic of women’s liberation.
after having explored the differences between the emergence of modern philosophy of the self in china and the west, the final chapter explores what makes them both “modern” by utilizing foucault’s influential reflections on the nature of modernity.
i conclude by saying that the west must resituate its own history of philosophy within a global context by exploring the way modernity has manifested in other philosophical traditions.
i demonstrate how the philosophies of these three important thinkers can help us toward a broader understanding of the nature of modern philosophy in a global context.
by philosophizing across cultures, the hundred days’ reformers sought to move us toward, however imperfectly, a more global discourse on the task of learning to be human.
نویسنده :
Lucien Mathot Monson
منبع اصلی :
https://digitalcommons.usf.edu/etd/8830/
پایگاه :
پ:پایگاه پایان نامه
یادداشت :
Keywords: Tan Sitong, Kang Youwei, Liang Qichao, Confucianism, Women, Foucault
توضیحات فیزیکی اثر :
200 صفحه .
نوع منبع :
رساله تحصیلی
,
کتابخانه عمومی