آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: این اثر توسط محققان به عنوان مهم فرهنگی انتخاب شده است و بخشی از پایگاه دانش تمدنی است که ما آن را می شناسیم. این اثر از مصنوع اصلی تکثیر شده است و تا حد امکان به کار اصلی وفادار است. بنابراین، منابع اصلی حق چاپ، تمبرهای کتابخانه (از آنجایی که بیشتر این آثار در مهم ترین کتابخانه های ما در سراسر جهان نگهداری می شوند) و سایر نمادها را در اثر مشاهده خواهید کرد. این اثر در ایالات متحده آمریکا و احتمالاً سایر کشورها در مالکیت عمومی است. در داخل ایالات متحده، می توانید آزادانه این اثر را کپی و توزیع کنید، زیرا هیچ نهادی (فردی یا شرکتی) حق چاپ روی بدنه اثر ندارد. به عنوان بازتولید یک اثر تاریخی، این اثر ممکن است حاوی صفحات گم شده یا محو، تصاویر ضعیف، علائم اشتباه و غیره باشد. محققان معتقدند و ما موافقیم که این اثر به اندازه کافی مهم است که حفظ شود، تکثیر شود و به طور کلی در دسترس عموم قرار گیرد. عمومی. ما از حمایت شما از فرآیند حفظ قدردانی می کنیم و از شما به خاطر نقش مهمی در زنده نگه داشتن این دانش و مرتبط بودن آنها سپاسگزاریم.

"مارتین بوبر "در کتاب "من و تو "در قالب گفت و گویی فلسفی تجربه دینی و حیات معنوی را در جلوه‌های گوناگون آن بر می‌کاود و رمز و راز رابطه و پیوند انسان را با اشیاء و اشخاص و سرانجام با امر متعالی باز می‌نمایاند .بوبر بر این باور است که" :ما با اشیاء رابطه‌ای یک جانبه داریم و درباره آنها فقط صحبت می‌کنیم، ولی اشخاص یا انسان‌های دیگر این گونه نیستند، ما نه فقط درباره آنها بلکه با آنها صحبت می‌کنیم، گفت و شنود داریم و مخاطبشان قرار می‌دهیم ."این رابطه شخصی و صمیمی را بوبر رابطه "من و تو "می‌نامد، رابطه‌ای در معنای ژرف آن که با خداوند و خداوند هم با ما دارد .کتاب بوبر با مضامینی که از قبل راجع به خدا نگاشته شده بود و همه آنچه که به عنوان معرفتی‌الهی، یعنی کوشش مستمر جهت نجات بعد مذهبی حیات از اظهارات متکلمین قلمداد می‌شد، دقیقا مورد توجه متکلمین است .این کتاب به نوعی نماینده به گل‌نشستن متاخر رمانتیسم و مشحون از ایده‌های دیانت یهود است .از خودبیگانگی، رجعت و جوهر از مضامین اصلی کتاب "من و تو "است .

موضوع «خود» و «دیگری» به یک معنا گویای مجادلات ذهن‌گرایی- تجربه‌گرایی در فلسفه معاصر غرب است. در این مجادلات گاه زمینه توجه به موضوع «دیگری» و گاه به‌فراموشی سپردن آن و حتی سیطره بر او فراهم می‌شد، اما با ظهور اگزیستانسیالیسم، موضوع «دیگری» و تأکید بر نقش آن در شناخت «خود»، مقام ثابتی در تفکر فلسفی و سپس اندیشه سیاسی پیدا کرد. فلاسفه اگزیستانس هرچند موضوع «دیگری» را از منظر وجودی مورد توجه قرار داده‌اند، اما از آنجا که با اصل نظام‌مندی اندیشه چندان موافق نیستند و نظام‌مندی را نوعی سیطره بر انسان می‌دانند، بنابراین موضوع «دیگری» و مواجهه «خود» با آن، صورت‌بندی مشخصی در اندیشه آنان ندارد، در حالی‌که صورت‌بندی این موضوع می‌تواند آموزه-های روشنی را برای دفاع از رابطه مطلوب میان انسان‌ها ارائه دهد. در این مقاله فرض شده است اندیشه مارتین بوبر، هرچند در ادامه سنّت فلسفی اگزیستانسیالیسم مطرح می‌شود، اما وی با بهره‌گیری از سایر نحله‌های فلسفی و همچنین تأثیرپذیری از عرفان یهود، و با تأسیس «فلسفه گفتگویی»، صورت‌بندی نسبتا روشنی از چگونگی مواجهه مطلوب با «دیگری» ارائه می‌کند. این مقاله با بررسی رویکردهای مختلف به رابطه «خود» و «دیگری» سعی می‌کند الگویی نظری را بر مبنای آراء بوبر جهت بررسی امکان یا فقدان باهم‌بودگی و اصالت دادن به «دیگری» در شناخت «خود» در اندیشه یک متفکر، ارائه دهد

پژوهشی در مورد شناخت یهودیت و بیان برخی از آموزه‌ها و عقاید یهودیان است. در این اثر ضمن معرفی تاریخ یهودیت و فراز و نشیب‌های تاریخی یهودیان، به برخی از تعالیم آنان در مورد مسائل اعتقادی، اخلاقی و اجتماعی اشاراتی صورت گرفته است. نویسنده به همین مناسبت به بیان دیدگاه یهودیت در مورد بشریت، تجدید حیات یهودیت در ادوار مختلف تاریخی، ویژگی دینداری یهودی، اسطوره نزد یهودیان و آموزه‌های آنان، آزادی از منظر آنان، نسبت بین یهودیت و تمدن، دیدگاه‌های آنان در مورد عوالم مختلف، دین و جوانی نزد آنان و گستره یهودیان در نقاط مختلف جهان پرداخته است. وی در ادامه به توصیف اسرائیل و جایگاه آن در جهان امروز به عنوان مرکز تجمع یهودیان پرداخته و دیدگاه‌ها در مورد این کشور را منعکس کرده است.

ترجمه ماشینی : این سوال مطرح می شود که خود بودن به چه معناست؟ استدلال می‌شود که جست‌وجوی پاسخ در ویژگی‌های روانی-فیزیکی خود فرد، خودداری بی‌قرار انسان از قناعت به آنچه هست را در نظر نمی‌گیرد. نقطه شروع تحقیق این است که درک آنچه که انسان را به خود می‌سازد، باید «فراتر» را در نظر بگیرد که او به دنبال تعریف خود است. این فرض اولیه است که توضیح می دهد که چگونه هایدگر و بوبر با هم در نظر گرفته می شوند، زیرا هر دو فیلسوف در این دیدگاه مشترکند که انسان موجودی استاتیک است، موجودی که به نحوی از خود «متفاوت» است. با این حال، دقیقاً زمانی است که هایدگر و بوبر در کنار هم قرار می‌گیرند که مشکل این تز مطرح می‌شود، زیرا دیدگاه‌های آن‌ها متقابل به نظر می‌رسد. در درک هایدگر، انسان زمانی تنها خودش است که به سوی امکان نیستی خود پیش می‌رود. در مقابل بوبر، این رابطه عشقی است که فرد را قادر می سازد خودش باشد. هدف از مقایسه، تلاش برای مواجهه با واقعیت مرگ برای هر فرد با تأثیر آن بر هویت و همچنین واقعیت عشق به دیگری است که فرد را آزاد می کند تا خودش باشد. این بحث مطرح می شود که رابطه انسان با انسان آن گونه که بوبر ارائه می کند مستلزم بازسازی ریشه ای تحلیل هایدگر از هستی است. پیشنهاد می‌شود که از طریق واقعیت عشق که در برابر جهان «آنگونه که هست» مقاومت می‌کند، از جمله قدرت مرگ، مرزهای هستی باید دوباره تعریف شوند. اگر عشق به عنوان پدیده‌ای هستی‌شناختی پذیرفته شود، به نظر نمی‌رسد که ظهور آن در هستی‌شناسی هستی به سوی مرگ هایدگر قابل توضیح باشد. از سوی دیگر خاطرنشان می شود که اگر بتوان هستی شناسی جایگزینی بر عشق ساخت، امکان نهایی مرگ را نمی توان نادیده گرفت. در اینجاست که می‌توان از هایدگر برای تقویت مفهوم بوبر از رابطه استفاده کرد، زیرا به نظر می‌رسد که بوبر محدودیت انسان و تهدیدی که برای رابطه «من-تو» به‌عنوان مقوله‌ای هستی‌شناختی ایجاد می‌کند را نادیده می‌گیرد. در بخش پایانی پایان نامه، این بحث مطرح می شود که پدیده عشق نمی تواند ریشه در این دنیای در حال مرگ داشته باشد. پیشنهاد می‌شود که تبیین واقعیت عشق و قدرت آن در ایجاد هستی شخصی مستلزم دیدگاه معاد شناختی است. تنها از چنین منظری، با امتناع آن از پذیرش مرگ به عنوان شرط خود انسان، می توان هستی شناسی جایگزینی برای هایدگر یافت. نتیجه ای که به دست می آید این است که مفهوم خدا در نگرش به خودبودن که در این نظریه مطرح شده است، ضمنی است. مطابق با این نتیجه، در فصل پایانی برخی دلالت های الهیاتی از دیدگاه رابطه ای از خود ترسیم شده است. به طور خاص، این سؤال مطرح می شود که آیا می توان افراد در ترینیتی را به عنوان منبع نهایی شخصیت تلقی کرد؟ در نهایت، الزامات یک انسان‌شناسی مسیح‌شناختی سازگار با خود بودن رابطه‌ای در نظر گرفته می‌شود.

در میان مفاهیم جدیدی که در اوایل قرن بیستم در حوزه­ی تعلیم و تربیت مطرح شده بودند، مفهوم «دو طرفه بودن» (Gegenseitigkeit) فرایند آموزش چالش­های بسیاری را به همراه داشته است؛ بسیاری از مربیان با انتقاد از این مفهوم، اظهار داشتند که معلم باید به تنهایی فرایند آموزش را رهبری کند و شاگردان نمی­توانند و نباید نقشی در این فرایند ایفا کنند. بوبر ضمن اشاره به این مطلب که به منظور حفظ رابطه­ی آموزشی، باید فاصله­ی امنی بین معلم و شاگرد وجود داشته باشد، آموزه­ی «تعلیم و تربیت مبتنی بر دیالوگ» را مطرح می­کند؛ به عبارت دقیق­تر، وی نسبت آموزشی را نوعی« رابطه­ی من ـ تو یک طرفه» می خواند. حال پرسش اینجاست که با توجه به این که بوبر «رابطه­ی من- تو» را یک رابطه دو طرفه می­داند، چگونه می­تواند از رابطه­ی میان معلم و شاگرد تعبیر به «رابطه­ی من ـ تو» کند و در عین حال از یک طرفه بودن آن سخن بگوید؟

والتر کافمن در این جلد دوم از سه‌گانه‌ای که سهم برجسته‌ای را در فلسفه، روان‌شناسی و تاریخ روشنفکری نشان می‌دهد، سه شخصیت اصلی دوره مدرن را انتخاب کرده است که درک ما را از چیستی انسان بودن تغییر داده‌اند. تفاسیر او از نیچه، هایدگر و بوبر زنده، قابل دسترس و نافذ است و در بهترین سنت علمی دیدگاه های پذیرفته شده را به چالش می کشد و تجدید نظر می کند. کافمن در مورد جنون و سرکوب استدلال می کند که نیچه اولین روانشناس عمیق بود و نشان می دهد که چگونه درک خود انسان را متحول کرد. روان‌شناسی نیچه، از جمله روان‌شناسی جذاب نقاب‌ها، به‌طور کامل و ماهرانه مورد بحث قرار می‌گیرد. نسخه هایدگر از اگزیستانسیالیسم در اینجا مورد حمله ویرانگر قرار می‌گیرد. پس از نقد آن، کافمن نشان می دهد که چگونه همین ذهنیت در فلسفه هایدگر و در نوشته های او که اکنون بدنام طرفدار نازی هاست، تجلی پیدا می کند. در اینجا، مانند پرتره هایش از دیگر متفکران اصلی، دغدغه نویسنده این است که نشان دهد موضوعاتش یکپارچه هستند. مجلد دوم از مجموعة «کشف ذهن» به آراء، عقاید و افکار نیچه، هایدگر و بوبر اختصاص دارد. از این سه تن، مشهورترین، نیچه و نافذترین فرد هایدگر می‌باشد، ولی بوبر اندکی غریب‌تر به نظر می‌آید. بی‌شک باید هایدگر را بزرگ‌ترین فیلسوف قرن بیستم دانست، به این سبب که تاثیری شگرف بر همگان داشت. سخن اصلی نگارنده در کتاب این است که فلسفه را با ادبیات و روان‌شناسی همبستگی است؛ اگر نگوییم وابستگی است و در عین حال مخالف سرسپردگی نیز هست. بنابراین کتاب او گزارش فلسفی است و نه کتاب فلسفه از جنس نقد عقل محض. نویسنده در کتاب در ضمن بررسی اندیشه‌های بوبر، حوزة دینی فعالیت وی را ارج می‌نهد. خرده‌گیری‌های او دربارة بوبر آن‌جاست که به فلسفه پرداخته است. از مباحث کتاب می‌توان به این موارد اشاره کرد. کی‌یرکه‌گور و شوپنهاور؛ نیچه: آگاهی به مثابة سطح و ارادة معطوف به قدرت؛ انسان‌شناسی جزمی هایدگر؛ و مارتین بوبر: در جست‌وجوی «تو».

والتر کافمن در این جلد دوم از سه‌گانه‌ای که سهم برجسته‌ای را در فلسفه، روان‌شناسی و تاریخ روشنفکری نشان می‌دهد، سه شخصیت اصلی دوره مدرن را انتخاب کرده است که درک ما را از چیستی انسان بودن تغییر داده‌اند. تفاسیر او از نیچه، هایدگر و بوبر زنده، قابل دسترس و نافذ است و در بهترین سنت علمی دیدگاه های پذیرفته شده را به چالش می کشد و تجدید نظر می کند. کافمن در مورد جنون و سرکوب استدلال می کند که نیچه اولین روانشناس عمیق بود و نشان می دهد که چگونه درک خود انسان را متحول کرد. روان‌شناسی نیچه، از جمله روان‌شناسی جذاب نقاب‌ها، به‌طور کامل و ماهرانه مورد بحث قرار می‌گیرد. نسخه هایدگر از اگزیستانسیالیسم در اینجا مورد حمله ویرانگر قرار می‌گیرد. پس از نقد آن، کافمن نشان می دهد که چگونه همین ذهنیت در فلسفه هایدگر و در نوشته های او که اکنون بدنام طرفدار نازی هاست، تجلی پیدا می کند. در اینجا، مانند پرتره هایش از دیگر متفکران اصلی، دغدغه نویسنده این است که نشان دهد موضوعاتش یکپارچه هستند. مجلد دوم از مجموعة «کشف ذهن» به آراء، عقاید و افکار نیچه، هایدگر و بوبر اختصاص دارد. از این سه تن، مشهورترین، نیچه و نافذترین فرد هایدگر می‌باشد، ولی بوبر اندکی غریب‌تر به نظر می‌آید. بی‌شک باید هایدگر را بزرگ‌ترین فیلسوف قرن بیستم دانست، به این سبب که تاثیری شگرف بر همگان داشت. سخن اصلی نگارنده در کتاب این است که فلسفه را با ادبیات و روان‌شناسی همبستگی است؛ اگر نگوییم وابستگی است و در عین حال مخالف سرسپردگی نیز هست. بنابراین کتاب او گزارش فلسفی است و نه کتاب فلسفه از جنس نقد عقل محض. نویسنده در کتاب در ضمن بررسی اندیشه‌های بوبر، حوزة دینی فعالیت وی را ارج می‌نهد. خرده‌گیری‌های او دربارة بوبر آن‌جاست که به فلسفه پرداخته است. از مباحث کتاب می‌توان به این موارد اشاره کرد. کی‌یرکه‌گور و شوپنهاور؛ نیچه: آگاهی به مثابة سطح و ارادة معطوف به قدرت؛ انسان‌شناسی جزمی هایدگر؛ و مارتین بوبر: در جست‌وجوی «تو».

ترجمه ماشینی : والتر کافمن در این جلد دوم از سه‌گانه‌ای که سهم برجسته‌ای در فلسفه، روان‌شناسی و تاریخ روشنفکری دارد، سه شخصیت اصلی دوره مدرن را انتخاب کرده است که درک ما از انسان بودن را به‌طور اساسی تغییر داده‌اند. تفاسیر او از نیچه، هایدگر و بوبر زنده، قابل دسترس و نافذ است و در بهترین سنت علمی دیدگاه های پذیرفته شده را به چالش می کشد و تجدید نظر می کند.

ترجمه ماشینی : فیلسوف برجسته هیلاری پاتنم، که همچنین یک یهودی عملی است، افکار سه فیلسوف بزرگ یهودی قرن بیستم - فرانتس روزنزوایگ، مارتین بوبر و امانوئل لویناس - را زیر سوال می برد تا به او کمک کند تا جنبه های فلسفی و مذهبی زندگی خود را با هم آشتی دهد. حضور دیگری در این کتاب، لودویگ ویتگنشتاین است، که اگرچه یهودی عملی نبود، اما به شیوه‌ای در مورد دین فکر می‌کرد که پاتنم در کنار دیدگاه‌های روزنزویگ، بوبر و لویناس قرار می‌دهد. پاتنام ایده‌های پیشرو هر یک از این متفکران بزرگ را توضیح می‌دهد و آنچه را که به عقیده او نقش تعیین‌کننده فکری و معنوی هر یک از آنها را تشکیل می‌دهد، نشان می‌دهد. اگرچه دین مورد بحث یهودیت است، اما عمق و اصالت این فیلسوفان، آن گونه که پاتنام به طور دقیق تفسیر می کند، اندیشه آنها را چیزی جز راهنمای زندگی نمی سازد.