جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

والتر کافمن در این جلد دوم از سه‌گانه‌ای که سهم برجسته‌ای را در فلسفه، روان‌شناسی و تاریخ روشنفکری نشان می‌دهد، سه شخصیت اصلی دوره مدرن را انتخاب کرده است که درک ما را از چیستی انسان بودن تغییر داده‌اند. تفاسیر او از نیچه، هایدگر و بوبر زنده، قابل دسترس و نافذ است و در بهترین سنت علمی دیدگاه های پذیرفته شده را به چالش می کشد و تجدید نظر می کند. کافمن در مورد جنون و سرکوب استدلال می کند که نیچه اولین روانشناس عمیق بود و نشان می دهد که چگونه درک خود انسان را متحول کرد. روان‌شناسی نیچه، از جمله روان‌شناسی جذاب نقاب‌ها، به‌طور کامل و ماهرانه مورد بحث قرار می‌گیرد. نسخه هایدگر از اگزیستانسیالیسم در اینجا مورد حمله ویرانگر قرار می‌گیرد. پس از نقد آن، کافمن نشان می دهد که چگونه همین ذهنیت در فلسفه هایدگر و در نوشته های او که اکنون بدنام طرفدار نازی هاست، تجلی پیدا می کند. در اینجا، مانند پرتره هایش از دیگر متفکران اصلی، دغدغه نویسنده این است که نشان دهد موضوعاتش یکپارچه هستند. مجلد دوم از مجموعة «کشف ذهن» به آراء، عقاید و افکار نیچه، هایدگر و بوبر اختصاص دارد. از این سه تن، مشهورترین، نیچه و نافذترین فرد هایدگر می‌باشد، ولی بوبر اندکی غریب‌تر به نظر می‌آید. بی‌شک باید هایدگر را بزرگ‌ترین فیلسوف قرن بیستم دانست، به این سبب که تاثیری شگرف بر همگان داشت. سخن اصلی نگارنده در کتاب این است که فلسفه را با ادبیات و روان‌شناسی همبستگی است؛ اگر نگوییم وابستگی است و در عین حال مخالف سرسپردگی نیز هست. بنابراین کتاب او گزارش فلسفی است و نه کتاب فلسفه از جنس نقد عقل محض. نویسنده در کتاب در ضمن بررسی اندیشه‌های بوبر، حوزة دینی فعالیت وی را ارج می‌نهد. خرده‌گیری‌های او دربارة بوبر آن‌جاست که به فلسفه پرداخته است. از مباحث کتاب می‌توان به این موارد اشاره کرد. کی‌یرکه‌گور و شوپنهاور؛ نیچه: آگاهی به مثابة سطح و ارادة معطوف به قدرت؛ انسان‌شناسی جزمی هایدگر؛ و مارتین بوبر: در جست‌وجوی «تو».

والتر کافمن در این جلد دوم از سه‌گانه‌ای که سهم برجسته‌ای را در فلسفه، روان‌شناسی و تاریخ روشنفکری نشان می‌دهد، سه شخصیت اصلی دوره مدرن را انتخاب کرده است که درک ما را از چیستی انسان بودن تغییر داده‌اند. تفاسیر او از نیچه، هایدگر و بوبر زنده، قابل دسترس و نافذ است و در بهترین سنت علمی دیدگاه های پذیرفته شده را به چالش می کشد و تجدید نظر می کند. کافمن در مورد جنون و سرکوب استدلال می کند که نیچه اولین روانشناس عمیق بود و نشان می دهد که چگونه درک خود انسان را متحول کرد. روان‌شناسی نیچه، از جمله روان‌شناسی جذاب نقاب‌ها، به‌طور کامل و ماهرانه مورد بحث قرار می‌گیرد. نسخه هایدگر از اگزیستانسیالیسم در اینجا مورد حمله ویرانگر قرار می‌گیرد. پس از نقد آن، کافمن نشان می دهد که چگونه همین ذهنیت در فلسفه هایدگر و در نوشته های او که اکنون بدنام طرفدار نازی هاست، تجلی پیدا می کند. در اینجا، مانند پرتره هایش از دیگر متفکران اصلی، دغدغه نویسنده این است که نشان دهد موضوعاتش یکپارچه هستند. مجلد دوم از مجموعة «کشف ذهن» به آراء، عقاید و افکار نیچه، هایدگر و بوبر اختصاص دارد. از این سه تن، مشهورترین، نیچه و نافذترین فرد هایدگر می‌باشد، ولی بوبر اندکی غریب‌تر به نظر می‌آید. بی‌شک باید هایدگر را بزرگ‌ترین فیلسوف قرن بیستم دانست، به این سبب که تاثیری شگرف بر همگان داشت. سخن اصلی نگارنده در کتاب این است که فلسفه را با ادبیات و روان‌شناسی همبستگی است؛ اگر نگوییم وابستگی است و در عین حال مخالف سرسپردگی نیز هست. بنابراین کتاب او گزارش فلسفی است و نه کتاب فلسفه از جنس نقد عقل محض. نویسنده در کتاب در ضمن بررسی اندیشه‌های بوبر، حوزة دینی فعالیت وی را ارج می‌نهد. خرده‌گیری‌های او دربارة بوبر آن‌جاست که به فلسفه پرداخته است. از مباحث کتاب می‌توان به این موارد اشاره کرد. کی‌یرکه‌گور و شوپنهاور؛ نیچه: آگاهی به مثابة سطح و ارادة معطوف به قدرت؛ انسان‌شناسی جزمی هایدگر؛ و مارتین بوبر: در جست‌وجوی «تو».

کتاب حاضر، پژوهشی است که موضوع آن مناسبت دوره معاصر با بشرانگاری ایتالیایی و مسائل آن است. از ابتدای مطالعه و بررسی بشرانگاری در یک قرن پیش، از زمان «بورکهارت» و «ویگت» تا «کاسیرر»، «جنتیله» و «گارین»، محققان ذات بشرانگاری را در کشف مجدد انسان و ارزش های درون ماندگار او دانسته اند. این تفسیر رایج و گسترده، برای مثال دلیلی است بر اینکه چرا «هیدگر» به تکرار با مجادلات و مناقشه هایی علیه بشرانگاری به منزله یک انسان گونه انگاری خام درگیر شد.

هایدگر یکی از منازعه‌برانگیزترین متفکران قرن بیستم است. نوشته‌های او به طور بدنامی دشوار، و نیازمند مطالعۀ دقیق‌اند. هایدگر متأخر کتابی ضروری برای همۀ دانشجویانی است که برای نخستین بار با آثار متأخر این فیلسوف بزرگ آلمانی مواجه می‌شوند. کتاب چنین مسائلی را پوشش می‌دهد: * زندگی هایدگر و پیش‌زمینۀ آثار متأخرش * بررسی آرا و متون برخی از تأثیرگذارترین آثار متأخر او * تداوم اهمیت هایدگر در فلسفه و تفکر معاصر

«هستی و زمان» عنوان مهم‌ترین کتاب مارتین هایدگر قبل از گشت (چرخش فلسفی) است. این کتاب از دشوارترین متون فلسفی است که هر کس ممکن است با آن مواجه شود و این دشواری دو جهت دارد؛ اولا مباحث فلسفی طرح شده در این کتاب کما اینکه اصیل اند، جدید هم هستند. همچنین نظریات هایدگر در این کتاب حاصل سال‌ها تدریس، پژوهش، تفکر و همفکری بوده است و حتی کتابی به حجم هستی و زمان نیز برای بیان آن نظریات کتابی خلاصه محسوب می‌شود. دوما کلمات و دستور زبان مورد استفادۀ هایدگر در جاهای متعددی در خوانش متن مشکل ساز می‌گردد. برای مثال هایدگر در بسیاری از موارد برای انتقال مفاهیم مورد نظرش با استفاده از زبان آلمانی شروع به واژه‌سازی می‌کند. در این میان یکی از بهترین منابع برای هموارسازی خوانش هستی و زمان، کتاب «هستی و زمان هایدگر: راهنمای خوانش» نوشتۀ ویلیام بلانتر است. بلانتر در این کتاب سعی کرده است که مفاهیم هایدگر را به زبان ساده و قابل هضم شرح دهد و نثر فشردۀ کتاب را بازسازی کند. بلانتر در مقدمۀ کتاب راهنمای خود، «هستی و زمان» را در ارتباط با دیگر متون هایدگر بررسی می‌کند و همچنین به بسترهای تاریخی پدیدارشناختی و اگزیستنسیالیستی فکر هایدگر اشاره می‌کند. او سپس به شرح بخش‌های مختلف هستی و زمان می‌پردازد و مفاهیمی مانند درون-جهانی-بودن، دازاین و اصالت دازاین، زمانمندی و تاریخمندی را به نحو واضح و شفافی توضیح می‌دهد. از این جهت این کتاب نه فقط برای کسانی که به دنبال خوانش هستی و زمان هستند، بلکه برای کسانی که برای اولین بار با هایدگر مواجه می‌شوند هم بسیار مفید واقع می‌شود. از دیگر نقاط قوت این راهنما این است که هایدگر را دائما در ارتباط با دیگر فلاسفه، مانند ارسطو، کانت، دکارت، هگل، کی‌یر کگور و نیچه نشان می‌دهد و نقدهایش و تأثراتش از آن‌ها را برای مخاطب روشن می‌کند. این کار بلانتر باعث می‌شود هیچ خواننده‌ای هایدگر را یک تافتۀ جدا بافته از تاریخ فلسفه نداند و ارتباط او با فکر پیش از خودش را درک کند و همچنین ارتباطش با مسائل معاصر ما نیز مشخص شود. پس به طور کلی کتاب «هستی و زمان هایدگر: راهنمای خوانش» با تفسیرهای روشن، ساده و دقیق یکی از بهترین کتب مقدماتی برای ورود به اندیشۀ هایدگر و همچنین خوانش هستی و زمان است که به دلیل معرفی منابع متنوع و متعدد هم برای پژوهشگران و دانشجویان مناسب است و هم اشخاص علاقه‌مند می‌توانند از آن بهره بگیرند.

«مقدمه‌ای بر فلسفه هایدگر» شرحی ساده و خواندنی از کتاب هستی و زمان و مضامین اصلی تفکر هایدگر است که نه به آثار دیریابی که درباره او نگاشته شده شباهت دارد و نه به قصد ایجاز و اختصار، چیزی از تفکر او را از قلم می‌اندازد. مایکل واتز در این شرح مختصر که به دقت در قالب بخش‌های کوتاه و عناوین مجزا روایت شده، پیچیدگی‌های فلسفه هایدگر را برای خوانندگان تازه‌کار رفع می‌کند و به تعبیر مایکل اینوود، به خوبی می‌تواند مقدمات تفکر او را به نوشته‌های دشوار متأخرش گره بزند.

هایدگر پایان فلسفه را اعلام کرد و از طرفداران سرسخت نازیسم بود. آیا او اسطوره ای عمیقا محافظه کارانه ارائه می کرد یا ساختارشکنی اساسی از فلسفه را آنگونه که ما می شناسیم؟ معرفی هایدگر مقدمه ای در دسترس برای تفکر نامفهوم او فراهم می کند، زمینه های تاریخی آن را ترسیم می کند و طنین های معاصر آن را بررسی می کند. مارتین هایدگر«پادشاه پرده نشین» فلسفه بود، یا مهمترین شارح و حامی عرفان غیردینی که ره به بیراهه می برد؟ گروهی هایدگر را از حیث قوّۀ ابداع و ابتکار، قدرتمندترین فیلسوف قرن بیستم دانسته اند که در پس پشت همۀ جریان های اصلی تفکر پست مدرن ایستاده است. او پایان فلسفه و ختم مذهب اصالت بشر را اعلام کرد و پشتیبان پروپاقرص نهضت ناسیونال سوسیالیسم هیتلر بود.این کتاب قدم اولی است برای معرفی قابل فهم تفکر او که به پیچیدگی و ابهام شهرۀ خاص و عام است. گامی در جهت بررسی زمینه های تاریخی اندیشۀ وی و سهمی که در تحول بوم شناسی، الهیات، هنر، ادبیات و دیگر حیطه های بشری در زمانۀ ما داشته است.

هایدگر یکی از منازعه‌برانگیزترین متفکران قرن بیستم است. نوشته‌های او به طور بدنامی دشوار، و نیازمند مطالعۀ دقیق‌اند. هایدگر متأخر کتابی ضروری برای همۀ دانشجویانی است که برای نخستین بار با آثار متأخر این فیلسوف بزرگ آلمانی مواجه می‌شوند. کتاب چنین مسائلی را پوشش می‌دهد: * زندگی هایدگر و پیش‌زمینۀ آثار متأخرش * بررسی آرا و متون برخی از تأثیرگذارترین آثار متأخر او * تداوم اهمیت هایدگر در فلسفه و تفکر معاصر

«هستی و زمان» عنوان مهم‌ترین کتاب مارتین هایدگر قبل از گشت (چرخش فلسفی) است. این کتاب از دشوارترین متون فلسفی است که هر کس ممکن است با آن مواجه شود و این دشواری دو جهت دارد؛ اولا مباحث فلسفی طرح شده در این کتاب کما اینکه اصیل اند، جدید هم هستند. همچنین نظریات هایدگر در این کتاب حاصل سال‌ها تدریس، پژوهش، تفکر و همفکری بوده است و حتی کتابی به حجم هستی و زمان نیز برای بیان آن نظریات کتابی خلاصه محسوب می‌شود. دوما کلمات و دستور زبان مورد استفادۀ هایدگر در جاهای متعددی در خوانش متن مشکل ساز می‌گردد. برای مثال هایدگر در بسیاری از موارد برای انتقال مفاهیم مورد نظرش با استفاده از زبان آلمانی شروع به واژه‌سازی می‌کند. در این میان یکی از بهترین منابع برای هموارسازی خوانش هستی و زمان، کتاب «هستی و زمان هایدگر: راهنمای خوانش» نوشتۀ ویلیام بلانتر است. بلانتر در این کتاب سعی کرده است که مفاهیم هایدگر را به زبان ساده و قابل هضم شرح دهد و نثر فشردۀ کتاب را بازسازی کند. بلانتر در مقدمۀ کتاب راهنمای خود، «هستی و زمان» را در ارتباط با دیگر متون هایدگر بررسی می‌کند و همچنین به بسترهای تاریخی پدیدارشناختی و اگزیستنسیالیستی فکر هایدگر اشاره می‌کند. او سپس به شرح بخش‌های مختلف هستی و زمان می‌پردازد و مفاهیمی مانند درون-جهانی-بودن، دازاین و اصالت دازاین، زمانمندی و تاریخمندی را به نحو واضح و شفافی توضیح می‌دهد. از این جهت این کتاب نه فقط برای کسانی که به دنبال خوانش هستی و زمان هستند، بلکه برای کسانی که برای اولین بار با هایدگر مواجه می‌شوند هم بسیار مفید واقع می‌شود. از دیگر نقاط قوت این راهنما این است که هایدگر را دائما در ارتباط با دیگر فلاسفه، مانند ارسطو، کانت، دکارت، هگل، کی‌یر کگور و نیچه نشان می‌دهد و نقدهایش و تأثراتش از آن‌ها را برای مخاطب روشن می‌کند. این کار بلانتر باعث می‌شود هیچ خواننده‌ای هایدگر را یک تافتۀ جدا بافته از تاریخ فلسفه نداند و ارتباط او با فکر پیش از خودش را درک کند و همچنین ارتباطش با مسائل معاصر ما نیز مشخص شود. پس به طور کلی کتاب «هستی و زمان هایدگر: راهنمای خوانش» با تفسیرهای روشن، ساده و دقیق یکی از بهترین کتب مقدماتی برای ورود به اندیشۀ هایدگر و همچنین خوانش هستی و زمان است که به دلیل معرفی منابع متنوع و متعدد هم برای پژوهشگران و دانشجویان مناسب است و هم اشخاص علاقه‌مند می‌توانند از آن بهره بگیرند.