دیدگاهی برای نقد: جایگاه استعاری نقد در «نقد عقل محض» کانت [پایان نامه انگلیسی] | کتابخانه مجازی الفبا

دیدگاهی برای نقد: جایگاه استعاری نقد در «نقد عقل محض» کانت [پایان نامه انگلیسی] | کتابخانه مجازی الفبا

کتابخانه مجازی الفبا،تولید و بازنشر کتب، مقالات، پایان نامه ها و نشریات علمی و تخصصی با موضوع کلام و عقاید اسلامی کتابخانه مجازی الفبا،تولید و بازنشر کتب، مقالات، پایان نامه ها و نشریات علمی و تخصصی با موضوع کلام و عقاید اسلامی

فارسی  |   العربیه  |   English  
telegram

در تلگرام به ما بپیوندید

public

کتابخانه مجازی الفبا
کتابخانه مجازی الفبا
header
headers
پایگاه جامع و تخصصی کلام و عقاید و اندیشه دینی
جستجو بر اساس ... همه موارد عنوان موضوع پدید آور جستجو در متن
: جستجو در الفبا در گوگل
...جستجوی هوشمند
دیدگاهی برای نقد: جایگاه استعاری نقد در «نقد عقل محض» کانت [پایان نامه انگلیسی]
کتابخانه مجازی الفبا
کتابخانه مجازی الفبا
فارسی
کتاب الکترونیکی
میانگین امتیازات:
امتیاز شما :
تعداد امتیازات :
0
دیدگاهی برای نقد: جایگاه استعاری نقد در «نقد عقل محض» کانت [پایان نامه انگلیسی]
ویرایش اثر
عنوان دیگر : A Standpoint for Critique: The Metaphorical Status of Critique in Kant's 'Critique of Pure Reason'
مقطع تحصیلی رساله تحصیلی:
دکتری
رشته تحصیلی:
فلسفه
محل تحصیل رساله تحصیلی:
University of South Carolina
تاریخ دفاع:
2011
پدیدآورندگان :
Wood, Mia Claudia (نویسنده)
چکیده :
ترجمه ماشینی : من استدلال می کنم که نقد یک استعاره کانتی معرفت شناختی مهم برای خودآگاهی متعالی است. این ادعا پیچیده است و شامل دو گزاره پیشین است: (1) نظریه کانتی در مورد استعاره وجود دارد. (2) نقد چنین استعاره ای است. در فصل 1، من استدلال می‌کنم که نظریه‌پردازی در مورد استعاره بسیار متنوع است و نمی‌تواند چیزی جز پذیرش دلبخواه یک نظریه واحد را که می‌تواند در نقد به کار برد، اجازه دهد. اگر من چنین حرکتی انجام می‌دادم، می‌توانستم کانت را نادرست معرفی کنم. بنابراین، در فصل 2، من مستقیماً به نقد سوم کانت، به ویژه §49، روی می‌آورم و استدلال می‌کنم که نظریه ایده‌های زیبایی‌شناختی کانت، نظریه‌ای قابل قبول از استعاره است - معقول‌تر از نظریه او درباره ایده‌های نمادین به نمایش گذاشته شده، که به نظر من قیاس هستند. . دو ویژگی اصلی استعاره کانتی این است که به فرد اجازه می‌دهد تا دیدگاه‌های گوناگونی را اتخاذ کند که از آن‌ها می‌توان به ایده‌های عقلانی تأمل کرد یا فکر کرد، و آن چیزی که در ظرفیت پذیرش دیدگاه‌هایی برای این منظور گنجانده شده است، توانایی تفکر از هر دو جنبه خاص و جهانی است. دیدگاه ها – به عنوان مثال، ادعاهای ذهنی که اعتبار جهانی دارند. فصل سوم شامل این استدلال است که نقد یک استعاره کانتی است. این استدلال متکی بر موفقیت استدلال اصلی در فصل 2، همراه با تحلیل‌های ریشه‌شناختی و تاریخی-اجتماعی نقد به عنوان اتخاذ موضع است. این استدلال منجر به این ادعا می شود که نقد استعاره ای از خودآگاهی متعالی است. از آنجایی که نقد به مثابه استعاره کانتی نشان دهنده ظرفیت پذیرش دیدگاه های گوناگون برای تعمق در ماهیت و دامنه معرفت است، بلکه برای تلاش برای فشردن مرزهای معرفتی گذشته، باید ویژگی ذهنی را پیدا کنیم که منشأ آن است. آن ظرفیت در مورد تفسیر خودآگاهی متعالی به عنوان تنها ویژگی ذهن، نتیجه می‌گیرم که منبع نقد به عنوان یک استعاره کانتی است. از اینجا نتیجه می گیرد که نقد به عنوان یک استعاره کانتی دارای اهمیت معرفت شناختی است. به این دلیل که خودآگاهی متعالی باید در همه قضاوت ها پیش فرض باشد. i argue that critique is an epistemologically significant kantian metaphor for transcendental self-consciousness. this claim is complex, involving two antecedent propositions: (1) there is a kantian theory of metaphor; (2) critique is such a metaphor. in chapter 1, i argue that theorizing about metaphor is too diverse to allow for anything but the arbitrary adoption of a single theory that can be applied to critique. were i to make such a move, i could then arguably misrepresent kant. so, in chapter 2, i turn directly to kant's third critique, specifically §49, and argue that kant's theory of aesthetic ideas is a plausible theory of metaphor – more plausible than is his theory of symbolically exhibited ideas, which i take to be analogies. the two central features of a kantian metaphor are that it allows one to adopt a variety of standpoints from which to contemplate or think rational ideas, and that built into the capacity to adopt standpoints for this purpose is the ability to think from both particular and universal points of view – e.g., to make subjective claims that have universal validity. chapter 3 involves the argument that critique is a kantian metaphor. this argument relies on the success of the main argument in chapter 2, along with the etymological and socio-historical analyses of critique as adopting standpoints. this argument leads to the claim that critique is a metaphor for transcendental self-consciousness. since critique as a kantian metaphor reflects the capacity not only to adopt a variety of standpoints for contemplating the nature and scope of knowledge, but also for attempting to press past epistemological boundaries, we have to find a feature of the mind that is the source of that capacity. on the interpretation of transcendental self-consciousness as the only such feature of the mind, i conclude it to be the source of critique as a kantian metaphor. from this it follows that critique as a kantian metaphor has epistemological significance. that is because transcendental self-consciousness must be presupposed in all judgments.
متکلمان و سایر شخصیت ها :
ایمانوئل کانت
نویسنده :
Mia Claudia Wood
زبان :
انگلیسی
منبع اصلی :
https://scholarcommons.sc.edu/etd/1728/
جنس منبع:
متن
پایگاه :
پ:پایگاه پایان نامه
یادداشت :
متن کامل در دسترس نمی باشد.
Keywords: Philosophy, Arts and Humanities; Critique; Kant; Metaphor
نوع منبع :
رساله تحصیلی
مشخصات کامل اثر
منابع مرتبط :
ثبت نظر
ارسال