جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : سه روشنفکر، تان سیتونگ 譚嗣同 (1865-1898)، کانگ یووی 康有爲 (1858-1927)، و لیانگ کیچائو (啶73-1858)، در دوره ای از شکاف عمیق سیاسی، شورش، اعتیاد به تریاک، درگیری های خارجی و پریشانی اقتصادی. 1929)، سیستم های فلسفی را برای شناسایی منبع مشکلات چین و ابداع راه حل ها توسعه دادند. با این نظریه های فلسفی، آنها یک جنبش سیاسی برای اصلاح دولت و جامعه چین به اجرا گذاشتند که به "اصلاحات صد روزه" (wuxubianfa 戊戌變法) در سال 1898 معروف است. در حالی که دانشمندانی مانند چانگ هائو، وینگ سیت چان، و جوزف آر. همه یا بر روی همه یا برخی از این اصلاح طلبان نوشته شده است، آنها این کار را تا حد زیادی از دیدگاه تاریخ فکری چین انجام داده اند. با این حال، تعداد بسیار کمی از فیلسوفان نظریات این دوره را به طور دقیق تحلیل کرده و سعی کرده اند آنها را با تفکر غربی وارد گفتگو کنند. تقریباً هیچ‌کدام راه‌های مختلفی را که این فیلسوفان درباره مفهوم اصلی کنفوسیوس ren 仁 (انسانیت/انسانیت) در حین توسعه نظریه‌های خود بحث کردند، بررسی نکرده‌اند. این پایان نامه با بررسی نقشی که این مفهوم سنتی در گفتمان های نوسازی سه فیلسوف اصلی اصلاحات محوری صد روزه چین ایفا کرد، به این شکاف در تحقیق می پردازد. این مفهوم برای درک فلسفه کنفوسیوس از خود همراه با پروژه‌های هم‌زمان تزکیه خود، حکومت اخلاقی و یادگیری ضروری است. ردیابی تاریخچه این مفهوم مهم به ما امکان می دهد تا بررسی کنیم که چگونه گفتمان فلسفی درباره خودخواهی و انسانیت در این دوره شکل گیری تغییر کرد. این درک به نوبه خود، iii تصویر جهانی تری از فلسفه مدرن به ما ارائه می دهد و تقابل های اساسی مانند شرق/غرب، سنتی/مدرن و دینی/سکولار را مشکل ساز می کند. فصل اول با یک یادداشت کلی در مورد روش شناسی این پروژه آغاز می شود. من استدلال می‌کنم که ما باید از این فرض پرهیز کنیم که ویژگی‌های مهم مدرنیته و خودبودن مدرن در غرب برای خود مدرنیته ضروری است و بنابراین باید در آثار اصلاح‌طلبان صد روزه یافت شود. فصل دوم ویژگی‌های مهم رن در آیین کنفوسیوس کلاسیک را مورد بحث قرار می‌دهد و توضیح می‌دهد که دائوی کنفوسیوس 道 ("راه" یا "گفتمان راهنما") به عنوان یک دائو معتبر برای پرورش این کیفیت در نظر گرفته می‌شود. فصل سوم در متن پیشگامانه خود Renxue 仁學 یا An Exposure of Ren بررسی می کند که چگونه تان سیتونگ با این موضوع درگیر می شود که چگونه رن را در دنیایی از دائوهای فرهنگی متعدد پرورش دهیم. فصل چهارم به بررسی مفهوم رن در آثار اصلی دو اصلاح‌گر دیگر می‌پردازد. من دیدگاه جهان‌وطنی کانگ یووی از مدرنیته را با دیدگاه تان سیتونگ مقایسه می‌کنم و انتقاد لیانگ کیچائو از رن را در متن خود به نام Xinmin Shuo 新民說 (درباره شهروند جدید) توضیح می‌دهم. فصل پنجم با تحلیل دیدگاه این سه متفکر در مورد خودپروری مدرن رن با نگاهی به نحوه برخورد آنها با موضوع آزادی زنان ادامه می‌یابد. پس از بررسی تفاوت‌های بین ظهور فلسفه مدرن خود در چین و غرب، فصل آخر به بررسی این موضوع می‌پردازد که با استفاده از تأملات تأثیرگذار فوکو در مورد ماهیت مدرنیته، هر دو را «مدرن» می‌کند. در پایان می‌گویم که غرب باید با کاوش در شیوه‌ای که مدرنیته در دیگر سنت‌های فلسفی تجلی یافته است، تاریخ فلسفه خود را در یک زمینه جهانی بازگرداند. من نشان می‌دهم که چگونه فلسفه‌های این سه متفکر مهم می‌توانند به ما در جهت درک وسیع‌تر از ماهیت فلسفه مدرن در یک زمینه جهانی کمک کنند. اصلاح‌طلبان صد روزه با فلسفه‌ورزی در میان فرهنگ‌ها، تلاش کردند ما را به سمت گفتمانی، هرچند ناقص، جهانی‌تر در مورد وظیفه یادگیری انسان سوق دهند.