چکیده :
ترجمه ماشینی :
از دیدگاه تاریخ ایده‌ها، این کتاب بسیار افلاطونی است.
هر گونه درک از وجود موجودات به عنوان یک مصوبه در غیاب آن می درخشد.
می گویند اگر کسی که بار خودش است یک احمق مشتری داشته باشد، نویسنده ای که ویراستار خودش است نقص های ارتباطی او را پرورش می دهد.
در مورد این کتاب، که پیش‌بینی می‌شد در دسامبر 2016 از مطبوعات مرده بود، تمایل شدید به کلمات اختصاری (w, h, dms - که گاهی با اشتباه تایپی به dsm, tps تغییر می‌کرد) و منابع غیردوستانه و توسعه‌نشده به‌عمد به‌منظور منصرف کردن به‌نظر می‌رسد.
خوانندگان دوستانه با این وجود، این مقاله ممکن است چیزی مهم را در خود داشته باشد، شاید راهی برای افلاطونی ها برای غلبه بر محدودیت های شناخته شده خود، رفتاری که خود افلاطون در «کشتی که در سوفیست» مرتکب می شود از خود نشان می دهد.
با این حال، این داور نمی تواند آن را مشخص کند، زیرا نویسنده اهمیتی به اشاره به آن ندارد.
شاید این اطلاعیه کوتاه به اندازه کافی جذاب باشد که دیگران نیز آن را امتحان کنند.
کلمات خود نویسنده («پیشگفتار») به شرح زیر است:
"این مجموعه مقالات در 10 سال گذشته نوشته شده است و مهمترین و طولانی ترین آنها در سال گذشته است.
همچنین آنها را ویرایش کرده ام تا آنها را به روز کنم (2016).
صفحه کپی رایت دارای تاریخ اولین چاپ و جدید است.
نسخه‌ها در آنجا یادداشت می‌شوند، همانطور که من مقالات قدیمی را ویرایش می‌کنم یا مقالات جدید اضافه می‌کنم.
همه مقاله‌ها درباره رفتار انسان هستند (همانطور که همه مقاله‌های هر کسی در مورد هر چیزی است)، و به همین ترتیب در مورد محدودیت‌های داشتن نسب اخیر میمون (8 میلیون سال یا بیشتر).
کمتر بسته به دیدگاه) و کلمات و اعمال آشکار در چارچوب روانشناسی ذاتی ما همانطور که در جدول نیت ارائه شده است.
همانطور که ریچارد لیکی تکامل گرا معروف می گوید، مهم است که به خاطر داشته باشیم نه اینکه ما از میمون ها تکامل یافته ایم، بلکه در هر راه مهم، ما میمون هستیم.
اگر در مدرسه به همه درک واقعی از این (یعنی بوم شناسی و روانشناسی انسانی) داده می شد، شاید تمدن فرصتی پیدا می کرد.
به نظر من، این مقالات و بررسی ها دارای عناصر جدید و بسیار مفید بسیاری هستند، به این دلیل که از نسخه شخصی من از دیدگاه سیستمی دوگانه اخیراً (حدود دهه 1980) که از مغز و رفتار ما توسعه یافته است، استفاده می کنند تا یک سیستم منطقی از عقلانیت (شخصیت، روانشناسی، ذهن، زبان، رفتار، اندیشه، استدلال، واقعیت و غیره) که به شدت در علوم رفتاری (روانشناسی، فلسفه، ادبیات، سیاست، انسان شناسی، تاریخ، اقتصاد، جامعه شناسی و غیره) کمبود دارد.
فلسفه حول محور دو نویسنده ای است که من مهمترین آنها را یافته ام، لودویگ ویتگنشتاین و جان سرل، که ایده های آنها را در چارچوب سیستم دوگانه (دو نظام فکری) ترکیب کرده و گسترش می دهم که در تحقیقات اخیر تفکر و استدلال بسیار مفید است.
همانطور که اشاره کردم، از نظر من اساساً همپوشانی کاملی بین فلسفه، به معنای دقیق سؤالات پایداری که مربوط به رشته دانشگاهی است، و روانشناسی توصیفی تفکر (رفتار) درجه بالاتر وجود دارد.
هنگامی که شخص بینش ویتگنشتاین را درک کرد که فقط این موضوع وجود دارد که چگونه بازی زبانی باید انجام شود، شرایط رضایت را تعیین می کند (چه چیزی یک جمله را درست یا راضی می کند و غیره) و این پایان بحث است.
حالا که فکر می‌کنم فهمیدم بازی‌ها چگونه کار می‌کنند، بیشتر علاقه‌ام به فلسفه را از دست داده‌ام، که البته ویتگنشتاین می‌گوید که باید باشد.
اما از آنجایی که آنها نتیجه روانشناسی فطری ما هستند، یا به قول ویتگنشتاین، به دلیل عدم تیزبینی زبان، مشکلات در تمام گفتمان بشری وجود دارد، بنابراین نیاز بی پایان به تحلیل فلسفی، نه تنها در علوم انسانی وجود دارد.
از فلسفه، جامعه‌شناسی، مردم‌شناسی، علوم سیاسی، روانشناسی، تاریخ، ادبیات، دین و غیره، اما در «علوم سخت» فیزیک، ریاضیات و زیست‌شناسی.
این امری جهانی است که سؤالات بازی زبانی را با سؤالات علمی واقعی در مورد اینکه حقایق تجربی چیست مخلوط کنید.
علم گرایی همیشه وجود دارد و استاد آن را از مدت ها قبل پیش روی ما گذاشته است، یعنی ویتگنشتاین (از این پس w) اصولاً با کتاب های آبی و قهوه ای در اوایل دهه 1930 شروع شده است.
با این وجود، درک واقعی از کار ویتگنشتاین، و در نتیجه نحوه عملکرد روانشناسی ما، در دهه دوم قرن بیست و یکم، به ویژه به دلیل p.m.s، در حال گسترش است.
هکر (از این پس h) و دانیله مویال-شاروک (از این پس dms)، و همچنین به بسیاری دیگر که برخی از برجسته‌ترین آنها را در مقالات ذکر می‌کنم.
وقتی چند سال پیش "درباره یقین" را خواندم، در یک بررسی آمازون آن را به عنوان سنگ پایه فلسفه و روانشناسی و اساسی ترین سند برای درک رفتار توصیف کردم، و تقریباً در همان زمان dms در حال نوشتن مقالاتی بود و اشاره می کرد که این مشکل را حل کرده است.
مشکل معرفت شناختی هزاران ساله که چگونه می توانیم هر چیزی را به طور قطع بدانیم.
من متوجه شدم که w اولین کسی بود که آنچه را که اکنون به عنوان دو سیستم یا سیستم فکری دوگانه توصیف می شود درک کرد و یک اصطلاح سیستم دوگانه (s1 و s2) ایجاد کردم که به نظرم در توصیف رفتار بسیار قدرتمند است.
in a history of ideas´s perspective, this is an exceedingly platonistic book.
any understanding of the being of entities as an enactment shines by its absence.
it is said that, if he who is his own bar has a fool as a client, the author who is his own editor cultivates his communicational flaws.
in the case of this book, foreseeably deadborn from the presses in december 2016, a heavy penchant for acronyms (w, h, dms -occasionally changed by typo into dsm-, tps) and unfriendly, underdeveloped references seem deliberately put in order to dissuade friendly readers.
nonetheless, this essay might harbor something of importance, maybe a way for platonisms to overcome their well-known limitations, a behavior that the very plato exhibits in the "parricide" he commits in sophist.
yet this reviewer cannot ascertain it, because the author doesn´t care of pointing it out.
perhaps this short notice is intriguing enough for others to try, too.
the author own words ("preface") are the following:
"this collection of articles was written over the last 10 years and the most important and longest within the last year.
also i have edited them to bring them up to date (2016).
the copyright page has the date of this first edition and new editions will be noted there as i edit old articles or add new ones.
all the articles are about human behavior (as are all articles by anyone about anything), and so about the limitations of having a recent monkey ancestry (8 million years or much less depending on viewpoint) and manifest words and deeds within the framework of our innate psychology as presented in the table of intentionality.
as famous evolutionist richard leakey says, it is critical to keep in mind not that we evolved from apes, but that in every important way, we are apes.
if everyone was given a real understanding of this (i.e., human ecology and psychology) in school, maybe civilization would have a chance.
in my view these articles and reviews have many novel and highly useful elements, in that they use my own version of the recently (ca.
1980’s) developed dual systems view of our brain and behavior to lay out a logical system of rationality (personality, psychology, mind, language, behavior, thought, reasoning, reality etc.) that is sorely lacking in the behavioral sciences (psychology, philosophy, literature, politics, anthropology, history, economics, sociology etc.).
the philosophy centers around the two writers i have found the most important, ludwig wittgenstein and john searle, whose ideas i combine and extend within the dual system (two systems of thought) framework that has proven so useful in recent thinking and reasoning research.
as i note, there is in my view essentially complete overlap between philosophy, in the strict sense of the enduring questions that concern the academic discipline, and the descriptive psychology of higher order thought (behavior).
once one has grasped wittgenstein’s insight that there is only the issue of how the language game is to be played, one determines the conditions of satisfaction (what makes a statement true or satisfied etc.) and that is the end of the discussion.
now that i think i understand how the games work i have mostly lost interest in philosophy, which of course is how wittgenstein said it should be.
but since they are the result of our innate psychology, or as wittgenstein put, it due to the lack of perspicuity of language, the problems run throughout all human discourse, so there is endless need for philosophical analysis, not only in the ‘human sciences’ of philosophy, sociology, anthropology, political science, psychology, history, literature, religion, etc., but in the ‘hard sciences’ of physics, mathematics, and biology.
it is universal to mix the language game questions with the real scientific ones as to what the empirical facts are.
scientism is ever present and the master has laid it before us long ago, i.e., wittgenstein (hereafter w) beginning principally with the blue and brown books in the early 1930’s.
nevertheless, a real understanding of wittgenstein’s work, and hence of how our psychology functions, is only beginning to spread in the second decade of the 21st century, due especially to p.m.s.
hacker (hereafter h) and daniele moyal-sharrock (hereafter dms), but also to many others, some of the more prominent of whom i mention in the articles.
when i read ‘on certainty’ a few years ago i characterized it in an amazon review as the foundation stone of philosophy and psychology and the most basic document for understanding behavior, and about the same time dms was writing articles noting that it had solved the millennia old epistemological problem of how we can know anything for certain.
i realized that w was the first one to grasp what is now characterized as the two systems or dual systems of thought, and i generated a dual systems (s1 and s2) terminology which i found to be very powerful in describing behavior.
i took the small table that john searle (hereafter s) had been using, expanded it greatly, and found later that it integrated perfectly with the framework being used by various current workers in thinking and reasoning research.
since they were published individually, i have tried to make the book reviews and articles stand by themselves, insofar as possible, and this accounts for the repetition of various sections, notably the table and its explanation.
i start with a short article that presents the table of intentionality and briefly describes its terminology and background.
next, is by far the longest article, which attempts a survey of the work of w and s as it relates to the table and so to an understanding or description (not explanation as w insisted) of behavior.
the key to everything about us is biology, and it is obliviousness to it that leads millions of smart educated people like obama, chomsky, clinton and the pope to espouse suicidal utopian ideals that inexorably lead straight to hell on earth.
as w noted, it is what is always before our eyes that is the hardest to see.
we live in the world of conscious deliberative linguistic system 2, but it is unconscious, automatic reflexive system 1 that rules.
this is searle’s the phenomenological illusion (tpi), pinker’s blank slate and tooby and cosmides standard social science model.
democracy and equality are wonderful ideals, but without strict controls, selfishness and stupidity gain the upper hand and soon destroy any nation and any world that adopts them.
the monkey mind steeply discounts the future, and so we sell our children’s heritage for temporary comforts.
it is my contention that the table of intentionality (rationality, mind, thought, language, personality etc.) that features prominently here describes more or less accurately, or at least serves an heuristic for how we think and behave, and so it encompasses not merely philosophy and psychology but everything else (history, literature, mathematics, politics etc.).
note especially that intentionality and rationality as i (along with searle, wittgenstein and others) view it, includes both conscious deliberative system 2 and unconscious automated system 1 actions or reflexes.
thus all the articles, like all behavior, are intimately connected if one knows how to look at them.
as i note, the phenomenological illusion (oblivion to our automated system 1) is universal and extends not merely throughout philosophy but throughout life.
i am sure that chomsky, obama, zuckerberg and the pope would be incredulous if told that they suffer from the same problem as hegel, husserl and heidegger, but it’s clearly true.
while the phenomenologists only wasted a lot of people’s time, they are wasting the earth."