آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

کتاب حاضر چاپ نسخه‌برگردان کتاب المحجة البيضاء فی أصول الدين تأليف حسام‌الدين عبد‌الله بن زيد العنسی (د. 667 ق)، يکی از مهمترين دانشمندان و متکلمان و فقيهان زيدی يمن است. اين کتاب در دانش کلام معتزلی / زيدی است و نسخۀ حاضر شامل چهار قسمت اول کتاب است و بحثهای مهم و ارزشمندی دربارۀ توحيد، عدل، نبوت و مسائل وابسته به این موضوعات را دربرمی‌گیرد. در مقدمۀ انگلیسی اين اثر از نويسنده، آثارش و اهميت انديشه‌های کلامی او بحث شده است. به طور خلاصه اينجا بايد به چند نکته در رابطه با اهميت اين کتاب اشاره کرد: نخست اينکه اين کتاب يکی از آثار کلامی بر جای مانده از زيديان معتزلی يمن است که مطالعۀ آن به‌ويژه برای فهم و درک مناسبات کلامی و اعتقادی شيعيان زيدی و مکتب معتزلی اهميت فوق العاده‌ای دارد. درست است که از آثار زيديان معتزلی يمن کتابهای کم و بيش زيادی و از سده های ششم تا هشتم قمری که در واقع مهمترين دورۀ کلام معتزلی يمن است در اختيار است منتهی تاکنون تنها تعداد محدودی از اين آثار به چاپ رسيده است. مطالعۀ اين کتاب می‌تواند پرتویی بر چگونگی دريافت و تفسير کلام معتزلی از سوی زيديان يمن بيافکند و ما را با بحثها و مناقشاتی که زيديان در تعامل با مکتب اعتزال که کم و بيش از اوائل سدۀ ششم قمری با آن آشنایی مستقيمی پیدا کردند آشنا کند. نکتۀ دومی که بايد در ارتباط با اهميت اين کتاب مطرح شود آن است که اين اثر که متعلق به سدۀ هفتم قمری است، برخلاف آثار و نوشته‌های کلامی نخستين نسلهای زيديانی که در سدۀ ششم قمری با مکتب بهشمی معتزلی يعنی مکتب ابوهاشم جبايی و قاضی عبدالجبّار همدانی آشنایی يافتند نگاهی کم و بيش انتقادی به اين مکتب دارد و بيشتر درصدد است تا بر اهميت تعاليم امامان زيدی از ميان اهل بيت تأکيد کند. نکتۀ جالب توجه اين است که در راستای اين هدف، نويسندۀ کتاب از آشناييش با مکتب معارض با مکتب قاضی عبدالجبّار، يعنی مکتب ابوالحسين بصری (د. 436 ق) و محمود ابن‌الملاحمی (د. 536 ق) بهره می‌گيرد و گاه در مخالفت با مکتب سنّتی بهشميان، در کنار مکتب ابوالحسين می‌ایستد. به همين دليل اين اثر جنبۀ بحثی و چالشی جالب توجهی را در معارضۀ اين دو مکتب و تلاش نويسنده در ارائۀ مکتب کلامی متّبع در سنّت امامان اوليۀ زيدی به نمايش می‌گذارد. نگاهی به نمايه‌ای که در پايان اين کتاب قرار داده‌ايم و نام اشخاص و کتابهایی که در اين اثر از آنها ياد شده می‌تواند اهميت المحجة البيضاء را آشکارتر کند. آخرين نکته‌ای که در رابطه با اهميت اين اثر بايد متذکر شد آن است که اين کتاب کم و بيش در همان دورانی نوشته شده که در سنّت متکلمان اماميه و به‌ويژه به همت سديدالدين حمّصی (پايان سدۀ ششم قمری) انتقاد از مکتب کلامی شريف مرتضی که می‌دانيم به مکتب کلامی بهشمی دلبستگی داشت در محافل اماميۀ ايران و سپس حله (عراق) آغاز شد و در اين راستا سديدالدين حمّصی گرايش قوی به مکتب مخالف، يعنی مکتب ابوالحسين بصری و محمود ابن‌الملاحمی پيدا کرد. اين گرايش جديد کم و بيش در ميان دو مذهب امامی و زیدی همزمان آغاز شد و بنابراين المحجة اللبيضاء اثری کلامی است که ما را برای فهم درست‌تر مکتب واسطۀ سديد الدين حمصی ياری می‌کند، مکتبی که می‌دانيم بعداً به‌ويژه علامه حلی آن را پی گرفت و عميقاً در شماری از نوشته‌های کلامیش تحت تأثير آن بود. بدين ترتيب، چاپ نسخه‌برگردان اثر حاضر برای تعميق شناخت ما از دوره‌ای مهم و سرنوشت‌ساز از تحولات کلام اسلامی و شيعی اهميتی فوق‌العاده دارد. حسام‌الدين عبد‌الله بن زيد العنسی، المحجة البيضاء فی أصول الدين، مقدمه و فهارس: حسن انصاری و زابینه اشمیتکه، تهران، مرکز پژوهشی میراث مکتوب با همکاری مرکز ملی پژوهشهای علمی فرانسه، 488 صفحه، 1394.

نظر شريف مرتضی درباره عالم ذرّ در مسائل الطرابلسيات الأولی، شريف مرتضی فصل مهمی دارد درباره رد احاديث عالم ذرّ و طينت. او به کلی اين احاديث و اصالت آنها را رد می کند و ساحت تشيع را از اين گونه احاديث مبرا می داند. اين مسائل که از مهمترين آثار شريف مرتضی است به زودی با تصحيحی انتقادی منتشر می شود. الآن دست ناشر است.

ابن‌ملاحمی خوارزمی، متکلم معتزلی در قرن ششم هجری است که در تحفة المتکلمین فی الرد علی الفلاسفة به ارزیابی انتقادی سخنان فیلسوفان اسلامی پرداخته است. عنوان این اثر وی، یادآور «تهافت‌نگاری»های گوناگون در جهان اسلام علیه فیلسوفان است که در صدر آنها تهافت‌الفلاسفة ابوحامد غزالی است. این اثر در بیست باب تنظیم شده و انتقادات وی شامل این مباحث است: حدوث عالم، صفات باری‌تعالی، اجسام سماوی، اثبات عقول مجرد، نبوت، نفس، احکام آخرت، ثواب و عقاب. ابن‌ملاحمی در این اثر انتقاداتی را نیز به ابوحامد غزالی بدین سبب که در آثار متأخر خود به استدلال‌های فلاسفه تمسک کرده، وارد ساخته است. وی در این اثر، دیدگاه‌های این اندیشمندان را بررسی کرده است: افلاطون، ارسطو، پروکلس، فیلوپونوس، المپیودورس، کندی، فارابی، ابن‌سینا، زکریای رازی، بهمنیار و ابوالبرکات بغدادی. بیشترین آثار اشاره شده در این کتاب، آثار ابن‌سینا نظیر الشفاء، الاشارات و التنبیهات، المبدأ والمعاد، و کتاب النفس و خطبة هستند. فهرست اعلام، فرق و مذاهب، کتابها و آیات قرآن پایان‌بخش کتاب است که جستجوی مطالب را برای خواننده آسان می‌سازد.

چکیده ماشینی: محققینی که به بررسی تحول اندیشه امامیه می پردازند با کمبود منابع مواجه هستند. بسیاری از آثار مرتبط از متفکران امامی که در بین دوران مرتضی (متوفی 1044) و نصیرالدین طوسی (متوفی 1274) در مراکز مختلف علم شیعی زندگی می کردند، به دست ما نرسیده است. اندیشه معتزله، عقاید ابن‌سینی، و تلاش برای بازگشت به عقاید اولیه ائمه، پارامترهای اصلی اندیشه کلامی امامی را در آن قرون تشکیل می‌داد. پژوهش حاضر با تمرکز بر خانواده حمصی رازی که در قرن سیزدهم و چهاردهم در ایران شکوفا شد، آنچه را که می‌توان با گردآوری و کنار هم قرار دادن مطالب متنی مرتبطی که در نسخه‌های خطی حفظ می‌شود، به نمایش گذاشت و بینش‌هایی را در مورد مشخصات علمی اعضای آن ارائه کرد. . با نسخه‌ای از اصول مشکات الیقین و نسخه‌ای از گفتگوی مقاصد تکمیل شده است.

ترجمه ماشینی: جلد حاضر بر جنبه‌های اندیشه اسلامی در ایران و یمن و سایر مناطق خاورمیانه، قرن نهم تا پانزدهم میلادی، از طریق مطالعه دقیق مواد خطی تمرکز دارد. فصل های شانزده گانه کتاب در پنج مبحث تنظیم شده است: معتزله، زیدیه در ایران و یمن، تشیع اثنی عشری، عرفان و روایات کتابشناسی. مطالب موجود در کتاب قبلاً در نسخه دیگری منتشر شده است. ظهور این مطالعات در مجموع در یک مجلد، این کتاب را به سهم قابل توجهی در حوزه مطالعات اسلامی کلاسیک تبدیل کرده است.