آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

پس از انتشار مقاله «الهیات سینوی، طنز الهیاتی و معضل شرّ»، سؤالات و ملاحظات متعددی دریافت کردم؛ ازاین‌رو بر آن شدم تا جهت ایضاح بیشتر، نوشتاری تکمیلی در این باب به رشته تحریر درآورم.

ایمان و باز هم ایمان؛ موهبتی که نمی‌توانیم آن را رها کنیم و البته او نیز ما را پس نمی‌زند. در بطنِ تجارب ایمانی می‌باید زیست و از آن کام گرفت. لب‌تر ایمان پر از بوسه‌های آب‌دار است و گویی نوشدارویی‌ست برای التیامِ بی‌پناهیِ ما. بله، چنانکه پیشتر آوردم ایمانِ رابطه‌ای بینابینی میانِ انسان و خداست. رابطه‌ای‌ست که به قولِ مارتین بوبر از نوع روابطِ «من-تو»یی‌ست. رابطه‌ای که اولاً بی‌واسطه است و در ثانی نگاه شیِ‌وارانه و کالایی در آن مطرح نیست. هر دو سوی رابطه فعال‌اند و متقابلاً با یکدیگر در کش و قوس‌اند و مراوده. من در توصیفِ معنای ایمان آن را رابطه‌ای درگیرانه و فراعقلی نامیدم و آوردم که ما از طریق این موهبت به تجربهٔ پناه می‌رسیم. یعنی آرامش و سکینه می‌یابیم و آنگاه جهان را زیبا و زیباتر می‌نگریم.

سخنرانی دکتر سروش دباغ در شب بیست‌وهشتم رمضان ۱۳۹۹ با عنوان «نجواهای سالک مدرن»

سروش دباغ تاکنون در چهار ژانر طبع خود را آزموده است: «فلسفی»، «عرفانی-اگزیستانسیل»، «اجتماعی-روانشناختی- سیاسی» و «دین‌پژوهی، نواندیشی دینی و روشنفکری معاصر». «ردّ آبیِ روایت؛ جستارهایی در نواندیشی دینی» بیست‌ویکمین کتابی است که از وی در دست انتشار است.

عنوان بحث را «مضامینِ اخلاقی و اگزیستنسیل قرآن» گذاشته‌ام. در این مباحث عموماً به سُوَر مکّی قرآن عنایت دارم. پیش از طرح این بحث، به بخش قرآن‌شناسی سایتم نگاه می‌کردم. مباحثی بود که در سالیانِ گذشته در مرکز ولیعصر(عج) به مناسبت ماه رمضان انجام داده‌ام. ملاحظه کردم که هم توفیق شرح سوره «مومنون» را داشته‌ام؛ هم سوره «واقعه»، «حدید» و پاره‌ای دیگر از سُوَر قرآنی. در آن مباحث، تأکید را بر روی مضامین اخلاقی و اگزیستنسیل گذاشته بودم.

در باب آیات اگزیستنسیلی که ذکرکردم و از همینجا می­خواهم توضیح تکمیلی در مورد متد «پدیدارشناسی» بدهم.

جلسه پنجم از سلسله جلسات مضامین اخلاقی و اگزیستنسیل قرآن را در خدمت عزیزان هستم. رسیده بودیم به آیه‌ای از آیات سوره اسراء که متضمن دعاکردن یا به تعبیر دقیقتر شفا یافتن بود. من آیات پیشین را توضیح دادم. البته بنای ما چنان که از آنها برمی‌آید تأکید بر یک سوره نیست. کما اینکه در جلسات پیشین هم به وقتش به سروقت سوره یوسف رفتم. همچنین از آیات مکی دیگر در جزء ۲۹ و ۳۰ استفاده کرده‌ام. در عین حال به تفاریق آیاتی را از سوره اسرا اختیار کردم و در این جلسات به تفصیل راجع به آنها سخن گفتیم. آیات منتخبی که با بحث ما تناسب و تلائم دارد. و الا هم سوره بلند است ۱۱۱ آیه دارد؛ و هم پاره‌ای از مضامینش به بحث ما مربوط نیست. به همین جهت هم من به برخی از آیات در این سلسله جلسات پرداخته‌ام. رسیده بودیم به آیه‌ای که از شب زنده‌داری سخن می‌گفت:

سروش دباغ ازجمله متفکرانی است که به تحلیل در خصوص واقعه عاشورا پرداخته است. وی رویکردی که مرحوم صالحی نجف‌آبادی در خصوص حرکت امام حسین(ع) بیان می‌کرد را مقبول‌تر دانسته و آن را دارای شواهد تاریخی بیشتری می‌داند.[۱] دباغ اما می‌کوشد تا مواجهه امروزی با واقعه عاشورا را نشان دهد. وی بر آن است تا درس‌هایی که امروز باید از مَرام حسین بن علی(ع) آموخت را بیان کند.

این نوبت جلسه چهارم از سلسله جلسات مضامین اخلاقی و اگزیستنسیل قرآنی است که در ماه رمضان توقیق برگزاری آن را پیدا کرده‌ام.

راه بلندی در پیش است. اینکه نابرابری‌ها کاسته شود، برخی جفاها فروکش کند، بعضی قساوت‌ها سر بر نیاورَد. و زن هنوز هم یکی از قربانیان مظلوم این نابرابری‌هاست. وقتی که پدری قساوت تام می‌ورزد و سر از بدن دخترش جدا می‌کند؛ وقتی انواع نامهربانیها در حق دخترکی می‌رود که به غیر دلخواه جهاز بر دارد و به خانه شوی رود، وقتی دختری خردسال به عقد سالخورده‌ای در می‌آید تا نزاع دو طایفه را به پایان رساند و خون بس اعلام گردد؛ زن به یکی از قربانیان بدل می‌گردد.