جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

احتمالاً از ابوالقاسم جعفر بن حسن حلي (602-676ق) (محمد آصف فكرت) [الفبائي آستان قدس ص 634]

رساله اي کوچک و فشرده دربيان اعتقادات اماميه همراه ادله و برهان بصورت مختصر که براي بيان معتقدات شيعه نگاشته شده و پس از بيان عقيده به تعليل آن پرداخته است و در مجموع 23 عقيده با ذکر دليل را دربردارد. مؤلف ظاهرا نام خاصي به آن نداده است لذا در فهارس و منابع نامهاي پراكنده اي به آن داده شده است. در ابتداي برخي نسخه ها عبارت «اربعة فصول» ديده مي شود ولي آنچه در رساله ديده مي شود 3 فصل است با عناوين: الفصل الاول في معرفة الله و ما يجوز ان يوصف و ما لايجوز؛ الفصل الثاني في انه حكيم لا يفعل قبيحا و لا يخل بواجب؛ الفصل الثالث في النبوة كه پس از بحث نبوت ضمن عنوان دو «فائده» به امامت نيز پرداخته است ولي فاقد بحث معاد مي باشد. به جز عناوين فصل، شامل عناوين «فائدة» و «عقيدة» نيز مي باشد. اصول دين پنچگانه بطور مختصر و مستدل در اين كتاب در چهار فصل بحث شده است: الفصل الاول: في معرفة الله تعالي. الفصل الثاني: في انه تعالي حكيم. الفصل الثالث: في النبوة. الفصل الرابع: في الامامة. (سيد احمد اشكوري) احتمال ميرود همان كتاب « المسلك في اصول الدين » ابوالقاسم جعفر بن حسن حلي (م - 676) صاحب شرايع يا اينكه خود رساله اي جدا گانه است از محقق حلي. (عبدالحسين حائري) الفصل الاول، في معرفة الله. الفصل الثاني، في انه تعالي حكيم. الفصل الثالث، في النبوة. (امامت بدون ذكر فصل دنباله فصل نبوت ذكر شده است). (احمد منزوي) رساله اي است مختصر و استدلالي در اصول دين با عناوين «عقيدة -عقيدة» در چهار فصا: 1-في معرفة الله 2- فب انه تعالي حكيم 3- في النبوة 4-في الامامة كتابي است استدلالي در تحقيق عقايد و اصول دين كه در چهار «نظر» (باب) مرتب شده: 1- التوحيد (شامل سه مطلب) 2- في أفعاله سبحانه (در چهار بحث و چهار مطلب و سه مقصد) 3- في النبوت (در سه بحث) 4-في الامامة (در سه مبحث و چهار مقصد). آغاز كتاب: الحمدلله رب العالمين. . يجب علي كل عاقل نشاء بين العقلاء و سمع اختلافهم في اثبات الصانع و نفيه و اثبات الثواب و العقاب ان يصرف فكرته الي معرفة ذلك بحيث يأمن زوال الضرر المجوز ... فهذه اربعة فصول: الفصل الاول في معرفة الله و ما يجوز ام يوصف به و ما لايجوز، و الطريق الموصل الي ذلك ... انجام كتاب: فائدة: و قد ثبت عن الائمة عليهم السلام بالنقل انه يجب ان يعرفوا باجمعهم و ان من جحد أحدهم كمن جحد سائرهم فليعمل علي ذلك انشاء الله تعالي. ]نسخه پژوهي 3/150؛ اهدائي به آستان قدس ص 331؛ اهدائي به آستان قدس ص282؛ نشريه 6/692 و 11/693 و 11/694؛ حضرت شاهچراغ 2/195؛ دانشگاه تهران 8/712؛ دانشگاه تهران 3/536؛ مجلس شورا 38/416 و 20/67؛ الذريعة 18/106، ش 899 با عنوان «رسالة في الكلام» ؛ مرعشي 1/287، ش 26/25 با عنوان «اصول الدين» ؛ ملك تهران 8/473، ش 5712؛ مجلس شورا 16/327؛ کتابخانه ملک 1/532؛ الذريعه 22/91 و 92؛ آية الله فاضل خوانساري 1/229؛ الهيات مشهد 3/1339؛ عكسي مركز احياء 2/7و3/463؛ فيلم دانشگاه 3/259؛ مجلس شورا 14/196؛ مجلس شوراي ملي 11/16؛ مجلس شورا 7/15، كتابخانه ملي 19/296؛ كتابخانه ملي 16/47؛ كتابخانه ملك 8/475؛ نشريه 6/692؛ ديباچه ترجمه شرايع 4/3؛ كتابخانه ملك 8/474؛ مجلس شورا 12/72؛ كتابخانه وزيري 3/948؛ مرعشي 21/272؛ مرعشي 1/287؛ مرعشي 2/119 و 16/310و 2/279 و 30/363؛ کتابخانه جامع گوهرشاد 3/1540؛ کتابخانه جامع گوهرشاد 3/1201؛ فهرست سپهسالار 3/149-150؛ مرعشي 27/234 و 30/364 و 34/693؛ الذريعة 22/91 و 11/88 و 20/356 و 20/364؛ ريحانة الأدب 3/327؛ مركز احياء ميراث 4/33؛ مدرسه صدر بازار 3/629؛ التراث العربي 1/246؛ الذريعه 22/91 و 11/331 و 340 و 5/277 و 14/85؛ معجم التراث الكلامي 1/334؛ آية الله حججي 27؛ کتابخانه ملک 1/532؛ الذريعه 22/91 و 92؛ آية الله فاضل خوانساري 1/229؛ الهيات مشهد 3/1339؛ عكسي مركز احياء 2/7و3/463؛ فيلم دانشگاه 3/259؛ فهرست سپهسالار 3/162؛ الهيات تهران ص 251؛ مجلس سنا 1/60؛ مجلس شورا 22/7؛ دانشگاه تهران 9/1324و 17/60 و 16/215 و 16/437 و 16/673؛ ديباچه چهار فرهنگنامه كلامي از نگارنده در يادنامه هزار شيخ طوس ص 142؛ مقدمه تبيان طوسي ص1ش43؛ چهار كتابخانه مشهد ص 217؛ نشريه 7/279؛ چهار فرهنگنامه كلامي در يادنامه هزاره شيخ طوسي ص 142؛ فهرست کتابخانه ملي 16/47؛ مرعشي2/119؛ که نسخه اي از اين رساله را با عنوان <اصول دين> معرفي نموده ولي مؤلف را ذکر نکرده است؛ معجم التراث الكلامي 5/231-232؛ عكسي مرعشي 3/575؛ مجلس شورا 32/316؛ كتابخانه ملك 5/314؛ نشريه 6/693؛ عكسي مركز احياء 7/201 با عنوان «المسلك في علم الكلام» و آن را جز نسخه بياني دانسته كه معلوم نشد جدائي آن چيست؛ كشف الحجب 521، ذريعه 21/21؛ معجم المؤلفين 3/137؛ اعيان الشيعة 4/92؛ ]

کتاب المسلک فی اصول الدین و الرسالة الماتعیة مهم‌ترین اثر محقق حلی است که در علم کلام نگاشته است. مطالب کتاب به طور کلی به چهار قسمت اصلی تقسیم می‌شوند که مولف آن‌ها را با تعبیر النظر الاول و... بیان نموده است. هر یک از ابواب به فصولی تقسیم می‌شوند: ← توحید در این بخش مولف مباحث مربوط به توحید را مورد بررسی قرار می‌دهد. او تمام مباحث توحید را در سه فصل که عبارتند از: اثبات علم به صانع، صفات ثبوتیه حضرت حق و صفات سلبیه خداوند بیان می‌کند. او برای اثبات صانع به برهان حدوث استناد کرده و صفات ثبوتیه را به دو قسم تقسیم می‌نماید که عبارتند از صفات ذات و صفات اضافه و از تک تک آن‌ها بحث می‌کند. ← افعال خدا در این باب به مباحث زیر پرداخته شده است: افعال خداوند، افعال انسان، حسن و قبح عقلی و این که خداوند فعل قبیح انجام نمی‌دهد. او بخشی از مباحث را به عنوان فروع مباحث عدل مطرح کرده است که عبارتند از: تکلیف، الطاف، الام و اعواض، آجال و ارزاق و اسعار، وعده و وعید مولف مباحث مربوط به معاد را در همین جا مطرح می‌کند. ← نبوت مولف مباحث مربوط به نبوت را در سه فصل بیان می‌کند. او در فصل اول از این باب نبوت را تعریف کرده و در فصل دوم صفات نبی را بیان می‌نماید. در فصل سوم آنچه را که می‌تواند بر صدق مدعای پیامبر دلالت کند، بیان می‌کند و معجزات پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم را شرح می‌دهد. ← امامت این بخش از سه فصل تشکیل یافته که عبارتند از: بیان حقیقت امامت و اثبات وجوب آن، صفات امام و راه شناخت امام. مولف در ذیل فصل سوم چهار مقصد بیان کرده و در آن‌ها اثبات می‌کند که امام بعد از نبی صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم حضرت امیرالمومنین علیه‌السّلام می‌باشد. او هم چنین ادله‌ای که بر امامت ابوبکر از طرف اهل تسنن اقامه شده است را ابطال می‌کند و اثبات می‌کند که امیرالمومنین علیه‌السّلام افضل بوده و افضلیت ابوبکر را نفی می‌کند. او در مقصد دیگری امامت هر یک از ائمه اثنی عشری را اثبات می‌کند. در مقصد سوم به مباحث مربوط به غیبت می‌پردازد؛ مثل علت غیبت حضرت حجة عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف ، اثبات ولادت آن حضرت و رفع استبعاد از طول عمر آن حضرت. مولف در مقصد چهارم، از مباحث امامت مجموعه مباحثی که با امامت مرتبط هستند را بیان می‌کند. از آن جمله اثبات عصمت ملائکة، اثبات عصمت حضرت فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها، حکم کسی که بر امیرالمومنین علیه‌السّلام خروج کند، افضلیت انبیاء از ملائکه.

این اثر خلاصه‌ای از کتاب الفهرست شیخ طوسی است. مؤلف در این اثر، تنها به ذکر اسامی مصنفان و سایر خصوصیات آنها پرداخته است. همچنین اسامی، القاب و کنیه‌ها را بر اساس حروف الفبا تنظیم نموده و از ذکر کتاب‌ها و اسانید مؤلفان، اجتناب کرده است.

کتاب المعتبر شرحی بر مختصر النافع يا النافع في مختصر الشرايع است. کتاب مذکور علاوه بر مباحث فقهى به طرح خلاصۀ مباحث اصولى پرداخته است و همين‌طور به دليل طرح فراوان مسائل علم رجال، به عنوان يكى از كتاب‌هاى مورد استناد در علم رجال مورد استفاده قرار گرفته است.

این اثر در موضوع علم کلام است و مولف شيوه و منهج متأخرين معتزله را بهترين شيوه براى تحقيق در علم عقائد مى‌ داند. مطالب در این كتاب به چهار قسمت اصلى تقسيم مى‌شوند که عبارتند از: توحيد، افعال سبحانه و تعالى، نبوات، امامة می باشد.

كتاب حاضر خلاصۀ كتاب شرايع الإسلام است. يكى از با ارزش‌ترين كتاب‌هاى فقهى محقق حلى به شمار می رود. اين كتاب خلاصه‌اى از يك دوره فقه شيعه است كه حاصل نظريات فقهى مؤلف در كتاب آورده شده و به صورت فقه استدلالى نوشته شده است.