آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این کتاب به بررسی فلسفه اول والتر بنیامین از دو جهت می پردازد: بر فلسفه اولیه او به عنوان منبع بینش در آثار بعدی او تمرکز می کند و تفکر او را در مورد ماهیت حقیقت، روش، تجربه، رابطه بدن و کاوش می کند. ذهن و حدود دانش بشری. در حالی که بیشترین توجه به آثار بعدی بنیامین معطوف شده است، نوشته‌های او تقریباً در سال‌های 1914-1925 مضامین فلسفی را بررسی می‌کنند و روشی انتقادی را توسعه می‌دهند. این کتاب استدلال می‌کند که این کار اولیه مجموعه‌ای از پرسش‌ها و بینش‌های بدیع و ماندگار را پیدا می‌کند. بنیامین تجربه را به مثابه زنجیره شکسته ای از اشکال گوناگون بیان معنوی می داند که هر یک زودگذر است. این امر بنیامین را به یک سری از شخصیت های فکری سوق می دهد: مفهوم زبان به عنوان وسیله ای برای تجربه. فلسفه ادراک مبتنی بر تاریخ طبیعی بدن انسان؛ تاکید بر تقلید به عنوان یک توانایی جذب خلاق. و کشف حافظه به عنوان نیرویی برای کاوش معنا در تجربه گذشته. این کتاب نشان می‌دهد که نیاز به درک جدیدی از ساختار متافیزیکی تجربه و همچنین برداشتی جدید از حقیقت، نقش ویژه‌ای در شکل‌دهی به آثار بعدی بنیامین دارد. فلسفه اول والتر بنیامین برای محققان و دانشجویان پیشرفته ای که بر روی اندیشه والتر بنیامین، فلسفه قاره ای قرن بیستم، ادبیات تطبیقی، و تفکر مدرن آلمانی کار می کنند، جالب خواهد بود.

ترجمه ماشینی : این کتاب نوشته‌های بنیامین درباره انقلاب را در چارچوب برداشت او از دانش تاریخی قرار می‌دهد. مشکل اساسی که با هر تحلیلی از رویکرد بنیامین به انقلاب مواجه است این است که او مفاهیمی را به کار می گیرد که به حوزه تجربه فردی تعلق دارند. نظریه مدرنیته او با تأکید بر از هم پاشیدگی تجربه جمعی مشکل را بیشتر می کند. بنیامین خود مشکل انقلاب را در درجه اول مفهوم سازی تجربه جمعی (امکان و مکان های آن) در شرایط جامعه مدرن بورژوایی می دانست. تازگی رویکرد او به انقلاب در این است که او آن را مستقیماً با تجربه تاریخی مرتبط می کند. بنابراین، برداشت بنیامین از انقلاب، بخشی جدایی ناپذیر از نظریه متمایز او درباره دانش تاریخی است، که اساساً یک نظریه تجربه نیز هست. این کتاب با بررسی دقیق نوشته‌های بنیامین درباره موضوعات کودک و رویا و تحلیل ایده‌های او از تاریخ، آرزوی برآورده شده، شبیه‌سازی و جامعه کمونیستی نشان می‌دهد که چگونه تحلیل مفهومی پیکره او می‌تواند به قلب برسد. از برداشت بنیامین از تجربه انقلابی و تقطیر دشواری ها و مکانیسم های آن.

ترجمه ماشینی : مطالعه کیا لیندروس بازسازی فلسفی تفکر والتر بنیامین است و دیدگاهی کایرولوژیک از زمان سیاسی و زیبایی‌شناختی را بیان می‌کند. با به فعلیت رسیدن تفکر بنیامین، به ویژه در 20th fin de siecle، کتاب دیدگاه مفصلی از تفکر او ارائه می دهد. کیا لیندروس تفسیری جایگزین از تاریخ، زمان، سیاست و هنر می‌سازد که در لحظه حال (Jetztzeit) به آن پرداخته می‌شود. او در بخش اول به نقد روش خطی- زمانی در فهم تاریخ می پردازد. با مطالعه دقیق مقاله بنیامین "اثر هنری"، بخش دوم به بررسی مشکلات خاستگاه، اصالت و سنت های هنر از طریق ایده های آوانگارد هنری و سیاسی شدن زیبایی شناسی می پردازد. در پایان کتاب، مفهوم تصویر و تصاویر جدید به عنوان فضای تصویر (بیلدروم) کنش مطرح شده است. نمونه‌های تاریخی صحنه‌های سیاسی و هنری بین جنگ‌ها، و همچنین تحلیل فیلم کوتاه کریس مارکر «لا جت»، ایده‌های توسعه‌یافته در سراسر کتاب را نشان می‌دهد و با باز کردن تجربه فردی به سمت تجربیات زمانی جمعی‌تر، تصاویر زمان را نشان می‌دهد. مانند مرگ، رویا و خاطره.

کتابِ دیوید فریس، با نام مقدمه‌ی کیمبریج بر والتر بنیامین، در چهار فصل به زندگی، زمینه‌های فکری، آثار و واکنش به نوشته‌های بنیامین می‌پردازد. نویسنده برآن است مقدمه‌ای برای نوآموزان فلسفه‌ی وی ارائه دهد و مسیر خوانندگانش را تا حدودی هموار کند.

ترجمه ماشینی : در پاسخ به ابهام روش‌شناختی در الهیات عمومی، من نظریه‌ای درباره «قطع» می‌سازم که متکلم عمومی را قادر می‌سازد تا به مقتضیات معاصر و به نحوی مناسب به خودفهمی‌های سنتی پاسخ دهد. پس از بررسی چهار جریان اندیشه عمومی-الهیاتی (فصل اول)، مناظره بین دیوید تریسی (فصل دوم) و جورج لیندبک (فصل سوم) را در نظر می‌گیرم. مشاهدات مختلف این سه فصل جای خود را به معیاری پیشنهادی برای الهیات عمومی می دهد. سپس به پل ریکور (فصل چهارم) و والتر بنجامین (فصل پنجم) می پردازم تا در ساختن نظریه قطعه (فصل ششم) کمک کنم. پایان نامه دفاع شده توسط این پایان نامه به شرح زیر است: با ارائه مجدد کلاسیک سنت های الهیات منحصر به فرد خود به عنوان مجموعه ای مونتاژ مانند از قطعات، متکلمان عمومی ابزاری برای عبور از بن بست های مختلف در بحث های معاصر الهیات عمومی پیدا می کنند.

مفهومی از تجربه‌ که در نظام معرفت‌شناسانه کانت پرداخته می‌شود، به رغم اهمیتی که در مقام یکی از ارکان اساسی نظام انتقادی دارد، به نحوی طنزآلود تا چند دهه پس از مرگ کانت در پرده می‌ماند. کشف و بازیابی مفهوم کانتی تجربه مرهون مساعی متفکرانی است که عموماً ذیل عنوان مکتب نو-کانتی شناخته می‌شوند. در مقاله حاضر، با تمرکز بر آثار یکی از برجسته‌ترین چهره‌های نو-کانتی، هرمان کوهن، نشان می‌دهیم که تجربه مورد نظر کانت چگونه می‌تواند از تلقی متعارفی که بر پایه دوگانه سوژه/ابژه بنا می‌شود فراتر رفته و به خاستگاه معرفت واصل شود. پس از آن، خواهیم دید که این تجربه خاستگاهی چگونه برانگیزاننده «فلسفه آینده»ای می‌شود که والتر بنیامین، در نوشته‌های اولیه خود در دهه 1910، طرح آن را پی ریخته‌است. اما این به‌هیچ‌وجه به معنای آن نیست که بنیامین صرفاً مسیر متفکران نو-کانتی را ادامه می‌دهد: چنانکه مشاهده خواهیم کرد، برای نیل به خاستگاه تجربه، بنیامین «نقشه نبردِ» تاریخی-الهیاتی‌ای را به کار می‌گیرد که با نقشه مورد استناد متفکران نو-کانتی – و خود کانت – تفاوت‌های اساسی دارد.