جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: نوشته‌های هانا آرنت (1906-1975)، هم در مجلات عمومی و هم در کتاب‌های مهم او، امروزه نیز به طور گسترده مورد مطالعه قرار می‌گیرند. او در تفکر سیاسی مشارکت‌های بدیعی داشت که هنوز هم خوانندگان و هم منتقدان را شگفت‌زده می‌کند. آرنت که موضوع چندین فیلم و کتاب‌ها، محاوره‌ها و مقالات متعدد روزنامه‌ها است، سنگ محک در بحث‌های بی‌شماری درباره استفاده از خشونت در سیاست، مسئولیتی که فرد در دوران دیکتاتوری و تمامیت‌خواهی بر عهده دارد و چگونگی مبارزه با تکرار وحشت‌های جهان است. گذشته همراه بلومزبری برای آرنت راهنمای قطعی برای نوشته‌ها و ایده‌های او، تأثیرات و مفسران او، و همچنین دلایل اهمیت ماندگار او را ارائه می‌کند، با 66 مقاله اصلی که به روش‌های بی‌شماری که می‌توان از آن‌ها می‌توان به کار او پرداخت. و اهمیت مداوم او این مقالات که توسط مجموعه ای بین المللی از بهترین خوانندگان و مفسران او نوشته شده است، پوشش جامعی از زندگی او و زمینه هایی که آثارش در آن نوشته شده است را ارائه می دهد. بخش‌های ویژه فصل‌هایی را در مورد هر یک از نوشته‌های کلیدی او، استقبال از آثارش، و روش‌های کلیدی تفسیر افرادی که بر او تأثیر گذاشته‌اند، می‌پردازد. اگر کسی از یکی از مقالات او در مورد آزادی، یا از گزارش هولناک دیگری از نوشته های او در مورد آدولف آیشمن، یا به عنوان دانشجو یا استادی که در زمینه مطالعات آرنت کار می کند، به سراغ آرنت آمده باشد، این کتاب ابزار ایده آلی برای تفکر با و بازیابی یکی از مهم ترین روشنفکران قرن گذشته. اما به همان اندازه مهم، مشارکت‌کنندگان مطالعه آرنت را به حوزه‌های نادیده گرفته‌شده، مانند علم و بوم‌شناسی، پیش می‌برند تا اهمیت او را نه تنها در بحث‌هایی که او در آن‌ها به خوبی شناخته شده بود، بلکه بحث‌هایی که تنها پس از مرگش مطرح شد، نشان دهند. رویکردهای آرنت و همچنین ادعاهای ملموس او در مورد مسائل سیاسی، با توجه به بحران‌های زیست‌محیطی و پناهندگی کنونی، و غیره، چیزهای زیادی برای ارائه دارند. پس در مجموع، Companion ابزاری برای همفکری با آرنت فراهم می‌کند، اما همچنین برای نشان دادن اینکه کسانی که با او فکر می‌کنند می‌توانند کار او را امروز به کجا ببرند.

ترجمه ماشینی: هانا آرنت را یکی از مهم ترین فیلسوفان سیاسی قرن بیستم می دانند. آثار گسترده‌اش که به خاطر شرح پیش پاافتادگی شر معروف است، موضوعاتی مانند توتالیتاریسم، هولوکاست، بی‌ملیتی و حقوق بشر، انقلاب‌ها و جنبش‌های دموکراتیک، و چالش‌های مختلف جامعه تکنولوژیک مدرن را بررسی می‌کرد. سال‌های اخیر شاهد قدردانی فزاینده‌ای از رابطه پیچیده او با منابع الهیاتی، به‌ویژه آگوستین، موضوع پایان‌نامه دکترای او و متفکری بود که او در طول زندگی‌اش با او درگیر بود. این کتاب بررسی می‌کند که چگونه تعاملات انتقادی و سازنده آرنت با الهیات به افکار گسترده‌تر او و نیز بحث‌های پر جنب و جوشی که کار او در الهیات مسیحی معاصر در مورد موضوعاتی مانند شر، سنت، عشق، کنش سیاسی و زندگی ذهن برانگیخته است، می‌پردازد. هانا آرنت و الهیات، یک تحقیق بین‌رشته‌ای منحصربه‌فرد که مطالعات آرنت، فلسفه سیاسی و الهیات مسیحی را پیوند می‌زند، بررسی می‌کند که چگونه بینش‌ها و تحریکات این روشنفکر عمومی می‌تواند به تنظیم یک دستور کار الهیات سازنده برای قرن بیست و یکم کمک کند.

هانا آرنت جالب‌ترین و بحث‌انگیزترین متفکر سیاسی قرن بیستم است. در میان متفکران قرن بیستم کمتر متفکری چون آرنت مفاهیم سنتی فلسفه سیاسی را مورد تحقیق و بررسی و نقد قرار داده است. ولی با این وجود آرنت را به سختی می‌توان عضوی از مکتب فکری خاصی دانست و یا حتی برچسب سیاسی چون لیبرال، مارکسیست، محافظه‌کار و یا آنارشیست به او زد. از این جهت خواننده با خواندن آثار آرنت قادر به تعیین خط سیاسی خاصی در مورد او نمی‌شود. جالب اینجاست که آرنت در برخی از نوشته‌های خود از دموکراسی شورایی دفاع می‌کند و در برخی دیگر به اندیشمندان محافظه‌کاری چوی ادموند برک ارجاع می‌دهد. به همین منوال گاه به دستاوردهای مدرنیته توجه می‌کند و گاه به عنوان یکی از منتقدان مدرنیته در کنار متفکران پسامدرن قرار می‌گیرد. ولی به هر عنوان آرنت متفکری است که در تمامی نوشته‌ها، سخنرانی‌ها و گفتگوهایش به دو مفهوم سیاست و فلسفه توجه دارد و لحظه به لحظه زندگی خودر را در جهت فهم و درک این دو قلمرو قرار می دهد.

این پژوهش در چهار فصل تنظیم شده است. فصل اول مقدمه پژوهش است. در فصل دوم به مبانی نظری موضوع، خشونت مدرن و آرای اندیشمندانی هم چون نوربرت الیاس، نیکولو ماکیاولی، توماس هابز، کارل کلاوزویتس، فرانتس فانون و جورج سورل و هم چنین بررسی سه دیدگاه اصلی در زمینه کاربرد خشونت از طرف کنشگران اجتماعی پرداخته شده است.در فصل سوم خشونت در فلسفه سیاسی هانا آرنت به تفصیل مورد بررسی قرار گرفته است.آرنت که عمر خود را در رویارویی با دو جنگ جهانی اول و دوم و ظهور حکومت های توتالیتر نازیسم و استالینیسم گذراند، به دنبال چرایی وقوع خشونت و توتالیتاریسم است. او به دنبال این است که بداند چرا با پیشرفت تمدن بشری هنوز خشونت به منزله عنصر اساسی در حیات سیاسی بشر باقی مانده است. قرن بیستم از نظر او یکی از اعصار ظلمانی است که در آن نوع تازه ای از خودکامگی یعنی توتالیتاریسم پدید آمده، که خشونت عنصر اصلی آن است. در دوران مدرن، انسان جهان مشترک خویش را که متشکل است از فرهنگ، هنر، تمدن انسانی و سنت،از دست داده است. از نظر او بی جهانی انسان مدرن، طبیعت زدگی و قالبی شدن رفتارهای مربوط به حیات اجتماعی مهمترین ویژگی های تباهی عصر مدرن هستند. آرنت انسان را حیوانی سیاسی و سیاست را رابطه ای عمومی بین انسان های آزاد و برابر می داند. از نظر او لازمه سیاست، وجود حوزه عمومی و یکی از مهمترین پیش شرط های رشد و توسعه حوزه عمومی، ایجاد فضایی عاری از خشونت است.

این کتاب شرح زندگی و آرای "هانا آرنت" داشنمند علوم سیاسی قرن بیستم است. به تصریح نگارنده: "از لحاظ روش‌شناختی، در سه زمینه‌ی اصلی، برداشت فلسفی از آثار آنت بر برداشت سیاسی غلبه می‌کنند". نخست این که او در سرتاسر زندگی‌اش بنا بر روحیه و طبیعت، بیش‌تر به هگل گرایش داشت تا به مارکس. در آثار هگل، علاوه بر آن که فلسفه با فهم همراه است، این فهم مهمی است که ذهن و عین را به طرزی دیالکتیکی به هم می‌آمیزد. کاری که به هدف آرنت در تقریبا همه‌ی آثارش، نزدیک است. دوم آن که چنین برداشتی بیش از برداشت‌هایی که به بعد سیاسی آثار آرنت نظر دارند، می‌تواند جنبه‌ی پدیدارشناختی (یا به قول خودش فلسفه‌ی اگزیستانس) را در کار او آشکار کند. سوم آن که چنین برداشتی، متضمن وحدت هدفمند‌تری در مجموعه‌ی کار آرنت است: این که او در مواجهه با معایب و فجایع سیاسی و اخلاقی قرن بیستم تلاش می‌کرد به سکویی دست یابد که از آن‌جا بتواند، آن‌چه را بر سر ما آمده است، درک کند. (پروژه‌ی تفکر درباره‌ی آن‌چه را بر سر ما آمده است، درک کند. (پروژه‌ی تفکر درباره‌ی آن‌چه انجام می‌دهیم)، استقلال‌ رأیی را که لازمه‌ی این امر است و نیز خصوصیات لازم برای اسناد مسئولیت و داوری کردن را دریابد. از لحاظ ماهوی به گمان من پروژه‌ی آرنت، شکستی قهرمانانه بود. البته او سر نخ‌های فلسفی برای یافتن پاسخ‌های مناسب به این معضلات در اختیار ما نهاد. تاکید داشت که پاسخ‌ها باید خاص و مشخص باشند. از لحاظ اخلاقی، دستوری و تجویزی باشند و نه صرفا آن‌چه اوضاع و احوال، اقتضا می‌کند و در چارچوب تکامل تفکر و جامعه‌ی غربی با معنی و معقول باشند او هرگز این الزامات متعارفی را به طور کامل در ترکیبی جامعه با یک دیگر آشتی ندارد و معلوم نیست که در صورت اتمام حیات ذهن نیز موفق به انجام چنین کاری می‌شد. با این حال، برداشت من بر اساس این اثر ناتمامی است که پس از مرگ او به چاپ رسید. معتقدم که آثار پیشین آرنت به رغم اهمیتشان، در کار او جنبه‌ی مقدماتی داشتند: "سرچشمه‌های توتالیتاریسم" از پیش‌زمینه‌های تاریخی و اجتماعی بحران عمده‌ی قرن بیستم سخن می‌گوید؛ وضع بشر حیات فعال را (که موضوع اصلی کتاب است) به طرزی نقادانه از حیات متامل مشکف می‌کند؛ انقلاب ضرورت‌گریز از آن فشارهای اجتماعی را نشان می‌دهد که منجر به شکست انقلاب فرانسه و روسیه و مهم‌تر از همه از این حیث "آیشمان در اورشلیم" که به امری بنیادی می‌پردازد یعنی درباره‌ی شرایط داوری عمل انسان در شدیدترین و سخت‌ترین قضایا، کندوکاو می‌کند. "حیات ذهن" خود به سه جلد تقسیم شده است، تفکر، اراده و داوری در خصوص ساختار مجموعه آثار آرنت و ماحصل تجربه‌های او در زندگی نیز صادق است. این برداشت به دید من، تعبیری هم‌دلانه و توام با حسن نیت از مساله‌ی تغییر موضوع در آثار اوست. تغییری که دستاوردهای برگزیده‌ی هریک از کتاب‌های پیشین را حفظ می‌کند. این برداشت‌ ما را همراه آرنت به قلمروی متافیزیک و معرفت‌شناسی می‌برد.

این کتابچه ترجمه‌ای است از "ON ARENDT" اثر "پاتریشا آلتبرند جانسون" که اینک با ترجمه‌ی "خشایار دیهیمی" به طبع رسیده است و نگارنده طی آن زندگی و اندیشه‌ی "هانا آرنت" از فیلسوفان سیاسی معاصر را بازگو کرده است. بر این اساس گفته شده که آرنت از دو تن از فیلسوفان یعنی "اوگستینوس" و "هایدگر" تاثیر پذیرفته است. وی مفاهیمی چون "پدیدارشناسی" و "مفهوم‌زدایی" را از هایدگر وام گرفته است. نگارنده معتقد است که: "آثار آرنت، الهام‌بخش تاملات بیش‌تری در زمینه‌ی توتالیتاریسم و بوروکراسی، در زمینه‌ی موقعیت‌های سیاسی و چگونه فهم کردن این موقعیت‌ها و در زمینه‌ی مربوط به ساختار سیاسی شده است. آثار او کسانی را واداشته است به پرسش از رابطه‌ی اقتصاد و آزادی بپردازند و شاید مهم‌تر از همه، اندیشه‌ی او سبب بازاندیشی در معنای مفاهیمی چون اقتدار (فرمانروایی)، قدرت، و زور شده است". نگارنده در ادامه می‌افزاید: "مهم‌ترین مساله‌ی اخلاقی که آرنت پیش کشید، مساله‌ی ماهیت شر بود. مسائل مربوط به ریشه‌های شر و تاثیر شر بر زندگی، بخش اعظم اندیشه‌های او را شکل بخشیده‌اند. اما آثار آرنت، مسائل اخلاقی جدی دیگری را هم پیش می‌کشند. اگر تحلیل او درست باشد، دیگر نمی‌توان اخلاق را در وهله‌ی نخست، پیروی از یک سلسله قواعد یا اصول دانست و در این مقام به آن پرداخت. به عکس باید اخلاق را به تفکر و عمل در موقعیت‌های خاصی ربط داد که از دل درک ما از زیسته‌هایمان و از امیدمان به آینده برمی‌آیند. اخلاقیات او متاثر از اخلاقیات اگزیستانسیالیستی است".