جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

نوشتار پیش رو ترجمه ی مقدمه ی رورتی جوان بر جنگی از 38 مقاله است که توسط خود او ذیل «چرخش زبانی: مقالاتی در مورد روش فلسفی» جمع آوری شده است. رورتی نشان می دهد که فلسفه ی زبانی یک زائده بر تاریخ فلسفه نیست و آنچه امروز بر فلسفه می گذرد وام دار چرخشی است که فیلسوفان زبانی خلق کردند. چرخش زبانی را نباید با فلسفه ی زبانی یکی دانست. چرخش زبانی یک رویداد و حقیقتی تاریخی است در حالی که فلسفه ی زبانی نحوه ای از فلسفه ورزی است. حقایق تاریخی حیات امروز ما را شکل می دهند حتی اگر تا امروز استمرار نیافته باشند یا حتی اگر ما به سان عاملان تاریخی ایجاد کننده ی آن ها عمل نکنیم. چرخش زبانی نیز فلسفیدن امروز ما را شکل داده است حتی اگر دوره ی آن به پایان رسیده باشد یا حتی اگر ما فیلسوفانی زبانی نباشیم. «بودن یا نبودن» چرخش زبانی مهم است و نه تمام شدن یا باقی ماندن آن.

هدف این نوشتار این است که این پرسش را که چرا انسان‌ها، تقریباً به طور لاینقطع، پرسش‌های متافیزیکی طرح می‌کنند به عنوان پرسشی درجه-دوم در فرامتافیزیک پیش بکشد و نشان دهد که یک فرامتافیزیک بالغ، بدون بحث از «منشأ و وجه پرسش‌های متافیزیکی» که از آن به پرسش‌پذیری متافیزیک تعبیر می‌کنیم، نه تنها از تبیینِ برآمدن و باز-برآمدنِ این پرسش‌ها نزد انسان‌ها عاجز خواهد بود بلکه در متعین‌کردن پرسش‌های متافیزیکی نیز خام‌دستانه عمل خواهد کرد. در این راستا ابتدا می‌کوشیم چارچوبی نظری برای مواضع بدیل ممکن در باب پرسش‌پذیری را ترسیم کنیم و در انتها به عنوان یک مطالعه موردی، بر اساس تفسیر مارکوس ویلاشک از نقد عقل محض، فرامتافیزیک کانت را نمونه‌ای معرفی خواهیم کرد که چارچوب نظری مذکور در آن قابل ردیابی است و نشان خواهیم داد که بواسطه‌ی همین توجه، فرامتافیزیک کانت در نسبت با دیگر منتقدان متافیزیک، از خصلتی دو‌لایه برخوردار است. در مورد نقد کانت بر متافیزیک باید جور دیگری اندیشید.