آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

صیرورت، ذات یا حقیقت وجود است و حرکت، بیان گر قدرت: قدرت به هستی درآمدن و به فعلیت رسیدن. فلسفه ی اگزیستانسیالیستی، این موضوع قدرت را از چشم انداز سوبژکتیویته می کاود و حتی می تواند به صورت تفکر معطوف به قدرت در سپهر فرد هستنده تعریف شود. این گفته ی سارتر که «وجود، مقدم بر ذات است» روشنگر این عقیده ی اگزیستانسیالیستی است که حقیقت در قدرت و فعالیت مستقر است نه در ایده آلیته و معرفت. این یعنی قدرت، مبدّل به اصلی ارزشگذارانه می شود، همچنان که ستایش یوهانس دوسیلنتیو از قدرت، شجاعت و شدت درونی شهسوار ایمان بیان گر همین مطلب است. هم برای کیرکگور و هم نیچه مسئله ی اساسی پیش روی فرد هستنده، جستاری انتزاعی برای تعریف «خیر» نیست بلکه پرسش از این است که چگونه می توانم نیرومندتر شوم.

تکرار کتابی است که در سال 1843 توسط سورن کیرکگور نوشته شد و با نام مستعار کنستانتین کنستانتیوس منتشر شده است تا نامش منعکس کننده ی مضمون کتاب باشد. کنستانتین در این کتاب بررسی می کند که تکرار امکان پذیر است یا خیر ، این کتاب شامل آزمایش های او و رابطه ی او با بیمار بی نامی است که در طول کتاب از او با عنوان مرد جوان نام می برد. مرد جوان عاشق دختری می شود ، به او پیشنهاد ازدواج می دهد ، این پیشنهاد پذیرفته می شود ، اما مرد جوان اکنون نظر خود را تغییر داده است. کنستانتین به محرم راز مرد جوان تبدیل می شود. و در واقع مشکل مرد جوان همان مشکلی است که خود کیرکگور با رجین اولسن داشت. او به او پیشنهاد ازدواج کرده بود ، او قبول کرده بود ، اما کیرکگور نظر خود را تغییر داده بود. کیرکگارد به " آزمایش کردن احساسات نامزدش" متهم شد. در کتاب تکرار کنستانتین معتقد است که "تکرار و یادآوری یک حرکت است ، در جهت های مخالف ، چرا که چیزی که یادآوری می شود در واقع تکرار می شود ." فردی ممکن است سعی کند "لذت را به طور مداوم تکرار کند و لذت را در چیزی موقتی جاودانه کند". این همان چیزی است که کنستانتین در تلاش است تا آن را انجام دهد. وی امیدوار است که تکرار به یک مقوله جدید فلسفی تبدیل شود. این کتاب با ترجمه ی مترجم زبردست، صالح نجفی، عرضه شده است.

صیرورت، ذات یا حقیقت وجود است و حرکت، بیان گر قدرت: قدرت به هستی درآمدن و به فعلیت رسیدن. فلسفه ی اگزیستانسیالیستی، این موضوع قدرت را از چشم انداز سوبژکتیویته می کاود و حتی می تواند به صورت تفکر معطوف به قدرت در سپهر فرد هستنده تعریف شود. این گفته ی سارتر که «وجود، مقدم بر ذات است» روشنگر این عقیده ی اگزیستانسیالیستی است که حقیقت در قدرت و فعالیت مستقر است نه در ایده آلیته و معرفت. این یعنی قدرت، مبدّل به اصلی ارزشگذارانه می شود، همچنان که ستایش یوهانس دوسیلنتیو از قدرت، شجاعت و شدت درونی شهسوار ایمان بیان گر همین مطلب است. هم برای کیرکگور و هم نیچه مسئله ی اساسی پیش روی فرد هستنده، جستاری انتزاعی برای تعریف «خیر» نیست بلکه پرسش از این است که چگونه می توانم نیرومندتر شوم.

ملال یا فقدان جذابیت تجربیات زندگی یکی از رنج­های اجتناب­ناپذیر نوع بشر از ابتدای تاریخ تاکنون بوده که با انقلاب صنعتی و مدرنیسم تشدید شد. در این میان اندیشمندان مختلف تلاش نموده تا چرایی و چگونگی این پدیده و راه غلبه بر آن را تبیین نمایند. راه­حل­های مدرن بر پناه بردن به صنعت مُد و سرگرمی، تنوع­بخشی به تجربیات و ایجاد تغییرات عینی و خارج از وجود فرد برای رهایی از ملال تأکید دارند؛ اما سورن کرکگور با انتقاد از راهکارهای مدرن و سکولار معتقد است ملال غیر از بیکاری و صورتی از آکدیا است که نشانه­ی عدم توجه فرد به خدا در انجام وظیفه دینی است. از نظر کرکگور ملال اهریمنی و نتیجه انتخاب زندگی لذت­گرایانه­ی استحسانی یا اخلاقی است و راهکار اجتناب از آن انتخاب زندگی دینی و خودسازی از طریق تمایل به ایجاد ملکات اخلاقیمثبت مانند صبر، استقامت، امید، ایمان، عشق و شادی است. همچنین راهکار دیگر او برای اجتناب از ملال اتخاذ یک نگاه سابجکتیو، زیباشناسانه و انتزاعی به پدیده­های عالم است. از نظر اوراهکارهای مدرن به­واسطه­ی تحلیل و تعلیل نادرستِ حسِ ملال، فرد را به تلاشی بی­پایان برای تغییر محتوای دنیای بیرونی­اش سوق می­دهند. غافل از آنکه ریشه­ی حل مسئله تغییر دنیای درونی از طریق اتخاذ نگاه زیباشناسانه و بازنگری شاعرانه­ی تجربیات است.هدف این پژوهش تبیین، نقد و بررسی دیدگاه کرکگور در باب ملال به‌عنوان یک راهکار همسو با نگاه دینی است. همچنین تاکنون هیچ پژوهشی به زبان فارسی در تبیین دیدگاه بدیع کرکگور در باب ملال انجام نشده و آگاهی از آن می­تواند راهکاری جدید در مواجهه با این چالش به ما عرضه بدارد.