آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

اولین شماره از مجموعه((غرب‌شناسی)) به ترجمه کتاب((پرسش در باب تکنولوژی)) اثر((مارتین هایدگر)) اختصاص یافته که طی آن افکار((هایدگر)) در باب تکنولوژی شرح و تفسیر می‌شود .در بخشی از کتاب آمده است :((هایدگر بر این باور بود که انسان عصر تکنیک می‌تواند برخوردی صحیح و معقول با تکنولوژی داشته باشد و نسبتی آزاد با آن برقرار کند)) .به‌زعم هایدگر :((راه چنین برخوردی با تکنولوژی مدرن با چنگ زدن به تفکر اصیل و معنوی فراهم می‌شود)) . ((تفسیر تکنیکی تفکر))، ((تفکر تکنیکی، ماهی در خشکی فتاده است))، ((سیطره تکنیک حکایت‌گر پایان تفکر و فلسفه))، ((جایگاه خدا در فلسفه هایدگر))، ((زبان و تفکر))، ((نسبت آزاد با تکنولوژی))، ((نظر هایدگر در باب علیت))، ((ارتباط علم انگاری و عقل انگاری با تکنولوژی)) از جمله مباحث کتاب به شمار می‌آید .

هایدگر در کتاب « وجود و زمان» خود، که شاهکار فلسفی به شمار می‌رود، در پی آن‌ است تا معنای وجود را به طریق انضمامی در افق زمان کشف کند. پرسش از وجود، پرسش بنیادین همة ادوار فکری هایدگر بوده است. نگارنده در کتاب حاضر برآن است تا با طرح بنیادین پرسش تفکر، از یک سو راهی به فهم تفکر هایدگر بگشاید و از سوی دیگر با هم سخنی با این پرسش بنیادین خود را انس دهد تا در سایة آن به افقی از تفکر دست یابد، وی با طرح پرسش از وجود و تفکر دربارة آن و جایگاه آن در کتاب «وجود و زمان» سعی دارد شرحی مجمل از این کتاب عرضه کند.

کتاب حاضر، متن درس گفتاري مهم و تأثيرگذار است که مارتين هايدگر آن را در نيم سال ۱۹۵۵ - ۱۹۵۶ در دانشگاه فرايبورگ ارائه کرده است و از آخرين نوشته‌هاي او محسوب مي‌شود. پس از چند دهه تفکر فلسفي، موضوع اصلي انديشه‌هاي هايدگر هنوز هم «هستي» است، اما او اين بار مي‌کوشد از منظر اصلي که آن را به نام لايب نيتس مي‌شناسيم، يعني «اصل جهت کافي» يا «اصل بنياد»، به هستي نزديک شود. هايدگر قصد دارد با مباحث خود ما را براي جهشي در تفکر آماده کند که از طريق آن بتوانيم اصل لايب نيتس را نه همچون اصلي درباره بنياد بلکه به‌مثابه اصلي راجع به هستي ببينيم. به‌عبارت‌ديگر، او در اينجا نشان مي‌دهد که اصل بنياد درواقع يک اصل هستي است.

حقیقت، پرسش‌برانگیزترین مسألة فلسفی است که اندیشة فیلسوفان را همواره به خود جلب‌کرده‌است. مارتین هایدگر با تعریف حقیقت به نامستوری (الثیا)، حقیقت را از معیار سنجش صدق و کذب ‌گزاره خارج کرده و به آن جایگاهی هستی‎شناسانه بخشیده‌است. در این مقاله ارتباط میان حقیقت و شیء در فلسفة هایدگر بررسی‌ می‏شود و استدلال ‌می‏شود که نگاه هایدگر به هستی‏های ابزاری تأثیر قاطعی بر حقیقت‌اندیشی وی داشته‌است. تفسیر ما از ارتباط حقیقت و شیء در فلسفة هایدگر متمرکز بر روی بند 44 وجود و زمان است. این بند اوّلین جایی است که هایدگر مسألة حقیقت را به صورت جدّی مطرح ‌می‏کند. در عنوان مقاله از واژة دیالکتیک استفاده ‌شده‌است که به نظر می‌رسد مناسب‏ترین واژه برای بیان ارتباط دوجانبه میان دو موضوع است. بنابراین دیالکتیک حقیقت و شیء، افق سنجش و ارزیابی حقیقت است که از منظر هستی‏شناسی پیش‌دستی و هستی‏شناسی تودستی واکاوی شده‌است. این دو گونه هستی‎شناسی ناظر بر دو نحوة تقرّب و نزدیکی ما با اشیای درون‌جهانی است. هدف مقاله نشان‌دادن پیوند میان این دوگونه هستی‏شناسی و حقیقت‏اندیشی است.