چکیده :
هدف پژوهش حاضر تحلیل محتوای صلح‌نامه صفین بر پایه کنش گفتاری پنج‌گانه سرل است.
از مجموع داده‌ها و پاره‌گفتارها که 23 مورد است، بیشترین کنش گفتاری به‌کار رفته در متن با 86/60% از نوع ترغیبی است که می‌تواند بیانگر این نکته باشد که امام(ع) از موضع قدرت و خطاب امری و یا نهی، متن را بیان نموده، تا درخواست‌های خود را به مخاطبان ابلاغ کند.
دیگر اینکه، ایشان تمام تلاش خود را از طریق امر نمودن و هشدار به‌کار گرفته است تا مانع از پا گرفتن فرقه نوظهور خوارج شود؛ گرچه تمام این تلاش‌ها بی‌تأثیر بود و آنان از دل فتنه صفیّن شکل گرفتند.
کاربرد کنش‌های اعلامی که حاکی از بیان اعتقادات بوده است، 39/17% را به خود اختصاص داده، و بدین معناست که امام(ع) در هر شرایطی ابایی ندارد از اینکه صراحتاً به بیان موضع خویش پرداخته و منویات و اعتقاداتش را به گوش مخاطب برساند.
به‌کار گرفتن کنش‌های تعهدی با بسامد 13% می‌تواند بدین معنا باشد که متنی مانند صلح‌نامه که شامل دو طرف است، لازم می‌آید که طرفین، متعهد به رعایت قوانین و انجام اعمالی شوند که امام(ع) از این نکته غافل نمانده است.
کنش اظهاری با بسامد 8% کمترین کاربرد را در متن داشته است.
همچنین بنابر تحلیل صورت گرفته، کنش عاطفی در متن استفاده نشده است.
با توجه به سیاسی بودن متن و در بحبوحه جنگ، طبیعتاً گوینده نمی‌تواند از کنش‌های عاطفی استفاده کند؛ زیرا بروز احساسات همانند عصبانیت، هیجان، خوشحالی و...
مانع از تقریر متنی عادلانه خواهد بود.
the present study aims to analyze the content of the treaty of siffin based on searle's five speech acts.
from the total of 23 utterances, the most frequently used speech act in the text, accounting for 60.86%, is the directive act, indicating that imam ali (pbuh) expressed the text from a position of power, using commands or prohibitions to convey his requests to the audience.
additionally, imam ali (pbuh) exerted all efforts through commanding and warning to prevent the emergence of the kharijite sect, although these efforts were ultimately ineffective, as the sect arose from the turmoil of siffin.
the usage of declarative acts, reflecting the expression of beliefs, constitutes 17.39% of the speech acts, signifying that imam ali (pbuh) had no reservations about explicitly stating his stance and conveying his intentions and beliefs to the audience under any circumstances.
commissive acts, used with a frequency of 13%, suggest that in a text like the treaty of siffin, which involves two parties, it is essential for both sides to commit to observing laws and performing actions, a point imam ali (pbuh) did not overlook.
the assertive acts, with a frequency of 8%, had the least application in the text.
moreover, based on the analysis, expressive acts were not used in the text.
considering the political nature of the text and the context of war, the speaker naturally could not employ expressive acts, as the display of emotions such as anger, excitement, or joy would hinder the formulation of a just text.
نویسنده :
صدیقه رسولی نیا ، طاهره رحیم پورازغدی ، شهلا شریفی
منبع اصلی :
https://sm.psas.ir/article_713181_aa19a62a27c0a72c60eeab14523d1dbc.pdf
پایگاه :
پایگاه مجلات 5
(سياست متعاليه - سال 1402- دوره 11- شماره 4- از صفحه 133 تا 150)
یادداشت :
صلح‌نامه صفّین کنش گفتاری امام علی(ع) کنش ترغیبی کنش‌های گفتاری سرل
Treaty of Siffin Speech acts Imam Ali (PBUH) Directive act Searle''s speech acts