آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : تفاوت‌های اصلی بین سنت‌های فلسفی معاصر که به‌طور آشکار به‌عنوان فلسفه تحلیلی و پدیدارشناسی شناخته شده‌اند، همگی به موضوع اصلی تأثیر متقابل بین پیش‌بینی و ادراک مربوط می‌شوند. نقد فرگه از روان‌شناسی منجر به این باور در سنت تحلیلی شده است که فلسفه می‌تواند با جدا کردن منطق و معناشناسی از هرگونه وابستگی به شهودهای ذهنی، به بهترین وجه از عقلانیت در برابر نسبی‌گرایی دفاع کند. بر اساس این تفسیر، تحلیل منطقی باید رابطه حس با ارجاع را بدون توسل به توصیفی از چگونگی شناسایی جزئیات از طریق ویژگی‌های درک شده آن‌ها توضیح دهد. تأکید هوسرل بر اولویت و اهمیت عینی ادراک، و بر تداوم بین مفصل بندی های اعتباری و تبعیض های ادراکی، این اعتقاد را در سنت پدیدارشناختی به وجود آورده است که تحلیل منطقی باید همیشه با توصیف شهودهای پیش اعتباری تکمیل شود. این تفاوت های روش شناختی به تفاوت های گسترده تری در پروژه های فلسفی تحلیل و پدیدارشناسی مربوط می شود. این دو سنت در واکنش به نقد فلسفه باستان و قرون وسطی که توسط بیکن، دکارت و هابز در آغاز دوران مدرن آغاز شد، مواضع متفاوتی اتخاذ کردند. رویکرد تحلیلی عموماً ترجیح مدرن برای عقلانیت محاسبه‌گر را تأیید می‌کند و به مقوله‌های پیشامدرن، مانند علیت صوری و شهود عیدتیک، مشکوک باقی می‌ماند. هدف آن ارائه گزارشی از هوش انسانی است که با تفسیر مدرن از طبیعت به عنوان مجموعه ای از موجودات و روابط قابل سنجش سازگار باشد.

ترجمه ماشینی : هوسرل و ایده اروپا استدلال می کند که تأملات متأخر ادموند هوسرل در مورد اروپا را نباید نه به عنوان انحراف از پدیدارشناسی استعلایی اولیه او یا به عنوان تمرین ساده نقد فرهنگی، بلکه به عنوان تأملات پدیدارشناختی سیستماتیک در مورد زایش و تاریخمندی خواند. تیمو میتینن نشان می دهد که تاملات هوسرل در مورد اروپا متقاعدکننده ترین و رادیکال ترین تفسیر او از ابعاد بین الاذهانی، جمعی و تاریخی پدیدارشناسی است. هوسرل و نسل او پس از جنگ جهانی اول، در حالی که اروپا در تلاش بود تا خود را بازتعریف کند، کار کردند و او نوشته‌های اواخر خود را با جمع شدن ابرهای جنگ جهانی دوم نوشت. چند دهه بعد، سقوط اتحاد جماهیر شوروی دوباره هویت این قاره و تقسیمات سیاسی و اقتصادی آن را تغییر داد. میتینن به عنوان یک اروپایی درگیر مسئله اروپا می نویسد و بسیاری از نویسندگان و منتقدان اخیر او در این اثر - مانند میشل فوکو، ژاک دریدا و جورجیو آگامبن - نیز عمیقاً با این مشکل جدید هویت اروپایی درگیر هستند. این کتاب مشکل چندوجهی ایده عقلانیت اروپایی را روشن می کند و از مفاهیم بدیع جهان گرایی و غایت شناسی به عنوان مؤلفه های ضروری تأمل فلسفی رادیکال دفاع می کند.