جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ارائة تعریف درست از سلامت و تبیین ابعاد آن، همواره مورد توجّه دانشمندان بوده است. سلامت، با حیات انسان گِرِه خورده است و امروزه سلامت معنوی مورد توجّه سازمان بهداشت جهانی قرار گرفته است. هدف این نوشتار، تبیین مبانی انسان‌شناختی سلامت معنوی با تکیه بر آموزه‌های قرآنی است. بررسی و تحلیل آیات قرآن نشان می‌دهد که آموزه‌های وحیانی جدا از سلامت جسم، روان و اجتماع، سلامت معنوی را در کانون توجّه خود قرار داده است. در آموزه‌های قرآن کریم، جهان، انسان و حیاتْ دو بُعدی هستند: طبیعت و ماوراء طبیعت؛ جسم و روح؛ حیات مادّی و معنوی. انسان «حیِّ متألّه» است و حیات و سلامت او با توحید، آمیختگی ذاتی دارد. سلامت معنوی، با مفهوم «قلب سلیم» نیز گِرِه خورده است. با توجّه به ماهیّت انسان، به نظر می‌رسد علم، ایمان به خدا و عمل صالح سه مؤلّفة اصلی سلامت معنوی هستند و سلامت معنوی قرآنی عبارت است از: 1ـ سلامت روح در عرصة شناخت و بار یافتن به قلمرو توحید. 2ـ سلامت در عرصة رفتار؛ یعنی آراسته شدن روح به همة کمالات و زیبایی‌های اخلاقی و پیراستن آن از همة زشتی‌ها و نقص‌ها. بنابراین، سلامت معنوی قرآنی با معنویّت‌گرایی سکولار تفاوت بنیادین دارد.

از آنجا که هر کدام از این دو حکیم مسلمان، در آثار متعددی، درباره نفس ، به بحث پرداخته‌اند، (خصوصا ابن سینا که رساله‌های متعددی درباره نفس نگاشته است) و درباره برخی از مسائل مهم، اختلاف نظر کلی بین آنها وجود دارد، ما را برآن داشت تا آراء آنها را در یک مجموعه گردآوری و تبیین نمائیم، همانطور که از موضوع این رساله، پیداست ما از میان مسائل گوناگونی که درباره نفس مطرح است تنها دو مساله مهم را مطمح نظر قرارداده‌ایم: -1نحوه تجرد نفس : آیا نفس از ابتدای حدوث خود دارای تجرد بالفعل است یا در ابتدا تجرد بالقوه دارد و تنها با گذراندن و طی مراحلی، فعلیت می‌یابد؟ دیدگاه شیخ‌الرئیس و صدرالمتالهین در این مساله کاملا با هم متفاوت است . -2تحلیل برهانهای تجرد نفس ، با بررسی برهانهای ارائه شده از سوی این دو حکیم، آشکار می‌شود که آنها تا چه حد، در اثبات مدعای خود موفق بوده‌اند، و آیا صدرالمتالهین توانسته است گام جدیدی در این زمینه بردارد یا خیر؟

در این نوشتار، با هدف بررسی دیدگاه ارسطویی افلاطونی ابن سینا در خصوص مسأله حدوث نفس انسانی و مقایسه آن با دیدگاه صدرالمتالهین، با بهره گیری از روش مطالعات کتابخانه ای و تحلیلی معلوم شد که ابن سینا در اغلب آثار خود از دیدگاه ارسطویی حدوث نفس و روحانیه الحدوث بودن آن و ثنویت دفاع نموده و تنها در برخی آثار متأخر، از دیدگاه افلاطونی قدم نفس سخن گفته است. این امر، نظریه او و مفسرانش را با چالش هایی مواجه نمود.صدرالمتألهین با تکیه بر اصل حرکت جوهری، نفس را جسمانیه الحدوث و روحانیه البقا دانسته، و با حذف ثنویت سینوی بسیاری از چالش ها را برطرف ساخته است. وی بر آن است که وجود پیشین نفوس انسانی، تنها به معنای وجود آنها در مبادیشان، در علم الهی، آن هم به لحاظ وجود مفارقی شان، پذیرفتنی است، نه به لحاظ وجود تعلقی.این نظریه علاوه بر رفع بسیاری از چالش ها، در تفسیر مسأله مرگ و معاد نیز طرحی نو درانداخت. البته ارائه نظریات جدید و منطقی در زمینه مسأله نفس، همواره نه تنها ممکن است، که مفید نیز خواهد بود.