جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

این مقاله به جایگاهِ تخیل در فلسفۀ ریچارد رورتی می‌پردازد. تصور می‌شود که تخیل نقشی کلیدی در فلسفۀ رورتی دارد و فهمِ جایگاهِ تخیل در اندیشۀ رورتی می‌تواند به درکِ ما از قابلیت‌ها و دغدغه‌های اصلی فلسفۀ او کمک کند. به نظر می‌رسد که رورتی درصدد است تخیل را جایگزینِ خرد و عقلِ استدلالی‌ نماید. ما نشان خواهیم داد که این جایگزینی برآمده از ضرورتِ منطقیِ فلسفۀ رورتی و نتیجۀ نگاهِ انتقادی وی به ایدۀ «صدق» و جایگزینیِ آن با ایدۀ «توجیه» است. ازاین‌منظر، تخیل می‌تواند، با پیش‌نهادن بدیل‌هایی برای وضعِ موجود، زمینه را برای پیشرفت، امید و همبستگیِ اجتماعی فراهم آورد. در این مقاله، در قالبِ جایگاهِ تخیل در اندیشۀ رورتی، تلاش می‌شود ایدۀ تخیل و جایگاهِ آن در نسبت با مفاهیمِ کلیدیِ فلسفۀ او ازجمله امید، همبستگیِ اجتماعی و دموکراسی بررسی شود. به نظر می‌رسد که رورتی تنها با تکیه بر عنصر تخیل، به‌عنوانِ جایگزینی برای عقلِ استدلالی، است که می‌تواند پروژۀ خود را تحت عنوان نئوپراگماتیسم به اجرا درآورد.

ریچارد رورتی در پی چرخش زبانی ، تفسیری زمینه‌گرایانه از نسبت صدق و توجیه به دست می‌دهد و هرگونه کارکرد محتواییِ مفاهیمی چون صدق و توجیه را ورای رویّه‌های توجیهیِ مقیّد به زمینه، منکر می‌شود. در مقابل، هیلاری پاتنم که تا حدودی با گرایش‌های نوپراگماتیستی رورتی همسو است، معتقد است در عین التزام به پراگماتیسم باید راهی برای تبیین ماهیت تعالی‌جویانۀ مفاهیمی چون صدق و توجیه فراهم کرد، وگرنه این مفاهیم بار هنجاری خود را از دست می‌دهند. پاتنم همچنین به تلاش‌های رورتی برای تفسیر طبیعت‌گرایانه و جامعه‌شناسانۀ امر هنجاری خرده می‌گیرد و نتیجۀ آن را چیزی جز بی‌معنا شدنِ مفاهیمی چون «اصلاح» و «پیشرفت» نمی‌داند. در این مقاله، می‌کوشم نشان دهم که چگونه بخشی از انتقادهای پاتنم، رورتی را از طبیعت‌گرایی پرشوری که در آثار اولیه‌اش دیده می‌شود منصرف می‌کند و او را متقاعد می‌سازد که به جای تأکید بر یک طبیعت‌گرایی تمام‌عیار، بر نوعی کثرت‌گرایی واژگانی تأکید کند.

ترجمه ماشینی : این مطالعه تلاشی برای ترویج اشتراک انتظارات بین فیلسوف ریچارد رورتی نئوپراگماتیسم، عمدتاً از آثار فلسفه و آینه طبیعت و اتفاق، کنایه، و همبستگی و رهایی الهیات، در کارشناس برجسته‌تر خود، خوان لوئیس است. Segundo، با تمرکز اولیه بر روی آثار The Liberation of theology و O Dogma que Liberta (دگمایی که آزاد می کند). در اینجا رویکرد خیره شدن به حقیقت و مکاشفه ایجاد شده است که به عنوان روش های آموزشی در نظر گرفته می شود. حقیقت، نه به عنوان یک مفهوم دینی، از آنچه که برای معنا بخشیدن به جهان، زندگی انسانی و وحی جستجو می شود، به عنوان تجربه ای که بر زبان و انتظارات دینی به معنای وجودی تأکید می شود، تجربیاتی مشابه هستند و نه تنها در نتیجه یک فرآیند یادگیری، اما به عنوان یک فرآیند به خودی خود، باز و در حال تجدید مداوم. حقیقت جایی نیست که کسی به آن برسد، بلکه مسیرهایی است که کسی طی می کند. یافتن نقاط تماس و مشارکت‌های احتمالی متقابل اندیشه فیلسوف ریچارد رورتی، و فلسفه آموزنده او، و فیلسوف خوان لوئیس سگوندو، و ایده او از وحی به‌عنوان یک فرآیند آموزشی، تلاش من برای رویکرد بین گزاره‌های او و ساختن پیشنهادی که از شر زبان و شرایط انسانی خلاص نمی شود. انسانی که با آزادی مشخص شده بود، در اقتضای ساخت و سازهای خود محدودیتی برای دستاوردهای خود دارد و فضایی برای رهایی خود از هرگونه روند غیرانسانی.

ترجمه ماشینی: این کتاب شامل چهارده مقاله اصلی است که به طور انتقادی فلسفه ریچارد رورتی را با تأکید بر اخلاق، معرفت شناسی و سیاست او درگیر می کند. رورتی با الهام از عمل گرایی جیمز و دیویی، ما را ترغیب کرد که نقش علم و حقیقت را با بینشی لیبرال-دمکراتیک از سیاست بازنگری کنیم. او با انجام این کار، فلسفه را به عنوان یک تلاش محض مکتبی نقد کرد و آن را با مبرم ترین نیازهای فرهنگی و انسانی ما دوباره در ارتباط قرار داد. مقالات این جلد از ابزارهای مفهومی و تکنیک های استدلالی فلسفه تحلیلی و پراگماتیسم استفاده می کند و ارتباط اندیشه رورتی را با فوری ترین پرسش های عصر ما نشان می دهد. آنها به تعدادی از موضوعات، از جمله بی عدالتی ساختاری، پیروی از قوانین، فلسفه فمینیست سیاه پوست، عمل گرایی حقوقی، پیشرفت اخلاقی، نسبی گرایی و شک گرایی اشاره می کنند. این کتاب برای طیف وسیعی از محققان در سراسر رشته‌ها که با کار ریچارد رورتی درگیر هستند، جالب خواهد بود.

ترجمه ماشینی : در پایان نامه راه هایی برای تشخیص، نوشتن و تجزیه و تحلیل قراردادها و مقاصد برای نیروهای گفتاری افعال گفتاری و معانی، حواس و ارجاع به گزاره ها و گفته ها با هدف پیشنهاد جایگزین هایی برای آنچه دوبله شده است در نظر گرفته شده است. معنا نسبی گرایی استدلال می‌شود که پارادایم اجرای صریح مصلحت نیست، زیرا نیازی به در نظر گرفتن مدل تطابق بین محتوا و نیرو در یک بیان نیست، و شک و تردیدی که دریدا در مورد امکان و هدف نوشتن چنین قراردادهایی آشکار می‌کند، به طور همبستگی به چالش کشیده می‌شود. . (بحث درباره استدلال های مربوطه برای نوشتن حواس و ارجاع به گزاره ها و گفته ها در معناشناسی شرطی صدق، بیشتر فصل اول را اشغال می کند، و موضوعاتی را که با بحث درباره کنش های گفتاری مندرج در مقدمه، و در فصل های II-IV به اشتراک گذاشته شده است، توسعه می دهد. دریدا در مطالعه‌اش درباره استفاده از عبارات نمایه‌ای یا برهانی که در رابطه با معناشناسی فرگه و پدیدارشناسی هوسرلی در بخش‌های 2 و 3 فصل اول در نظر گرفته شده است، استدلال‌های کیفی مشابهی را مطرح می‌کند. تز اصلی ارائه شده، هم یک بحث ماهوی و هم یک نکته متافلسفی مرتبط را بیان می کند: اولاً، مشکلات مقاصد غیرقابل تعیین و قراردادهای غیراشباع قابل حل است، و منشأ کار دریدا (و رورتی)، یعنی. شکست غرض در میانجیگری یا جهت دهی ارتباط، خودآگاهی و معنا، توسط نظریه ارائه شده به چالش کشیده می شود، نظریه ای که در نکته دوم، تمایز رورتی را بین «دانش عینی» فلسفه سیستماتیک سنتی (معنای) نشان می دهد. و گفتمان کمتر ممتاز (فلسفه «تربیت کننده» یا «تاریخ شناس»). دریدا انکار می‌کند که معانی داده شده به واژه «ارتباط» و تضمین کاربرد استعاری برای تعاریف در معناشناسی، نشانه‌شناسی و گفت‌وگوهای «واقعی» یا «ژستایی» را می‌توان با تعاریف یا قراردادهای پیشینی حل و فصل کرد. او استدلال می‌کند که اجماع لازم برای هدایت هر یک از این قراردادهای ارتباطی، هرگز نمی‌توان یافت، یا به‌طور غیرقابل جبرانی استعاری باقی می‌ماند، به‌عنوان بسط ناقص و نامشروع پارادایم قاعده یا قانونی که هرگز نمی‌توان به آن دست یافت. دریدا ادامه می‌دهد که این را می‌توان در شکل‌دهی مجدد کنش‌های گفتاری در ساخت‌های نمایه‌ای، نمایشی و کمی، در بیگانگی از قصد گویندگان ناشی از ظهور در بافت‌های نقل‌قولی، و در تحمل عدم صداقت، شرایطی که همه جا حاضر می‌شوند، مشاهده کرد. موقعیت‌های گفتاری «ایده‌آل» که با نوشتن قابل تحمل است. دریدا می پرسد که چگونه نوشتن و ارتباط ممکن است با این مشکلات مقابله کند، و یک نکته مرتبط، چگونه می توان مقاصد در نوشتار و ارتباطات را از گزارش های آنها در فرمول های متعارف (نمایش صریح عملی) خواند. تأثیر نسبی‌سازی به بافت‌های غیر تحت اللفظی، داستانی یا نقل‌قولی برای دریدا ناقص ساختن همه قراردادها و مقاصد انگیزشی برای سخنان و اشارات است، زیرا آنها به‌طور همیشگی به ساختارهایی متصل می‌شوند که نمی‌توانند آنها را توضیح دهند، و به آواز خواندن مقاصد به طور غیرقابل حلی پیچیده تر از آنهایی هستند که برای آنها نوشته شده است. استدلال‌های فصل‌های II تا IV روش‌هایی را که گریس، استراوسون، مک‌داول، سرل و لوئیس به این مشکلات پرداخته‌اند، بررسی می‌کنند و نتیجه‌گیری می‌شود که قراردادها و مقاصد عبارات و اشارات را می‌توان از طریق قراردادهای لوئیس، بدون پیش‌فرض نوشت. هر استانداردی که آنها باید با آن مطابقت داشته باشند، و بدون نسبی‌سازی اجتناب‌ناپذیر با زمینه‌های تحت اللفظی و غیر تحت اللفظی، داستانی یا نقل‌قولی. (باید گفت که توجه کافی به دلایل دریدا مبنی بر این که صریح نمایشی مصداق بیانیه ای با نیروی غیرکلامی است، نشده است).

ترجمه ماشینی : این تز استدلال می کند که برای نشان دادن امکان و حساسیت «باور مذهبی ضعیف» فیلسوف ایتالیایی جیانی واتیمو، باید آن را به عنوان نامطمئن شدن باور سنتی و متافیزیکی (قوی) درک کرد. بنابراین، تفاوت بین باور ضعیف و باور قوی را می‌توان نه به‌عنوان دو شیوه متمایز باور، بلکه به‌عنوان رویدادی از تضعیف در تاریخ باور که هنوز توسط کسانی که با پشتوانه یقین متافیزیکی معتقد هستند، درک نشده است. از آنجایی که واتیمو متافیزیک را با خشونت همسو می کند و از آنجایی که او باور سنتی را با متافیزیک همسو می کند، نشان دادن و دفاع از احتمال باور ضعیف واتیمو به معنای کاهش خشونت در جهان است. با این حال، امکان و اعتبار باور ضعیف توسط متفکرانی مانند ریچارد رورتی زیر سوال رفته است. در پرتو مروری بر استدلال‌ها و استدلال‌های متقابل بین رورتی و واتیمو، من استدلال می‌کنم که تا زمانی که این یک تمایز ضعیف باقی بماند، می‌توان باور ضعیف را از باور قوی تشخیص داد.

نقد تاریخ فلسفه و معرفت­شناختی قطعا جسارتی بزرگ می­خواهد چرا که آثار و تبعات این امر نتایج خطرناکی می­تواند در پی داشته باشد. زمانی که از هرگونه موجود متافیزیکی و فرا انسانی و بطور کل تبیین هرگونه مبحث معرفت­شناختی در تشریح راهبرد دانش خود چشم­پوشی کنیم آنگاه نتیجه کار می­تواند به سمت نیهیلیسم و پوچ­گرایی و بی­نظمی و آنارشیسم سوق پیدا کند که چه برای فرد و چه برای جامعه می­تواند خطرناک و سمی باشد. درحالیکه ما انتظار داریم در اندیشه رورتی با چنین اندیشه پوچ­گرایانه­ای روبرو شویم، برعکس فیلسوف مورد نظر ما مدعی است که اندیشه وی به آنچه که ذکر شد سوق داده نخواهد شد. بلکه درصدد لذت، شادکامی و خوشبختی برای انسان هست؛ زیرا اگرچه دیگر صحبت از حقیقت و خیر مطرح نیست ولی با گسترده­تر کردن هرچه بیشتر همبستگی بین "ما"های انسانی درصدد تغییر این جاده و سوق به سمت یک اتوپیای انسانی است. هدف ما از نگارش این مقاله بررسی و تحلیل جایگاه مبانی معرفت شناختی اخلاق در اندیشه رورتی است.

ترجمه ماشینی: ریچارد رورتی یکی از تاثیرگذارترین، بحث برانگیزترین و پرخواننده ترین فیلسوفان قرن بیستم است. تارتالیا در این کتاب راهنمای فلسفه و آینه طبیعت به تحلیل این متن چالش برانگیز می پردازد و به معرفی و ارزیابی: زندگی رورتی و پیشینه فلسفه او مضامین و استدلال های کلیدی فلسفه و آیینه طبیعت اهمیت تداوم کار رورتی برای فلسفه را می پردازد. رورتی و آینه طبیعت یک نقطه شروع ایده‌آل برای کسانی است که تازه با رورتی آشنا شده‌اند و برای دانشجویان فلسفه، مطالعات فرهنگی، نظریه ادبی و علوم اجتماعی مطالعه ضروری است.