جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

کیده بدیهی است که علوم انسانی در زندگی نظری و عملی انسان تأثیر بسزایی دارد؛ چراکه نوع نگاه محقق به انسان و آرمان‌های اخلاقی او مسائل فراوانی از قبیل موضوع و روش و کاربرد را در علوم انسانی معین می‌کند و از سوی دیگر، رفتارها و باورها و حتی احساس‌های افراد براین‌اساس شکل‌ می‌گیرد و تقویت می‌شود. ازاین‌رو بررسی علوم انسانی ضروری به‌نظر می‌رسد. در مقالۀ حاضر، برخی از مؤلفه‌های اخلاقی نظریهٔ انتقادی مکتب فرانکفورت از قبیل فردیت، آزادی، دین‌گرایی و خردگرایی که درحقیقت برگرفته از مبانی انسان‌شناسی اومانیستی این مکتب است، بررسی و درنهایت از نگاه دین اسلام و معارف حقۀ آن نقد خواهد شد.

 مساله "نفس- بدن" که امروزه به معضله "ذهن- جسم" معروف است، یکی از مهمترین مسایل فلسفی است که از دیدگاههای مختلف یگانه انگار و دو گانه انگار (مکتب مونیزمو دوآلیزم) به آن توجه شده است. لایبنیتس و ملاصدرا از جمله فیلسوفانی هستند که ضمن نقد دیدگاه اسلاف خویش (دکارت و ابن سینا) در حل این معضل اندیشیده و راه حل های تقریبا مشابهی ارایه کرده اند. از جمله این که ملاصدرا نفس را موجودی در مرز عالم ماده و تجرد دانسته و لایبنیتس آن را منادی خاص که نه کاملا مجرد و نه مادی تلقی کرده است. ملاصدرا ترکیب اتحادی نفس و بدن را نوع منحصر به فردی از انواع ترکیب دانسته و لایبنیتس نیز معتقد است که ترکیب مناد نفس با بدن همانند ترکیب های مادی نیست. در این مقاله به بررسی تطبیقی دیدگاه دو فیلسوف و راه حل های آن ها در مورد این مساله پرداخته شده است.