آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

کتاب حاضر، مجموعه‌ای از مقالات از «تئودور آدورنو»، «والتر بنیامین»، «ارنست بلوخ»، «جورج لوکاچ» و «فردریک جیمسون» در رابطه با زیبایی‌شناسی و سیاست است که به دلیل ارتباط مطالب و وجوه مشترک میان آن‌ها، انتخاب‌شده‌اند. هدف از ارائه معرفی‌های کوتاه این است که خواننده در جریان صبغه و سابقه زندگی نویسندگان مقالات و وضعیت فرهنگی آن‌ها و درنهایت مبادلات پی‌درپی مندرج در آن‌ها قرار گیرد. مطالب کتاب هم در جامعه ما و هم در دنیای اندیشه معاصر خیلی نو است و ازآنجایی‌که مفاهیمِ؛ زیبایی، نقد و هنر، از تاریخ باستان تاکنون روندی را طی کرده است در قرن نوزدهم نیز دچار تغییراتی شد که متفاوت از دوران «افلاطون»، «آگوستین» و اندیشمندان قرون میانه ارائه شده است.

نوشتار حاضر با تمرکز بر آرای گئورگ لوکاچ و تئودور آدورنو دربارۀ جستار می‌کوشد نسبت شیوۀ فلسفه‌ورزی در نظریۀ انتقادی با این ژانر را روشن کند. ابتدا با مروری تاریخی بر چگونگی ظهور ژانر در فلسفۀ مدرن، نشان داده می‌شود که فلسفه با شیوۀ بیان خود پیوندی ناگسستنی دارد؛ بنابراین، زبان، سبک و فرم، نه عناصری صرفاً ذوقی که واجد دلالت‌های روش‌شناختی و معرفت‌شناختی هستند. جستار با ظهور فردیت مدرن و تبدیل‌شدن نفس به موضوع تأمل ظهور کرد و در قرن بیستم با رشد خودآگاهی انتقادی و فراروی از نفس، به مقام روش ارتقا یافت. واکاوی متن درباب ماهیت و صورت جستار نشان می‌دهد جستار وسیلۀ بیانی متناسب تجربۀ زیسته و فرمی اساساً آیرونیک است. برای لوکاچ، آیرونی همان نسبتی را با جستار دارد که شک با علم. آدورنو در جستار در مقام فرم نشان می‌دهد جستارْ تمهیدی فرمی و روش‌شناختی برای تحقق تز دیالیتیک منفی است. آدورنو با نقد قوانین چهارگانۀ روش دکارتی، ضدروش‌بودن جستار را صورت‌بندی می‌کند. بی‌روشی روشمند جستار آن را به میدان نیرویی تبدیل می‌کند که مفاهیم در آن در شبکه‌ای پویا و باز، گرد هم می‌آیند. جستار به‌این‌طریق، علیه نظام‌های فلسفی تمامیت‌ساز و این‌همانی عمل می‌کند؛ بنابراین، در آرای هر دو فیلسوف، جستار در مقام روش و درراستای جهت‌گیری پروژۀ کلی‌تر فلسفی آنها به کار رفته است و با مجموع‌ساختن وجه معرفت‌شناسی و زیبایی‌شناختی، از تقابل دوتایی مدرن که علم و هنر را از یکدیگر متمایز می‌سازد،‌ فراروی می‌کند.

ترجمه ماشینی : این مقاله بر آن است تا فلسفه تاریخ تئودور دبلیو. آدورنو را با آشکار شدن مفهوم پیوسته در مقوله‌های پیش‌تاریخ، کالواری، همیشه یکسان، خود ویرانگری و رستگاری ارائه کند. به جای گفت‌وگو با جریان‌های مسیحایی یهودیت و مسیحیت، قصد ما این است که از طریق سنت فلسفی، پیوستگی را به مفهوم ارتقا دهیم. این بیان به این معنا نیست که ما می خواهیم با الهیات مقابله کنیم، بلکه این ادعا را داریم که آمیختگی نزدیک تری بین الهیات و فلسفه ارائه کنیم. Thema probandum، استمرار در این اثر دشواری مضاعفی برای غلبه بر آن دارد: اول، ظهور پیوستگی در آثار آدورنو و سپس قوام درونی آن به عنوان یک مفهوم و توانایی برای تثبیت فلسفه تاریخ در برابر مواضع همزمان دیگران در حالی که ما اصالت را تثبیت می کنیم. آدورنو، حتی در مقایسه با نویسندگانی که تأثیر تعیین کننده ای بر تفکر او داشتند، به ویژه والتر بنجامین.

ترجمه فارسی : هانس اورس فون بالتاسار و تئودور آدورنو اغلب در یک شرکت ذکر نمی شوند. در حالی که بدون شک متفاوت است، من استدلال می کنم که تشخیص های کلی آنها از شرایط پدیدارشناختی کنونی به شدت تأیید کننده است. هر دو تجربه کنونی را آسیب دیده می بینند و این آسیب در از دست دادن شناخت ما از حضور پنهان یا ظاهر آشکار است. این امر با نوعی «فراموشی» امکان‌پذیر شده است که عمدتاً با عبارات روان‌شناختی درک نمی‌شود، اما از نظر تاریخی، از طریق ظهور مفاهیم کاملاً مدرن از هنر و زیبایی‌شناسی مشهود است. از طریق کاوش در این پیوندها در رابطه با مفاهیم آنها از «هاله» و «جلال»، من پیشنهاد می‌کنم که نه تنها الهیات و نظریه انتقادی می‌توانند پشتیبان یکدیگر باشند، بلکه زیبایی‌شناسی الهیاتی محور مسیح‌شناسی، امکاناتی را برای بازیابی انتقادی تجربه واقعی ارائه می‌دهد.

ترجمه ماشینی: این کتاب کلاسیک نوشته تئودور دبلیو آدورنو بسیاری از موضوعاتی را که از آن زمان در فلسفه معاصر رایج شده‌اند، پیش‌بینی می‌کند: نقد بنیادگرایی، توهمات ایده‌آلیسم و پایان معرفت‌شناسی. همچنین بسیاری از ایده‌های کلیدی را که آدورنو در مهمترین آثار فلسفی‌اش، از جمله «دیالکتیک منفی» توسعه داده است، نشان می‌دهد. «علیه معرفت‌شناسی» بر اساس دست‌نویسی است که آدورنو در ابتدا در سال‌های 1934-1937 در آکسفورد در اولین سال‌های تبعیدش نوشت. و متعاقبا در فرانکفورت در 1955-1956 دوباره کار شد. متن به عنوان نقدی بر پدیدارشناسی هوسرل نوشته شده است، اما نقد پدیدارشناسی به عنوان فرصتی برای نقد بسیار گسترده تر معرفت شناسی استفاده می شود. آدورنو این را «فرا انتقادی» توصیف کرد که تحلیل پدیدارشناسی هوسرل را به عنوان پیشرفته ترین نمونه از زوال ایده آلیسم بورژوایی با نقدی درونی از تنش ها و تضادهای درونی اندیشه هوسرل در هم می آمیزد. نتیجه متنی قدرتمند است که همچنان یکی از ویرانگرترین نقدهایی است که بر آثار هوسرل نوشته شده است و بسیاری از ایده‌هایی را که در فلسفه معاصر رایج شده‌اند، بشارت می‌دهد.

ترجمه ماشینی: چرا برخی از مارکسیست های اصلی قرن بیستم به طور گسترده با الهیات درگیر هستند؟ چه تأثیری در کارهای دیگر آنها وجود دارد؟ این کتاب به بررسی تقاطع‌های مارکسیسم و ​​الهیات در آثار ارنست بلوخ، والتر بنجامین، لوئیس آلتوسر، هانری لوفور، آنتونیو گرامشی، تری ایگلتون، اسلاوی ژیژک و تئودور آدورنو می‌پردازد.

ترجمه ماشینی : این مجموعه شامل مقالات اصلی است که به بررسی مقالات و مکاتبات والتر بنجامین و تئودور آدورنو در مورد ادبیات می‌پردازد. در مجموع، مقالات این دیدگاه را ارائه می دهند که این دو شخصیت برجسته فلسفه قرن بیستم صرفاً فیلسوفانی نبودند که درباره ادبیات می نوشتند، بلکه آنها فلسفه های خود را در و از طریق مواجهه با ادبیات توسعه دادند. بنیامین، آدورنو و تجربه ادبیات به سه بخش موضوعی تقسیم شده است. بخش اول شامل مقالاتی است که مستقیماً راه هایی را نشان می دهد که ادبیات به وسیله آنها تفکر بنیامین و آدورنو را غنی می کند. از طریق خوانش‌هایشان از نویسندگان ادبی مانند بودلر، بکت و پروست، مضامینی را بررسی می‌کند که در تفکر آنها نقش محوری دارند - تقلید، نقد پیشرفت تاریخی، و از دست دادن و بازیابی تجربه. بخش دوم با گردآوری چهار مقاله درباره خوانش بنیامین و آدورنو از کافکا، که کارشان به آنها کمک کرد تا نقد متمایز و پاسخی به سرمایه‌داری داشته باشند، مسیر بخش اول را ادامه می‌دهد. بخش سوم و پایانی با جدیت بیشتری بر این سوال تمرکز می کند که به چه معناست که بینش انتقادی اصیل نسبت به یک اثر ادبی به دست آوریم. این مقالات واکنش بنیامین را به چهره‌های خاصی از جمله گئورگ بوشنر، رابرت والسر، و جولین گرین بررسی می‌کنند، که به نظر او آثارشان نادیده گرفته شده، هضم نشده یا سوء تفاهم شده است. این کتاب بررسی منحصر به فردی از دو فیلسوف اصلی قرن بیستم را از طریق دریچه تجربیات مشترک آنها با ادبیات ارائه می دهد. این برای طیف گسترده ای از محققان در سراسر فلسفه، ادبیات، و مطالعات آلمانی جذاب خواهد بود.