جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : اومانیسم زامبیایی، یک ایدئولوژی سوسیالیستی، توسط کنت کاوندا، اولین رئیس جمهور مستقل زامبیا توسعه یافت. این ایدئولوژی در آوریل 1967 به فلسفه و ایدئولوژی ملی زامبیا تبدیل شد. از جمله آنها می توان به سنت های آفریقایی، سوسیالیسم، مسیحیت رادیکال، اومانیسم وجودی و اعتقادات شخصی کاوندا اشاره کرد. به نظر می رسد انگیزه کاوندا برای پیشنهاد این ایدئولوژی، تمایل به رهایی از گذشته استعماری و ایجاد هویت ملی مبتنی بر ارزش هایی بوده است که او آن را برای میراث آفریقایی و پیشینه مسیحی خود صادق می دانست. اومانیسم زامبیایی، به عنوان یک ایدئولوژی در تمام حوزه های زندگی عمومی در دوران حکومت کاوندا به عنوان رئیس جمهور اعمال شد. کاوندا در نظر داشت که مبنای اخلاقی همه فعالیت‌های انسانی در کشور، سیاسی، اقتصادی و اجتماعی را فراهم کند. به یک معنا قرار بود ایدئولوژی سیمانی اجتماعی باشد که ملت را به هم چسباند و الهام بخشید. ایدئولوژی از نظر اقتصادی شکست خورد. به عنوان یک کشور، زامبیا از اواسط دهه 1970 مشکلات اقتصادی متعددی را تجربه کرد که اومانیسم نتوانست به اندازه کافی به آنها رسیدگی کند. در اواسط دهه 1980، وضعیت کشور از نظر اقتصادی بدتر از زمان استقلال بود. دلایل این رکود اقتصادی پیچیده و قابل بحث است. این پایان نامه به بررسی انتقادی ایدئولوژی کاوندا می پردازد. این استدلال می کند که اگرچه اومانیسم ممکن است در سطح اجرا شکست خورده باشد، به ویژه از نظر اقتصادی، ایدئولوژی به عنوان چنین نقش مهمی در تاریخ زامبیا پس از استقلال داشت که نباید نادیده گرفته شود. برای درک کامل اینکه چرا اومانیسم زامبیایی به عنوان ایدئولوژی ملی معرفی و پذیرفته شد، لازم است پیشینه اجتماعی، اقتصادی و سیاسی را که بر اساس آن انجام شد، یادآوری کرد. تجربه استعماری که کاوندا و معاصرانش متحمل شدند و چالش ساختن یک دولت-ملت مدرن که تأثیرات منفی استعمار را تجربه کرده بود، دو عامل کلیدی هستند که در درک اومانیسم زامبیایی نباید نادیده گرفته شوند. این تز استدلال می کند که انسان گرایی زامبیایی یک گفتمان پسااستعماری است که هدف آن گسست از گذشته استعماری و ایجاد هویت آفریقایی بود. این یک آزمایش منحصر به فرد نبود که در زمینه هایی مانند فلسفه و الهیات آن دوران دیده می شود. سوسیالیسم Ujamaa Nyerere ارتباط نزدیکی دارد، اما با اومانیسم زامبیایی یکسان نیست. آنچه کاوندا و معاصرانش برای ارائه جهان بینی متفاوت از جهان بینی غالب غربی در نظر داشتند انجام دهند باید از نظر الهیاتی تفسیر شود تا ببینیم چگونه و آیا با درک الهیات کلاسیک از تعامل خدای مسیحی با انسان ها مطابقت دارد یا خیر. قصد آنها نه تنها ساختارشکنی و رد گفتمان استعماری و در نتیجه مسلط غربی نبود، بلکه تلاشی برای ساختن گفتمانی آفریقایی بود که بتواند به هستی و جامعه آفریقایی معنا بخشد. چنین اقدام بلندپروازانه ای قطعاً مستلزم بررسی الهیاتی است. دو حوزه مهم در پایان نامه نمایان می شود:

ترجمه ماشینی: آینده جهان ما تا حد زیادی با تمایل و توانایی ما برای رسیدگی به اعمال و باورهایی که کرامت انسانی را تهدید می کند، خشونت را ترویج می کند و جوامع را فقیر می کند، تعیین خواهد کرد. این پایان نامه یک الهیات اومانیستی آفریقایی را به عنوان مبنایی برای درگیری مشخص با مشکلات اجتماعی (انسان زدایی، خشونت و فقر) با اقتباس از مفهوم اومانیسم مسیحی کنت کاوندا توسعه می دهد. این پایان‌نامه با تکیه بر نوشته‌های کنت کاوندا که در کتابخانه دانشگاه بوستون نگهداری می‌شود (کتاب، جزوه‌ها و سخنرانی‌های منتشر نشده)، استدلال می‌کند که مفهوم او از انسان‌گرایی مسیحی مفهومی ارزشمند و چندبعدی است که درک صحیح آن می‌تواند به عنوان منبعی حیاتی برای پرداختن به مسائل اخلاقی باشد. چالش‌های مربوط به کرامت انسانی، خشونت پرهیزی و عدالت اقتصادی. این پایان نامه چهار وظیفه اصلی را بر عهده دارد. اول، بررسی انتقادی پایان نامه از اومانیسم مسیحی و اومانیسم آفریقایی تأکیدات مشترک و در عین حال متمایز بر کرامت انسانی را آشکار می کند. دوم، پایان‌نامه زندگی‌نامه کاوندا را مورد مطالعه قرار می‌دهد تا تأثیرات زمینه‌ای بر زندگی و توسعه اندیشه‌اش را بررسی کند. کاوندا عمیقاً تحت تأثیر والدین مبلغ خود و بعدها در زندگی متفکرانی مانند مهاتما گاندی قرار گرفت. سوم، پایان نامه مبانی نظری اومانیسم مسیحی کاوندا را با توجه به مضامین اصلی کرامت انسانی، عدم خشونت، و برابری طلبی اقتصادی تحلیل می کند. چهارم، پایان نامه یک رویکرد انسان گرای مسیحی آفریقایی را پیشنهاد می کند که ایده های مورد حمایت کاوندا را به عنوان چارچوبی برای پرداختن به چالش های اخلاقی در آفریقا مرتبط با خشونت و فقر در بر می گیرد. این مطالعه نتیجه می گیرد که انسان گرایی مسیحی آفریقایی به معنای پیشنهادی باید جزء مهمی از اخلاق اجتماعی باشد.