چکیده :
ترجمه ماشینی :
در ادامه من به دنبال بیان هرمنوتیک رمانتیک هستم، یعنی رویکردی تفسیری به متونی که به عنوان محوری در اصل رمانتیسم انگلیسی شناخته می شوند، که رابطه انسان با آفرینش هنری، جهان طبیعی و متافیزیک را بیان می کند.
از طریق این رویکرد روش‌شناختی، امیدوارم بتوانم فلسفه را با مطالعه رمانتیسیسم انگلیسی ادغام کنم و مجموعه‌ای منسجم و بین رشته‌ای از ایده‌های فکری را ترسیم کنم، که همه آنها را می‌توان تحت عنوان «رمانتیسم» قرار داد.
با استفاده از این رویکرد هرمنوتیکی، من نظریه غایت‌شناختی هگل را به عنوان نمونه‌ای از اسطوره‌شناسی رمانتیک ارائه می‌دهم - یعنی داستانی که تلاش می‌کند سوژه انسانی را دوباره در دنیای طبیعی ادغام کند و در عین حال احساس استقلال تخیلی را حفظ کند.
من خوانشی از هگل ارائه می‌دهم که فلسفه اجتماعی او را با فلسفه هنر او ترکیب می‌کند و دو حوزه کار او را با استفاده از درک گسترده‌ای از مفهوم شناخت او ادغام می‌کند.
آنچه انگیزه رویکرد فلسفی به رمانتیسیسم انگلیسی، و استفاده از هگل به عنوان نمونه ای از یک روایت رمانتیک است، این اعتقاد است که سنت رمانتیک انگلیسی از لحاظ فلسفی غنی است به گونه ای که تفسیر سنتی همیشه آن را درک نمی کند.
من ارتباطی بین رمانتیسیسم های به ظاهر متفاوت مانند وردزورث، کولریج و پی.بی.
شلی.
همه این متفکران و هنرمندان اشکال مختلفی از اسطوره‌شناسی عاشقانه را به ما ارائه می‌دهند، که هر کدام به دنبال حفظ یک ذهنیت مستقل و اقتضایی هستند، در حالی که ارتباط ضروری با جهان تجربی را حفظ می‌کنند.
با کار بر روی این فرض، من این روایت های عاشقانه متفاوت را توضیح می دهم، در حالی که ویژگی های ساختاری مشترک همه آنها را نشان می دهم.
محور تز من این ایده است که این الگوی فلسفی-روایی به منتقد ابزار خواندن هرمنوتیکی مفیدی می‌دهد تا با آن به متون نزدیک شود، متن‌هایی که در حالی که تحت دسته‌بندی عمومی رمانتیسم قرار می‌گیرند، نتایج متناقضی را در برخورد با خلق هنری، طبیعت و طبیعت ارائه می‌کنند.
متافیزیک البته، این تنها یک رویکرد در میان بسیاری است، و به‌عنوان یک هرمنوتیک رمانتیک، که اگرچه جامع نیست، امیدوار است به منشورهای انتقادی دیگری بیفزاید که از طریق آن رمانتیسم به‌عنوان یک جنبش زیبایی‌شناختی یا یک قانون اساسی از متون تبیین شده است.
من ادعا می‌کنم که همه شاعران رمانتیک متعارف اصلی که در اینجا مورد بررسی قرار می‌گیرند، از طریق این ایده‌آل عاشقانه به مسئله یقین فلسفی نزدیک می‌شوند که یک رضایت شهودی به دانش از طریق زیبایی‌شناسی وجود دارد.
بنابراین استفاده از رویکرد هگلی به عنوان راهنمای تفسیری از این جهت مفید است که هگل از یک سو هنر را به عنوان راهی برای درک یقین فلسفی تأیید می کند، اما از سوی دیگر فلسفه را در سطح تفسیری بالاتری قرار می دهد.
این بدان معناست که با استفاده از هگل می توانیم آگاهی مضاعفی از موضوع خود به دست آوریم.
ما نقاط قوت هنر را در تقریب آن به قطعیت فلسفی می بینیم و می توانیم آن را از نظر رابطه آن با فلسفه نظری که به عنوان روایتی جایگزین برای دستیابی به یقین فلسفی عمل می کند، نقد کنیم.
in what follows i seek to articulate a romantic hermeneutics, that is, an interpretive approach to texts acknowledged as central to the canon of english romanticism, that articulates the human relationship to artistic creation, the natural world and metaphysics.
through this methodological approach i hope to integrate philosophy with the study of english romanticism, and delineate a coherent, inter-disciplinary corpus of intellectual ideas, all of which can be subsumed under the rubric of “romanticism.” using this hermeneutical approach, i offer hegel's teleological theory as an example of a romantic mythology—that is, a story that attempts to reintegrate the human subject into the natural world whilst at the same time retaining a sense of imaginative autonomy.
i offer a reading of hegel, which combines his social philosophy with his philosophy of art, and integrate the two areas of his work using an expanded understanding of his notion of recognition.
what motivates the philosophical approach to english romanticism, and the use of hegel as an exemplar of a romantic narrative, is the conviction that the english romantic tradition is philosophically rich in ways not always appreciated by traditional commentary.
i posit a connection between seemingly disparate romanticisms such as those of wordsworth, coleridge and the later p.b.
shelley.
all of these thinkers and artists present us with varying forms of romantic mythology, each looking to retain a contingent, autonomous subjectivity, whilst retaining a necessary connection to the empirical world.
working on this assumption, i explicate these different romantic narratives, whilst illustrating the structural features common to them all.
central to my thesis is the idea that this philosophical-narratorial template gives the critic a useful hermeneutical reading tool with which to approach texts, which, whilst subsumed under the generic category of romanticism, offer contradictory conclusions in their treatment of artistic creation, nature and metaphysics.
of course, this is only one approach amongst many, and as such a romantic hermeneutics, that whilst not exhaustive, hopes to add to the other critical prisms through which romanticism has been explicated as an aesthetic movement, or a substantive canon of texts.
i contend that all the major canonical romantic poets covered here approach the problem of philosophical certainty through the romantic ideal that there is an intuitional assent to knowledge through aesthetics.
using a hegelian approach as an interpretive guide is therefore useful in that hegel endorses art as a way of apprehending philosophical certainty on the one hand, yet on the other places philosophy on a higher interpretive level.
this means that in using hegel we can gain a double-awareness of our subject matter; we see the strengths of art in its approximation of philosophical certainty, and we can critique it in terms of its relationship to speculative philosophy, which acts as an alternative narrative for attaining philosophical certainty
نویسنده :
Wayne George Deakin
منبع اصلی :
https://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.554784
پایگاه :
پ:پایگاه پایان نامه
یادداشت :
Keywords : speculative philosophy, Romanticism ,Hermeneutic ,Hegel, Coleridge, Philosophy
توضیحات فیزیکی اثر :
274 صفحه.
نوع منبع :
رساله تحصیلی
,
کتابخانه عمومی