آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

هدف از این مقاله کوتاه این نیست که به محتوای کتاب هستی و نیستی بپردازیم یا آن را نقد و بررسی کنیم. این کار ـ به دلیل گستردگی و تنوع مباحث ـ نه ممکن است و ـ به دلیل جزئیات و تحلیلات فراوان ـ مطلوب هم نیست. قصد ما صرفاً این است که خواننده را متوجه ارزش و اهمیت این اثر فلسفی کلاسیک سازیم تا به سراغ آن برود و با جدیت به مطالعه آن بپردازد؛ زیرا غافل ماندن از مباحث بسیار جالب و جذاب این اثر برای اهل فلسفه به‌هیچ‌وجه روا نیست. به‌ویژه آن‌که در این اثر مسائلی مطرح می‌شود که امروزه نیز همچنان بخشی از مهمترین مسائل ما و زندگی ما هستند. البته برخی اهل فلسفه گمان می‌کنند که فلسفه سارتر از کارافتاده‌است. اما آنان سخت در اشتباه‌اند؛ زیرا کمتر مسئله‌ای در این کتاب وجود دارد که امروزه نیز برای ما هم مسئله نباشد. این مطلب علاوه بر آن است که برخی نظریات سارتر و نتایج فلسفه او همچنان پاسخ‌هایی خوب و کارآمد برای مسائل انسانی تلقی می‌شوند. همین یک مطلب کافی است تا آن را یک فلسفه کاملاً زنده به‌شمار آوریم. لذا فلسفه سارتر به‌طور عام و هستی و نیستی به‌طور خاص را باید جدی گرفت و به سراغ آن رفت.

فاقد چکیده

چکیده ندارد.

‫انسان شناسي يکي از مباحث مهم در نزد دانشمندان در زمان قديم و جديد بوده است و در رشتههايي مانند روانشناسي، جامعه شناسي، فلسفه، عرفان و علوم ديني، از آن بحث شده است. در اين پژوهش در ضمن پنج فصل، تفاوت و وجه اشتراک بين ديدگاه آيت الله جوادي آملي و ژان پل سارتر در زمينه انسان شناسي مقايسه شده است. در فصل اول، ابتدا به اهميت آن پرداخته شده که عبارتاند از: تأثير آن بر خداشناسي، طرق تهذيب نفس، رهايي از آفات خود فراموشي و نقش اين علم بر ساير علوم. پس از آن، تاريخچه اين علم از دو منظر ديني و غير ديني بيان شده است و تعاريفي از دو مکتب حکمت متعاليه و اگزيستانسياليست بيان شده است. حکمت متعاليه به دست ملاصدرا بنيان گذاشته شده است. اين مکتب هر چند در بحث واقعيت بنيادي(وجود وتقدم وجود بر ماهيت)، تا اندازهاي با اگزيستانسياليست جديد موافق است؛ اما در مورد مطالب مهم و اساسي با آن اختلاف دارد. در فصل دوم، مفهوم انسان از ديدگاه آيت الله جوادي آملي و مکتب اگزيستانسياليست بررسي شده و بيان شده است که از نظر آيتالله جوادي انسان، حي متألّه است که با مرگ، از نشئهاي به نشئه ديگر منتقل ميشود. ژان پل سارتر براي انسان دو مفهوم قائل است. در يک مفهوم، انسانيت متکي بر نظريه غايت است و در مفهوم دوم، انسان موجود شگفتيها ست. در فصل سوم، مراتب وجود انسان از نظر آيتلله جوادي آملي و ژان پل سارتر مقايسه شده است. در فصل چهارم، به حقيقت روح و جاودانگي آن پرداخته شده است و در فصل پاياني، اراده و آزادي انسان از منظر آيتالله جوادي آملي و ژان پل سارتر بيان شده است. در نهايت بيان شده است که وجه اشتراک اين دو ديدگاه، در خود انسان «بما هو انسان» است و وجه اختلاف اين دو حکيم، در نگاه باطني به انسان است.