چکیده :
ترجمه ماشینی :
مفسران توماس هابز دو رویکرد متمایز به دیدگاه های او در مورد دین دارند، یا خدا را اساس بینش او می دانند یا به عقل بشری اولویت می دهند.
اولی هابز را یک متفکر لزوماً مذهبی یا الهیاتی می‌دانند، در حالی که دومی بر قرارداد اجتماعی او تمرکز می‌کند و اغلب از کار او در مورد دین غفلت می‌کند.
در حالی که دومی خوانش بهتری از هابز دارد، خدا محصول عقل، زبان و توافق است، دیدگاه‌های او در مورد دین باید با شرایط خاص خود جدی گرفته شود.
"هابز می رود، ملحد!" درباره هابز در باب دین» به کار او در مورد بدن، زبان و عقلانیت، روانشناسی و حوزه مدنی نگاه می‌کند، که بحث‌های معاصر در مورد طبیعت‌گرایی در فلسفه و دین را در بر می‌گیرد تا نقاط قوت و مشکلات دیدگاه‌های دینی، اخلاقی و سیاسی هابز را روشن کند.
منابعی را برای مطالعه خودمان از دین شناسایی کنیم.
ماتریالیسم او دین را مشمول همان محدودیت های معرفت شناختی علم می کند که در انواع ادعاهای هستی شناختی که می توان مطرح کرد محدود می شود.
نظریه زبان و عقلانیت او شواهدی را ارائه می دهد که هابز ویژگی های عمل اجتماعی انسانی را می بیند.
به عنوان سازنده انسان، دیدگاهی کل نگر، همانطور که ما در جامعه و از طریق اجتماعی خود شکل می گیریم.
نظریه او در مورد زبان سپس روایت او از دین را شکل می دهد، که منجر به انتقاد از کاربردهای زبان الهیاتی می شود.
شرح او از علایق، روایت او را پایه ریزی می کند.
در مورد دین، تاکید بر روانشناسی انسان به عنوان کلید معنا بخشیدن به اعمالی مانند سیاست و مذهب و دیدگاه او نسبت به امور سیاسی دین را به عنوان بخشی از سیستم بزرگتر، منبع جایگزین اما کمتر پایدار صلح و امنیت، در خود جای داده است.
کار هابز در مورد مذهب همچنین برای مقابله با پرسش‌های خودمان مفید است، در اینجا به راه‌هایی اشاره می‌کند که هابز برای زیر سؤال بردن قابلیت برخی استفاده‌های فعلی از کار رابرت براندوم به عنوان منبعی برای پروژه‌های سیاسی یا اخلاقی استفاده می‌کند.
این پایان‌نامه استدلال می‌کند که هابز گزارشی طبیعی از دین ارائه می‌دهد، بخش بسیار زیادی از بینش اجتماعی کل‌نگر او، و داستان کامل او از انسان و جامعه منابع مفیدی را برای وظیفه‌ی خودمان ارائه می‌دهد تا بهترین گزارش طبیعی ممکن از اعمال مذهبی را به دست آوریم.
interpreters of thomas hobbes take two distinctive approaches to his views on religion, either rendering god foundational to his vision or giving primacy to human reason.
the first see hobbes as a necessarily religious or theological thinker while the second focus on his social contract, often neglecting his work on religion.
while the latter engages a better reading of hobbes, god a product of reason, language, and agreement, his views on religion need to be taken seriously on their own terms.
"‘there goes hobbs, the atheist!' on hobbes on religion” looks to his work on the body, language and rationality, psychology, and the civil sphere, incorporating contemporary debates on naturalism in philosophy and religion, to elucidate the strengths and problems with hobbes's religious, moral, and political visions and identify resources for our own study of religion.
his materialism renders religion subject to the same epistemological constraints as science, limited in the kinds of ontological claims that can be made.
his theory of language and rationality provides evidence that hobbes sees features of human social practice as constitutive of the human being, a holistic vision, as we are formed in and through our sociality.
his theory of language then shapes his account of religion, leading to a critique of uses of theological language.
his account of the passions grounds his account of religion, stressing human psychology as key to making sense of practices like politics and religion.
and his view of the political incorporates religion as part of the larger system, an alternative but less stable source of peace and security.
hobbes's work on religion also proves helpful for tackling our own questions, here pointing to ways hobbes serves to question the viability of some current uses of the work of robert brandom as a resource for political or ethical projects.
this dissertation argues that hobbes provides a naturalized account of religion, one very much part of his holistic social vision, and his complete story of the human being and society offers us useful resources for our own task of getting the best possible naturalistic account of religious practices.