آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

لطفا برای مشاهده چکیده فارسی و عربی به متن کامل (pdf) مراجعه فرمایید.

رازی و مولوی هر دو به بررسی مرگ هراسی پرداخته اند، رازی آن را در هرحال و نسبت به هرکسی بیماری و برخاسته از وهم و هوی می انگارد و طبیبانه گاه از راه عقل و گاه با ابزار نقل می کوشد آن را بزداید و به زعم خویش درمان کند. راهکار عمده او برای رفع آن، غفلت و رها کردن مرگ اندیشی است. زیرا اندیشیدن به مرگ همواره هراسی در پی دارد.برخورد مولوی به گونه ای دیگر است، او مرگ هراسی هر فردی را در نظام باورهای او تحلیل می کند و به منشایی که عامل ایجاد آن شده، توجه دارد، نتیجه ای هم که می گیرد و راهکاری که ارائه می دهد، نسبت به افراد گوناگون، متفاوت است. در نگاه او نه مرگ اندیشی مستلزم مرگ هراسی است و نه ترس از مرگ همواره غیر عاقلانه و بی فایده. به نظر مولوی به جای غفلت از مرگ باید به طور جدی به آن توجه کرد، این کار به یافتن ارزش های اصیل، تعدیل زندگی، بازگشت به اصالت و رهایی از مسخ کمک می کند.

منطق نگاران دو بخشی قرن هفتم با تامل در تفاوت ساختار قضیه طبیعیه و قضیه مهمله به اعتبار قضیه طبیعیه به عنوان یکی از اقسام حملی پرداختند و تقسیم بندی سه گانه را به صورت چهارگانه بازسازی کردند. آنان دو دیدگاه رقیب، یعنی مهمله انگاری و شخصیه انگاری طبیعیه را مورد نقد قرار دادند. طبیعیه از حیث سور ناپذیری، انحلال ناپذیری به عقدالوضع و عقدالحمل، اشتمال بر عضویت و نه اندراج؛ و یکسانی موضوع حقیقی و موضوع ذکری، با مهمله تمایز ساختاری دارد. طبیعیه با شخصیه از حیث موارد یاد شده، تفاوت ساختاری ندارد و تمایز آن دو، در سنخ محمول آنهاست. از این روی منطق دانان قرن هفتم از طرفی طبیعیه را متمایز از مهمله اعتبار کردند و از طرف دیگر بر طبیعیه در حکم شخصیه است تاکید داشتند. آنان با اعتبار طبیعیه به صورت متمایز از شخصیه، به یک معنا به اهمیت منطقی محمول درجه دو پی برده اند. مراد از محمول درجه دو در اینجا معقول ثانی منطقی است که به دلیل محمول واقع شدن تمایز ساختاری را سبب می شود. بنابراین، محمول درجه دوم با آنچه منطق دانان جدید در حساب محمولات درجه دوم به کار می برند، متفاوت است. این پژوهش، در واقع، سهم منطق نگاران دو بخشی قرن هفتم را در توسعه دانش منطق، با عطف توجه به یک مساله معین نشان می دهد.

سقط جنين يکي از مسائل مهم و پرچالش در اخلاق پزشکي است که انديشمندان بسياري را متوجه خود ساخته است و موافقان و مخالفان بسياري به سود يا زيان آن استدلال کرده‌اند. فيلسوفان اخلاق با رويکردي فلسفي بدان پرداخته و بر اين مطلب اتفاق نظر دارند که کشتن انسان بالغ که شخص نيز به شمار مي‌آيد به لحاظ اخلاقي نادرست است اما در اينکه جنين نيز انسان يا شخص هست يا نه اختلاف نظر دارند. برخي از آنان جنين را از همان لحظه لقاح، انسان يا شخص دانسته و سقط جنين را نادرست مي‌دانند و برخي ديگر انسان يا شخص بودن جنين را قبول نداشته و کشتن (سقط کردن) آن را جايز مي‌دانند. اما علاوه بر رويکرد فلسفي با رويکرد الهيات اخلاقي نيز مي‌توان به اين موضوع پرداخت. متفکران مسلمان گرچه غالباً با رويکرد فقهي و حقوقي به مسئله سقط جنين توجه داشته‌اند ولي با رويکرد فلسفي و الهيات اخلاقي قرآن کمتر بدان پرداخته‌اند. از اين رو در اين مقاله سعي بر آن است که به اين مسئله با رويکرد الهيات اخلاقي قرآن پرداخته و نادرستي سقط جنين به لحاظ اخلاقي با توجه به آياتي که جنين را از همان لحظه لقاح، هبه‌اي محض و بدون عوض از سوي خداوند متعال به والدين مي‌دانند، نشان داده شود.

تجرید و به تبع آن تسدید در دو بخش الهیات به معنی الاعم و الهیات به معنی الاخص تدوین شده است که بخش اول شامل دو مقصد «امور عامه و جواهر و اعراض» و بخش دوم متضمن سه مقصد «توحید، نبوت و امامت و معاد» است . این رساله تلاشی است در مقصد دوم، سوم و چهارم (جواهر و اعراض، توحید و نبوت) که شامل بخش های ذیل می باشد. المقصد الثانی فی الجواهر و الاعراض، فی الأجسام، فی بقیة أحکام الأجسام، فی الجواهر المجردة. المقصد الثالث فی اثبات الصانع و صفاته و آثاره (فی وجوده، صفاته، افعاله تعالی) المقصد الرابع: فی النبوه