جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : در این کار جدید پیشگامانه، دیلارد یک مورد قدرتمند برای آوردن الهیات مسیحی معاصر به گفتگوی انتقادی با مشارکت های مارتین هایدگر در فلسفه (رویداد) ارائه می دهد. به دنبال پذیرش اولیه‌اش از الهیات در نوشته‌های اولیه‌اش، هایدگر در دهه 1930 به طور فزاینده‌ای آگنوستیک و حتی بی‌خدایی می‌شود تا اینکه ناگهان گفتمان دینی در مشارکت‌ها ظهور کرد. دیلارد نشان می‌دهد که دلایل خوبی برای واژگونی قابل توجه هایدگر وجود دارد. مفاهیم کلیدی فلسفی از Contributions، هایدگر را قادر می‌سازد تا بر معمای الهیات پیشین غلبه کند که در درگیری‌های قبلی‌اش با مضامین سنت پل و لوتر حل نشده بودند، در حالی که نیاز به تصمیم‌گیری سرنوشت‌ساز در مورد «آخرین خدا» مانع از فروپاشی وظیفه فلسفی محوری Contributions به توتولوژی توخالی یا بازگشت به من می‌شود. با این وجود، هایدگر ما را در این مخمصه رها می‌کند که تصور روشنی از چگونگی اتخاذ تصمیم حیاتی در مورد الوهیت نداریم. پس از بررسی چندین پیشنهاد ناموفق برای فرار از معضل، دیلارد راه حلی مسیحی بر اساس درگیری هایدگر با شعر گئورگ تراکل ارائه می کند. دیدگاه الهیاتی حاصل از برخی انتقادات احتمالی دفاع می‌شود و در چارچوب وسیع‌تر الهیات هایدگری پست متافیزیکی معاصر قرار می‌گیرد.

ترجمه ماشینی : مارتین هایدگر یک نازی معمولی و از اعضای وفادار خرده بورژوازی استانی بود. او همچنین متفکر اصلی سنت قاره‌ای و یکی از مهم‌ترین فیلسوفان قرن بیستم بود. چگونه باید این زندگی دوگانه را معنا کنیم؟ آیا باید تداعی‌های داخلی و سیاسی هایدگر را در درک خود از اندیشه او لحاظ کنیم، یا باید مستقل از سیاست منفور با کار فکری او رفتار کنیم؟ چگونه هر متفکری امور پیش پا افتاده را با ایده آل یا پیگیری تحقیق فلسفی را با الزامات مشارکت مدنی آشتی می دهد؟ در هایدگر، آلن بدیو و باربارا کاسین خود را در مکاتبات فیلسوف با همسرش الفرید غرق می‌کنند تا به این پرسش‌ها پاسخ دهند، زیرا با هایدگر و همه متفکرانی که در برابر سیاست‌های زمانه‌شان آسیب‌پذیر هستند، ارتباط دارند. آنها بر رابطه عذاب‌آور هایدگر با همسرش، با هانا آرنت، و زنان متعدد دیگر تمرکز می‌کنند و سطحی غیرعادی از صمیمیت را به دنیای شخصی و فکری او می‌آورند.

ترجمه ماشینی : هایدگر و پیدایش مسئله هستی، مقدمه ای جدید، به روز و جامع بر رشد هایدگر و مواجهه اولیه او با سنت فلسفی، الهیات، نئوکانتییسم، حیات گرایی، هرمنوتیک و پدیدارشناسی تا انتشار کتاب هستی و زمان در 1927. ریسمان اصلی، شجره نامه مسئله معنای هستی است. این کتاب در کنار جدیدترین پژوهش‌های علمی، غنای اسنادی نخستین سخنرانی‌ها، کنفرانس‌ها، رساله‌ها و نامه‌های هایدگر (1919-1923) و ماربورگ (1923-1928) فرایبورگ (1923-1923) را مورد توجه قرار داده و به غنای موضوعی و روش‌شناختی این دوره از هایدگر می‌پردازد. زندگی فکری، و تفسیری منسجم و یکپارچه از کارهای قبلی خود ارائه می دهد. این کتاب اندیشه هایدگر را به خوبی سازماندهی شده و بی طرفانه و بدون انحراف زیاد از واژگان هایدگری منتقل می کند. برای مقاطع کارشناسی ارشد، دانشجویان کارشناسی ارشد فلسفه، مطالعه پدیدارشناسی، فلسفه قاره ای و آلمانی بسیار ارزشمند خواهد بود.

ترجمه ماشینی : تفکر هایدگر در دهه‌های پس از انتشار کتاب هستی و زمان اغلب با آن اثر ناسازگار تلقی می‌شود. منتقدان مفهوم «قاطعیت» در «هستی و زمان» را با روایت پس از جنگ هایدگر از «آزادی» مقایسه می‌کنند تا اختلافی بین اومانیسم ادعایی داوطلبانه آثار اولیه او و تفکر ظاهراً «ضد انسان‌گرا» آثار متأخر او ایجاد کنند. کار کردن در مقابل، ماهون اوبرین برای انسجام ساختاری و موضوعی حرکت هایدگر از اصالت به جست‌وجوی یک رابطه آزاد معتبر با جهان - که با اصطلاح «رهایی» به تصویر کشیده می‌شود، استدلال می‌کند. اوبراین با نشان دادن وحدت ساختاری و مضمونی اندیشه هایدگر در کلیت خود، راه را برای درک سنجیده‌تر و مبتنی بر فلسفی از موضوعات مورد بحث در مناقشه هایدگر هموار می‌کند. >

ترجمه ماشینی : اعتقاد بر این است که هایدگر اولیه هستی و زمان، بر اساس این درک که این فرد باید به تنهایی و در تکینگی خود با مرگ خود مواجه شود، تناهی را دقیقاً در درون فرد قرار می دهد. مواجهه با مرگ با خلق و خوی اضطراب (اضطراب) مشخص می شود، زیرا مرگ تجربه ای نیست که فرد در غیر این صورت خارج از مرگ خود به آن دسترسی داشته باشد. در هایدگر متأخر، تناهی فرد ریشه در تناهی جهانی دارد که در آن زندگی می کند و در آن امکانات یا هستی خود را به فعلیت می رساند. برخلاف خوانش استانداردی که هایدگر اولیه بر تناهی فردی تأکید می کند، این کتاب مهم جدید نشان می دهد که چگونه مدل بعدی تناهی هستی در هستی و زمان توسعه یافته است. الخولی نقش آنگست را در بحث هایدگر از مرگ زیر سوال می برد و در نقطه گذار از هیچی به دنیای پروژه هاست که نویسنده تناهی را تعیین می کند و نشان می دهد که تفکر متأخر هایدگر در مورد تناهی بودن هستی ریشه در هستی و زمان دارد.

ترجمه ماشینی : این تحلیل عمیق از آثار عمده هایدگر یک وحدت موضوعی اساسی در تلاش فیلسوف برای غلبه بر ذهنیت گرایی فلسفه مدرن و توضیح سلسله مراتب هستی شناختی می یابد که این به تنهایی پایه و اساس هر چیز دیگری را تشکیل می دهد. نویسنده این چالش با سنت دکارتی را کلید درک دیدگاه هایدگر در مورد انسان و زبان و نیز تأثیر آنها در مسائل هویت و بازنمایی در فلسفه معاصر می داند.

ترجمه ماشینی : این جامع ترین تفسیر در مورد هر دو بخش وجود و زمان هایدگر است که آن را به راهنمای ضروری برای تازه واردان و متخصصان تبدیل می کند. با توضیحی غیرفنی از پرسش هایدگر - «به چه معناست؟» - و با در نظر گرفتن این سؤال، به تدریج نزدیکی تمرکز بر متن را افزایش می‌دهد. نویسنده با استناد به ترجمه ژوان استامبا، مفاهیم کلیدی اصل را با کمک تصاویر مشخص و ارجاع به برخی از مرتبط‌ترین آثاری که هایدگر قبل و بعد از انتشار کتاب هستی و زمان سروده است، توضیح می‌دهد.

ترجمه ماشینی : زمان و جهان مشترک این دیدگاه رایج را که هایدگر منابع کمی برای درک ماهیت اجتماعی بشر ارائه می دهد به چالش می کشد. این کتاب نشان می‌دهد که فرمول‌بندی مجدد هایدگر از مفاهیم سنتی سوبژکتیویته، پیامدهای گسترده‌ای برای درک ماهیت روابط انسانی دارد. برخلاف نقدهای ریشه‌دار، ایرنه مک‌مولین نشان می‌دهد که توصیف هایدگر از خود بودن به‌عنوان اساساً اجتماعی، مستلزم اذعان پاسخ‌گو به خاص بودن و دیگری بودن هر فرد است. مک مولین در انجام این کار استدلال می کند که کار هایدگر در مورد ماهیت اجتماعی خود باید در یک پیوستار فلسفی قرار گیرد که بر اساس کار کانت و هوسرل در رابطه با ماهیت پیشینی و ساختارهای بنیادی زمانمندی انسان استوار است و در عین حال به این موضوع اشاره می کند. تحولات این مضامین را در آثار متأخر هایدگر و متفکرانی چون سارتر و لویناس می توان یافت. با توسعه منابع ناشناخته در آثار هایدگر، زمان و جهان مشترک می‌تواند گزارشی الهام‌گرفته از هایدگر از احترام و خاستگاه‌های بیناذهنی هنجارگرایی ارائه دهد.

ترجمه ماشینی : اندرو جی میچل در کتاب چهارگانه استدلال می کند که اندیشه متأخر هایدگر اندیشیدن به چیزهاست. هایدگر این چیزها را برحسب آنچه که «چهارگانه» نامیده می‌داند - همگرایی از روابطی که زمین، آسمان، خدایان و انسان‌ها را گرد هم می‌آورد - و کتاب میچل اولین تفسیر دقیق این جنبه مغفول مانده از اندیشه هایدگر است. به این ترتیب، ورود به چشم انداز کامل تفکر هایدگر پس از جنگ را فراهم می کند، و تفاسیر جدید و خیره کننده ای از بمب اتمی، فناوری، گیاهان، حیوانات، آب و هوا، زمان، زبان، مقدسات، فناپذیری، مسکن و غیره ارائه می دهد. آنچه نتیجه می‌شود تصوری از چیزها به‌عنوان خلسه‌آمیز، رابطه‌ای، منحصربه‌فرد، و از همه مهم‌تر تحریک‌کننده‌تر، به‌عنوان پیوند ذاتی با کالایی‌سازی فن‌آوری‌شان است. کتاب چهارگانه یک اثر جدید بزرگ که فراتر از محدودیت های پژوهش هایدگر طنین انداز می شود، چیزی کمتر از یک تفکر پدیدارشناسانه جدید از رابطه و میانجی برای درک چیزهای اطراف ما پیشنهاد نمی کند.