چکیده :
ترجمه ماشینی:
از نخستین روزهای کلیسا، الهی‌دانان برای درک چگونگی وجود انسانیت و الوهیت در شخص مسیح تلاش کرده‌اند.
طرفداران بدعت آریان، که معتقد بودند عیسی نمی‌توانست کاملاً الهی باشد، شواهد قابل توجهی در کتاب مقدس برای موقعیت خود یافتند: عیسی تعجب کرد، سؤال کرد، ترسید، رنج کشید و دعا کرد.
مدافعان ارتدکس، مانند هیلاری پواتیه، آمبروز میلان، ژروم، و آگوستین، نبوغ قابل توجهی در توضیح چگونگی سازگاری این عبارات کتاب مقدس با الوهیت مسیح نشان دادند.
الاهیدانان قرون وسطایی مانند پیتر لومبارد، توماس آکویناس و بوناونتور نیز هنگام رویارویی با تهدید فزاینده بدعت آریان با این متون دست و پنجه نرم کردند.
مانند اسلاف خود، آنها نیز با نیاز به حفظ انسانیت اصیل عیسی و توصیف شیوه ای از تجربه احساساتی که هیچ شکی در الوهیت کامل کلام مجسم نمی کند، مواجه بودند.
همانطور که کوین مادیگان نشان می دهد، با این حال، آنها همچنین با یک مانع دیگر روبرو شدند.
متکلمان قرون وسطی از پدران یونانی و لاتینی مجموعه ای از نظرات را در مورد عبارات مورد بحث به ارث برده بودند که در این زمان به جایگاه فرهنگی هنجاری در سنت مسیحی دست یافته بود.
با این حال، پدران یونانی و لاتین در یک موقعیت جدلی نوشتند و به تهدیدی که آریایی ها برای ارتدکس ایجاد می کرد پاسخ دادند.
در نتیجه، آنها گاهی خود را به اظهارات افراطی و گاهی متناقض می‌دیدند.
این اظهارات از نظر جانشینان قرون وسطایی خود یا به نظر می رسید که الوهیت واقعی مسیح، انسانیت واقعی او را به خطر می اندازد، یا این احتمال را که خدا و انسان با یکدیگر در ارتباط هستند یا به طور متافیزیکی با یکدیگر مرتبط هستند.
در نتیجه، متکلمان قرون وسطایی نیز نیاز داشتند تا نشان دهند که چگونه دو گزاره به یک اندازه معتبر اما ظاهراً متناقض را می توان با هم تطبیق داد - تا از اجداد پدری خود در برابر هر گونه تردیدی در مورد اتفاق نظر یا درستی ارتدوکس آنها محافظت کنند.
مادیگان با بررسی استدلال‌های ناشی از این فشارهای دوگانه، در می‌یابد که تحت عنوان جذب و انتقال بی‌تغییر یک سنت متفق القول، در واقع شکاف‌ها و ناپیوستگی‌های زیادی بین دو بدنه فکری باستان و قرون وسطی وجود داشته است.
او به جای تغییر یا توسعه ارگانیک، تغییرات بنیادی، آزمایش، تازگی و حتی هترودوکسی را می یابد.
since the earliest days of the church, theologians have struggled to understand how humanity and divinity coexisted in the person of christ.
proponents of the arian heresy, which held that jesus could not have been fully divine, found significant scriptural evidence of their position: jesus wondered, questioned, feared, suffered, and prayed.
the defenders of orthodoxy, such as hilary of poitiers, ambrose of milan, jerome, and augustine, showed considerable ingenuity in explaining how these biblical passages could be reconciled with christ's divinity.
medieval theologians such as peter lombard, thomas aquinas, and bonaventure, also grappled with these texts when confronting the rising threat of arian heresy.
like their predecessors, they too faced the need to preserve jesus' authentic humanity and to describe a mode of experiencing the passions that cast no doubt upon the perfect divinity of the incarnate word.
as kevin madigan demonstrates, however, they also confronted an additional obstacle.
the medieval theologians had inherited from the greek and latin fathers a body of opinion on the passages in question, which by this time had achieved normative cultural status in the christian tradition.
however, the greek and latin fathers wrote in a polemical situation, responding to the threat to orthodoxy posed by the arians.
as a consequence, they sometimes found themselves driven to extreme and sometimes contradictory statements.
these statements seemed to their medieval successors either to compromise the true divinity of christ, his true humanity, or the possibility that the divine and human were in communication with or metaphysically linked to one another.
as a result, medieval theologians also needed to demonstrate how two equally authoritative but apparently contradictory statements could be reconciled-to protect their patristic forebears from any doubt about their unanimity or the soundness of their orthodoxy.
examining the arguments that resulted from these dual pressures, madigan finds that, under the guise of unchanging assimilation and transmission of a unanimous tradition, there were in fact many fissures and discontinuities between the two bodies of thought, ancient and medieval.
rather than organic change or development, he finds radical change, trial, novelty, and even heterodoxy.