آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

در فلسفه ارسطو هیچگاه به رابطه علی پرداخته نمی شود و همیشه علت است که مد نظر می باشد و او را به سمت اثبات و تبیین نحوه وجود خارجی آن سوق می دهد؛ آنچه در خارج است و مفهوم آن از سنخ معقولات اولی علت است، نه علیت. بنابراین علیت در زمره هیچ یک از مقولات جوهری و عرضی قرار نمی گیرد، پس در خارج موجود نیست. ارسطو بر همین اساس می کوشد در فلسفه خویش وجود علل در خارج را ثابت کند. از نگاه ابن سینا علیت رابطه ای موجود در خارج است که میان علت و معلول برقرار می شود، اما نه به گونه ای که حس، قادر به درک آن باشد. از نظر او مفهوم علیت از سنخ مفاهیم یا معقولات ثانی فلسفی است که در خارج وجود دارد، اما نه به وجود جدا و مستقل از مصادیقش. بنابراین هرگز با ابزار حس نمی توان علیت را دریافت اما با تحلیل روابط خارجی موجودات با یکدیگر می توان این رابطه را کشف کرد. به این ترتیب محسوس نبودن آن نمی تواند دلیلی بر موجود نبودن آن باشد.

هدف از نگارش این رساله بین دو دیدگاه مربوط به ابن سینا و امام فخر رازی در خصوص مقوله قضا و قدر و تحلیل این مسئله غامض و همچنین بیان نقاط اشتراک و اختلاف این دو دیدگاه است روش پژوهش : به شیوه مطالعه و تحقیق کتابخانه ای و تبیین و تحلیل مطالب براساس ماخذ و منابع گوناگون و تجربیات نگارنده است ابزار و اندازه گیری : استفاده از منابع کتابخانه ها، تحقیق ها، پایان نامه ها و نص آیات و احادیث است طرح پژوهش : بعد از مقدمه فصلی به بیان پیش گفتار پرداخته شده و سپس در دو فصل نظرات به صورت منسجم و مرتبط و روان طرح گردیده و در آخر در چند صفحه نتیجه گیری شده است : نتیجه کلی : اساسا دیدگاه ابن سینا به مسئله قضا و قدر با نحوه نگرش فخر رازی به این مبحث به کلی متفاوت است . چرا که ابن سینا فیلسوفی مشائی و عقلی مسلک که قضا و قدر را مرتبه ای از مراتب علمی واجب تعالی تلقی می نماید در حالی که فخر رازی دانشمندی متکلم و هدف او منحصرا دفاع از مدعیات و باورهای دینی اش است .

مباحث دینی، فلسفی و کلامی است. ابن سینا فیلسوف مسلمان و توماس و آکوئینی متکلم مسیحی، دو اندیشمند برجسته اند که در این زمینه دارای نظرات خاصی می باشند. روش ابن سینا به غیر از مبحث معاد جسمانی، روشی کاملاً فلسی است؛ در حالی که توماس، روشی فلسفی – کلامی اتخاذ می کند. دربارة نفس، هر دو اتفاق نظر دارند که جوهری غیر مادی است و لذا با مرگ بدن، از بین نمی رود. همچنین هر دو قائل به حدوث نفس بوده و برای خلود آن هم اقامة برهان می نمایند. عالم برزخ در فلسفة ابن سینا جایگاهی ندارد، زیرا او منکر وجود مثال منفصل می باشد. اما توماس با استفاده از متون نقلی، وارد بحث در جزئیات عالم برزخ می شود. هر دو نفر، اصل معاد را ضروری می دانند، ولی ابن سینا دست عقل را برای اثبات معاد جسمانی بسته می داند و بلکه آن را ممتنع می شمرد. بر همین اساس، تنها راه قبول معاد جسمانی را، تعبد به شرع مقدس می داند. عمده ترین مانع او، مادیت قوة خیال است. او ضمن اقامة برهان بر مادی بودن خیال و امتناع اعادة معدوم و تناسخ و ذکر شبهة آکل و مأکول و تضاد سعادت و جسمانیت، به عدم امکان پذیرش معاد جسمانی در دستگاه فلسفی خویش می رسد. اما توماس با تأکید بر این نکته که انسان، موجودی مرکب از نفس و بدن است، و اینکه سعادت نهایی در این دنیا قابل دسترسی نیست، قائل به ضرورت معاد جسمانی می شود. البته کیفیت جسمانیت انسان در معاد با این دنیا تفاوت هایی دارد: آدمی در آن عالم، حیات حیوانی ندارد و لذا از خوردن، خوابیدن و تولید مثل خبری نیست. همچنین نیابت و حیوانی هم وجود نخواهد داشت و ابدان بهشتی دارای درخشش خاصی خواهند شد. اما در خصوص معاد روحانی، ابن سینا با اثبات تجرد نفس، بقای آن را تضمین می نماید و با تقریر پنج اصل، قائل به وجد لذت و الم عقلی یا سعادت و شقاوت نفوس انسانی می شود. البته این سعادت و شقاوت دارای درجاتی می باشد. از منظر او، سعادت عبارت است از اینکه شخص، عالمی عقلی گردد که در آن صورت همة هستی و نظام معقول آن و خیری به آن افاضه می شود، نقش بندد و شقاوت، محروم شدن از این کمال است. توماس با رد احتمالات متعدد راجع به سعادت نهایی انسان مانند کمالات بیرونی، کمالات درونی، تحصیل علوم نظری، معرفت عامیانه به خداوند، معرفت برهانی به او و حتی معرفت ایمانی به او؛ به این نتیجه می رسد که سعادت نهایی هنگامی محقق می گردد که عطش کمال جویی انسان کاملاً سیراب شده باشد و این معنا جز با رؤیت عقلی بی واسطة ذات خداوند حاصل نمی گردد، و البته از آنجا که این هم تنها برای ذات خداوند میسر است، لذا حصول سعادت برای انسان تنها در قیامت و آن هم با اشراق خاص الهی ممکن می باشد. این تعریف توماس از سعادت، در حقیقت، توجیه فقراتی از کتاب مقدس است

این پژوهش به سیر تفسر فلسفی قرآن کریم از ابن سینا تا ملاصدرا می پردازد. در واقع سوال اصلی این است: " سیر تفسیر فلسفی قرآن کریم از ابن سینا تا ملاصدرا را به چه شکلی بوده است؟" در پاسخ به این سوال و با مطالعه آثار قرآنی فلاسفه، سه رویکرد متمایز پدیدار می شود: ‎۱- استحسان فلسفی ‎۲- تحلیل فلسفی ‎۳- تأویل فلسفی. استحسان فلسفی استفاده تیمنی و تبرکی از آیات قرآن کریم است. تحلیل فلسفی، شرح آیات قرآن کریم بر اساس زبان فلسفی و بدون انتباق مبانی و داده های فلسفی بر آنها است. تأویل فلسفی انطباق مصداقی آیات قرآن کریم بر مبانی و داده های فلسفی می باشد. این پژوهش بر آن است تا سیر این سه رویکرد تفسیر فلسفی را با توجه به فلسفه هر فیلسوف و تأثیر آن در تفسیر فلسفی او و همچنین فلاسفه پس از خود بررسی نماید. این بررسی با مقایسه رویکردهای هر فیلسوف با همدیگر و همچنین رویکردهای مشابه در فلاسفه گوناگون صورت خواهد پذیرفت. واژگان کلیدی: قرآن کریم، تفسیر، تأویل، محکم، متشابه، تفسیر فلسفی، استحسان فلسفی، تحلیل فلسفی، تأویل فلسفی، کندی، فارابی، اخوان الصفاء، ابن سینا، شیخ اشراق، ابن رشد، خواجه نصیر الدین طوسی، میرداماد و ملاصدرا.

در این نوشتار، با هدف بررسی دیدگاه ارسطویی افلاطونی ابن سینا در خصوص مسأله حدوث نفس انسانی و مقایسه آن با دیدگاه صدرالمتالهین، با بهره گیری از روش مطالعات کتابخانه ای و تحلیلی معلوم شد که ابن سینا در اغلب آثار خود از دیدگاه ارسطویی حدوث نفس و روحانیه الحدوث بودن آن و ثنویت دفاع نموده و تنها در برخی آثار متأخر، از دیدگاه افلاطونی قدم نفس سخن گفته است. این امر، نظریه او و مفسرانش را با چالش هایی مواجه نمود.صدرالمتألهین با تکیه بر اصل حرکت جوهری، نفس را جسمانیه الحدوث و روحانیه البقا دانسته، و با حذف ثنویت سینوی بسیاری از چالش ها را برطرف ساخته است. وی بر آن است که وجود پیشین نفوس انسانی، تنها به معنای وجود آنها در مبادیشان، در علم الهی، آن هم به لحاظ وجود مفارقی شان، پذیرفتنی است، نه به لحاظ وجود تعلقی.این نظریه علاوه بر رفع بسیاری از چالش ها، در تفسیر مسأله مرگ و معاد نیز طرحی نو درانداخت. البته ارائه نظریات جدید و منطقی در زمینه مسأله نفس، همواره نه تنها ممکن است، که مفید نیز خواهد بود.

کتابنامه: ص. ۱۹۹ - ‎۲۰۳؛ همچنین بصورت زیرنویس // لذت و الم دو واژه آشنا برای هر انسانی است، به طوری که زندگی انسان با این دو واژه معنا و مفهوم می یابد، با توجه به اهمیت و نقش لذت و الم در زندگی انسان و پایه ای بودن آن برای زندگی اخروی در این نوشتار سعی بر آن شده تا ماهیت و معنای لذت و الم و سپس اقسام آن از جمله لذات و آلام اخروی نفوس در بهشت و جهنم و کیفیت لذات و آلام اخروی بررسی شود. لیکن به جهت غنای آثار علمی و بلندای اندیشه دو فیلسوف بزرگ ابن سینا و ملاصدرا سعی شده تا نظرات ایشان در باب لذت و الم اخروی تبیین گردد. پس از بحث و بررسی مشخص شد که ابن سینا و صدرا هر دو به لذات و آلام روحانی و جسمانی قائلند، ولی بدلیل اینکه تبیین فلسفی و عقلانی لذات و آلام جسمانی با مبانی فلسفی ابن سینا میسر نیست ولی فقط به تبیین لذات و آلام عقلی پرداخته، گرچه منکر لذات و آلام جسمانی در پرتو آیات قرآن و شریعت نیست. اما ملاصدرا با توجه به مبانی فلسفی اش و با تفسیر خاصی از آیات قرآنی لذات و آلام روحانی و جسمانی را تحلیل و تبیین نموده است. به علاوه در این نوشتار بررسی شده که بین لذات و آلام اخروی در بهشت و جهنم صورت حقیقی همان اعتقادات و کردار و نیات انسان در دنیا می باشند. و همچنین کیفیت خلود لذات و آلام بررسی شه که بهشتیان برای همیشه در بهشت مخلدند ولی از نظر ابن سینا برخی از جهنمیان که همان جاحدین هستند همیشه در عذاب مخلدند. ملا صدرا در مقابل خلود شخصی بهشت به خلود نوعی در مورد جهنمیان است. در پایان بین دو نظریه بررسی شده، تبیین ملاصدرا را به عنوان تفسیر موجه تر - و نه آخرین تفسیر - در زمینه لذات و آلام اخروی بر می گزینیم.

علم و اراده الهی از دیدگاه ابن سینا، شیخ اشراق و ملاصدرا یکی از مهمترین مباحث فلسفی و کلامی بحث درباره صفات خداوند است . بی تردید شناخت خداوند بدون شناخت صفات او غیر ممکن خواهد بود. در بین صفات دو صفت علم و اراده بیشتر مورد توجه اندیشمندان مسلمان قرار گرفته است از آنجا که دو صفت علم و اراده همواره مورد بحث و معرکه آراء فیلسوفان بوده است نگارنده در این تحقیق بر آن است که نظریه های سه فیلسوف مسلمان را در این خصوص مورد بررسی قرار داده ام . بررسی دیدگاه ابن سینا ، شیخ اشراق و ملاصدرا به عنوان سه چهره برخسته سه مکتب فلسفی می تواند به تبیین سیر تاریخی نظریه اندیشمندان اسلامی کمک شایانی نماید. این تحقیق در چهار فصل جمع آوری گردیده که سه فصل اول مبحث علم را از دیدگاه این سه فیلسوف مورد بررسی قرار داده و در فصل چهارم مبحث اراده را و نسبت اراده به علم را تبیین نموده ایم . در هر فصل بخش اول را به مباحث کلیات مورد نیاز آن فصل به عنوان مبدأ ورود به بحث آورده ایم و سپس نظریات شخصیت مطرح شده و در پایان هر فصل اشکالات وارده بر آن نظریه را مورد نقد و بررسی قرار داده ایم. در این تحقیق ما به اندازه وسع و توان حقیرمان سعی نمودیم که اختلاف نظریه های ابن سینا، اشراق و ملاصدرا پیرامون علم و اراده الهی بیان کنیم.