جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

هنگامی که جهان در دامن مدرنیته افتاد و روزگار رو به خواسته‌های خودخواهانه مدرنیسم پیش می‌رفت، گروه‌هایی تلاش می‌کردند که انسان و بشر را از عواقب مدرنیسم نجات دهند. عواقبی مانند زوال انسانیت با انسان‌گرایی، افول نوع‌دوستی با فردگرایی و به قهقرا رفتن الهیات با عقل‌گرایی. جنبش سنت‌گرایان با این دیدگاه که بایست همه چیز به حقیقت خود برگردد و سنت زوال ناپذیر خالده بر جهان حکومت کند، ادعای خود را بیان کردند. رنه گنون فرانسوی اولین کسی بود که این جنبش را در قرن بیستم راه‌اندازی کرد. سپس افرادی مانند فریتیوف شوآن، کوماراسوآمی، مارتین لینگز و سید حسین نصر به این جرگه وارد شدند. آن‌ها در زمینه‌های مختلفی از جهان‌شناسی، انسان‌شناسی، هستی‌شناسی و دین‌شناسی به فعالیت پرداختند. از زمینه‌های دیگری که آراء و نظراتشان را بیان کردند، هنر است که از نظر آنان به سه زمینه هنر سنتی، هنر دینی و هنر قدسی تقسیم می‌شود. در زمینه هنر قدسی که در دل هنر سنتی قرار دارد و به مباحث دینی می‌پردازد و نقطه اعلا و ناب هنر محسوب می‌شود، چند هنر را معرفی کرده‌اند که از جمله آنها هنر خوشنویسی است و تقدس آن را هم در نگارش و کتابت قرآن و متون دینی می‌دانند. در این‌جا سعی شده است مطالبی که سنت‌گرایان درباره هنر خوشنویسی و کتابت قرآن بیان کرده‌اند جمع‌آوری و بررسی شود و با اثر خوشنویس و کاتب نام‌دار و برجسته قرآنی، یعنی احمد نیریزی تطبیق داده شود تا مشخص گردد آیا این آراء در عالم واقع با اثر خوشنویسی قابل تطبیق هستند یا نه؟ علت انتخاب خط نسخ، کتابت قرآن‌های سده‌های اخیر با این خط است و علت انتخاب نام احمد نیریزی برای تطبیق با آراء سنت‌گرایان هم حضور او در نقطه اوج خط نسخ ایرانی است. با بررسی پیش‌زمینه‌های فکری و نظری سنت‌گرایان و تطبیق فنی و اصولی آراء در می‌یابیم که این آراء به شکل سمبولیک و متافیزیکی بیان شده‌اند و جزو مبانی پایه‌ای و اعتقادی خوشنویسی می‌باشند. سنت‌گرایان در این آراء با دریافت معرفتی مشابه سیره درویشان به مبانی اخلاقی خوشنویسی پرداخته‌اند و در عالم واقع با اصول بنیادین خوشنویسی آثار احمد نیریزی قابل تطبیق هستند؛ به‌ویژه با دو اصل «شأن» و «صفا» در خوشنویسی که جزو مبانی اعتقادی و معرفتی خوشنویسی و صفات درونی خوشنویس می‌باشد تطبیق بیشتری دارد. توجه به این نکته ضروری است که آراء سنت‌گرایان درباره خوشنویسی به دلیل وجود این آراء در رسالات و تذکره‌های خوشنویسی، نو و بدیع به‌حساب نمی‌آیند؛ چرا که آبشخور هر دو، در زمینه عرفان و سیره درویشان است.

اعجاز از مباحث و دغدغه های مهم و مشترک فلسفه، کلام و علوم قرآن است. مباحث این سه قلمرو در خصوص بحث معجزه، یپوستگی منطقی دارد. مرتضی مطهری یکی از نمونه های نادری است که اندیشه و آثار او، هر سه قلمرو بحث درباره معجزه را در بر دارد و جویبارهای جریان های تاریخ اندیشه اسلامی در مقوله معجزه در اندیشه آثار مطهری به هم پیوند می خورند. از این رو، شایسته است ابعاد فلسفی، کلامی و قرآنی بحث اعجاز را با در نظر داشتن پیشینه تاریخی آن ها در اندیشه و آثار مرتضی مطهری بکاویم. این کاوش به روش توصیفی و تحلیلی، در بعد فلسفی، آرای پیشینیان و آرای مطهری را حول پنج محور اساسی فلسفه دین در باب معجزه طرح می کند: چیستی معجزه، امکان وقوعی معجزه، تبیین ناپذیری معجزه، اثبات معجزه و دلالت معجزه. در بُعد کلامی نیز، با نظر اجمالی به آرای متکلمان، دیدگاه مطهری در باب جایگاه و کارکرد معجزه ذیل بحث نبوت گزارش و تحلیل خواهد شد. در گام سوم، پژوهش جنبه تفسیری و قرآنی پیدا می کند و کوشش های مطهری در تبیین نگاه قرآنی به مقوله معجزه و اعجاز قرآن و جنبه های اعجازی آن را در بر دارد. مطهری بر این باور است که معجزه نه نفی قانون علیت است و نه نقض قانون طبیعت، بلکه معجزه خرق ناموس طبیعت است. هیچ معجزه ای خارج از قانون واقعی طبیعی نیست، زیرا علوم تجربی روز به روز تغییر می کنند و قوانین عادی تر نسخ می شود و قوانین قوی تری جایگزین آن می شوند . از طرفی کسی که معجزه می کند اتصالی با روح کلی عالم پیدا می کند و بدین طریق در قوانین عالم تصرّف می کند و از آنجاییکه قویترین روحها در انبیاء یافت می شوند لذا معجزه امکان وقوع دارد و برای اثبات آن به اخبار متواتر نیز همچون قراین تاریخی و عقلی معتقد است و هم چنین مدعی است که ما در احراز معجزات جاوید، بی نیاز از اتکاء به شواهد تاریخی هستیم و معجزات همانطور که قرآن نام " برهان " و "آیه" بر روی آن گذاشته، دلیل قاطع و حجت مسلّم عقلی بر صدق مدعای آورنده آن می باشد نه در جهت اثبات معارف الهی که با تعقّل می توان به آن رسید. مطهری در بحث کلامی، بعد از اثبات ضرورت دین و فلسفه نبوت، یکی از بهترین راههای شناخت پیامبر را معجزه می داند و آن را نشانه ای برای اثبات مدعای نبوت بر می شمرد. وی در بخش مطالعه مصداقی اعجاز به اعجاز قرآن می پردازد و وجوه اعجاز را در دو جنبه لفظی و معنوی می جوید. در جنبه لفظی به سبک بیان، آهنگ پذیری و حلاوت آن اشاره می کند و در جنبه معنوی به اعجاز آمیز بودن محتویات آن از نظر علمی، هدایت تشریعی، بیان الهیات و اخبار غیب می پردازد. مطهری ویژگی ممتاز اعجاز قرآن را نسبت به معجزات دیگر، جاویدان بودن آن می داند.

این مقاله (در ادامۀ بخش نخست آن در شماره پیشین مجله ترجمان وحی) به معرفی و بررسی قرآنی کهن از قرن پنجم هجری می‌پردازد که در اوایل قرن ششم هجری در تملک دختری به نام خراسان بنت ابی القاسم بن علی بن مانکدیم قرار داشته است. تاکنون ۱۲ جزء مختلف از این قرآن در کتابخانه‌های مختلف در ایران و جهان یافت شده است. نام مالک نسخه در آغاز جزء اول این قرآن همراه با نسب وی تا امام علی بن ابیطالب (ع) ذکر شده است و نشان می‌دهد اجداد وی از علویان طبرستان بوده‌اند، اما جد پدر وی یک سده قبل از کتابت نسخه به نیشابور مهاجرت کرده است. این قرآن در ۳۰ پارۀ مجزا همراه با ترجمۀ فارسی با خط نسخ کهن و احتمالاً در نیشابور (محل زندگی خراسان بنت ابی‌القاسم) کتابت شده است. متن قرآن به قرائتی مرکب از کِسائی، ابن‌عامر، و ابوعمرو نوشته شده است. ترجمۀ فارسی آیات با آنکه متأثر از سبک و واژگان ترجمۀ تفسیر طبری است، اما دارای اختصاصات املایی، واژگانی و لهجه‌ای مخصوص به خود است. در بخش دوم مقاله، متن کامل ترجمۀ فارسی یک جزء از این قرآن (نسخۀ ش ۲۰۰۲ در کتابخانۀ مجلس شورای اسلامی) بازنویسی و بررسی شده است.

در کتابخانۀ آستان قدس رضوی شماری قرآن و جزوات پراکنده نگهداری می شود که در سال 1348 ش از فضای بین دو پوشش سقف کتابخانۀ سابق در ضلع جنوبی بقعۀ مطهر پیدا شد. این قرآنها که شمارشان حدود هزاروهفتصد جلد است نسخه‌های قدیمی و عمدتاً نفیسی از سده‌های نخست هجری است. ده جلد از این مجموعه به قرآنی اختصاص دارد که از سوی شخصی به نام علی بن حیدر بن اسحاق جلالی به سال 504 ق بر حرم امام رضا(ع) وقف شده است. این نسخه به قلم کوفی اولیه کتابت شده و الواح مذهب نفیسی در آغاز هر جزو دارد. این مقاله به معرفی این نسخه می‌پردازد.

یكی از اقلام معروف خوشنویسی ایران، قلم محقق است که ویژگی‌هایی چون استواری، وضوح و صلابت دارد. در این قلم از یک سو حروفِ فشرده در محدودۀ اطراف خط کرسی و «الف» و «لام»های بلند، صورتی استوار میسازد و از سوی دیگر ضرب اهنگ مورب و موازی حروف مرسل و دوایر، خط را متحرك و پویا میکند. از دیگر ویژگی های قلم محقق وضوح و روشنی آن است؛ ویژگی ای که گویا علت نا مگذاری اش نیز بوده است. قلم محقق علاوه بر ویژگی های ذاتی شکل حروفش بسته به سبک خطاطان بزرگی چون یاقوت مستعصمی، ارغون كاملی، احمد ابن سهروردی، اسدالله كرمانی، عبدالله طباخ، احمد قره حصاری، علاءالدین تبریزی و علیرضا عباسی زیبایی و گیرایی متفاوتی دارد. یکی از آثار شاخص کتابت شده به این قلم، قرآن معروف به بایسنغری است که تک برگها و رقعه های پراکنده آن در برخی از مجموعه های مهم جهان گسترده است. در این نوشتار فارغ از اینكه كاتب واقعی این اثر چه كسی است صفات و ویژگی های منحصر به فرد کتابت آن بررسی خواهد شد. جهت ارزیابی بهتر و سهولت در بیان، خط این قرآن از سه جنبۀ شکل حروف (مفردات)، ترکیب بندی و ارتباط مفاهیم و ترکیب ارزیابی میشود.

با توجه به اهمیت مسألۀ مخطوطات قرآنی به عنوان اسناد و مدارک عینی در مطالعات تاریخ قرآن؛ ثابت شدن تاریخ و قدمت قرآن‌های کهن در قرون نخست پس از هجرت می‌تواند شاهد و مدرکی قوی در دست قرآن پژوهان قرار داده و نظریه‌پردازی در حوزۀ تاریخ قرآن را تحت تأثیر خود قرار دهد. در سالهای اخیر، انجام آزمایش کربن 14 بر روی نسخه‌های خطی کهن قرآن و اعلام نتایج این آزمایش در رسانه‌ها تحولی نو در پژوهش‌های مربوط به نسخه‌های خطی قرآن ایجاد کرده است. در مقاله پیش رو، نویسنده می کوشد به شرح اصول کار و روش تعیین قدمت یک شی باستانی با استفاده از کربن 14 و بیان محدودیت ها و نقاط ضعف و قوت این روش و همچنین تحلیل نتایج انجام گرفته بر روی مخطوطات بحر المیت و مخطوطات کهن قرآنی همچون نسخه های صنعاء، بیرمنگام و غیره بپردازد و نشان دهد تاریخ گذاری به روش رادیو کربن، شیوه‌ای قدرتمند در تعیین عمر اشیاءِ باستانی و به ویژه نسخه‌های خطی کهن است؛ آنچنانکه می توان به وسیلۀ آن، نسبت به اصیل و کهن بودن یک شیء و تا حدودی انتساب آن به قرن معینی اطمینان حاصل کرد؛ اما تکیۀ بدون قید وشرط و غیر محتاطانه به این نتایج نیز صحیح نیست چراکه وجود خطا و حاشیه‌ای از عدم قطعیت در نتایجِ این روش موجب می‌شود که نتایج بدست آمده نتوانند در خصوص سال دقیق کتابت نسخه که در مطالعات تاریخ قرآن در سدۀ نخست هجری حائز اهمیت است، یاری رسان باشد. این مقاله را دکتر آلاء وحيدنيا، استاديار مطالعات قرآنی از پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی در فصلنامۀ علمی پژوهشی مطالعات قرآني و فرهنگ اسلامي منتشر نموده است.