جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : هدف این جلد بررسی تعدادی از نظریات مختلف درباره خود است که به صراحت در آثار دکارت، هیوم، کانت، ماکس استیرنر، هایدگر، سارتر و R.D. Laing بیان شده یا به طور ضمنی توسط آنها ارائه شده است. هفت نظریه پرداز به دو دسته تقسیم می شوند که نشان دهنده دو مکتب فکری کاملاً متفاوت هستند. گروه اول که شامل دکارت، هیوم، کانت، سارتر و اشتیرنر می‌شود، نشان‌دهنده سنتی است که از زمان دکارت بر فلسفه غرب تسلط داشته است و نویسنده استدلال می‌کند که اگرچه این پنج مورد از بسیاری جهات با هم تفاوت دارند، اما در رویکردهای معین و دوگانگی مشترک هستند که به لحاظ انتقادی. بر نظریات آنها در مورد خود تأثیر می گذارد. گروه دوم، که شامل هایدگر و لینگ است، نشان دهنده انحراف رادیکال از سنت و رد رویکرد مشترک اعضای آن و در نتیجه درک بسیار متفاوت از خودبودن است.

ترجمه ماشینی : ریچارد ال.ولکلی در این اثر پیشگامانه به بررسی رابطه پیچیده فلسفی مارتین هایدگر و لئو اشتراوس می پردازد. وکلی استدلال می‌کند که هر دو متفکر تحلیل‌های جست‌وجویی از ریشه‌های سنت فلسفی در پرسش‌گری رادیکال ارائه می‌کنند. از نظر هایدگر و اشتراوس، بازیابی مقدمات اصلی فلسفه را نمی توان از بازاندیشی در مورد امکان فلسفی اصیل جدا کرد. دیدگاه‌های رایج در مورد تأثیر اندیشه هایدگر بر اشتراوس نشان می‌دهد که پس از الهام گرفتن از انحلال سنت فلسفی توسط هایدگر، اشتراوس مسیری کاملاً مجزا را در پیش گرفت و مدرنیته را کنار زد و به جای آن به دنبال تجدید فلسفه سیاسی سقراطی بود. وکلی این خوانش را رد می کند و معتقد است که درگیری اشتراوس با چالش های مطرح شده توسط هایدگر – و همچنین به طور کلی با فلسفه مدرن – چارچوبی حیاتی و پایدار برای پروژه فلسفی مادام العمر او تشکیل می دهد. هایدگر، اشتراوس و مقدمات فلسفه بیش از یک زندگی‌نامه فکری یا ترسیمی صرف از تأثیر، توجه عمیقی به تأملات این دو فیلسوف درباره ریشه‌ها، معنا و سرنوشت عقل‌گرایی غربی است.

ترجمه ماشینی : این کتاب با مقالاتی از محققان مشهور مایکل جی. هاید، تئودور کیزیل، مارک میکالسکی، اتو پوگلر و نانسی اس استروور، درمان قطعی دوره سخنرانی مارتین هایدگر در سال 1924، "مفاهیم اساسی فلسفه ارسطویی" را ارائه می دهد. یک مصاحبه عمیق و اصلی با فیلسوف هانس گئورگ گادامر، که در دوره سخنرانی شرکت کرده است، نیز گنجانده شده است. این مصاحبه که در طول سه سال، درست قبل از مرگ او در سال 2002 انجام شد، آخرین بیانیه مهم فلسفی گادامر است. با در نظر گرفتن دقیق این دوره سخنرانی در زمینه زندگی و کار هایدگر، مشارکت کنندگان ما را وادار می کنند تا تاریخ و نظریه بلاغت و همچنین تاریخ فلسفه قاره ای قرن بیستم را مورد بازنگری قرار دهیم.

ترجمه ماشینی : مارتین هایدگر در دوره های اولیه سخنرانی خود علاقه ای پایدار به زندگی بشر نشان داد. او معتقد بود که زندگی انسان در عین حال که در حال زیستن است، اهمیت فلسفی دارد. زبان در حالی که صحبت می شود دارای اهمیت فلسفی است. در این کتاب، اسکات کمبل توسعه ایده هایدگر در مورد زندگی واقعی را از طریق علاقه او به تفکر یونانی و توجه آن به هستی دنبال می کند. او معتقد است که دغدغه‌های وجودی هایدگر در مورد زندگی انسان و دغدغه‌های هستی‌شناختی او درباره معنای هستی در مفهوم دازاین به‌عنوان وجود زندگی واقعی انسانی متبلور می‌شوند. کمپبل با تأکید بر جنبه های مثبت زندگی روزمره، زمینه های معنایی را که در زندگی نهفته است بررسی می کند. شدت زندگی متوسط و روزمره؛ بی واسطه بودن زمانی زندگی در مسیحیت اولیه؛ تعقیب هرمنوتیکی از خودبیگانگی زندگی؛ فضایی واقعی؛ موقتی کردن تاریخ در زندگی؛ غنای جهان؛ و واقعیت گفتار در افلاطون و ارسطو. او نشان می‌دهد که چگونه هایدگر شیوه‌ای برای درک زندگی انسان‌ها را پر از فریب، اما مملو از معنا و مملو از وحی و بصیرت نشان می‌دهد.

ترجمه ماشینی : کتاب حاضر تلاش می‌کند تا پرسش مربوط به فناوری و «ماهیت» آن در فلسفه مارتین هایدگر را روشن کند. با توجه به این موضوع، وظیفه اولیه ما شامل بررسی خاستگاه های فناوری مدرن است، که هایدگر آن را در «تجربه» اولیه هستی به عنوان cpvO'u توصیف می کند؛ همراه با آداب و رسوم انسانی که با این تجلی اولیه هستی رفتار می کند. ما در بخش اول، اساساً، اما نه منحصراً، به بعد ذهنی توجه می کنیم، و بدین وسیله به شیوه «پیشرفت» تاریخی هستی، یعنی خودنمایی دگرگون کننده آن، اجازه می دهیم در پس زمینه قرار گیرد. به نظر ما این رویه نه صرفاً با توجه به هدف ما به عنوان یک کل مناسب است، بلکه علاوه بر این، به موضوع مورد بحث پاسخ می دهد، زیرا وجود در پیشرفت خود اساساً خود پنهان است، که به نوبه خود «موضوع» را برجسته می کند. اتحاد با حالت‌های گوناگون «هستی موجودات» که «هستی» نامیده می‌شود. مطابق با تفسیر هایدگر از «متافیزیک»، نمی‌توان تردید داشت که خود هستی در تمام طول حضور تنها به‌عنوان غیبت باقی می‌ماند.

ترجمه ماشینی : کارن اس. فلدمن در اثری که چشم انداز جدیدی را که زمینه را تغییر می دهد و همچنین ابزارهای جدیدی را به تاریخ فلسفه می آورد، گزارشی قدرتمند و با ظرافت نوشته شده از این که چگونه زبان فلسفی به نظر می رسد که همان چیز را در اینجا «تولید» می کند، ارائه می دهد. "وجدان" - که به نظر می رسد در حال کشف یا توصیف آن است. وجدان، همانطور که Binding Words به طور قانع‌کننده‌ای استدلال می‌کند، تنها می‌تواند از طریق ترانه‌ها و اشکال زبانی درک، تفسیر و مؤثر واقع شود. سوالی که این موضوع مطرح می‌کند، و موردی که فلدمن را در اینجا مورد توجه قرار می‌دهد این است: اگر وجدان هیچ مرجع ملموس و تحت اللفظی ندارد که بتوانیم آن را به کار ببریم، پس «نیروی الزام‌آور» خود را از کجا می‌آورد؟ فلدمن حرکات بلاغی پیچیده ای را تحلیل می کند که این متفکران از طریق آنها در مورد ثبت و فضایی که چنین "مفهومی" می تواند در آن جا بیفتد مذاکره می کند. بررسی بازنمایی های مجازی وجدان و نیروی الزام آور آن به عنوان نقطه شروع در هر فصل برای در نظر گرفتن اینکه چگونه لویاتان، پدیدارشناسی روح، و هستی و زمان نمونه ای از وجدان هستند، در نظر گرفته می شود، زیرا این متون خود رابطه وجدان را با زبان نمایش می دهند. و معرفت، اخلاق و وظیفه و هستی شناسی. مفهوم نیروی الزام آور در این کتاب در دو سطح مختلف مطرح است: بررسی این موضوع که چگونه در آثار هابز، هگل و هایدگر، وجدان برای ما الزام آور توصیف شده است: و بیشتر. فلدمن معتقد است که چگونه ممکن است متونی که در آنها وجدان توصیف شده است، الزام آور خوانده شوند.

ترجمه ماشینی : هایدگر اغلب به دلیل غفلت ادعایی اش از مسائل عملی، به ویژه «ناتوانی» او در پیشنهاد یا بیان یک اخلاق یا سیاست مورد سرزنش قرار گرفته است. این کتاب به بررسی این موضوع می پردازد که تا چه حد می توان اندیشه هایدگر را به عنوان منبعی حیاتی برای فلسفه عملی و بیان یک اخلاق برای زمان ما خواند. محققان برجسته از سراسر جهان تمرکز مداوم و فشرده ای را بر اندیشه هایدگر در مورد پراکسیس ارائه می دهند و از طریق نقوشی مانند آزادی، امکان اخلاق، سیاست، مسئولیت، اجتماع، نیهیلیسم، تکنولوژی و اخلاق معاصر و غیره کار می کنند. در نهایت، این جلد با نمایش عملی بودن خود هستی، حواس عملی هستی شناسی و حواس هستی شناختی پراکسیس را آشکار می کند.