چکیده :
در پی‌ریزی مباحث فلسفۀ موسیقی، بررسی نسبت و پیوند میان موسیقی و مخاطب نزد متفکران این حوزه اهمیت بسیار دارد.
در نگاهی کلی، اندیشۀ موسیقایی ابن‌سینا در ساختاری علمی، ریاضیاتی و عقلانی مطرح شده؛ اما این فیلسوف از اهمیت موضوعاتی مانند تأثیر موسیقی بر نفس مخاطب، فهم موسیقی و تجربه‌های موسیقایی غافل نبوده است.
در این نوشتار کوشیده‌ایم با تحلیل عناصر مهم نظریۀ موسیقی ابن‌سینا همچون تخیل و محاکات و نیز با نظر به مبادی علم موسیقی در اندیشۀ او، مفهوم مخاطب و موسیقی ازمنظر وی را تبیین کنیم.
نکتۀ مهم در پژوهش پیشِ‌روی، این است که آنچه درباب مخاطب در نظریۀ موسیقی ابن‌سینا ذیل بحث دربارۀ محاکات، تخیل، موسیقی شعر، لذت و کراهت، فرهنگ و موسیقی وجود دارد، بدان منظور نیست که شیخ‌الرئیس صرفاً به‌جهت تکمیل مباحث خود در حوزه‌های مختلف موسیقی، دربارۀ مخاطب آثار موسیقایی نیز سخن گفته باشد؛ بلکه گفته‌های وی در این زمینه، در منظومه‌ای عقلانی همراه با روش‌شناسی خاص او در این حوزه، با کل ساختار اندیشۀ فلسفی‌اش سازگار است و این مطلب نشان می‌دهد بوعلی به‌نحو ضمنی و ازسر اتفاق، دربارۀ مخاطب سخن نگفته؛ بلکه اساساً در نظریۀ موسیقی او، مخاطب از جایگاهی ویژه برخوردار است.
در این مقاله، دیدگاه ابن‌سینا درباب این موضوع را ذیل چهار بخش کلی بررسی کرده‌ایم: محاکات و موسیقی، خیال‌انگیزیِ موسیقی، تأثیر موسیقی بر مخاطب و تأثیر مخاطب بر آثار موسیقایی.
پژوهش پیشِ‌روی با استفاده از شیوۀ توصیفی- تحلیلی و به‌کارگیری مستقیم مجموعۀ متون دست‌اول ابن‌سینا، به‌ویژه آثار وی درزمینۀ علم موسیقی همچون جوامع علم موسیقی از ریاضیات شفا صورت گرفته است.
the relationship between music and the audience plays a significant role in the foundations of music philosophy.
in a general view, avicenna’s musical thought is presented in a scientific, mathematical, and rational structure.
but this philosopher has not neglected the importance of issues like the music’s effect on the audience’s soul, understanding of music, and musical experiences.
in this research, we have tried to explain the concept of the audience and music from his point of view by analyzing major elements of avicenna’s music theory, including imagination and mimesis, as well as considering the principles of music science in his thought.
avicenna’s words about the audience in his discussions about mimesis, imagination, music of poetry, pleasure and disgust, culture and music, are not just complementary remarks; rather, his words in this context are in a rational agreement with his intellectual system and his special methodology in the field, which means that he did not speak about the audience implicitly or only by chance.
basically, in his music theory, the audience has a special place.
the present discussion has been organized under four general sections: mimesis and music, musical imagination, music’s effect on the audience, and the audience’s effect on the musical work.
in doing this, we have used avicenna’s first-hand collection of texts, especially his works on musicology, such as ‘a comprehensive account of music’, in the mathematical section of his encyclopedic work, the book of healing.