آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

«پديدارشناسي» به‌مثابه يکي از رويکردهاي فلسفي مغرب‌زمين، با وجود گستره حاميان خود و تشتت آراء در ميان آنها، اين پرسش را به اذهان متبادر مي‌سازد که آيا اين رويکرد فلسفي، به‌منزله يک مکتب فلسفي مستقل و معين با يک سلسله مباني و مؤلفه‌هاي مشخص خودنمايي مي‌کند؟ يا اختلاف رأي ميان پديدارشناسان به قدري زياد است که نمي‌توان آنها را ذيل يک مکتب فلسفي معين با مباني و مؤلفه‌هاي مشخص جاي داد؟ در صورت اخير، پرسش ديگري مطرح مي‌شود که اگر نمي‌توان آنها را با يک سلسله آراء مشخص تحت يک مکتب معين جمع‌آوري کرد، پس وجه تسميه آنها به «پديدارشناسي» چيست؟ اين پژوهش با روشي «توصيفي و تحليلي» به اين نتايج دست يافته که گرچه پديدارشناسي به‌عنوان يک رويکرد فلسفي توسط ادموند هوسرل با يک سلسله مباني و مؤلفه‌هاي معين براي تحقق يک علم متقن بنيان نهاده شد، ولي شاگردان و پيروان وي بر آراء او وفادار نماندند و به شعب مختلف تقسيم شدند. به‌رغم اختلافات زياد ميان پديدارشناسان، برخي از محققان بر اين باورند که گرچه نمي‌توان رويکرد پديدارشناسي را به‌ سبب فقدان اشتراک حاميان آن بر يک سلسله مباني مشخص، يک مکتب فلسفي معرفي کرد، ولي مي‌توان نام «جنبش» بر آن نهاد؛ زيرا رويکردي پوياست که با سرچشمه‌اي واحد به سوي اهدافي در جريان است. جنبش مزبور گرچه شايسته عنوان يک مکتب مستقل فلسفي نيست، ولي تمام طرفداران خود را با روشي خاص به مطالعه پديدارهاي گوناگون دعوت مي‌کند. روش مذکور هفت مرحله‌اي است که تمام پديدارشناسان در سه مرحله نخست آن اتفاق نظر و در مراحل بعدي اختلاف‌نظر دارند.

ترجمه ماشینی : مقالاتی درباره منطق هوسرل و فلسفه ریاضیات با ارائه گزارش دقیقی از کار هوسرل در زمینه منطق، از فلسفه منطق و فلسفه ریاضیات، تلاش می‌کند تا جای خالی پژوهش حاضر درباره هوسرل را پر کند. هدف این است که یک بازسازی و تحلیل عمیق از بحث بین هوسرل و مهم‌ترین همکارهایش ارائه کند و با در نظر گرفتن استقبال و تشریح آنها توسط برخی از شاگردان و پیروان او، مانند اسکار بکر و یاکوب، ایده‌های محوری هوسرل را روشن کند. کلاین و همچنین تأثیر آنها بر برخی از مهم ترین منطق دانان و ریاضیدانان قرن گذشته، مانند لویتزن ای. جی بروور، رودولف کارنپ، کرت گودل و هرمان ویل. بیشتر مقالات هوسرل و محقق دیگری را مورد توجه قرار می دهند - به عنوان مثال. لایب نیتس، کانت، بولزانو، برنتانو، کانتور، فرگه - و خطوط نفوذ، نقاط تماس و نقاط اختلاف را ردیابی و زمینه سازی کنید. هر مقاله توسط یک متخصص نوشته شده است در این زمینه، و این جلد شامل کمک‌هایی هم از سنت تحلیلی و هم از سنت پدیدارشناسی است.

ترجمه ماشینی : موضوع این پژوهش نظریه معنا هوسرل است، از نقد روانشناسی و نظریه معنا ناشی از آن، از طریق نظریه معناگرای متعالی ایده پدیدارشناسی، ایده های اول و مراقبه های دکارتی، تا نظریه آگاهی زمانی. و پیامدهای آن برای درک هوسرل از معنا. در سراسر مطالعه، تنش در اندیشه هوسرل بین دو راهبرد تفسیری، «دکارتی» و «هرمنوتیکی» به منصه ظهور رسیده است.

ترجمه ماشینی : این کتاب تقریباً تمام آثار فلسفی کوتاه‌تر منتشر شده یا منتشر نشده‌ای را که هوسرل در راه دستیابی به پیشرفت پدیدارشناختی در تحقیقات منطقی خود در سال‌های 1900-1901 به ثبت رساند، در اختیار خواننده انگلیسی قرار می‌دهد. در اینجا می‌بینیم که روش هوسرل گام به گام پدیدار می‌شود، و نتیجه‌گیری‌های اساسی اساسی مانند آنچه در مورد ماهیت موجودات ایده‌آل و وضعیت «رابطه» قصدی و «اشیاء» آن است. برخوردهای ادبی هوسرل با بسیاری از متفکران برجسته زمان خود، هم زمینه و هم محتوای اندیشه او را روشن می کند. بسیاری از تحلیل‌های پیشگامانه ارائه‌شده در این متون دیگر هرگز به شرح کاملی که در این نوشته‌های اولیه یافت می‌شود ارائه نشد. نوشته های اولیه در فلسفه منطق و ریاضیات برای دانش آموزان هوسرل و همه کسانی که در ماهیت دانش ریاضی و منطقی تحقیق می کنند ضروری است.

ترجمه ماشینی : تفسیری فراگیر در میان محققان هوسرل این است که ایده آلیسم متعالی او ناگزیر به نوعی سولیپسیسم منتهی می شود. هدف این پایان نامه دفاع از هوسرل در برابر این اتهام است. اول، من استدلال می کنم که ایده آلیسم استعلایی هوسرل یک نظریه متافیزیکی نیست. پدیدارشناسی استعلایی تمام پیش فرض های متافیزیکی را در بریده می گیرد و از تجربه به شرایط امکان تجربه استدلال می کند. بنابراین ایده آلیسم استعلایی هوسرل را باید به عنوان یک نظریه استعلایی درباره معرفت تفسیر کرد. ثانیاً، از توصیف فوق از ایده‌آلیسم متعالی هوسرل چنین برمی‌آید که پاسخ‌هایی که هوسرل به مسئله solipsism می‌دهد به هیچ وجه به معنای اثبات وجود در درون خود یک جهان بیرونی یا وجود درون خود سایر منهای متعالی نیست. هدف هوسرل از درگیری با مسئله ی سولیپسیسم این است که توضیح دهد چگونه پدیدارشناسی استعلایی می تواند ساختار عینیت جهان تجربه و سایر موضوعات روانی-فیزیکی را توضیح دهد. نتیجه مجموعه ای از استدلال های متعالی است که شرایط لازم برای شناخت یک جهان خارجی مشترک و سایر افراد را توضیح می دهد. من با هوسرل نتیجه می‌گیرم که solipsism یک توهم استعلایی است و ایده‌آلیسم استعلایی هوسرل به یک solipsism مشکل‌ساز منجر نمی‌شود. من از طریق مطالعه دقیق ناکلاس هوسرل، با توجه خاص به ایده های اول، منطق صوری و استعلایی، و مراقبه های دکارتی، چارچوبی را برای تفسیری استعلایی-معرفتی از ایده آلیسم هوسرل ایجاد کردم. با به کار بردن این راهبرد تفسیری در بحث های هوسرل در مورد مسئله انفرادی و مونادولوژی بین الاذهانی، استدلال می کنم که برای هوسرل، همدلی شرط تجربه سوژه های دیگر است، اما به ما اجازه نمی دهد که زندگی ذهنی ماورایی های دیگر را تجربه کنیم.