جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: جان رالز بدون شک مهمترین فیلسوف اخلاقی و سیاسی صد سال اخیر بوده است. نظریه عدالت او که در سال 1971 منتشر شد قبلاً یک متن کلاسیک است و فلسفه سیاسی او بیش از هر نظریه پرداز دیگری مورد مطالعه قرار گرفته است. علاقه به آثار رالز از زمان مرگ اخیر او و انتشار آثار کامل او همچنان بیشتر شده است، اما تاکنون هیچ جلدی وجود نداشته است که میراث آثار او را بررسی کند. این کتاب جای خالی را پر می کند و نه تنها به کار بر روی اندیشه رالز بلکه در بحث های معاصر در زمینه اخلاق و عدالت نیز کمک شایانی می کند. این کتاب به طور یکسان برای دانشگاهیان و دانشجویان دپارتمان‌های فلسفه، سیاست و حقوق بسیار جالب خواهد بود.

ترجمه ماشینی: مقالات این جلد رویکردی به تاریخ فلسفه اخلاقی و سیاسی ارائه می دهد که از جان رالز الهام گرفته است. ویژگی بارز این رویکرد پرداختن به مسائل هنجاری ماهوی در فلسفه اخلاق و سیاسی از طریق تحلیل متون و نظریات شخصیت‌های اصلی تاریخ موضوع: ارسطو، هابز، هیوم، روسو، کانت و مارکس است. مشارکت‌کنندگان با بازسازی هسته این نظریه‌ها به گونه‌ای که از دغدغه‌های نظری معاصر مطلع می‌شود، نشان می‌دهند که چگونه تاریخ موضوع منبعی برای درک مسائل کنونی و همیشگی در فلسفه اخلاق و سیاسی است.

ترجمه ماشینی: جان رالز که اغلب به عنوان بزرگترین فیلسوف سیاسی آمریکا در قرن بیستم و مهمترین نظریه پرداز لیبرال پس از جان استوارت میل شناخته می شود، در میان دانشمندان نظریه سیاسی، حقوق و اخلاق از جایگاهی عملاً مقدس برخوردار است. در عدالت غیر لیبرال، دیوید شفر کامل‌ترین چالش را برای دکترین رالز ارائه می‌کند که تاکنون منتشر شده است، و نشان می‌دهد که چگونه آموزه‌های او از سنت اصلی لیبرالیسم مشروطه منحرف می‌شود، همانطور که دولتمردان برجسته آمریکایی از بنیان‌گذاران تا لینکلن و فراتر از آن نمونه‌ای از آن هستند. عدالت غیر لیبرال اولین مروری جامع بر تمامی نوشته های رالز است که بر تداوم اندیشه و نیات او تا حدی بیشتر از سایر محققان تاکید دارد. شفر نقدی اساسی هم از برداشت رالز از فلسفه سیاسی و هم به قضاوت های سیاستی که از «اصول عدالت» خود می گیرد، ارائه می کند. درک زندگی سیاسی نشانه یک بحران بزرگتر در نظریه پردازی سیاسی و فقهی لیبرال معاصر است. اگرچه رالز معمولاً به عنوان یک لیبرال دولت رفاه در نظر گرفته می شود، شفر تأکید می کند که نوشته های او در واقع تجسم دگرگونی ریشه ای لیبرالیسم در جهت آزادی گرایی است که به شدت از سنت لیبرال آمریکایی منحرف می شود. شفر با استناد به شواهد تجربی از تداوم فرصت های سیاسی و اقتصادی در آمریکا، ادعاهای رالز مبنی بر اینکه سیاست ما از بی عدالتی های شدید رنج می برد را به چالش می کشد. او به لحن آخرالزمانی شگفت‌انگیز آخرین نوشته‌های رالز اشاره می‌کند، که در آن رالز حتی این سوال را مطرح می‌کند که آیا وجود انسان در صورت عدم تحقق اصول او ارزشمند است یا خیر. عدالت غیر لیبرال نه تنها نقدی بر برنامه سیاسی و روش شناسی فلسفی رالز است، بلکه دفاع از نظم قانون اساسی آمریکا در برابر نظریه جزمی رالز است، که شفر معتقد است تأثیر فزاینده و مضری بر روی فقه ما گذاشته است. شفر با ترکیب یک تفسیر انتقادی کامل از متون رالز با درگیری گسترده با سنت فلسفه سیاسی و اندیشه سیاسی آمریکا کمک مهمی به درک ما از رالز و کار فلسفه سیاسی می کند.

ترجمه ماشینی : این کتاب سه رویکرد به عقل عمومی و فضای عمومی اعطا شده به ادیان را مقایسه می‌کند: پلتفرم لیبرال یک اجماع همپوشانی که توسط جان رالز پیشنهاد شده است، بازنگری‌بندی اخلاقی گفتمان یورگن هابرماس درباره جهان‌شمولی کانت و تحقق آن در حوزه عمومی، و بنیان‌گذاری مشترک. نقشی که پل ریکور به سنت های خاصی نسبت می دهد که فرهنگ آنها و اعتقادات شهروندان را شکل داده است. مقدمات مواضع آنها در چهار جنبه مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد: (1) چارچوب هنجاری که کارکرد خاص عقل عمومی را تعیین می کند. (2) انسان شناسی و نظریه های عمل آنها. (3) ابعاد زندگی اجتماعی و مشخص شدن آن در چارچوب سیاسی دموکراتیک. (4) دیدگاه‌های متفاوتی از دین که از این عوامل ناشی می‌شود، از جمله درک آن‌ها از جایگاه ادعاهای حقیقت متافیزیکی و دینی، و نقش دین به‌عنوان یک عمل و اعتقاد در جامعه کثرت‌گرا. دریافت‌ها و نقدهای اخیر به زبان‌های انگلیسی و آلمانی مورد بحث قرار می‌گیرند: فیلسوفان و الهی‌دانان در مورد گستره عقل عمومی، و وظیفه ترجمه از سنت‌های ایمانی، و همچنین نقشی که ممکن است در تنوع فرهنگ‌های جهانی برای شکل دادن به یک مشترک داشته باشند، بحث می‌کنند. افق جهان وطنی

ترجمه ماشینی: اریک وبر در رالز، دیویی و ساخت‌گرایی به بررسی و نقد معرفت‌شناسی جان رالز و تنش حل‌نشده - که از کانت به ارث رسیده است- بین بازنمایی‌گرایی و ساخت‌گرایی در آثار رالز می‌پردازد. وبر استدلال می کند که علیرغم ادعای رالز مبنی بر سازنده بودن، تأثیرات کانتی ناشناخته او باعث مشکلات متعددی می شود. وبر به طور خاص از ناکامی رالز در توضیح منشأ مفاهیم عدالت، درک او از "افراد" و احیای نظریه قرارداد اجتماعی انتقاد می کند. این کتاب با تکیه بر کار جان دیویی برای حل این مشکلات، از رویکردی به شدت سازنده‌گرایانه به مفهوم عدالت استدلال می‌کند و پیامدهای عملی چنین رویکردی را برای آموزش بررسی می‌کند.

نظریه عدالت جان راولز از هر حیث دارای ویژگی های یک نظام جامع مفهومی است و مانند هر نظام مفهومی، دربرگیرنده روشی ویژه است که سرشت و کارکرد آن، تعیین کننده محتوای نظریه اوست. مفاهیم کانونیِ روش شناسیِ نظریه عدالت را می توان در ایده های قراردادگرایی، وضع اولیه، حجاب جهل و تکنیک موازنه تاملی چکیده کرد. چیستی هر یک از این مفاهیم و نسبت آنها با هم و با مفاهیم مهم دیگری که در یک نظریه سیاسی اجتماعی مطرح می شود از جمله مهم ترین پرسش هایی بوده که نظر تحلیلگران نظریه عدالت را به خود جلب کرده است. دوورکین نسبت روش شناسی راولز را با نظریات حق محور، هدف محور و وظیفه محور و نیز دو الگوی طبیعی و سازنده بررسی کرده است. تامس نیگل در عادلانه بودن نتیجه نهایی نظریه ای که از روش خاص راولز حاصل می شود تشکیک کرده و دیوید هال با افسانه ای خواندن روش راولز، امکان تحقق روش مذکور را مورد انتقاد خود قرار داده است.

ترجمه ماشینی : تغییر به سوی سکولاریسم در میراث سیاسی اروپا ناشی از سنتی بود که در آن نسخه‌های مختلف مسیحیت برای وجود و نفوذ سیاسی به رقابت پرداختند. این سنت منجر به تولد مدرنیته اروپایی شد. امانوئل کانت، سلف جان رالز، نقشی در روند سکولاریزاسیون آزادی مدرن غرب ایفا کرد. اسلام سنتی، با برداشت متافیزیکی خود، اصلاحات را تشویق می کند، به عنوان ضد تز مدرنیته و سیاست پس از روشنگری عمل می کند. این پایه و اساس اسلام سیاسی معاصر است که مبتنی بر روش شناسی جهانی است و جایگزینی برای نظریه سیاسی رالزی ارائه می دهد. روش شناسي اسلام سياسي شامل مفاهيم ليبرالي است و آنها را از طريق حقيقت متافیزیکي قرآن و سنت نبوي توسعه مي دهد. این از طریق تجزیه و تحلیل تمرین "روزمره" و نتایج آن نشان داده می شود. اسلام سیاسی معاصر از تجارب اسلام سنتی و مفاهیم آزادی آن از طریق وجود و تعامل با کشورهای لیبرال غربی شکل گرفته است. چشمه های عربی معاصر بخشی از این روند هستند. در تاریخ اسلام، امپراتوری های مسلمان، مانند اندلس در اسپانیا و عثمانی در قسطنطنیه، با انقلاب علمی و مفاهیم لیبرال دست در دست عمل و نتیجه متافیزیک تلاش کردند. این تز از تبیین اسلام به عنوان موضوع نظریه سیاسی رالزی خودداری می کند. فصل اول سنت اسلامی را تعریف می کند. فصل دوم نقص های نظریه سیاسی لیبرال راولزی را نشان می دهد که آن را بدون توجیه برای شهروندان مسلمان اجباری می کند. سپس فصل سوم پیشنهاد رالزیان النعیم و دیگر نویسندگان معاصر را در پرتو این مقایسه تعریف می کند. به فیلسوفانی اشاره می شود که مدعی برهان اسلامی بودند، اما برخی از اصول اولیه آن از جمله متن قرآن و سنت نبوی را کنار گذاشتند تا دوباره با لیبرالیسم سیاسی رالزی آشتی کنند. فصل چهارم بدیل معاصر لیبرال برای نظریه سیاسی لیبرال رالزی را تشریح می کند. در آن فصل آخر توضیح می‌دهیم که چگونه قرارداد بین عوامل مفاهیم متفاوت بخشی از یک رویه جهانی است. این سازه انگاری اسلامی است، جایگزینی لیبرال برای برداشت اجباری نظری رالزی و ساخت گرایی محدود کانتی.

نظریة عدالت رولز، یکی از مشهورترین نظریات در فلسفة سیاسی قرن بیستم است. هابرماس، فیلسوف آلمانی معاصر بر این باور است که رولز از عهدة توجیه این نظریه برنمی‌آید؛ زیرا توجیه این نظریه مبتنی بر مقدماتی است که با سایر دیدگاه‌های رولز قابل جمع نیست. این مقاله با بازخوانی دقیق نظریة عدالت رولز، انتقاد هابرماس را مورد ارزیابی قرار می‌دهد. به نظر می‌رسد که انتقاد هابرماس را به دو صورت می‌توان پاسخ داد؛ پاسخ اول مبنای توجیه را در آنچه رولز، «عقل عمومی» یک جامعه می‌نامد، جست‌وجو می‌کند. این پاسخ با ظاهر سخن رولز هماهنگی بیشتری دارد، اما هابرماس آن را تقریری زمینه‌گرایانه از رولز می‌داند و آن را نمی‌پذیرد. پاسخ دوم با تمرکز بر مفهوم «واقعیت‌های کلی» در نظریة رولز، سعی دارد مبنایی برای توجیه جهان‌شمول و غیرزمینه‌گرایانة نظریة رولز ارائه دهد؛ مبنایی که هابرماس مدعی بود رولز فاقد آن است.