آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : ویلارد وناورمن کواین احتمالاً تأثیرگذارترین فیلسوف آمریکایی قرن بیستم بوده است. کار او بیش از هفت دهه را در بر می گیرد و حوزه های بسیاری را در فلسفه پوشش می دهد. او در زمینه‌های منطق و نظریه مجموعه‌ها، فلسفه منطق و ریاضیات، فلسفه زبان، فلسفه علم، معرفت‌شناسی و متافیزیک مشارکت‌های عمده‌ای داشته است. اولین کار کواین در فلسفه در زمینه منطق بود. سهم عمده او دو سیستم نظری مجموعه NF (1936) و ML (1940) است. 1 این سیستم ها جایگزینی برای نظریه نوع Principia Mathematica یا نظریه مجموعه های Zermelo بودند و هنوز توسط 2 ریاضیدان در حال مطالعه هستند. کمک غیرمستقیم به حوزه منطق مقاومت قوی او در برابر moda110gic است. اعتراض کواین به مفاهیم ضرورت و تحلیل بر توسعه moda110gic تأثیر گذاشته است؟ کواین تأثیر زیادی بر فلسفه ریاضیات داشته است. زمانی که کواین وارد فلسفه شد، بحثی در مورد مبانی ریاضیات بین مکاتب شهودگرایی، فرمالیسم و قراردادگرایی وجود داشت. کواین به زودی با قراردادگرایی کارنپ در "حقیقت بر اساس قرارداد،،4 (1936) به چالش کشید. کواین هرگز به یکی از مکاتب دیگر نپیوست، اما عناصر جدیدی را به آن افزوده است که پایه های 5 مکتب معاصر اسم گرایی، افلاطون گرایی و ساختارگرایی کواین مدت‌هاست که در این زمینه در سایه بنسراف و پاتنام قرار داشته است. در حال حاضر به نظر می‌رسد که تجدید علاقه به کار کواین وجود دارد و اکثر فیلسوفان به صراحت به آثار کواین اشاره می‌کنند.

ترجمه ماشینی : این مقاله به این موضوع مربوط می‌شود که کلمات ما به روشی که معمولاً به آن اشاره می‌کنیم، اشاره نمی‌کنند. من استدلال های ارائه شده توسط کواین، در نسبیت هستی شناسی، و به اصطلاح استدلال های «مدل-نظری» پاتنم در اواخر دهه هفتاد و اوایل دهه هشتاد را بررسی می کنم. هدف من اضافه کردن یک موقعیت جدید به پانتئون موجود نیست، بلکه افزودن استدلال است. من به ویژه از کواین و پاتنام در برابر رایج‌ترین توجیهی که برای نگرش نادیده انگاشته شده است، دفاع می‌کنم. من با این استدلال شروع می کنم که آثار کواین و پاتنم که ذکر شد بسیار نزدیک به هم مرتبط هستند – در واقع، آنها حداقل یک استدلال مشترک دارند. این موضوع از این جهت مهم است که بسیاری از فیلسوفانی که پاتنم را تند می‌زنند، کواین را کمتر مورد تحسین قرار می‌دهند. من استدلال می‌کنم که بسیاری از مواردی که برای یکی می‌آید، در مورد این موضوع برای دیگری نیز صدق می‌کند. من استدلال مشترک را به تفصیل شرح می‌دهم: ماهیت آن این ادعاست که ما می‌توانیم ارجاع‌های همه اصطلاحات خود را تغییر دهیم، در حالی که همچنان ارزش‌های صدق یا شرایط صدق همه جملات خود را حفظ می‌کنیم. سپس چالش مشترک را مطرح کردم. مخالفان می گویند که منبع احتمالی مرجع قطعی نادیده گرفته شده است. پاتنام (و کواین) فقط محدودیت‌هایی را در نظر می‌گیرند که با استفاده از اصطلاحات خود بر مرجع تحمیل می‌شوند. به ویژه، آنها به شدت بر روی محدودیت های تجربی که رابطه مرجع باید رعایت کند، تمرکز می کنند. مخالفان می گویند که ممکن است نوع دیگری از محدودیت وجود داشته باشد - یک محدودیت خارجی - که (تا حدی) مستقل از تجربه و فعالیت های ما عمل می کند. من نسخه دیوید لوئیس از این چالش را ارائه می کنم. من این را به عنوان یک خلأ در استدلال کواین-پاتنم تصدیق می کنم. علاوه بر این، می توان آن را به یک موقعیت ثابت توسعه داد. من نه به قوام آن، بلکه به معقول بودن آن حمله می کنم. من پیشنهاد می‌کنم که هیچ توجیه تجربی برای این ادعا در دسترس نیست که چنین محدودیت‌هایی بر اساس مرجع عمل می‌کنند. من بیشتر پیشنهاد می کنم که هیچ توجیه پیشینی ارائه نشده است. بنابراین من استدلال می‌کنم که استفاده از روزنه مستلزم طرح ادعایی است که در واقع غیرقابل توجیه است: این یک تکه متافیزیک نظری است. من با پیشنهاد راهی برای جلوگیری از این موضوع نتیجه گیری می کنم.

طرح نقدهای کواین در طول شصت سال اخیر باعث شده که در ضمن تلاش افراد برای پاسخگویی به آنها، بسیاری از مطالب مربوط به این حوزه به صورتی دقیق تر مورد بررسی قرار گیرد و زوایای تاریک بحث روشن شود. در طول تاریخ تفکر بسیار شاهد بوده ایم که مطالب خام زیر فشار نقدهای قوی بسیارپخته تر و روشن تر شده اند. نقد کواین هم از جمله این موارد است. کواین متن های موجه را از متن های معنایی قلمداد می کند و مدعی است متن های معنایی شفافیت ارجاعی ندارند، به علاوه او از یک سو سنگ بنای مطق محمولات را مصداقی بودن می داند، و از سوی دیگر، مدعی است که زبان منطق موجهات معنایی است. در مقابل کواین افرادی با رویکردی مصداقی به دفاع از منطق موجهات و انتقاد از نظرات کواین و پاسخ به مسائل او در منطق موجهات پرداخته اند. در بین این افراد، کریپکی تقریری مقبول ازدلالت شناسی منطق موجهات براساس مفهوم محوری «جهان های ممکن» و « رابطه ی دسترس پذیری» ارائه داد و با این کار،اساسی ترین اشکال کواین به منطق موجهات یعنی مصداقی بودن زبان منطق موجهات را رفع کرد. کواین با اصلاحاتی که کریپکی در دلالت شناسی منطق موجهات انجام داد، در نهایت پذیرفت که شرط مصداقی بودن زبان منطق موجهات گزاره ای، تأمین شده است؛ اما پذیرش دلالت شناسی کریپکی در منطق موجهات محمولی مستلزم «پذیرش ذات باوری» است. در دفاع از منطق موجهات محمولی، دو گروه مقابل کواین قرار گرفته اند: گروه اول با دلایلی اقامه می کنند که منطق موجهات به ذات باوری نمی انجامد، و یا با تغییراتی که در دلالت شناسی و نظام اصل موضوعی منطق موجهات می دهند، اساساً مسئله ی ذات باوری را منحل می کنند تا منطق موجهات به ذات باوری نینجامد. پارسونز از جمله افرادی است که با ارائه ی دلایل مدعی است منطق موجهات به ذات باوری نمی انجامد.کریپکی در دلالت شناسی دوم خود، با تغییراتی که در دلالت شناسی اول خود داد، مسئله ی ذات باوری را منحل کرد. گروه دوم افرادی مانند فولسدال و پلانتینگا هستند که با دفاع از ذات باوری، از منطق موجهاتی که به ذات باوری می انجامد، دفاع می کنند. به عبارت دیگر، در حوزه ی منطق های مصداقی، مخالفان کواین دو گروه هستند؛ مدافعان منطق موجهات غیر ذات باور و مدافعان منطق موجهات ذات باور. این پزوهش به روش توصیفی تحلیلی و بر اساس منابع و مقالات موجود به بررسی ذات باوری در منطق موجهات پرداخته و نقد منطقدانی به نام کواین را به این نوع ذات باوری مورد بررسی قرار می دهد.

دو رویکرد میلی و توصیفی در معناشناسی نام های خاص، هر کدام برآوردگار شهودهایی و در عین حال ناقض شهودهایی دیگرند. سینز بوری کوشیده است تا با معرفی نظریه دلالت بدون مدلول(RWR) ، نظریه ای بینابین دو نظریه فوق ارایه دهد. در این مقاله، ابتدا به انگیزهای معرفی RWR، همچون حل برخی مشکلات در متون موجهه، به دست دادن معناشناسی ای درخور برای نام های تهی و وفاداری به نظریه معنای دیویدسون، پرداخته می شود و سپس نظریه مختار او تقریر و نقد می شود. در بخش آخر، کوشش می شود برخی مسایلی که برای نظریه میلی مطرح شده است، حل شود. از آنجا که RWR بیشتر نظریه ای میلی است تا توصیفی، این خود می تواند نشان دهد که بیش از دو نظریه پیشین، برآوردگار شهودهای ماست.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه در نظر گرفته شده است تا بحثی انتقادی در مورد عدم قطعیت پایان نامه ترجمه توسط کواین باشد. من این تز را از چارچوب مفهومی فلسفه ویتگنشتاین متأخر تحلیل می کنم. هدف اصلی این بحث نشان دادن این است که: با استفاده از مفهوم ویتگنشتاین از معنا به عنوان استعمال، می توان تز عدم تعین را رد کرد. حتی این تصور که در مورد درستی ترجمه‌های مختلف جملات زبان هیچ واقعیتی وجود ندارد، منطقی نیست. و اینکه رفتارگرایی زبانی کواین در ارائه توضیح رضایت بخشی از معنا کوتاهی می کند. در فصل اول، تز عدم تعین را مشخص می‌کنم و استدلال‌های اصلی را که کواین در حمایت از آن ارائه می‌کند، توضیح می‌دهم. به همین ترتیب، من به چگونگی ارتباط این تز با دیگر جنبه های اساسی فلسفه کواین، به ویژه فیزیکالیسم و ​​کل گرایی او اشاره می کنم. در فصل دوم، توصیفی کلی از مفهوم ویتگنشتاین از معنا به عنوان کاربرد ارائه می‌دهم و آن را با مفهوم کاربرد زبانی کواین و رد این ایده که معنا را می‌توان برحسب نحوه استفاده از جملات تعریف کرد، مقایسه می‌کنم. در فصل سوم، من از مفهوم ویتگنشتاین از معنا برای انتقاد از تز عدم تعین و تز غیرقابل تفکیک ارجاع استفاده می کنم. اشاره می‌کنم که در جاهایی به نظر می‌رسد کواین به طور ضمنی مفهومی از معنا را بسیار شبیه مفهوم ویتگنشتاین می‌پذیرد، که با هر دو تز ناسازگار است. در فصل چهارم، من استدلالی را بر اساس مفهوم «قاعده زبانی» ویتگنشتاین علیه تز عدم تعین ارائه کردم. هدف این استدلال نشان دادن این است که هیچ توضیح رضایت بخشی از معنا را نمی توان در چارچوب رفتارگرایی زبانی کواین قرار داد.