جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

موضوع این رساله، تحت عنوان انسان شناسی ملاصدرا است. لذا ابتدا به جایگاه انسان شناسی، حوزه های مختلف آن و مبانی انسان شناسی ملاصدرا پرداختیم و رهاورد این بحث چنین شد که انسان شناسی ملاصدرا در حوزه های دینی، عرفانی و فلسفی می باشد. آنگاه ساحات وجودی انسان و این که انسان تلفیقی از نفس و بدن است، مورد مطالعه قرار گرفت. در ادامه ویژگیهای نفس انسانی بدین نحو از دیدگاه صدرا بیان می شود که در فلسفه وی، نفس انسانی جوهری بسیط و مجرد است که جسمانیه الحدوث و روحانیة البقاء می باشد واین حرکت جوهری است که زمینة تکامل نفس را فراهم می سازد. در مرحله بعد به بحث از قوای ادراکی انسان، پرداخته شد که از نظر صدرا تمام قوای ادراکی انسان مجردند لذا فناناپذیرند. سپس سخنی از عوامل سازندة انسان به میان آمد که همان علم و عمل و ملکات می باشند و در پایان به مساله سعادت انسان پرداختیم و به این نتیجه رسیدیم که از نظر صدرا سعادت به دو قسم حقیقی وغیر حقیقی تقسیم می شود و سعادت حقیقی همان مرحلة فناء فی الله می باشد که پس از جدایی نفس از بدن حاصل می شود.

با آنکه متفکرات بسیاری درباره اخلاق پست مدرن قلم زده اند، اما از مجموع تفکرات به تحریر درآمده نمی توان پاسخ معینی برای این پرسش یافت که اخلاق معتبر در دوره پست مدرن چیست. آرای مطرح شده در این حوزه، به قدر به هم ریختگی و آشفتگی خود پست مدرنیسم، بی سامان، پیچیده و درهم و برهمند و به جز اخلاق ارسطو که تا حدی، از حمایت پست مدرنیست ها برخوردار بوده صاحب نظران این حوزه چندان توجهی به نظریه های سنتی اخلاق ندارند. در هم شکستن مرجعیت اخلاقی، ناباوری نسبت به فراروایت های سنتی، بی معیاری، آشفتگی هویت انسانی، غیرعقلانی بودن پدیدارهای اخلاقی و ... از جمله ویژگی هایی است که در نهایت، اخلاق پست مدرن را به عنوان اخلاق مسوولیت رقم می زند. در این نوشتار، پس از بررسی واقعیات اخلاقی رایج در عصر پست مدرنیسم، اخلاق مسوولیت به عنوان اخلاق پست مدرن، تبیین و تفسیر شده است. در این باره، نظریات باومن و لویناس بیشتر مورد توجه بوده اند.