آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

کتاب حاضر به بررسی نظر سید خوئی ره درباره عصمت و نظر مشککینی که از حرف ایشان برداشت های سوئی کردند ، پرداخته است .

سلسله مباحث عمیق کلامی و استدلالی بر مبنای احادیث و مبانی فکری اهل‏بیت در این کتاب در 10 فصل به شیوه‏ای کاملاً تخصصی مطرح شده است. آیت الله خویی با تسلط بر ادله و مبانی شرعی و عقلی هر بحث ضمن نقل اقوال فقیهان و متکلمان به نقد آنها پرداخته و ابعاد موضوعات را از جهات مختلف روشن کرده است. عناوین مباحث مطرح شده عبارتند از: نسخ، نظریه بداء، طلب و اراده، نظریه جبر، نظریه تفویض، نظریه الامر بین الامرین، نظریه عقاب، نظریه حسن و قبح عقلی، اراده الهی، تعریف اسلام و ایمان و اسباب کفر.

نفحات الإعجاز في رد الكتاب المسمی حسن الإيجاز تألیف آیت‌الله سيد ابوالقاسم خوئى(ره) می‌باشد. كتاب پيرامون برخى از شبهات در مورد مسالۀ اعجاز قرآن كريم نوشته شده است.مؤلف كه از مراجع بزرگ عالم تشيع و دانشمندان علوم قرآنى محسوب مى‌شود اين كتاب را در پاسخ به يك كتابى به نام «حسن الايجاز» نوشته است و اشكالاتى را كه نویسنده به معجزه بودن قرآن وارد نموده، پاسخ داده است. وى در ابتدا پيرامون معجزه بودن قرآن و تحدى آن سخن گفته، آنگاه برخى از ادعاهاى كتاب «حسن الايجاز» را جواب مى‌دهد.مانند اين ادعاها كه در قرآن نسبت به بيان اخبار گذشته، اشتباهاتى وجود دارد و يا اينكه:اعجاز قرآن منحصر است به اخبار گذشته.و يا اينكه ممكن است بشر بتواند مانند قرآن را بياورد.و يا برخى از آيات كه از آنها تناقض گويى قرآن فهميده مى‌شود. وى با بيان اين موارد به پاسخ گويى آنها بر آمده و توضيح مى‌دهند كه اكثر اشكالات، توهم نویسنده و عدم درك صحيح ايشان از مباحث مربوطه مى‌باشد. لازم به ياد آورى است كه نویسنده كتاب حسن الايجاز شخص مجهول و مشکوک ى با نام مستعار نصيرالدين حسن ظافر مى‌باشد.(طبقات مفسران شيعى، ج 5، ص 210، عقيقى بخشايشى) كتاب داراى يك مقدمه و 8 فصل(امر) مى‌باشد كه فهرست مطالب آن به قرار زير است: فصل اول: رد ادعاى اينكه:بشر عاجز و ناتوان از آوردن مثل قرآن نيست(و مى‌تواند مثل او را بياورد) فصل دوم: دلالت اعجاز بر وحى دلالت عقلى است فصل سوم: ظهور معجزه براى عالم و جاهل فصل چهارم: مطابقت داشتن بلاغت با مقتضاى حال فصل پنجم: ابطال كردن ادله‌اى كه توهم شده دلالت بر عدم بلاغت قرآن مى‌كند فصل ششم: ابطال كردن ادعایى كه مى‌گويد:اعجاز قرآن كريم فقط در مورد اخبار گذشته است. فصل هفتم: ابطال كردن ادعایى كه مى‌گويد در قرآن كريم سخنانى وجود دارد كه از جنّ و انس گرفته شده است. فصل هشتم: در ابطال كردن آنچه كه توهم شده مبنى بر اينكه در اخبار گذشته كه از طرف قرآن نقل شده اشتباهاتى وجود دارد.