آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

پیروان نظریۀ امر الهی معتقدند که هر آنچه خداوند به آن فرمان دهد خوب است و آنچه خداوند از آن نهی کند بد است. براین‌اساس، آموزه‌های وحیانی منبعی برای معیارهای ارزش و همچنین حقایق اخلاقی و معرفت به قضایا و گزاره‌های اخلاقی خواهند بود. رابرت آدامز از فیلسوفان اخلاق و قائل به نظریۀ امر الهی است. وی، باتوجه‌به اشکالات واردشده بر نظریۀ امر الهی، سعی کرد در مقالۀ واپسین خود این نظریه را اصلاح کند و نظریۀ خود را به‌نحوی تبیین کند که دچار اشکالات ناقدان نباشد. مسئلۀ اصلی پژوهش حاضر تبیین، تحلیل و نقد نظریۀ امر الهی اصلاح‌شدۀ آدامز است و ازآنجاکه نقدهای متعددی بر این نظریه وارد شده است، در این مقاله صرفاً بر چالش و نقد معرفت‌شناختی تمرکز می‌شود. البته روشن خواهد شد که سایر نظریه‌های امر الهی، ازقبیل رویکر اشاعره، نیز با این چالش معرفتی مواجه خواهند بود. زیرا در همۀ آن نظریه‌ها این شرط معرفتی وجود دارد که وجود الزام اخلاقی منوط به این است که فرمان الهی برای فاعل اخلاقی شناخته شود. حاصل و یافتۀ مقاله این خواهد بود که نظریۀ امر الهی و، به‌طورِ خاص، نظریۀ امر الهی اصلاح‌شدۀ آدامز با چالشی معرفتی مواجه است و پاسخ‌های نظریۀ امر الهی نمی‌توانند درمقابلِ این چالش‌ها موفق باشند.

رابرت آدامز فیلسوف مشهور مسیحی در کتاب خوبی‎های محدود و نامحدود از نسخه‎ ضعیفی از نظریه‎ فرمان الهی دفاع می‎کند. مطابق دیدگاه آدامز ماهیت الزام اخلاقی این‌همان با فرمان داده شدن توسط خداوند است. استدلال وی برای این دیدگاه شامل دو مرحله است. در مرحله‎ اول او تلاش می‎کند نشان دهد که مفهموم الزام اخلاقی در ذات خود یک مفهوم اجتماعی است. یعنی الزام اخلاقی قوام یافته از مفاهیم اجتماعی مانند درخواست یا دستور یک شخص یا هویت ثالث مثل جامعه‎ اخلاقی است. در مرحله‎ دوم او ادعا می‎کند که این هویت ثالث کسی جز خدا نمی‎تواند باشد. من در این مقاله به نقد مرحله‎ اول استدلال آدامز خواهم پرداخت و نشان خواهم داد که دلایلی که او برای ماهیت اجتماعی داشتن مفهوم الزام اخلاقی ارایه می‎کند ناتمام هستند.

ترجمه ماشینی : شرارت هولناک چالش های متمایزی را برای اعتقاد به خدای اخلاقی کامل ایجاد می کند. برای حل این چالش‌ها، من با ترسیم چهار مورد از کنش انسانی که در آن وحشت‌ها یا به خاطر منفعت محض (یعنی فایده‌ای که از آسیب بزرگ‌تر جلوگیری نمی‌کند) ایجاد می‌شوند، مجاز یا به خطر می‌افتند، چارچوبی اخلاقی برای تئودیسه می‌سازم. یا برای جلوگیری از آسیب سپس چارچوب و ارزش‌گذاری‌های اخلاقی تایید شده توسط این ماجراجویی را به پروژه تئودیسه می‌آورم. من چهار ساختار مشابه می سازم – یکی برای هر مورد – و نمونه هایی از هر ساختار را در تئودیسه های فلسفه دین معاصر شناسایی می کنم. من هر تئودیسه را خلاصه می‌کنم و ارزیابی می‌کنم که آیا از نظر ساختاری در رابطه با شرارت هولناک امیدوارکننده است یا خیر. یعنی اگر مجموعه‌ای از حقایق و دلایل به‌هم‌پیوسته پیشنهادی درست بود، آیا خداوند از نظر اخلاقی روشن بود؟ نتیجه‌گیری‌های اولیه من رویکرد ساختاری مسلط را به تصویر می‌کشد که خدا را به‌عنوان عامل ایجاد یا اجازه‌دهنده وحشت در زندگی‌های فردی صرفاً به‌خاطر برخی منافع خالص، به چالش می‌کشد. این رویکرد نسبت به عدم تقارن های مربوطه در مطالبات توجیهی ناشی از شر وحشتناک و غیر وحشتناک و در کار توجیهی که از طریق دفع ضرر و اعطای منفعت خالص انجام می شود، حساس نیست. من بعداً استدلال می‌کنم که تئودیسه‌های ساختاری امیدوارکننده‌ای که من شناسایی کرده‌ام، به دلیل برآورد بیش از حد آنها از میزانی که عوامل انسانی محدود می‌توانند مسئولیت اصلی شرارت‌های هولناک را بر عهده بگیرند، و دست کم گرفتن اهمیت تئودیسه برای همخوانی با رویکرد به طور گسترده داروینی در تکامل، غیرقابل قبول هستند. تئوری. پروژه تئودیسه دچار مشکل شده است. نیمه دوم پایان نامه من رویکردی به تئودیسه ایجاد می کند که خارج از طبقه بندی پیشنهادی من است. به دنبال پیشنهاد لایب نیتس، رابرت آدامز استدلال کرده است که تئودیسه را می توان با این بینش کمک کرد که تقریباً تمام شر جهان واقعی از نظر متافیزیکی برای جامعه ساکنان واقعی جهان لازم است تا از افراد خاصی تشکیل شود که آن را تشکیل می دهند. با شروع این بینش، من تئودیسه غیر هویتی (آنچه را می نامم) توسعه می دهم. این نشان می دهد که خداوند شرارتی را که انجام می دهد برای ایجاد و دوست داشتن افراد خاصی که جامعه ساکنان جهان واقعی را تشکیل می دهند، مجاز می داند. این رویکرد به تئودیسه منحصر به فرد است زیرا خیر توجیهی توصیه شده نه ضرر گریزی است و نه منفعت محض. این خوب نیست که زندگی تک تک افراد انسانی را بهبود می بخشد (زیرا آنها در غیر این صورت وجود نداشتند)، بلکه این خود افراد انسانی هستند. با این حال، برای هدف موفقیت آمیز خلق افراد خاص، خداوند به کنترل تاریخ چنان کامل نیاز دارد که ممکن است استدلال شود که با باورهای مربوط به اراده آزاد انسان که برای برخی الهیات مهم است، ناسازگار است. من نسخه دوم تئودیسه غیر هویتی را می سازم که برای جلوگیری از این مشکل طراحی شده است و در نظر می گیرم که آیا انگیزه توجیه کننده خدا برای اجازه دادن به شر این جهان می تواند هدف او برای موجوداتی از نوع ما باشد، حتی اگر هدف او برای افراد خاصی نباشد. پیشنهاد می کنم که خدا…

در این مقاله مبانی نظری و دیدگاه‌های اشاعره و رابرت آدامز در ذیل نظریه امر الهی و در حوزه اخلاق به تفکیک بررسی شده است. از منظر رابرت آدامز موضع‌گیری در رابطه با اخلاق در دو محور «معنای خوبی» و «معنای الزام» و از منظر اشاعره در دو بخش «حسن و قبح» و «الزامات اخلاقی» مورد بررسی قرار گرفته است. از نظر آدامز، منشأ حسن اخلاقی ذات و صفات ذاتی خداوند است. همچنین از دیدگاه وی مفاهیم ارزشی واقعیت عینی دارد و دارای واقعیت خارجی است و کار عقل تنها کشف و درک آن است. اشاعره نیز در ذیل نظریه امر الهی، بیشتر به حسن و قبح افعال پرداخته‌اند و معتقدند حسن و قبح افعال ذاتی نیست بلکه شرعی است؛ بنابراین نظریة امر الهی اشاعره در خصوص حسن و قبح الهی وابستگی مفهومی نیست، بلکه بیشتر بر اساس وابستگی وجودشناختی اوامر اخلاقی بر ارادة خداوند است

نظریة امر الهی از نظریه های معروف فلسفة اخلاق است. این نظریه از دیرباز هجمة انتقادهای پرشماری بوده است. رابرت آدامز به دفاع از این نظریه پرداخته و تقریر جدیدی از آن عرضه کرده است. در حالی که روش مدافعان نظریة امر الهی سنتی روشی متافیزیکی است، روش آدامز در دفاع از آن روش سمانتیکی است. آدامز، برخلاف نظریة امر الهی سنتی، معتقد است که مفاهیم اخلاقی واقعیت عینی دارند. ازاین رو به امر الهی وابسته نیستند؛ اما الزامات اخلاقی وابسته به اوامر الهی اند. دلیل وی برای اثبات این مطلب، این همانی الزامات اخلاقی با اوامر الهی است. از دیدگاه این مقاله مهم ترین اشکال نظریة آدامز این است که با وجود پذیرفتن واقعیات عینی مفاهیم اخلاقی، الزامات اخلاقی را از آنها استنتاج شدنی نمی داند.

چکیده رابرت آدامز کوشش می‌کند تا با الهام از نظریۀ رویه‌های باورساز آلستون دیدگاه خود را در معرفت‌شناسی اخلاق سامان دهد. وی با وضع اصطلاح رویه‌های باورساز ناظر به ارزش، ورودی‌های ایجادِ باورهای اخلاقی از این رویه‌ها را علاوه بر سنت تاریخی و فرهنگی شامل احساسات، عواطف، تمایلات و امیال ما نیز می‌داند. مجموعۀ این ورودی‌ها به همراه تفکر در باب آنها، باورهای اخلاقی را به عنوان خروجی رویه‌های باورساز ناظر به ارزش به ارمغان می‌آورد. از نظر آدامز، ایمان اخلاقی تأمین‌کنندۀ اعتماد به باورهای اخلاقی‌ای است که از طریق رویه‌های باورساز ناظر به ارزش ایجاد شده است و علی‌رغم اینکه ادله‌ای بر خلاف آنها وجود ندارد اما به سبب آنکه نمی‌توانند فراتر از هر نوع شک معقول باشند پس به ایمان اخلاقی نیازمندند.

نظریه­ ی مولینیزم (Molinism) بیش از هر چیز درصدد جمع میان آموزه­ی مشیت الاهی و وفاداری به اراده­ ی آزاد فرد انسانی است. یکی از مواضع اختلاف در این میان، چگونگی علم خداوند و حدود آن است؛ به این معنا که چنان­چه به نحوی علم پیشین الاهی ملتزم باشیم، با توجه به اقتضائات چنین علمی، چگونه می­توان ب­طور هم­زمان اول، اراده ­ی آزاد را نیز در جانب مخلوق مختار حفظ نمود، و دوم، بی­ آن­که با نقض اختیار در جبهه­ ی اخیر مواجه باشیم، آن­را هم­سو با اراده­ی ازلی و مشیت الاهی بدانیم. راه­حل پیشنهادی مولینیزم، آموزه­ی "علم میانی" است که برحسب آن شرطی­های خلاف واقع صادق متناظر با فعلِ مختار، به­مثابه­ی دست­آویزی جهت برون­رفت از معضل مزبور معرفی می­شوند. رابرت آدامز(Robert Merrihew Adams) فیلسوف تحلیلی مسیحی، با پرسش از اساس صدق شرطی­های فوق­الذکر، استدلالی در اثبات دوری بودن علم میانی، و ایضا پوچ بودن آن اقامه می­کند؛ چه، تحلیل علم میانی ما را با این واقعیت مواجه می­کند که علیرغم تلاش مولینیزم غایت آن که همانا اثبات اختیار است، تامین نمی­شود. از دیگرسو، تامس فلینت(Thomas Flint) دیگر فیلسوف مسیحی آمریکایی، ضمن نقدی مفصل، موضع آدامز را باطل می­شمرد. در این مقاله، چنان­که از عنوان آن برمی­آید، ابتدا به استدلال آدامز و سپس به نقد فلینت بر آن به­طور مشروحی پرداخته شده است.