آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

طریقت دومینیکی یا طریقت واعظان یک حرکت اصلاح¬طلبانه در بستر رهبانیت مسیحی در قرون وسطا با شعار فقر، موعظه، آموختن، و تبلیغ انجیل بود. این طریقت افزون بر کنشگری اجتماعیِ رایج راهبان، مانند انجام امور خیریه و یاری رساندن به فرودستان و کتابت نسخه¬های آثار دینی، در زمینه علم¬آموزی و پرورش متکلمان و عارفان برجسته، کسب کرسی¬های استادی در دانشگاه¬های اروپا حضور جدی داشت و میان عرفان و علم پیوند برقرار کرد. همچنین وجود شاخه زنان عارف و راهبه در این طریقت با تالیف آثار عرفانی و کنشگری سیاسی و اجتماعی بر رهبانیت مسیحی بسیار تاثیرگذار بود. اهتمام هنرمندان پیرو این طریقت به خلق آثار هنری نیز با بهره¬مندی از نمادها و عناصر وابسته به طریقت دومینیکی انجام می¬شد. کنش در خور توجه دیگر این طریقت مشارکت در امور سیاسی-دینی از جمله مبارزه با بدعت‏گذاران، شرکت در جریان تفتیش عقاید و جنگ¬های صلیبی و تبلیغ و تبشیر از جمله در سرزمین¬های اسلامی بود. همه این تلاش‏ها برای پاسداری از ایمان¬ در جامعه مسیحی با محوریت موعظه بود، چنان¬که حتی متکلمان و عارفان مشهور نیز به میان مردم می¬آمدند و موعظه می¬کردند. در مجموع دومینیکی‏ها در حیات دینی- اجتماعی مسیحیت کاتولیک و تاریخ رهبانیت و اروپای قرون وسطا حضوری چند جانبه داشته و جریان¬ساز بر اساس انگاره وعظ بوده¬اند.

توماس مرتن یکی از معروف‌ترین الهی‌دانان قرن بیستم در آیین مسیحیت، عمدۀ شهرت خویش را مدیون آثار منتشرشده‌اش در باب گفتگوی بینادینی میان مسیحیت و سایر ادیان به‌ویژه ادیان شرقی است. وی کوشید گفتگویی را با تکیه بر نقاط مشترک و تشابهات میان مسیحیت با ادیان کهن پایه‌گذاری کند. از میان تمامی عرفان‌های شرقی، توجه مرتن به آیین بودایی – به‌ویژه ذن - بیشتر از بقیه بود. نوشته‌های مرتن به همراه آثار متفکران ذن مانند سوزوکی و آلان واتس باب‌های جدی آشنایی سنت مسیحی با مکتب ذن و آیین بودایی بوده‌اند. آیین بودایی به‌ویژه ذن که توسط سوزوکی ارائه شده است، برای مرتن به‌مثابۀ سرچشمه‌ای غنی در طرح مواجهه و گفتگو با انجیل و آموزه‌های مسیحیت نوین است؛ به نظر می‌رسید سوزوکی مکتب ذن را در جایگاه آیینی ارائه می‌کند که به طور تصادفی با تاریخ و تعالیمِ بودایی مرتبط شده است؛ اما مرتن در بسیاری موارد دریافت آن آموزه عمیقاً از دل سنت بودایی سر برآورده است؛ چراکه چارچوبی همراه با مراقبه در ذهن و بینشی وسیع به وجود خواهد آورد.

توماس مرتن در سال 1959 با اسلام و آموزه­های دینی آن آشنا شد؛ مواجهه او با اسلام از طرق متعددی شکل­گرفته­است. زمانی که مرتن با مسلمانان و دانشجویان اسلامی ارتباط برقرارکرد، زمانی از حیاتش بود که عرفان و حیاتِ روحانی برایش پررنگ­ترین دغدغه­های ذهنی به­شمارمی­آمدند. او با مطالعه اشعار صوفیانه با آثارِ شوان[1] و گنون[2] آشنا شده­بود؛ تاثیرگذارترین شخص در آشنایی مرتن با اسلام شخصی به نام لویی ماسینیون بود. توماس مرتن در سال‌‌های پایانی دهه 50 با اسلام و آموزه‌‌های آن آشنایی­یافت؛ آشنایی و مواجهه‌‌ وی با اسلام از طرق متعددی شکل­گرفته­است. از این راه‌‌های آشنایی مرتن می‌‌توان به مواجهه و مطالعه‌‌ متون اصلی دین اسلام از جمله قرآن و همچنین دیدار و مکاتبه با شخصیت‌‌های مسلمان (صوفی) در طول حیاتش اشاره­نمود. مرتن تأثیرات زیادی از اسلام پذیرفت و آشنایی او با اسلام در غنابخشی اندیشه‌‌های دینی و عارفانه‌‌اش نقش بسزایی داشته­است؛ از مهم‌‌ترین تعالیم تصوف که مرتن آن را اخذکرده­است می‌‌توان به این آموزه اشاره­نمود که تمامی انسان‌‌ها می‌‌توانند با دنبال­کردن ایمان و اعتقادات خویش و نگریستن در نشانه‌‌های شخصی خداوند در هرچیزی به شناخت خدا و علم به او دست­یابند.

در این نوشته اتین ژیلسون که یکی از اندیشمندان توماسی می‌باشد، می‌کوشد که تلقیات موجود در حیطه عقل و وحی را در دوره قرون وسطی مورد بررسی قرار دهد. البته مباحث این کتاب تنها به این مسئله منحصر نمی‌شود، بلکه در آن به برخی رویکردهای ایمانی و دینی نیز اشاره می‌شود. این کتاب شامل سه فصل می‌باشد که در فصلی به تبیین مکتب اصالت ایمان و در فصلی به مکتب اصالت عقل و در فصل سوم به مکتب قائل به هماهنگی آن دو می‌پردازد.

"این کتاب پس از کتاب «وحدت تجربه فلسفی» دومین کتابی است که ژیلسون به تحقیق جدی در تاریخ فلسفه غرب از دوره یونان تا دوره معاصر پرداخته است. ژیلسون به جهت مشرب تومیستی‌اش، نگاهی خاص به فلسفه غرب دارد ولی این موجب آن نمی‌شود که نکته‌سنجی‌های وی نادیده گرفته شود. (مقدمه) این کتاب شامل یک مقدمه و چهار مقاله در باب اندیشه خدا در تقریباً چهار دوره زمانی فلسفه غرب می‌باشد. مقدمه مؤلف با بیان موضوع و روش تحقیق آغاز می‌شود. ژیلسون، روش خود را اینچنین معرفی می‌کند. «اخذ اطلاعات اساسی از تاریخ فلسفه‌های گذشته که لازمه ورود به طرح مسئله‌ای فلسفی و همچنین تشخیص راه‌حل درست آن در پرتو چنین اطلاعاتی است». او معتقد است این روش نوین نمی‌باشد، بلکه در نوشته‌های افلاطون و ارسطو نیز نمونه‌هایی از آن یافت می‌شود. وی در ادامه چنین می‌نویسد «امیدوارم بعضی از خوانندگان پس از خواندن این کتاب دست‌کم معنای سخن خود را مبنی بر این که وجود خدا را نمی‌توان اثبات کرد، در یابند. فقط کسی واقعاً می‌داند این کار امکان‌پذیر نیست، که دست کم بداند چگونه می‌توان آن را انجام داد.» "