آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

کتاب حاضر، گزارش برگسون است از مسیری که فلسفۀ فرانسوی، طی سیصد سال، از دکارت تا خود نویسنده، یعنی هانری برگسون، پیموده است. در کتاب «مقدمه بر مابعدالطبیعه» هم با نگرش برگسون دربارۀ مابعدالطبیعه آشنا می‌شویم و هم از چشم یکی از فیلسوفان مهم و تأثیرگذار فلسفۀ فرانسوی در تاریخ این فلسفه دوری می‌زنیم و سِیرِ تحول و تکوین آن را تا اوایل قرن بیستم مطالعه می‌کنیم.

کتاب حاضر، گزارش برگسون است از مسیری که فلسفۀ فرانسوی، طی سیصد سال، از دکارت تا خود نویسنده، یعنی هانری برگسون، پیموده است. در کتاب «مقدمه بر مابعدالطبیعه» هم با نگرش برگسون دربارۀ مابعدالطبیعه آشنا می‌شویم و هم از چشم یکی از فیلسوفان مهم و تأثیرگذار فلسفۀ فرانسوی در تاریخ این فلسفه دوری می‌زنیم و سِیرِ تحول و تکوین آن را تا اوایل قرن بیستم مطالعه می‌کنیم.

ترجمه ماشینی : این کتاب فلسفه هانری برگسون را به بحث های معاصر در متافیزیک و فلسفه تحلیلی دین پیوند می دهد. به طور خاص، این کتاب نشان می دهد که چگونه فلسفه زمان برگسون می تواند به مشکل پیش آگاهی و اراده آزاد پاسخ دهد. این پرسش که چگونه انسان‌ها می‌توانند آزاد باشند، اگر خداوند همه چیز را می‌داند، یک بحث همیشگی در فلسفه تحلیلی دین بوده است. راه حل این مشکل به شدت به آنچه که فرد در مورد زمان فکر می کند بستگی دارد. مسئله زمان در سیستم فلسفی برگسون مرکزی است. نویسنده در این کتاب کاربرد سیستماتیک اندیشه برگسون را در مسئله آزادی و پیش آگاهی ارائه می دهد. فصل اول بحثی درباره مفهوم مرکزی برگسون از la durée (مدت) ارائه می‌کند. دو فصل بعدی la durée را به رابطه زمان و مکان پیوند می دهد. در اینجا نویسنده پاسخی برگسونی به استدلال مک‌تاگارت برای غیرواقعی بودن زمان ارائه می‌کند و نظریه بدیع زمان مرتبط با تحلیل برگسون از تجربه زمانی را توسعه می‌دهد. سه فصل آخر به بررسی رابطه بین اختیار، جبر و علم پیشین الهی می پردازد. نویسنده نظریه آزادی برگسون را بازسازی می کند و نشان می دهد که چگونه عقاید اساسی نظریه های آزادی اراده معاصر را تضعیف می کند. نویسنده سپس استدلال می کند که فلسفه برگسون می تواند برای حل مشکل اراده آزاد و پیش آگاهی در فلسفه دین مورد استفاده قرار گیرد. این تک نگاری با گشودن راه هایی برای تحقیقات جدید در مورد برگسون و فلسفه تحلیلی دین، مانند فلسفه زبان دینی، رابطه بین خدا و روش، تجربه دینی، و کثرت گرایی دینی به پایان می رسد. هانری برگسون و فلسفه دین برای دانشمندان و دانشجویان پیشرفته ای که بر روی برگسون، فلسفه قاره ای قرن بیستم، فلسفه دین و فلسفه زمان کار می کنند، مورد توجه خواهد بود.

ترجمه ماشینی: هانری برگسون در درجه اول به خاطر کارهایش در زمینه زمان، حافظه و خلاقیت شناخته شده است. با این حال، مداخلات نوآورانه او در سیاست و مذهب تاکنون نادیده گرفته شده یا نادیده گرفته شده است. در اولین کتاب به زبان انگلیسی که به برگسون به عنوان یک متفکر سیاسی اختصاص یافته است، محققان برجسته برگسون مواضع او را در مورد دغدغه های اصلی در فلسفه سیاسی روشن می کنند: اهمیت احساسات در قضاوت اخلاقی، رابطه بین زیست شناسی و جامعه، و درهم تنیدگی سیاست و مذهب. با توجه به نوشته‌های برگسون، اما عمدتاً با تکیه بر آخرین کتاب او، دو منبع اخلاق و دین، مشارکت‌کنندگان ارتباط برگسون را با بحث‌های معاصر حقوق بشر، کثرت‌گرایی دموکراتیک و اخلاق محیطی در نظر می‌گیرند. مشارکت کنندگان. کیت آنسل-پیرسون، جی. ویلیام بارنارد، کلر کولبروک، هیساشی فوجیتا، سوزان گوئرلاک، ولادیمیر یانکلویچ، فردریک کک، لئونارد لاولور، الکساندر لوفور، پائولا ماراتی، جان مولارکی، پائولینا اوچوا اسپیژو، فیلیپ سولپه، کارلز ملانی وایت، فردریک ورمز

ترجمه ماشینی : فلسفه دین برگسون را نمی‌توان جدا از بینش‌های فلسفی و مفهوم روش فلسفی که در آثار قبلی او که بیش از بیست و پنج سال قبل از انتشار کتابش در مورد اخلاق و دین نوشته شده بود، درک کرد. برگسون معتقد بود که کار هر فیلسوفی از یک بینش بنیادی نشات می‌گیرد که سپس آن را تکرار می‌کند و به طرق مختلف توسعه می‌دهد. در مورد خود او این بینش اساسی درک تمایز بین زمان اندازه‌گیری شده و تصور شده و زمان به عنوان مدت زمان زندگی آگاهانه است. این مضمون نخستین کار او، زمان و اراده آزاد است، جایی که این تمایز برگسون را به انکار این موضوع هدایت می‌کند که مفاهیم درک می‌توانند حاوی یا توضیح واقعیت‌های آگاهی یا حرکت و تغییر باشند. هشیاری را نمی توان بر حسب توالی حالت های خودآگاه توصیف کرد، و حرکت و تغییر را فقط می توان با همان نوع شهودی درک کرد که به وسیله آن از مدت زمان زندگی آگاهانه آگاه هستیم، که در آن گذشته به نوعی در درون خود گنجانده شده است. حاضر. این شهود مرکزی از خود فعال پایدار آگاهی در مطالعه حافظه و ادراک در ماده و حافظه توسعه می یابد. مطالعه حافظه در مسئله سنتی اتحاد بدن و ذهن نقش اساسی دارد و منجر به درک مغز و بدن به عنوان ابزاری می شود که توسط آن ذهن و حافظه محدود، متمرکز شده و به جهان ارائه می شود. در مقالات مختلف و در کتاب تکامل خلاق، تمایز بین هوش و شهود که بر اساس مدت زمان پیشنهاد می شود، بررسی شده است. مفاهیم و زبان هوش فقط می توانند واقعیتی را بر حسب کلیت یا ایده های کلی درک کنند، یک شهود برای درک یک واقعیت آنچنان که در خود هست، با نوعی همدردی با آن لازم است. تمام واقعیت تداوم و تغییر است و در حالی که مفاهیم هوش برای اندیشه و بیان آن ضروری است، تنها شهود می تواند واقعیت را درک کند. این ناتوانی هوش در بازنمایی واقعیت در مطالعه پدیده‌های زندگی در تکامل خلاق نشان داده شده است، که دیدگاهی از واقعیت را به عنوان یک کل به عنوان جلوه‌ای از یک انگیزه خلاق حیاتی نشان می‌دهد. کیهان‌شناسی «ویتالیستی» برگسون به جای اینکه به‌عنوان یک سیستم متافیزیکی مطرح شود، پیشنهاد می‌شود، و این تز نشان می‌دهد که لازم نیست برگسون را به معنای حیات‌گرایانه تفسیر کرد. ویژگی‌های زندگی یا انگیزه حیاتی نشان‌دهنده فعالیت ذهن دانا در درک واقعیت زندگی است و مشخص‌کننده دیگری از روش شهود است. در چارچوب پیگیری مفاهیم «کشف» مدت و در توسعه روش شهود است که مشکل اخلاق و دین برای برگسون به وجود آمد. این مطالعه به منظور تکمیل گزارش او از تجربه فوری با بررسی تجربیات خاص انسانی، اجتماعی و اجتماعی انجام شده است، اما شرایطی که برگسون در آنها مسئله را برای خود تعیین می کند تا حد زیادی ماهیت پاسخ او به آن را تعیین می کند.

ترجمه ماشینی: این پایان نامه از بینش های کلیدی فلسفه هنری برگسون (1941-1859) برای ارائه مدل جدیدی از رابطه خدا با زمان استفاده می کند. فصل 1 مقدمه‌ای بر فلسفه برگسون در برابر پس‌زمینه «فلسفه برگسون» راسل است. این دو موضوع کلیدی را از برگسون در بحث من ارائه می دهد: رابطه بین زمان و مکان (فصل 2-4) و رابطه بین اراده آزاد و جبر (فصل 5). فصل دوم یک وظیفه دوگانه دارد. نخست، پاسخی برگسونی به استدلال مک‌تاگارت برای غیرواقعی بودن زمان ارائه می‌کند. دوم، از متافیزیک زیربنایی استدلال مک تاگارت استفاده می کند تا نشان دهد که دو قلمرو زمانی متمایز را می توان از فلسفه برگسون استخراج کرد: (i) la durée و (ii) یک نظم زمانی ریاضی که عموماً توسط فلسفه تحلیلی به عنوان سری B طبقه بندی می شود. فصل 3 این چارچوب دولایه را به هستی شناسی های زمانی در فلسفه تحلیلی مرتبط می کند. من استدلال می کنم که چنین چارچوبی از "ایده آلیسم هستی شناسانه درباره زمان" پشتیبانی می کند. من برای نسبی‌سازی وجود زمانی به نقاط متمایز یا مجموعه‌ای از نقاط فضازمان استدلال می‌کنم که منجر به وابستگی رادیکال ذهن به گسترش زمانی اشیا می‌شود. فصل 4 به بررسی این موضوع می پردازد که چگونه هستی شناسی مبتنی بر دوره مورد بحث در فصل 3 بر رابطه بین خدا و زمان تأثیر می گذارد. من استدلال می‌کنم که فلسفه تحلیلی نتوانسته جنبه‌های هستی‌شناختی کلیدی رابطه خدا-زمان را به دست آورد و بازگشت به «دانش علی» الهی لازم است. من نشان می‌دهم که وجود اشیاء زمانی از دو منبع سرچشمه می‌گیرد: (1) جنبه زمانی وابسته به ذهن آنها و (2) ذات بی‌زمان آفریده الهی. فصل 5 این چارچوب را در مورد مسئله علم پیشین الهی و اختیار انسان اعمال می کند. من نشان می‌دهم که اگرچه نظریه برگسون می‌تواند از وجود آزادی انسان دفاع کند، اما اندیشه او باید با «علم علّی» الهی جایگزین شود تا دانایی الهی تضمین شود.