آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : هدف کتاب اخلاق پدیدارشناسی هوسرل این است که مسئله اخلاق را در قلب پدیدارشناسی هوسرل قرار دهد. این مبتنی بر این ایده است که پدیدارشناسی هوسرل یک تحقیق معرفت‌شناختی است که در نهایت به انگیزه یک تقاضای اخلاقی است که در نوشته‌های او از انتشار تحقیقات منطقی (1900-1901) تا بحران علوم اروپایی و پدیدارشناسی متعالی (1935) فراگیر شده است. خواکیم سیلس بوراس مفاهیم اخلاقی آشکار در سرتاسر مجموعه اصلی آثار هوسرل را ردیابی می‌کند و استدلال می‌کند که پدیدارشناسی آگاهی، تجربه و معنا هوسرل در نهایت برانگیخته‌ی یک تقاضای اخلاقی است که هدف هوسرل از طریق آن تعریف مجدد فلسفه و بازنگری علم است. با هدف توانمند ساختن فلسفه و علم در مواجهه با مبرم‌ترین پرسش‌های مربوط به معناداری وجود انسان.

ترجمه ماشینی : این مجموعه مقالات اولین تلاش مفصل برای ایجاد ارتباط بین تفکر فلسفه کلاسیک آلمان و پدیدارشناسی هوسرل است. این جلد مجموعه‌ای از مقالات انتقادی جدید از دانشمندان برجسته و فیلسوفان جوان‌تر از هر دو سنت را گرد هم می‌آورد تا این شکاف پژوهشی را که توسط هر دو رشته به رسمیت شناخته شده است، پر کند. این جلد، هر دو سنت را روشن می کند و اهمیت آنها را برای فلسفه معاصر، هم از نظر تاریخی و هم از نظر سیستماتیک، برجسته می کند. مضامین اصلی که در این مجلد به آن پرداخته می شود معرفت شناسی، فلسفه اخلاق و تاریخ فلسفه است که این مضامین بر اساس چندین موضوع فرعی (عین، ایده آلیسم/واقع گرایی، ذهنیت/بین الاذهانی، اخلاق، تاریخ، فرهنگ) مورد بحث قرار می گیرند. این سیستم مختصات اساسی را برای مقایسه نظری بین هوسرل و فلسفه کلاسیک آلمانی ارائه می‌کند و خطوط اصلی تفسیر را دنبال می‌کند تا هم تداوم و هم ناپیوستگی هر دو سنت را درک کنیم. یک بخش از این جلد به ویژه به درک پدیدارشناسی هوسرل و فلسفه کلاسیک آلمان اختصاص دارد. مقالات این جلد برای خوانندگان فلسفی عام با ارجاع ویژه به محققان در زمینه های فلسفه کلاسیک آلمان (کانت، فیشته، شلینگ، هگل)، نئوکانتی و سنت پدیدارشناختی (به ویژه هوسرل و سایرین) در نظر گرفته شده است. نمایندگان مهم همان) .

ترجمه ماشینی : هگل فلسفه را به‌عنوان «زمان خود که در افکار درک می‌شود» توصیف می‌کند، که منعکس‌کننده تمایلی است که ما به طور فزاینده‌ای تجربه می‌کنیم، یعنی میل به درک دنیای پیچیده و سریع در حال تغییر ما. اما چگونه می توانیم دنیایی را که در آن زندگی می کنیم به لحاظ فلسفی توصیف کنیم؟ هنگامی که هگل تلاش می‌کرد تا تبیین نظام‌مند خود از جهان تاریخی را انجام دهد، باید تاریخ را به‌عنوان پیشرفت عقلانی تصور کند تا امکان چنین توصیفی فراهم شود. پس از وقایع قرن بیستم، ما به حق در مورد چنین پیشرفتی تردید داریم. با این حال، در قرن بیستم، فیلسوف آلمانی دیگر، ادموند هوسرل، زمانی که متوجه شد که شرح فلسفی تجربه انسانی ما مستلزم توجه به دنیای تاریخی است که در آن زندگی می کنیم، یک فیلسوف آلمانی دیگر به نام ادموند هوسرل تلاش کرد. بحران در این کتاب، تانیا استهلر به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه هوسرل فلسفه هگل را با ارائه گزارشی از جنبش تاریخی به‌عنوان آشکار، رادیکال می‌کند. پدیدارشناسی هوسرل امکان اندیشیدن به جهان های تاریخی را به صورت جمع، بدون سلسله مراتب، که توسط اخلاق و زیبایی شناسی تعیین می شود، می دهد. استالر استدلال می کند که هوسرل از طریق رادیکالیزه کردن فلسفه هگل، پدیدارشناسی تاریخی و مفهومی منسجم از فرهنگی را در اختیار ما قرار می دهد که به آینده پدیدارشناسی اشاره می کند، به عنوان فلسفه ای که زمینه روش شناختی را برای انواع رویکردهای کیفی در علوم انسانی و علوم انسانی فراهم می کند. علوم اجتماعی.

برخی از اشکال‌هایی که اندیشمندان غربی به وجود ذهنی وارد کرده‌اند، ازجمله تسلسل در بازنمایی، نزد فیلسوفان مسلمان هنوز ناشناخته ‌است: اگر دیدگاه وجود ذهنی پذیرفته شود، آنگاه صورت ذهنی دارای «بازنمایی» خواهد بود. ولی خودِ این «بازنمایی» نیز باید دارای «بازنماییِ» دیگری باشد و این «بازنماییِ» دوم نیز باید دارای «بازنماییِ» سوم دیگری باشد و به‌همین‌سان به تسلسل می‌انجامد. افزون بر این تسلسل، هوسرل تسلسل در صورت‌های ذهنی را نیز پیش کشیده است که همان اشکال تسلسل در وجود ذهنی و علم‌ حصولی است. اینجا فیلسوفان مسلمان این پاسخ درست را پیش نهاده‌اند که ما به صورت‌های ذهنیِ خود بی‌واسطه و به علم حضوری علم داریم نه با علم حصولی و ازراهِ صورت‌های ذهنی دیگر. پس، تسلسلی در پی نخواهد داشت. برخی گمان کرده‌اند تسلسل در بازنمایی را نیز با همین راه‌حل می‌توان پاسخ داد و حال‌آنکه چنین نیست. ما می‌کوشیم برپایۀ برخی از مبادی فلسفۀ اسلامی، به‌ویژه فلسفۀ سینوی، راه‌حلی برای این اشکال بیابیم. بااین‌همه، خواهیم دید که نوعی اشکال تسلسل در صورت‌های ذهنی و بازنمایی به اندکی از اندیشمندان مسلمان وارد است.

«پديدارشناسي» به‌مثابه يکي از رويکردهاي فلسفي مغرب‌زمين، با وجود گستره حاميان خود و تشتت آراء در ميان آنها، اين پرسش را به اذهان متبادر مي‌سازد که آيا اين رويکرد فلسفي، به‌منزله يک مکتب فلسفي مستقل و معين با يک سلسله مباني و مؤلفه‌هاي مشخص خودنمايي مي‌کند؟ يا اختلاف رأي ميان پديدارشناسان به قدري زياد است که نمي‌توان آنها را ذيل يک مکتب فلسفي معين با مباني و مؤلفه‌هاي مشخص جاي داد؟ در صورت اخير، پرسش ديگري مطرح مي‌شود که اگر نمي‌توان آنها را با يک سلسله آراء مشخص تحت يک مکتب معين جمع‌آوري کرد، پس وجه تسميه آنها به «پديدارشناسي» چيست؟ اين پژوهش با روشي «توصيفي و تحليلي» به اين نتايج دست يافته که گرچه پديدارشناسي به‌عنوان يک رويکرد فلسفي توسط ادموند هوسرل با يک سلسله مباني و مؤلفه‌هاي معين براي تحقق يک علم متقن بنيان نهاده شد، ولي شاگردان و پيروان وي بر آراء او وفادار نماندند و به شعب مختلف تقسيم شدند. به‌رغم اختلافات زياد ميان پديدارشناسان، برخي از محققان بر اين باورند که گرچه نمي‌توان رويکرد پديدارشناسي را به‌ سبب فقدان اشتراک حاميان آن بر يک سلسله مباني مشخص، يک مکتب فلسفي معرفي کرد، ولي مي‌توان نام «جنبش» بر آن نهاد؛ زيرا رويکردي پوياست که با سرچشمه‌اي واحد به سوي اهدافي در جريان است. جنبش مزبور گرچه شايسته عنوان يک مکتب مستقل فلسفي نيست، ولي تمام طرفداران خود را با روشي خاص به مطالعه پديدارهاي گوناگون دعوت مي‌کند. روش مذکور هفت مرحله‌اي است که تمام پديدارشناسان در سه مرحله نخست آن اتفاق نظر و در مراحل بعدي اختلاف‌نظر دارند.