جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫موضوع این پژوهش تحلیل قرآنی سیره سیاسی، اجتماعی امام حسن مجتبی علیه السلام است که در آن سیره حضرت در این دو بعد مورد تحلیل و بررسی قرار می¬گیرد و هدف نگارنده از آن، تطابق کامل سیره امام علیه السلام در این دو بُعد با قرآن کریم و نشان دادن هماهنگی سیره حضرت با سیره قرآن کریم است. قرآن کریم و عترت به عنوان دو ثقل اکبر و کبیر هرگز از هم جدا نیستند و حرکت در مسیر صحیح الهی بدون هریک از آنها راهی است به سوی گمراهی، لذا امام معصوم به عنوان قرآن مجسم به عنوان الگوی کامل زندگی مطرح است و باید همواره سیره او در زندگی سرمشق انسانها قرار گیرد؛ لذا ما در این پژوهش این سیره کاملاً قرآنی را در بعد سیاسی و اجتماعی تبیین و پژوهش حاضر را به شیوه کتابخانه¬ای- تحلیلی تدوین کردیم. این پایان نامه در سه فصل تنظیم شده است: فصل اول: با عنوان مبانی بحث، به بررسی اصول کلی در بحث از جمله، سیره، اجتماع، سیاست، مبانی سیره، مبانی سیره اجتماعی، مبانی سیره سیاسی و ... پرداخته است. فصل دوم: با عنوان تحلیل قرآنی سیره سیاسی امام حسن مجتبی علیه السلام در 5 بخش تدوین یافته است: الف) در زمان رسول خدا که ایشان در عین کودکی همواره در جریانات مهم همراه با پیامبر اکرم(ص) بودند. ب) در زمان خلفا که نقش حضرت در حد مشاوره و حضور در برخی از جنگها در جهت حفظ نظام اسلامی و .. بود. ج) در زمان امیرالمؤمنین که حضرت به عنوان وزیر امام علی علیه السلام همواره همراه و یاور ایشان بودند. د) در زمان خلافت که در تمامی جریانات، حضرت با تدبیر و سیاست اسلامی خود باعث حفظ اساس اسلام گردیدند. هـ) بعد از پذیرش صلح تا زمان شهادت که با حضور ده ساله ایشان در مدینه و تربیت یاران و شاگردان و ... همراه بود. فصل سوم: با عنوان تحلیل قرآنی سیره اجتماعی امام حسن مجتبی علیه السلام در چهار بخش تدوین شده است: الف) بررسی شبهات پیرامون ازدواجها و طلاقهای مکرر حضرت که افسانه¬ای بیش نبودند. ب) بررسی شخصیت اجتماعی حضرت و ویژگیهای اجتماعی ایشان. ج) بررسی شخصیت علمی حضرت که در اجتماع بروز می¬کرد. د) بررسی سیره اجتماعی امام در برخورد با دشمنان. کلید واژه¬ها: سیره- سیاست- اجتماع- امام حسن مجتبی علیه السلام- قرآن

‫چکیده الکترونیکی در پیوستها موجود می باشد

‫چکيده : اين پايان نامه، ترجمه کتاب معناشناسي الفاظ قرآن به زبان اردو است، که به بررسي واژه‌هايي از نظر مفسران از قدما و متأخران مي‌پردازد و ديدگاه‌هاي مختلف علماي علوم قرآني در اين زمينه را منعکس مي‌سازد. نويسنده نخست به ورود الفاظ غيرعربي در قرآن اشاره کرده، سپس ويژگي‌هاي زبان قرآن را با توجه به اين که قرآن به زبان قوم نازل شده، بيان مي‌کند و مبحث وجوه و نظاير قرآن و اشتراک لفظي و معنوي و ارتباط آن با وجوه و نظاير را شرح مي‌دهد. در ادامه تفسير برخي مفردات قرآني، مانند ام، اب، اله، اثم، انس، بغي، بلا، جن، حيات، ربّ، رحم، رسل، شرک، شکر، عبد، کفر، وحي، ولي و... و قواعد ادبي حاکم بر الفاظ و مفردات قرآن شرح مي‌گردد. نگارنده در همين زمينه به شناخت الفاظ قرآن کريم از جهت فصاحت و بلاغت حاکم برآن پرداخته و رابطه بين لفظ و معنا و استفاده از ابزارهاي شناخت الفاظ براي تبيين معناي الفاظ را بررسيده و نقش شناخت الفاظ و مفردات قرآن کريم در علوم قرآني و تفسير را وصف کرده است. وي ديدگاه‌هاي اهل لغت و مفسران مشهور قرآن و علماي و صرف و نحو را در مورد تفسير لغات و الفاظ پيش گفته نيز منعکس ساخته و از خود قرآن کريم نيز براي تبيين اين واژه‌ها ياري مي‌جويد. بيان ويژگي‌هاي علم الفاظ و فروع منسوب به آن، فهم الفاظ مشکل قرآن (غريب القرآن) رابطه علم معاني و بيان در شناخت مفاهيم الفاظ و ارتباط آن با معنا، معرفي اسباب و ابزار شناخت الفاظ قران و اقسام وجوه و نظاير، از ديگر مباحث مهم اين نوشتار به شمار مي‌آيد.

‫چکيده : اين پژوهش به تحليل مباني و معيارهاي آزادي سياسي و محدوده آن از منظر آموزه‌هاي قرآن کريم و مفادّ اعلاميه جهاني حقوق بشر مي‌پردازد. نويسنده در چهار فصل به بررسي ديدگاه‌هاي مشترک قرآن و اعلاميه جهاني حقوق بشر و اختلاف نظر آنان از لِحاظ مباني و معيارهاي آزادي و حقوق سياسي پرداخته و با توجّه به تعريف آزادي و سياست در اين دو مکتب، محدوده آزادي سياسي در آن ها را مشخّص نموده مي‌سازد. فصل اوّل به بررسي مفاهيم تحقيق و تاريخچه آن اختصاص دارد. بيان مفهوم حقوق، حق از ديدگاه فقهي و مکتب‌هاي فلسفي حقوق، مفهوم کلمه حق در قرآن کريم، معناي حقوق بشر و آزادي، مفهوم آزادي سياسي و نيز آزادي در قرآن و فقه اسلامي، از مباحث مربوط به مفاهيم در نخستين فصل محسوب مي‌شود. آن گاه نويسنده به تاريخچه انديشه حقوق بشر در اسلام، قرآن، حقوق بشر در غرب و اعلاميه جهاني حقوق بشر پرداخته و تاريخچه‌اي از آزادي سياسي در غرب، اسلام و قرآن ارائه مي‌کند. وي در فصل دوم ابتدا به بررسي مباني آزادي سياسي در اعلاميه جهاني حقوق بشر مي‌پردازد، سپس مباني هستي‌شناختي، انسان‌شناختي و معرفت‌شناختي آزادي سياسي در اعلاميه حقوق بشر را بررسيده و مباني اخلاقي و حقوقي (حقوق طبيعي) را که در آن‌ها بر فردگرايي، عقلانيت، کرامت انسان و برابري و عدالت تأکيد شده، شرح مي‌دهد. نگارنده در بخش دوم از اين فصل به مباني هستي شناختي، انسان شناختي، معرفت شناختي، اخلاقي و حقوقي آزادي سياسي از منظر آموزه‌هاي قرآن کريم مي‌پردازد و توجّه به فطرت انسان، آزادي و اختيار او، کرامت ذاتي انسان به عدالت، خليفه خدا بودن انسان، تکليف مداري و خدا محوري را از مهم ترين مباني قرآني در آزادي سياسي عنوان مي‌کند. او در فصل سوم از نوشتار خود، حوزه و موارد آزادي سياسي و محدوده آن از ديدگاه قرآن کريم و اعلاميه جهاني حقوق بشر را واکاوي کرده و مشارکت در انتخاب حاکم و تأسيس دولت، مشارکت مردم در فرآيند تصميم‌گيري و مشارکت در فرآيند نظارت بر عملکرد دولت را از موارد و حوزه‌هاي سياسي در قرآن قلمداد مي‌کند؛ همچنين تشکيل احزاب و جمعيت‌ها، آزادي حق انتخاب شدن و آزادي قلم و بيان را از موارد آزادي سياسي بر مي‌شمارد. مباني مشروعيت حکومت الهي و مردمي بودن آن، از ديگر مطالب اين فصل محسوب مي‌شود. در فصل چهارم نيز موانع و محدوده‌هاي آزادي سياسي از ديدگاه قرآن و اعلاميه جهاني حقوق بشر تبيين گرديده است.

‫چکيده : اين پژوهش مي کوشد بر اساس آيات قرآن کريم و سخنان و سيره اهل بيت( ابعاد مختلف امنيت و اهميت و جايگاه آن را بررسيده و رابطه بين ايجاد امنيت در جامعه با رشد تربيت فردي و اجتماعي، توسعه سياسي، اجتماعي، اقتصادي و فرهنگي را بيان کند. نويسنده نوشتار حاضر را در سه فصل ساماندهي کرده است. در فصل اول ضمن تعريف امنيت از جنبه لغوي، اصطلاحي و قرآني، نمونه‌هايي از آياتي را که در آن ها به نوعي از امنيت سخن رفته، ذکر مي‌نمايد. آن گاه با اشاره به جايگاه امنيت در سنت، سيره امام علي(، پيامبر اکرم( و امام زمان( را در تأمين امنيت بررسي مي‌کند. فصل دوم به اقسام امنيت و آثار فقدان امنيت در جامعه اسلامي اختصاص دارد. نگارنده دراين زمينه نخست به امنيت فردي و عوامل ايجاد آن اشاره کرده و امنيت نفسي، روحي، مالي و ناموسي را از اقسام امنيت فردي برمي شمارد. سپس با توجه به امنيت اجتماعي، ايجاد امنيت براي اقليت‌هاي ديني در جامعه اسلامي، نقش دولت اسلامي در تأمين امنيت اجتماعي، ايجاد امنيت در عرصه‌هاي اعتقادي، علمي، ادراي، قضايي، سياسي، محيط زيست و بين‌المللي توسط حکومت را تبيين ساخته و خشونت و گسترش ترور را از آثار فقدان امنيت در جامعه قلمداد مي کند. در فصل سوم راهکارهاي قرآن کريم براي تأمين امنيت و جبران فقدان آن واکاوي شده و رابطه بين ايجاد امنيت با مسأله تعليم و تربيت، نسبت بين امنيت و اجراي احکام شرعي، آثار امنيت اجتماعي در اجراي صحيح امر به معروف و نهي از منکر، رابطه بين وجود امنيت با تأمين عدالت اجتماعي و نقش احکام جزايي اسلام و مجازات مجرمين در تأمين امنيت اجتماعي شرح و بررسي مي شود.