آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این پایان نامه سیاست مسیحایی را که والتر بنیامین در «تزهایی در باب فلسفه تاریخ» با بررسی رابطه ماتریالیسم تاریخی و الهیات که در تز اول مطرح می‌کند، بررسی می‌کند. بنابراین، من با بررسی برداشت بنیامین از ماتریالیسم تاریخی شروع می‌کنم تا آن را از ماتریالیسم تاریخی متمایز کنم و روشی را که بنیامین به دنبال جهت‌دهی مجدد پراکسیس پرولتری است، روشن کنم. من استدلال می‌کنم که بنیامین به دنبال حل مشکلات سازمان‌دهی پرولتاریا (که برداشت مارکس از انقلاب به آن منتج شده است) با بازگرداندن تاریخ و پراکسیس پرولتاریا در چارچوب یک آخرالزمان مسیحایی است. سپس تلاش می‌کنم تا با نشان دادن پیوندهای میان فرمول‌های الهیات رمزآلود بنیامین در «تزها» و صورت‌بندی‌های مضمونی مشابه پراکنده در برخی از نوشته‌های دیگر او (به ویژه «نقد خشونت»، «الهیاتی»، ویژگی‌های اصلی این آخرالزمانی را بازسازی کنم. -قطعه سیاسی" و منشاء درام تراژیک آلمانی). من روشی را روشن می‌کنم که مسیحیت الهیاتی بنیامین او را قادر می‌سازد تا نقدی بر سیاست کفرآلود ارائه دهد که از دکترین پیشرفت که باعث شده پرولتاریا از حرفه انقلابی خود چشم پوشی کند، اجتناب می‌کند. علاوه بر این، من نشان می‌دهم که چگونه نقد بنیامین از سیاست کفرآمیز، شیوه‌ای از اجرای مسیحی را نیز مشخص می‌کند، زیرا سوژه را به سمت فعالیتی سوق می‌دهد که در تحقق تاریخ مشارکت دارد.

پژوهش حاضر به دنبال آن است تا با تأملی در فلسفۀ هنر والتر بنیامین، مبانی رویکرد غایت­شناسانۀ وی را مورد مطالعه و واکاوی قرار دهد. زیبایی­شناسی انتقادی بنیامین که خود مبنای زیبایی­شناسی منفی آدورنویی است، بر پایۀ عنصر تمثیل شکل گرفته است؛ عنصری که محصول تصور خاص وی از زبان است. مفاهیم تجربه، مکاشفه و مسیانیسم که در فلسفۀ هنر بنیامین جایگاهی ویژه دارند، به گونه­ای خاص با مفهوم تمثیل و نیز با یکدیگر پیوند یافته و در نهایت با غایت­شناسی تاریخی وی ارتباط می­یابند. تاریخ که از نظرگاه بنیامین سراسر پوشیده از تجربۀ رنج و شکست است، به واسطۀ تمثیل در اثر هنری به بیان در می­آید. اما کار زیبایی­شناسی انتقادی توقف در بیان تجربۀ رنج نیست، بلکه با بیان آن قصد دارد به سوی موقعیتی آرمانی­تر رهنمون شود. تمثیل که رگه­هایی از بشارت مسیانیستی را در خود حمل می­کند، همواره با اشاره­ای به رنج، قصد فراروی از آن را دارد و این همان برنامۀ کلی استاتیک انتقادی در گذر از فاکت­ها به سوی بایسته­هاست. بدین­گونه است که بنیامین در نهایت، امکان گسست تاریخی از پیوستار رنج را بواسطۀ تمثیل هنری میسر می­داند.

والتر بنیامین هرچند منسوب به مکتب فرانکفورت است، اما هم در مبانی تفکر و هم در مواجهه با مارکسیسم و سبک تاملات و سلوک زندگی، پدیده ای است متفرد. تاملات او درباره زبان، ترجمه، تاریخ و... بر جریان های فلسفی، هنری، نقد و نظریه بسیار موثر بوده است. به رغم نظر کسانی که تفکر او را فاقد انسجام و پیوستگی می دانند، دغدغه بنیادین بنیامین در نوشته هایش، تصویر «فقدان»، «فاصله» و «گمشدگی» به قصد راهیابی به «رهایی و رستگاری» است. دو مضمون اصلی تفکر او، «فلسفه زبان» و «فلسفه تاریخ» است. «نظریه زبان» او به «نظریه ترجمه» و حوزه های دیگری چون معنا، تمثیل، تاویل، نقد ادبی، تراژدی، قصه و رمان راه یافت و بر همین مبنا او به نقد تاریخ باوری و فلسفه تحصلی روی آورد و از زبان شناسی، نشانه شناسی و نقد به معنای متعارف یا مسلط فاصله گرفت. این تحقیق می کوشد تا به کانون نظریه بنیامین، یعنی زبان و ترجمه، و به تبع آن به تاثیر آنها در عرصه های ادبی بپردازد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.