با این‌که پیامبر(ص) در سال سوم بعثت اعلام فرمود که علی(ع) وزیر و وصی من است، باز هم در انتهای عمرشان و در معراج از جبرئیل می‌پرسد که وزیرم کیست؟! | کتابخانه مجازی الفبا

پاسخ‌های ممکن به این شبهه چیست: پیامبر اسلام(ص) در یوم الدار سال سوم بعثت وزارت و وصایت علی(ع) را اعلام نمود؛ پس چرا در معراج سال دهم بعثت از جبرئیل سؤال می‌کند که وزیر من کیست؟

نظر به این‌که برای بررسی حدیث، مرور متن آن لازم است، از این‌رو عین آن‌را در این‌جا می‌آوریم: على بن ابی‌طالب(ع) فرمود: «پیامبر(ص) ضمن سفارشى به من فرمود: یا على! به راستى که من نام تو را در چهار مورد با نام خودم دیدم و به دیدن آن آرامش خاطر یافتم؛ هنگامى که به معراج آسمان می‌رفتم وقتی به بیت المقدس رسیدم بر سنگ آن نوشته یافتم:" لا اله الا الله محمّد رسول الله"‏ او را با وزیرش تأیید نمودم و با وزیرش یارى کردم. از جبرئیل پرسیدم: وزیر من کیست؟ گفت: على بن ابی‌طالب و وقتی به سدرة المنتهى رسیدم بر آن نوشته دیدم: همانا منم خداوندى که معبودى به جز من یکتا نیست، محمد از میان همه خلق برگزیده من است که او را با وزیرش تأیید و یارى نمودم. به جبرئیل گفتم: وزیر من کیست؟ گفت: على‏ بن ابی‌طالب. وقتی از آن‌جا گذشتم و به عرش پروردگار جهانیان رسیدم دیدم بر پایه‌هاى عرش نوشته است: منم خداوند و به جز تنها خودم معبودى نیست، محمد دوست من است او را با وزیرش تأیید و یارى نمودم. وقتی سر برداشتم دیدم بر طاق عرش نوشته شده: منم الله و جز من معبودى یکتا نیست، محمد بنده و فرستاده من است که او را با وزیرش تأیید و یارى نمودم‏».[i] توضیح این روایت در نکاتی بیان می‌شود: 1. حدیثی که در پرسش آمده، بخشی از روایتی طولانی است که در منابع متقدم آمده است. 2. آنچه بر اساس این روایت، پیامبر اسلام(ص) در شب معراج از جبرئیل پرسید، برای برطرف شدن تردید و ابهامشان نبود، بلکه با مراجعه به متن روشن می‌شود که آن‌حضرت می‌دانستند که وزیرشان کیست، لذا در موارد پیشین اصلاً سؤالی مطرح نکردند و اگر برای دانستن بود با پرسش اول پاسخ را دریافت کردند پس لازم نبود برای بار دوم بپرسند، امّا می‌بینیم که در مورد دوم هم باز سؤال می‌کنند. از این‌رو؛ به نظر می‌رسد این پرسش در حقیقت برای فهم کسانی است که در زمان‌های بعد به این حدیث برخورد می‌کنند تا با برخورد به نام امام علی(ع) تردیدی برایشان باقی نماند و دشمنان آنان نیز به بهانه این‌که نامی از علی(ع) در این حدیث برده نشده است، ایجاد شک و تردید نکنند. 3. با توجه به این‌که پیامبر اسلام(ص) علاقه بسیاری به علی(ع) داشت و از وزارت و وصایت آن‌حضرت شادمان بود، چه بسا شنیدن نام او نیز برایش خوشایند بود و می‌خواست با طرح پرسش، نام او برده شود. 4. می‌توان گفت با این پاسخ‌های مکرر، لحظه به لحظه، برای پیامبر(ص) اطمینان قلبی بیشتری پیدا می‌شد. همان‌طور که حضرت ابراهیم(ع) با این‌که ایمان به زنده شدن مردگان داشتند، امّا باز برای اطمینان قلبی از پروردگار - عزّ و جلّ- پرسیدند «چگونه مردگان را زنده می‌کنی؟!».[ii]

اسلام کوئست نت