جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: جان رالز (1921-2002) یکی از تأثیرگذارترین متفکران قرن بیستم است. فلسفه سیاسی معاصر توسط ایده های اصلی او تغییر شکل داده است و بیشتر کارهای جاری در این رشته پاسخی به آنها است. این کتاب به معرفی ایده‌های محوری او و بررسی سهم آنها در اندیشه سیاسی معاصر می‌پردازد. در بخش اول کتاب کاترین اودار بر مفهوم رالز از عدالت سیاسی و اجتماعی و توجیه آن همانطور که در کتاب پیشگامانه‌اش A Theory of Justice ارائه شده است، تمرکز می‌کند. این شامل بررسی مستمر فلسفه اخلاق رالز و تز اصلی آن، تقدم عدالت، رابطه پیچیده بین دیدگاه‌های رالز و فایده‌گرایی، و مشهورترین مفهوم او، دستگاه موقعیت اصلی است. در نیمه دوم کتاب، اودار دغدغه‌های عملی‌تر رالز برای ثبات و اجماع سیاسی، شهروندی و عدالت بین‌المللی را بررسی می‌کند و تداوم بین این نگرانی‌ها و کارهای قبلی‌اش را نشان می‌دهد. در سرتاسر، اودار ایده‌های رالز را با ارائه حسی از توسعه تاریخی آن‌ها، که بر انسجام فکری اندیشه او تأکید می‌کند، زمینه‌ای می‌کند. حرکت بین اخلاق و سیاست که مشخصه آثار رالز است و باعث غنای فلسفه او می شود، مشکلات مهمی را نیز برای آن ایجاد می کند. جان رالز بیان روشن را با تجزیه و تحلیل روشنگرانه ترکیب می کند و چارچوبی تفسیری و انتقادی ارائه می دهد که به شکل گیری بحث های جاری پیرامون کار رالز کمک می کند.

ترجمه ماشینی : این کتاب سه رویکرد به عقل عمومی و فضای عمومی اعطا شده به ادیان را مقایسه می‌کند: پلتفرم لیبرال یک اجماع همپوشانی که توسط جان رالز پیشنهاد شده است، بازنگری‌بندی اخلاقی گفتمان یورگن هابرماس درباره جهان‌شمولی کانت و تحقق آن در حوزه عمومی، و بنیان‌گذاری مشترک. نقشی که پل ریکور به سنت های خاصی نسبت می دهد که فرهنگ آنها و اعتقادات شهروندان را شکل داده است. مقدمات مواضع آنها در چهار جنبه مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد: (1) چارچوب هنجاری که کارکرد خاص عقل عمومی را تعیین می کند. (2) انسان شناسی و نظریه های عمل آنها. (3) ابعاد زندگی اجتماعی و مشخص شدن آن در چارچوب سیاسی دموکراتیک. (4) دیدگاه‌های متفاوتی از دین که از این عوامل ناشی می‌شود، از جمله درک آن‌ها از جایگاه ادعاهای حقیقت متافیزیکی و دینی، و نقش دین به‌عنوان یک عمل و اعتقاد در جامعه کثرت‌گرا. دریافت‌ها و نقدهای اخیر به زبان‌های انگلیسی و آلمانی مورد بحث قرار می‌گیرند: فیلسوفان و الهی‌دانان در مورد گستره عقل عمومی، و وظیفه ترجمه از سنت‌های ایمانی، و همچنین نقشی که ممکن است در تنوع فرهنگ‌های جهانی برای شکل دادن به یک مشترک داشته باشند، بحث می‌کنند. افق جهان وطنی

ترجمه ماشینی: اریک وبر در رالز، دیویی و ساخت‌گرایی به بررسی و نقد معرفت‌شناسی جان رالز و تنش حل‌نشده - که از کانت به ارث رسیده است- بین بازنمایی‌گرایی و ساخت‌گرایی در آثار رالز می‌پردازد. وبر استدلال می کند که علیرغم ادعای رالز مبنی بر سازنده بودن، تأثیرات کانتی ناشناخته او باعث مشکلات متعددی می شود. وبر به طور خاص از ناکامی رالز در توضیح منشأ مفاهیم عدالت، درک او از "افراد" و احیای نظریه قرارداد اجتماعی انتقاد می کند. این کتاب با تکیه بر کار جان دیویی برای حل این مشکلات، از رویکردی به شدت سازنده‌گرایانه به مفهوم عدالت استدلال می‌کند و پیامدهای عملی چنین رویکردی را برای آموزش بررسی می‌کند.

ترجمه ماشینی : تغییر به سوی سکولاریسم در میراث سیاسی اروپا ناشی از سنتی بود که در آن نسخه‌های مختلف مسیحیت برای وجود و نفوذ سیاسی به رقابت پرداختند. این سنت منجر به تولد مدرنیته اروپایی شد. امانوئل کانت، سلف جان رالز، نقشی در روند سکولاریزاسیون آزادی مدرن غرب ایفا کرد. اسلام سنتی، با برداشت متافیزیکی خود، اصلاحات را تشویق می کند، به عنوان ضد تز مدرنیته و سیاست پس از روشنگری عمل می کند. این پایه و اساس اسلام سیاسی معاصر است که مبتنی بر روش شناسی جهانی است و جایگزینی برای نظریه سیاسی رالزی ارائه می دهد. روش شناسي اسلام سياسي شامل مفاهيم ليبرالي است و آنها را از طريق حقيقت متافیزیکي قرآن و سنت نبوي توسعه مي دهد. این از طریق تجزیه و تحلیل تمرین "روزمره" و نتایج آن نشان داده می شود. اسلام سیاسی معاصر از تجارب اسلام سنتی و مفاهیم آزادی آن از طریق وجود و تعامل با کشورهای لیبرال غربی شکل گرفته است. چشمه های عربی معاصر بخشی از این روند هستند. در تاریخ اسلام، امپراتوری های مسلمان، مانند اندلس در اسپانیا و عثمانی در قسطنطنیه، با انقلاب علمی و مفاهیم لیبرال دست در دست عمل و نتیجه متافیزیک تلاش کردند. این تز از تبیین اسلام به عنوان موضوع نظریه سیاسی رالزی خودداری می کند. فصل اول سنت اسلامی را تعریف می کند. فصل دوم نقص های نظریه سیاسی لیبرال راولزی را نشان می دهد که آن را بدون توجیه برای شهروندان مسلمان اجباری می کند. سپس فصل سوم پیشنهاد رالزیان النعیم و دیگر نویسندگان معاصر را در پرتو این مقایسه تعریف می کند. به فیلسوفانی اشاره می شود که مدعی برهان اسلامی بودند، اما برخی از اصول اولیه آن از جمله متن قرآن و سنت نبوی را کنار گذاشتند تا دوباره با لیبرالیسم سیاسی رالزی آشتی کنند. فصل چهارم بدیل معاصر لیبرال برای نظریه سیاسی لیبرال رالزی را تشریح می کند. در آن فصل آخر توضیح می‌دهیم که چگونه قرارداد بین عوامل مفاهیم متفاوت بخشی از یک رویه جهانی است. این سازه انگاری اسلامی است، جایگزینی لیبرال برای برداشت اجباری نظری رالزی و ساخت گرایی محدود کانتی.

نظریة عدالت رولز، یکی از مشهورترین نظریات در فلسفة سیاسی قرن بیستم است. هابرماس، فیلسوف آلمانی معاصر بر این باور است که رولز از عهدة توجیه این نظریه برنمی‌آید؛ زیرا توجیه این نظریه مبتنی بر مقدماتی است که با سایر دیدگاه‌های رولز قابل جمع نیست. این مقاله با بازخوانی دقیق نظریة عدالت رولز، انتقاد هابرماس را مورد ارزیابی قرار می‌دهد. به نظر می‌رسد که انتقاد هابرماس را به دو صورت می‌توان پاسخ داد؛ پاسخ اول مبنای توجیه را در آنچه رولز، «عقل عمومی» یک جامعه می‌نامد، جست‌وجو می‌کند. این پاسخ با ظاهر سخن رولز هماهنگی بیشتری دارد، اما هابرماس آن را تقریری زمینه‌گرایانه از رولز می‌داند و آن را نمی‌پذیرد. پاسخ دوم با تمرکز بر مفهوم «واقعیت‌های کلی» در نظریة رولز، سعی دارد مبنایی برای توجیه جهان‌شمول و غیرزمینه‌گرایانة نظریة رولز ارائه دهد؛ مبنایی که هابرماس مدعی بود رولز فاقد آن است.

ترجمه ماشینی: سوء ظن در مورد ادغام اسلام در فرهنگ های اروپایی به طور پیوسته در حال افزایش است و از 11 سپتامبر به طور چشمگیری افزایش یافته است. یکی از دلایل این است که گفتمان‌های اسلامی ضدغربی با منشأ سلفی دیده می‌شوند، که بحث اسلام واقعی را نه تنها در میان مسلمانان بلکه در چشم عموم مردم در سراسر اروپا در انحصار خود قرار داده است. این گفتمان ها همراه با گفتمان های اسلام هراسی، به اصطلاح ناسازگاری غرب و اسلام را تقویت می کند. این کتاب با این استدلال که اسلام اروپایی ممکن است، از این تقابل بین اسلام و غرب جدا می شود. این مقاله سهمی را که اسلام اروپایی در شکل‌گیری یک الهیات اسلامی بدیع که عمیقاً اخلاق‌گرا و مدرن است، تحلیل می‌کند و روشن می‌کند که چگونه این الهیات اسلامی ساخته‌شده اروپایی می‌تواند به بحث‌های مختلف مرتبط با دموکراسی‌های سکولار-لیبرال کمک کند. اروپای غربی. بخش اول چهار پروژه اصلی را معرفی می کند که از ایده اسلام اروپایی از رشته ها و دیدگاه های مختلف دفاع می کند: سیاست، الهیات سیاسی، فقه و فلسفه. بخش دوم از چارچوب‌های سه فیلسوف و محقق اصلی برای رویکرد به ایده اسلام اروپایی در چارچوب جوامع سکولار-لیبرال استفاده می‌کند: جورج حورانی محقق بریتانیایی، طاها عبدالرحمن فیلسوف مراکشی و جان رالز فیلسوف آمریکایی. این کتاب نشان می‌دهد که تلاش‌های مستمر متفکران مسلمان اروپایی برای بازنگری مفهوم شهروندی و جامعه سیاسی را می‌توان به‌عنوان نوع جدیدی از الهیات سیاسی در تقابل با اشکال افراطی تفکر اسلامی در برخی از کشورهای دارای اکثریت مسلمان در نظر گرفت. این کتاب که مسیر جدیدی را برای بررسی اندیشه اسلامی «در داخل و خارج» اروپا باز می‌کند، برای دانشجویان و پژوهشگران علوم اسلامی، اسلام در غرب و الهیات سیاسی جذاب خواهد بود.

این مقاله پس از توصیف ماهیت اخلاقِ مراقبت و تحلیل کارایی ممتازش در مقایسه با نظریه‌های پیشین در حوزه اخلاق، بحث انتقادی خود را درباره دشواری‌های پیش‌ روی این نوع از اخلاق مطرح می‌کند. نتیجه حاصل از این بحث و ملاحظه انتقادی این است که اخلاق مراقبت ابتدائاً بر اساس دیدگاه موقعیت‌محور و در برابر نظریه‌های مبتنی بر عدالت طرح‌ریزی شده است، بدین معنا که در نظریه مراقبت نوعی خصوصی‌سازی اخلاق در مقایسه با عدالت عمومی وجود دارد. البته نقطه بحث‌انگیز اخلاق مراقبت در توسعه بی‌رویه حوزه رفتار (از اخلاق‌مداری شخصی، ارفاقی، و شفقت‌محور) به حوزه عدالت اجتماعی، مبادلاتی و محاسبه‌محور است. بنابراین، با بهره‌گیری از تلاش‌های رالز در نظریه عدالت، و نیز امتداد آن در لیبرالیسم سیاسی، به نظر می‌رسد می‌توان نظریه مراقبت را متمّم نظریه‌های عدالت‌محور، متأخر از این نظریات و در واقع برای تفکیک و تمایز حداکثری میان‌ حقوق و اخلاق دانست.

ترجمه ماشینی : «نظریه عدالت» جان رالز تأثیرگذارترین تحول فلسفه سیاسی لیبرال در پنجاه سال اخیر است. تأثیر آن به همان اندازه در کسانی که کار را نقد می‌کنند و در کسانی که پروژه آن را تأیید می‌کنند آشکار می‌شود، و این تز دیدگاه رالز را در تقابل با برخی از منتقدان چپ طیف سیاسی توسعه می‌دهد. هسته اصلی این پایان نامه تلاشی است برای معنا بخشیدن به رابطه بین مدل جامعه که رالز در کتاب خود توسعه داده است و شرایط اجتماعی و سیاسی که در آن زندگی می کنیم. احتمالاً علاقه زیادی که کتاب به خود جلب می کند تا حدی به دلیل بهنگام بودن کار است، و با این وجود اینکه چگونه نظریه عدالت ما را در تلاش ما برای ایجاد ساختار اساسی عادلانه تر راهنمایی می کند، گریزان است. هر یک از منتقدانی که در اینجا مورد بررسی قرار می‌گیرند، دیدگاه‌هایی درباره این رابطه دارند و با نشان دادن کاستی‌ها در درک آنها، به درک پیچیده‌تری از مشکلاتی می‌رسیم که هنگام تلاش برای درک مطالبات اخلاقی رالز از آنها به وجود می‌آیند. طراحی موسسات اساسی ما نقد جامعه گرای رالز بر ادعایی در مورد ماهیت انتزاعی خود متمرکز است که در توسعه نظریه او در توسعه استدلال علیه رالز از ماهیت رابطه بین جامعه منظم و جامعه خودمان استفاده می شود، نقد ما بر این موضوع متمرکز است. ماهیت انتزاعی جامعه ای که رالز در ساختن نظریه خود استفاده می کند. از این نظر، نقد ما شباهت‌های خاصی با نقد ارائه شده توسط منتقدان کمونیتر دارد.