آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : هگل در پدیدارشناسی روح خود - در مقایسه با بسیار زیاد پیچیدگی کل کار - به نحوی تا حدی پنهان به هسته رسمی چیزی که او به عنوان دیالکتیک تصور می کند، به ویژه به عنوان جنبش دیالکتیکی اشاره می کند. این حرکت به شکل یک بررسی شکی است که ادعاهای آگاهی در اختیار داشتن دانش را آزمایش می کند. چنان‌که هگل نشان می‌دهد، چنین ادعایی به سطوح مختلف شناختی آگاهی - که با یقین حسی شروع می‌شود و با معرفت مطلق ختم می‌شود- مقید است. نحوه معاینه دقیقاً با سطوح هوشیاری مطابقت دارد. اما در راه رسیدن به معرفت مطلق، امتحان، متناسب با قصد شکاکانه خود، با اشکال غیرواقعی معرفتی که با علم مطلق متفاوت است مواجه می‌شود. هر تست شک که با شکلی غیرواقعی از دانش مواجه می‌شود، لزوماً نتیجه آن چیزی نیست که حاصل می‌شود، نتیجه‌ای که حاوی آن چیزی است که شکل‌های غیرصحیح دانش پیش گفته به هر حال صادق است. در مقاله زیر نشان داده می‌شود که این هسته شکل حرکت دیالکتیکی در صورت اعمال به گام مشابه، آزمون را می‌پذیرد. پرش از یقین نفسانی به ادراک. اگر تفاسیر و تحلیل‌های زیر به اندازه کافی خوب پایه‌گذاری شده باشند، می‌توان اطمینان داشت که تفسیرها و تحلیل‌های «تجربه‌های آگاهی» بیشتر در همین راستا می‌تواند مثمر ثمر باشد. برناردو فرو: دیالکتیک هگل چقدر افلاطونی است؟ رویکردی جدید به یک بحث قدیمی در حالی که در سال های اخیر پیوند بین هگل و ارسطو به طور گسترده مورد بررسی قرار گرفته است، به نظر می رسد میراث افلاطونی هگل در پس زمینه محو شده است. این عدم تقارن است تا حدی به دلیل توصیف استاندارد افلاطون به عنوان یک متافیزیک جزمی، متعهد به هستی شناسی «دوجهانی» است. در این مقاله، نشان می‌دهم که تعامل هگل با افلاطون دقیقاً به دلیل رد این نوع خوانش برجسته است و علاوه بر این، این نگرش نور مهمی را بر افکار او می‌تاباند. برای تعیین چگونگی، بر برداشت‌های افلاطون و هگل از دیالکتیک تمرکز می‌کنم. من استدلال می‌کنم که هر دو مدل، علی‌رغم تفاوت‌های آشکارشان، شباهت‌های ساختاری کلیدی دارند، که تنها با عبور از جریان اصلی افلاطونی‌گرایی می‌توان واقعاً آن را درک کرد. این تغییر دیدگاه باعث می شود تا درک روشن تری از رشد فلسفی هگل و بینش های جدیدی از فلسفه او به عنوان یک کل پیدا شود. آنتون فردریش کخ: تبار پارمنیدی هگل به علم بدون مخالف هدف این مقاله این است که علم منطق هگل را از قاعده روش‌شناختی ضد دگماتیک پایه‌ای آن قابل درک کند و تصمیم بگیرد: «می‌خواهی صرفاً فکر کنی»، یعنی. ه. بدون پیش فرض آغاز منطق (با وجود، هیچ، شدن، بودن-آنجا) از این عزم جزئی استنتاج می شود، همانطور که عملیات منطقی مرکزی نفی، به ویژه در کاربرد خود، یعنی. ه. نفی غیر مستدل یا دایره ای. اشکال مختلف نفی در منطق هستی و سه نوع اساسی نفی دایره ای که به ترتیب در منطق هستی، ذات و مفهوم عمل می کنند متمایز می شوند و همه یافته ها مربوط به متن هگل است. بحث در چارچوب متافیزیک و منطق کلاسیک (افلاطون، ارسطو، لایب نیتس) و متافیزیک تحلیلی معاصر به ویژه، عروج پارمنیدی (2020) به هستی (2020) رادیکال مونیستیک مایکل دلا روکا به عنوان یک ورقه نمایانگر مورد بحث قرار می گیرد که در مقابل آن نزول پارمنیدسی هگل از هستی به نفی، شدن و انواع تمایزها برجسته می شود. دومین ورق برای مقایسه «علم بدون مخالف» است که سباستین رودل در خودآگاهی و عینیت (2018) ارائه کرد. به نظر می رسد که هگل بسیار بیشتر از رودل به شکاکان رادیکال توجه دارد. - در مجموع، علم منطق در اینجا به عنوان نظریه هگل در مورد تکامل منطقی پیش از زمان و صرفاً منطقی فضای منطقی (مطلق هگلی) به تصویر کشیده شده است. به این ترتیب توسط هگل به عنوان آخرین متافیزیک غیراستاندارد طراحی شده است که در صورت موفقیت، تمامی نظریه‌های متافیزیکی استاندارد ممکن را که هر یک مرحله‌ای سیال را در تکامل منطقی تثبیت و بی‌حرکت می‌کنند، ارزیابی نقادانه می‌کند و آن را به عنوان کل ایستا فضای منطقی در نظر می‌گیرد. - در صورت موفقیت، توجه داشته باشید، اما دلایلی وجود دارد که معتقدیم هگل به آنچه که هدفش است دست نمی یابد. کریستین کرینن: هترولوژی یا دیالکتیک؟ Rickerts Lehre vom Ursprung des Denkens im Spiegel der hegelschen Logik با هترولوژی او، هاینریش ریکرت نئوکانتی آلمانی جنوب غربی توسعه یافت دکترینی که نه تنها برای نئوکانتیانیسم، بلکه برای نئوکانتییسم نیز راهگشا بود نظریه سوبژکتیویته در فلسفه استعلایی پس از جنگ به معنای وسیع. هترولوژی ریکرت در درجه اول به ساختار اصلی اندیشه مربوط می شود. در بحث، جایگزین «نفی (هگل) یا دیگری (ریکرت)؟» گسترده شده است.

ترجمه ماشینی : معنا و تجسم مطالعه مفصلی از انسان شناسی هگل برای بررسی جایگاه جسمیت یا تجسم در زندگی، هویت و تجربه انسان ارائه می دهد. از نظر هگل، انسان بودن تا حدی به معنای ایجاد تجسم معنوی خود در فرهنگ و عادات است. در حالی که برای حیوانات، طبیعت فقط نسبت به انگیزه‌های بیولوژیکی معنا دارد، انسان‌ها معنا را به گونه‌ای تجربه می‌کنند که از این محدودیت‌ها فراتر می‌رود و امکان درک زیبایی‌شناختی زیبایی و تعالی، احساسات پوچ‌گرایانه بی‌معنای، و سیستم‌های پیچیده و متفاوت گفتار و کنش نمادین را فراهم می‌کند. توصیف زبان و فرهنگ نیکلاس مواد با توضیح اشکال مختلف تجسم، نشان می‌دهد که چگونه برای هگل ما به چندین روش مختلف در آن واحد تجسم می‌شویم: به صورت گسترده، تابع نیروهای فیزیکی-شیمیایی، زنده و انسانی. بسیاری از مسائل دشوار در فلسفه و تجربه روزمره به استفاده از مفهوم صحیح تجسم منتهی می شود. مواد روایت هگل را از طریق رشد و نمو بدن، تفاوت جنسیتی و نژادی، چرخه‌های خواب و بیداری و حساسیت و بیماری روانی دنبال می‌کند.

ترجمه ماشینی : در اکتبر 1820، "خطوط اساسی فلسفه حق" هگل برای اولین بار به چاپ رسید. بنابر توضیحات نویسنده، این اثر برای شنوندگان سخنرانی های وی «راهنما» بوده است. 200 سال بعد، می توان این سوال را مطرح کرد که این راهنما از آن زمان به بعد خوانندگان خود را به کدام سمت سوق داده است، یعنی اینکه این اثر چه دیدگاه هایی را باز کرده و ادامه می دهد، و خوانندگان به جای ادامه دادن به آن، موضوع را از کجا رها کرده اند. تنها بیان این نکته کافی نیست که «خطوط اساسی» باید با تفکر جاری نیز همراه باشد، یعنی هرکسی که می‌خواهد به آزادی، شخص و عمل، عدالت، جهان‌شمولی یا دولت مدرن امروزی فکر کند، درگیر با کار هگل است. بلکه در عین ال چیز دیگری نیز مطرح می شود: فلسفه حقوقی از نظر هگل - به معنای دوگانه پست و ثانویه - در حال حاضر هنوز ممکن است یا حتی ضروری است؟

ترجمه ماشینی : این کتاب یک منطقه نادیده گرفته شده در مطالعات هگل را بررسی می کند: استفاده او از «فردیت» (Individualität). هگل به گفتگوی پر جنب و جوش، از لایب نیتس تا رمانتیسم و فراتر از آن، درباره این مفهوم/پدیده بدیع پیوست. فصل‌های متوالی مشارکت هگل را در متونی مانند پدیدارشناسی، دایره‌المعارف و زیبایی‌شناسی دنبال می‌کنند. نظام هگل تمایل دارد از منطق قیاسی (جهانی، خاص، مفرد) پیروی کند، اما «فردیت» از هنجار فاصله می گیرد. این مقوله عمل شناسی خاصی (در مقابل معنایی یا نحوی) را در رابطه با مفروضات ضمنی در محل کار یا اصطلاحات ضمنی بیان می کند، که مستلزم مشارکت فعال سوژه متفکری است که دارای فردیت متشخص است (که میله ها به قوانین صریح متوسل می شوند). این مقوله به طور انعکاسی، کاربر را حتی در فرض یک زمینه عینی دخیل می کند. «فردیت» را نباید با «فردگرایی» که منشأ کاملاً متمایز دارد، اشتباه گرفت. علاوه بر این، زیبایی شناسی هگل یک آناکرونیسم متناقض را در بر می گیرد. همانند خود «هنر»، «فردیت» به‌عنوان مقوله‌ای اساساً مدرن ظهور کرد، هرچند به گذشته و فرهنگ‌های دور منتقل شد.

ترجمه ماشینی : یکی از بزرگترین نویسندگان اواخر قرن بیستم، مجموعه آثار ادوارد گلیسان، ژانرهای متعددی را پوشش می دهد و به بسیاری از مشکلات قانع کننده معاصر، مانند مرزها، چندفرهنگ گرایی، مطالعات پسااستعماری و استعماری، و علوم انسانی جهانی می پردازد. ادوارد گلیسان، فیلسوف اولین مطالعه ای است که کل آثار این نویسنده را در رابطه با فلسفه ترسیم می کند. گلیسانت به عنوان یک «نویسنده دشوار» شهرت دارد. با این حال، الکساندر لوپن وضوح و انسجام تفکر خود را نشان می دهد. بازخوانی گلیسان از فلسفه غرب به طور کامل پرسش‌های قدیمی آن را بازنگری می‌کند و پاسخ‌هایی را ارائه می‌دهد که هرگز ارائه نشده‌اند. با انجام این کار، گلیسانت راه جدیدی را برای اندیشیدن به سؤالاتی ارائه می‌کند که امروزه در خط مقدم علوم انسانی جهانی قرار دارند: هویت، نژاد، جوامع، دیاسپورا، برده‌داری، دولت‌های ملت و ملی‌گرایی، زیبایی‌شناسی، اخلاق، و جایگاه و کارکرد شعر. و هنر در دنیای جهانی شده این کتاب نوشته‌های نظری گلیسان را نه تنها در انگلستان و آمریکا، بلکه در کارائیب، آفریقا و هندوستان نیز توضیح می‌دهد.