آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : مقالاتی درباره منطق هوسرل و فلسفه ریاضیات با ارائه گزارش دقیقی از کار هوسرل در زمینه منطق، از فلسفه منطق و فلسفه ریاضیات، تلاش می‌کند تا جای خالی پژوهش حاضر درباره هوسرل را پر کند. هدف این است که یک بازسازی و تحلیل عمیق از بحث بین هوسرل و مهم‌ترین همکارهایش ارائه کند و با در نظر گرفتن استقبال و تشریح آنها توسط برخی از شاگردان و پیروان او، مانند اسکار بکر و یاکوب، ایده‌های محوری هوسرل را روشن کند. کلاین و همچنین تأثیر آنها بر برخی از مهم ترین منطق دانان و ریاضیدانان قرن گذشته، مانند لویتزن ای. جی بروور، رودولف کارنپ، کرت گودل و هرمان ویل. بیشتر مقالات هوسرل و محقق دیگری را مورد توجه قرار می دهند - به عنوان مثال. لایب نیتس، کانت، بولزانو، برنتانو، کانتور، فرگه - و خطوط نفوذ، نقاط تماس و نقاط اختلاف را ردیابی و زمینه سازی کنید. هر مقاله توسط یک متخصص نوشته شده است در این زمینه، و این جلد شامل کمک‌هایی هم از سنت تحلیلی و هم از سنت پدیدارشناسی است.

ترجمه ماشینی : موضوع این پژوهش نظریه معنا هوسرل است، از نقد روانشناسی و نظریه معنا ناشی از آن، از طریق نظریه معناگرای متعالی ایده پدیدارشناسی، ایده های اول و مراقبه های دکارتی، تا نظریه آگاهی زمانی. و پیامدهای آن برای درک هوسرل از معنا. در سراسر مطالعه، تنش در اندیشه هوسرل بین دو راهبرد تفسیری، «دکارتی» و «هرمنوتیکی» به منصه ظهور رسیده است.

ترجمه ماشینی : این کتاب تقریباً تمام آثار فلسفی کوتاه‌تر منتشر شده یا منتشر نشده‌ای را که هوسرل در راه دستیابی به پیشرفت پدیدارشناختی در تحقیقات منطقی خود در سال‌های 1900-1901 به ثبت رساند، در اختیار خواننده انگلیسی قرار می‌دهد. در اینجا می‌بینیم که روش هوسرل گام به گام پدیدار می‌شود، و نتیجه‌گیری‌های اساسی اساسی مانند آنچه در مورد ماهیت موجودات ایده‌آل و وضعیت «رابطه» قصدی و «اشیاء» آن است. برخوردهای ادبی هوسرل با بسیاری از متفکران برجسته زمان خود، هم زمینه و هم محتوای اندیشه او را روشن می کند. بسیاری از تحلیل‌های پیشگامانه ارائه‌شده در این متون دیگر هرگز به شرح کاملی که در این نوشته‌های اولیه یافت می‌شود ارائه نشد. نوشته های اولیه در فلسفه منطق و ریاضیات برای دانش آموزان هوسرل و همه کسانی که در ماهیت دانش ریاضی و منطقی تحقیق می کنند ضروری است.

ترجمه ماشینی : تفسیری فراگیر در میان محققان هوسرل این است که ایده آلیسم متعالی او ناگزیر به نوعی سولیپسیسم منتهی می شود. هدف این پایان نامه دفاع از هوسرل در برابر این اتهام است. اول، من استدلال می کنم که ایده آلیسم استعلایی هوسرل یک نظریه متافیزیکی نیست. پدیدارشناسی استعلایی تمام پیش فرض های متافیزیکی را در بریده می گیرد و از تجربه به شرایط امکان تجربه استدلال می کند. بنابراین ایده آلیسم استعلایی هوسرل را باید به عنوان یک نظریه استعلایی درباره معرفت تفسیر کرد. ثانیاً، از توصیف فوق از ایده‌آلیسم متعالی هوسرل چنین برمی‌آید که پاسخ‌هایی که هوسرل به مسئله solipsism می‌دهد به هیچ وجه به معنای اثبات وجود در درون خود یک جهان بیرونی یا وجود درون خود سایر منهای متعالی نیست. هدف هوسرل از درگیری با مسئله ی سولیپسیسم این است که توضیح دهد چگونه پدیدارشناسی استعلایی می تواند ساختار عینیت جهان تجربه و سایر موضوعات روانی-فیزیکی را توضیح دهد. نتیجه مجموعه ای از استدلال های متعالی است که شرایط لازم برای شناخت یک جهان خارجی مشترک و سایر افراد را توضیح می دهد. من با هوسرل نتیجه می‌گیرم که solipsism یک توهم استعلایی است و ایده‌آلیسم استعلایی هوسرل به یک solipsism مشکل‌ساز منجر نمی‌شود. من از طریق مطالعه دقیق ناکلاس هوسرل، با توجه خاص به ایده های اول، منطق صوری و استعلایی، و مراقبه های دکارتی، چارچوبی را برای تفسیری استعلایی-معرفتی از ایده آلیسم هوسرل ایجاد کردم. با به کار بردن این راهبرد تفسیری در بحث های هوسرل در مورد مسئله انفرادی و مونادولوژی بین الاذهانی، استدلال می کنم که برای هوسرل، همدلی شرط تجربه سوژه های دیگر است، اما به ما اجازه نمی دهد که زندگی ذهنی ماورایی های دیگر را تجربه کنیم.

نظریه ی معنا مسأله ی اصلی پدیدارشناسی هوسرل نیست، بلکه او بحث از معنا برای پشتیبانی از تلقی اش از منطق محض مطرح می کند. چون میان منطق و زبان پیوند وثیقی برقرار است، پژوهش‌های منطقی با بحث از زبان و معنا آغاز می گردد. هوسرل برای شناسایی ذات بیان، نشاندهندگی و مدلول را از آن طرد می کند و بر تمایز معنی و مدلول استدلال می ورزد. سپس وی این تمایز را در مورد اقسام مختلف بیان (نام خاص، نام عام و جمله) اِعمال می کند. این تمایز محور نظریه ی معنای هوسرل است و مطابق ادعای این مقاله در دوره ی دوم فکری او نیز تداوم می یابد. وی در دوره ی دوم تمایز معنی و مدلول را ذیل تمایز نوئما و ابژه مطرح می کند. در این مقاله، به شرح دیدگاه هوسرل درباره ی معنی و مدلولِ اقسام بیان و نیز ماهیت معنی خواهیم پرداخت. در بخش آخر مقاله، راه‌حل هوسرل برای اجتناب از افلاطونگرایی را مورد بحث قرار خواهیم داد.

هوسرل در روش پدیدارشناسی دریچه‌ای نوین را به بحث تجربه می‌گشاید که به واسطه تعریف نوین شناخت و در راستای پیشگیری از خطای فلاسفه پیشین -به ویژه تجربه‌باوران کلاسیک- صورت گرفته است؛ به نحوی که شناخت، دیگر مبتنی بر تجارب بی‌واسطه از جهان نیست، بلکه بر پایه تجارب التفاتی که بر شهود بی‌واسطه ابژه‌ها تکیه دارد، صورت می‌پذیرد. پیامد این برداشت، دستیابی به تجربه زنده است. بنابراین، برای هوسرل، شناخت جهان پیرامون مبتنی بر زیسته‌هایی است که بر حیث التفاتی آگاهی استوارند. سخن گفتن از این جهان التفاتی در اندیشه هوسرل به واسطه معانی ایدئال صورت می‌گیرد و این دسته از معانی حول محور یک خوداستعلایی قرار دارند که مرکز کنش‌ها و حالات التفاتی است. بنابراین، تحلیل کنش گفتاری این «خود» به شکل معناشناختی و بر پایه منطق استعلایی صورت می‌پذیرد و از نگرش نحوی جداست. هوسرل این تغییر جدید را در راستای تحویل بردن سوژه استعلایی به جهان اینترسابجکتیو صورت می‌دهد. در این پژوهش، هدف ما این است که چگونگی تاثیر معناشناسی منطقی بر گفتار و گذار به جهان اینترسابجکتیو را مورد تحلیل قرا دهیم.