آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

رساله حاضر به نقد و بررسی تطبیقی مفهوم شهود از نظر ویلیام آلستون، فیلسوف دین معاصرآمریکایی و یا بابا افضل کاشانی، فیلسوف و عارف قرن ششم و هفتم هجری می پردازد. منظور ازشهود در فلسفه آلستون ادراک مستقیم خداوند است که از نظر وی سهم مهمی در توجیه باورهای دینی ایفا می کند. او. با رویکردی معرفت شناسانه و با روش فیلسوفان تحلیلی، از راه طرح شباهت ساختاری بین تجربه عرفانی و تجربه حسی به دفاع از عقلانیت باور دینی مبتنی بر تجربه عرفانی می پردازد. شهود در فلسفه یا بابا افضل به معنای مشاهده قلبی و درک حضور حق، با لفظ لقاء مطرح و با رویکردی هستی شناسانه به تبیین ماهیت و شرایط و طریق وصول به آن پرداخته شده است.دیدگاه این دو فیلسوف به مسأله شهود، دارای تفاوتهای جدی و نیز برخی وجوه مشترک است که در فصل پایانی رساله ضمن طرح انتقادهای وارد به این دو دیدگاه، مورد بررسی قرار گرفته است.از ویژگیهای این رساله تحلیل مبانی دیدگاه مورد بحث، پیش از تبیین اصل آن است./ کلیدواژه: شهود ویلیام، ادراک حسی، ادارک عرفانی، تجربه دینی، لقای حق تعالی، فلسفه تحلیلی، باور دینی، رویه های باورساز، معرفت نفس، آلستون، بابا افضل کاشانی، معرفت شناسی

این رساله از سه فصل تنظیم شده است. در فصل نخست، بنا به این که نام های مختلفی که برای عرفان وضع کرده اند و نیز کاربردهای مفهومی و مصداقی عرفان، دربردارنده حقایق مهمی درباره مفهوم عرفان است. فصل دوم همین نوع دلالت ها را در تعریف ها، توصیف ها و تمایزگذاری هایی که از عرفان کرده اند طلب کرده و به این روش داده های مهمی را برای تکمیل پازل مفهومی و عرفان و تمیز ابعاد جوهری آن از وجوه عارضی و فرعی اش فراهم آورده است.فصل سوم در واقع کوششی است برای بهره گیری از محصول دو فصل نخست. در این فصل ابتدا جغرافیای مفهومی عرفان را با ابعاد و مولفه های کلی آن ترسیم کرده و عرفان را شامل دو بعد اصلی و نه مولفه کلی دانسته و سپس ابعاد و مولفه های جزئی تر هر یک را تبیین کرده است.