آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

هانا آرنت یک نظریه پرداز سیاسی آمریکایی متولد آلمان است. بسیاری از کتاب ها و مقالات وی تأثیر ماندگاری بر نظریه و فلسفه سیاسی داشته است. آرنت به عنوان یکی از مهمترین متفکران سیاسی قرن بیستم شناخته می شود. آرنت در لیندن ، منطقه ای در هانوفر ، در سال 1906 ، در خانواده ای یهودی متولد شد. در سه سالگی ، خانواده او به کونیگزبرگ ، مرکز شرق پروس نقل مکان کردند تا سفلیس پدرش درمان شود. هاناآرنت در خانواده ای سکولار و مترقی از نظر سیاسی پرورش یافت. مادرش حامی سرسخت سوسیال دموکرات ها بود. پس از اتمام تحصیلات متوسطه در برلین ، او در دانشگاه ماربورگ زیر نظر مارتین هایدگر تحصیل کرد ، که رابطه کوتاهی با او داشت. او در سال 1929 دکترای فلسفه خود را در زمینه نوشتن فلسفه درباره عشق و سنت آگوستین در دانشگاه هایدلبرگ تحت هدایت فیلسوف اگزیستانسیالیست کارل یاسپرس دریافت کرد. هانا آرنت در سال 1929 با گونتر اشترن ازدواج کرد ، اما به زودی در آلمان نازی در دهه 1930 با افزایش تبعیض ضد یهودی مواجه شد. در سال 1933 ، سالی که آدولف هیتلر به قدرت رسید ، آرنت به دلیل انجام تحقیقات غیرقانونی درباره یهودستیزی در آلمان نازی دستگیر و برای مدت کوتاهی توسط گشتاپو زندانی شد. پس از آزادی ، وی از آلمان فرار کرد و قبل از اقامت در پاریس در چکسلواکی و سوئیس زندگی کرد. او در آنجا به یهودیان جوان کمک می کرد تا به قلمرو انگلیس در فلسطین مهاجرت کنند. در سال 1937 از استرن جدا شد ، در سال 1940 با هاینریش بلوکر ازدواج کرد ، اما هنگامی که آلمان در سال 1940 به فرانسه حمله کرد ، با وجود اینکه تابعیت آلمانی خود را در سال 1937 از دست داده بود ، توسط فرانسوی ها به عنوان یک بیگانه بازداشت شد. او فرار کرد و راهی ایالات متحده شد. او در نیویورک ساکن شد ، جایی که اقامتگاه اصلی او تا پایان عمر باقی ماند. او نویسنده و ویراستار شد و در بازسازی فرهنگی یهودیان کار کرد و در سال 1950 شهروند آمریکا شد. با انتشار منشأ تمامیت خواهی در 1951 ، شهرت او به عنوان یک متفکر و نویسنده تثبیت شد.این کتابها شامل کتابهای وضعیت انسان در سال 1958 ، و همچنین آیشمن در اورشلیم و در انقلاب در 1963 بود. او در بسیاری از دانشگاههای آمریکا تدریس کرد ، در حالی که انتصابات مربوط به دوره تصدی را رد کرد. او در سال 1975 ، در 69 سالگی ، ناگهان بر اثر سکته قلبی درگذشت و آخرین کار خود ، "حیات ذهن" را ناتمام گذاشت.

هانا آرنت یک نظریه پرداز سیاسی آمریکایی متولد آلمان است. بسیاری از کتاب ها و مقالات وی تأثیر ماندگاری بر نظریه و فلسفه سیاسی داشته است. آرنت به عنوان یکی از مهمترین متفکران سیاسی قرن بیستم شناخته می شود. آرنت در لیندن ، منطقه ای در هانوفر ، در سال 1906 ، در خانواده ای یهودی متولد شد. در سه سالگی ، خانواده او به کونیگزبرگ ، مرکز شرق پروس نقل مکان کردند تا سفلیس پدرش درمان شود. هاناآرنت در خانواده ای سکولار و مترقی از نظر سیاسی پرورش یافت. مادرش حامی سرسخت سوسیال دموکرات ها بود. پس از اتمام تحصیلات متوسطه در برلین ، او در دانشگاه ماربورگ زیر نظر مارتین هایدگر تحصیل کرد ، که رابطه کوتاهی با او داشت. او در سال 1929 دکترای فلسفه خود را در زمینه نوشتن فلسفه درباره عشق و سنت آگوستین در دانشگاه هایدلبرگ تحت هدایت فیلسوف اگزیستانسیالیست کارل یاسپرس دریافت کرد. هانا آرنت در سال 1929 با گونتر اشترن ازدواج کرد ، اما به زودی در آلمان نازی در دهه 1930 با افزایش تبعیض ضد یهودی مواجه شد. در سال 1933 ، سالی که آدولف هیتلر به قدرت رسید ، آرنت به دلیل انجام تحقیقات غیرقانونی درباره یهودستیزی در آلمان نازی دستگیر و برای مدت کوتاهی توسط گشتاپو زندانی شد. پس از آزادی ، وی از آلمان فرار کرد و قبل از اقامت در پاریس در چکسلواکی و سوئیس زندگی کرد. او در آنجا به یهودیان جوان کمک می کرد تا به قلمرو انگلیس در فلسطین مهاجرت کنند. در سال 1937 از استرن جدا شد ، در سال 1940 با هاینریش بلوکر ازدواج کرد ، اما هنگامی که آلمان در سال 1940 به فرانسه حمله کرد ، با وجود اینکه تابعیت آلمانی خود را در سال 1937 از دست داده بود ، توسط فرانسوی ها به عنوان یک بیگانه بازداشت شد. او فرار کرد و راهی ایالات متحده شد. او در نیویورک ساکن شد ، جایی که اقامتگاه اصلی او تا پایان عمر باقی ماند. او نویسنده و ویراستار شد و در بازسازی فرهنگی یهودیان کار کرد و در سال 1950 شهروند آمریکا شد. با انتشار منشأ تمامیت خواهی در 1951 ، شهرت او به عنوان یک متفکر و نویسنده تثبیت شد.این کتابها شامل کتابهای وضعیت انسان در سال 1958 ، و همچنین آیشمن در اورشلیم و در انقلاب در 1963 بود. او در بسیاری از دانشگاههای آمریکا تدریس کرد ، در حالی که انتصابات مربوط به دوره تصدی را رد کرد. او در سال 1975 ، در 69 سالگی ، ناگهان بر اثر سکته قلبی درگذشت و آخرین کار خود ، "حیات ذهن" را ناتمام گذاشت.

بنشی‌های اینیشیرین اثر مارتین مک‌دونا (1970- ) است که در قالب یک فیلم تراژدی-کمدی سیاه به ما رخ می­‌نماید. در این فیلم علیرغم نمایش صحنه‌­های خیال­‌انگیز اولیه به ناگاه آن تصاویر زیبای جزیره به سیاهی و شوربختی تبدیل می­‌شود. این پژوهش می‌کوشد با تکیه‌ بر اندیشه‌­های هانا آرنت (1976-1906)، فیلسوف سیاسی قرن بیستم نشان دهد که چرا علی­رغم همۀ آن زیبایی‌های اولیه، در پایان ما شاهد آتش، جنگ، مرگ و مهاجرت و در نتیجه شوربختی و ناخرسندی هستیم. در این نوشتار، مدار و محور بحث بر سه مفهوم اساسی کتاب وضع بشرِ آرنت یعنی، زحمت، کار و عمل استوار شده است و سعی بر آن است تا نشان داده شود که فقدان مفهوم عمل است که باعث آن‌ همه تاریکی، تلخی و شوربختی در پایان فیلم می­‌گردد. این نوشتار در واقع می­کوشد تا نشان دهد که سه گانۀ مورد نظر در جهان انسانی در وضع بشر آرنت، باید باهم و در کنار هم متحقق شوند، چراکه غیاب عمل یا چشم­‌پوشی و عدم درک جایگاه هستی­‌شناختی آن موجب شوربختی جهان انسانی می­‌گردد.

با اینکه آرا و اندیشه ­های هانا آرنت -به­ عنوان یکی از برجسته­ ترین متفکران حوزه تاریخ و نظریه سیاسی قرن بیستم- امروزه یکی از منابع و مراجع اصلی محافل فکر سیاسی به شمار می­رود و مباحث او در کتاب وضع بشر، ریشه ­های توتالیتاریسم، حیات ذهن، میان گذشته و آینده و... موضوع صدها مقاله و رساله بوده و هستند، اما درباره روش او بحث چندانی به چشم نمی­خورد. این خلأ از آن­رو است که او نه در این آثار و نه در هیچ جای دیگر به مقوله روش مطالعات و پژوهش­هایش نپرداخته و پژوهشی جامع و مستقل هم در این‌باره صورت نگرفته است. این مقاله می­کوشد ضمن مطالعه روش هانا آرنت در فهم سیاست در راه گشایش افقی نو در مقوله روش در علوم سیاسی مبتنی بر رویکرد و الگوهای غنی و بدیع هانا آرنت گام بردارد. برای این مهم و فهم آرنت و روش تفهمی او به تحلیل آثارش مراجعه و این روش و تکنیک­ها را از دل آنها استخراج کرده است. آرنت از منظر و رویکردی تفسیری به فهمِ جهان و پدیده ­ها و امور سیاسی می­پردازد و در این راه تکنیک­های خاص و منحصر به فردی را به خدمت می­گیرد که در چارچوب منظومه فکری و دستگاه فلسفی -سیاسی خاص اوست. آرنت با رد و نقد مغالطه‌های متافیزیکی و روش‌های تقلیل‌گرا و جبر‌گرای علوم مدرن، روش‌هایی خاص برای فهم جهان و انسان در پیش می‌گیرد که داستان‌گویی، تصور پژوهشگر به­ مثابه تماشاگر موقعیت‌مند و بی‌طرف، افتراق‌گذاری و تمایزها، کاربرد پارادوکس‌ها و تحلیل آنها برای رسیدن به فهم، و استفاده از ذوق و سلیقه، و تخیل در فهم از مهم­ترین ایده‌های خاص او در فهم هستند