جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

کتاب حاضر از سه حرکت تشکیل شده است. در حرکت اول، رابطه اسپینوزا - مارکس، با شرح قرابت های تعریف «مفهوم مشترک» در اسپینوزا و تعریف «ارزش» نزد مارکس، ترسیم می شود. دومین حرکت، قرائت خلاقانه مارکس از اسپینوزا و وفاداری اش را به او در دست نوشته 1841 برجسته می سازد. سومین حرکت، مضمون قدرت برسازنده فقر، را از مجرای مقایسه دقیق نوشته های اسپینوزا و مارکس، به علاوه متأخرترین تفاسیر شان، شرح و بسط می دهد. سرانجام، این کتاب تلاش دارد از «اخلاق» اسپینوزا به سوی اخلاقی درباره ما، درباره فهم و عمل ما، حرکت کند. جهانی که اسپینوزا به روی ما می گشاید، بافتار و بنیان این کتاب کوچک را تشکیل می دهد. مارگریتا پاسکوچی دکترای ادبیات تطبیقی را در دانشگاه نیویورک سیتی ایالات متحد خوانده است، رساله دکترای وی «سرمایه و امر خیالی، مطالعه ای در باب کالا در مقام ابژه شاعرانه» نام دارد. او همچنین دارای دکترای فلسفه از دانشگاه فرانکفورت آلمان نیز هست.

کتاب حاضر، ترجمه‌ی رساله دکترای "کارل مارکس" می‌باشد. او در سن 20 سالگی به جدیت در زمینه فلسفه یونان تحقیق و آموزش داد و در سن 23 سالگی رساله‌ای به نام "اختلاف بین فلسفه دموکریت و اپیکور" مطالعه و دفاع از آن کرد. مارکس در این رساله دیدگاه فیلسوفان اتمیست (گاها اخلاق‌گرایان) یونان، به ویژه آراهای دموکریت (370-460 قبل از میلاد) و اپیکور (270-340 قبل از میلاد) را بررسی کرده است. بخش نخست رساله به بررسی کلی اختلاف میان فلسفه طبیعت دموکریت و اپیکور می‌پردازد، و در بخش دوم به تفصیل بحث مطرح شده است. مارکس در ابتدا فرضیه می‌گذارد که دموکریت به دو حرکت اتم و اپیکور به سه حرکت اتم اعتقاد دارند (حرکت سوم اپیکور، حرکت انحراف از مسیر مستقیم است). سپس به بررسی دیدگاه برخی از مفکران قدیم و جدید در انتقاد از نظر اپیکور درباره حرکت اتم‌ها می‌پردازد و اشتباهات درک آنان از این حرکت را بیان می‌کند، سپس به توضیح این حرکت و نقش آن در فیزیک اپیکور می‌پردازد.

در سال 1961 ، اریش فروم برای اولین بار کار کارل مارکس در نسخه های خطی اقتصادی و فلسفی را به جهان انگلیسی زبان ارائه داد. از جمله نسخه های خطی و بسیاری از نوشته های فلسفی مارکس و همچنین پاسخ گسترده فروم ، بسیاری از این نوشته ها. فروم بر فلسفه اومانیستی مارکس تأکید می کند و هم جهل معاصر غرب از مارکس و هم فسادهای شوروی در کار او را به چالش می کشد. تحلیل فروم از کارهای مارکس و انتشار این نوشته های نادیده گرفته شده توسط خود مارکس ، اساسا گفتمان رایج در مورد مارکسیسم را تغییر داد ، انقلابی در اندیشه معاصر ایجاد کرد و نفوذی تکوینی برای توسعه چپ جدید فراهم آورد. اریش سلیگمن فروم (به آلمانی: [fʀɔm] ؛ 23 مارس 1900 - 18 مارس 1980) روانشناس اجتماعی ، روانکاو ، جامعه شناس ، فیلسوف اومانیست و سوسیالیست دموکرات آلمانی بود. وی با مکتب نظریه انتقادی فرانکفورت در ارتباط بود. در این کتاب ، اریش فروم به زیر سوال بردن داستانی که درباره کارل مارکس برای ما گفته اند ، می پردازد. فروم استدلال می کند که مارکس به طور گسترده ای توسط منتقدان و دولت-سوسیالیست های قرن 20 مورد سو تفاهم قرار گرفته است. فروم به جای اینکه فلسفه استبداد باشد را تشریح کند (تسلیم و پرستش دولت) ، نشان می دهد که اندیشه مارکس فلسفه اعتراض است که ریشه در سنت فلسفی اومانیستی دارد. فلسفه اعتراض ، مانند بسیاری از اگزیستانسیالیسم از کیرکگارد تا نیچه ، که خواستار رهایی "انسان" از بیگانگی و "بازگشت انسان به خود" است. نگرانی اصلی مارکس گسترش تواناییهای بشری برای همه بشریت بود ، نه گروههای خاص اجتماعی. در مسیحایی نبوی مارکس نه تنها کارگر به بردگی گرفته می شود ، بلکه سرمایه دار نیز هست. سرمایه دار ، گرفتار مبارزه حماسی بقا در درون سرمایه داری است ، همانطور که یانیس واروفاکیس می گوید ، "در موقعیتی قرار می گیرد که باید کارهای وحشتناکی انجام دهد تا از ورشکستگی پرولتری خود جلوگیری کند." بحران های اقتصادی سال های اخیر ، تخریب زندگی سیاسی و مشکلات اجتماعی-اکولوژیکی پررنگ ، این کتاب را به همان نسبت دهه 60 ، امروزه مطرح می کند. اگرچه کاوش مفاهیم نظیر ماتریالیسم تاریخی ، بیگانگی ، فتیشیسم کالا ، گونه بودن و پراکسیس از نظر فروم فاقد عمق فلسفی است ، اما قابلیت دسترسی و نوشتن لذت بخش آن خوانندگان را با یک سنت غنی از اومانیسم مارکسیستی آشنا می کند.

فلسفه هنر از دیدگاه مارکس به خاطر نوآوری در روش و شیوه تحقیق در رویکرد به موضوع زیبایی‌شناسی مارکس از اصالت و برجستگی‌ خاصی برخوردار است. صرف چکیده‌ای از نظرات مارکس درباره ادبیات و هنر بودن سهل است که اثر حاضر در بررسی جامعی آثار مارکس را در این حوزه به مثابه بخش جدایی‌ناپذیری از کلیت و جامعیت اندیشه و مباحث پیچیده و در عین حال روشن و شفاف او نشان می‌دهد. لیف‌شیتز با تاکید بر تغییر دیدگاه‌های مارکس درباره هنر و تکامل نظریه انقلابی او، دوره شعرسرایی رمانتیک عاشقانه تا آستانه نوشتن کتاب سرمایه، به تکمیل و تکامل نظریه زیبایی‌شناختی خود مشغول بوده است. در فرآیند این بررسی، کتاب به برخی از اظهار نظرهای مارکس درباره هنر اشاره می‌کند که برگرفته شده از نوشته‌ها و آثاری از اوست که تاکنون از اوست که تاکنون به درستی شناخته نشده‌اند.

کاراتانی متولد 1941، فیلسوف و منتقد ادبی و مارکس شناس شهیر ژاپنی است که با دریافت جایزۀ ادبی «گونزو» به شهرت رسید. کتاب حاضر ماهیت آکادمیک ندارد و در دو بخش تاملاتی دربارۀ کانت و تاملاتی دربارۀ مارکس و در هفت بخش کوچکتر: چرخش کانتی، معضلۀ حکم ترکیبی، دگرسنجی، جابه جایی و نقد، بحران سنتز (ترکیب)، شکل ارزش و ارزش اضافی، به سوی پاتک های دگرسنجانه نگاشته و تنظیم شده است.

این اثر با مفروض قرار دادن وجود صداهای متکثر در متون مارکس در پی آن بوده است تا نشان دهد چه ردّپاهایی از پساساختارگرایی و پسامدرنیسم را در متون مارکس می‌توان یافت و همچنین اندیشه‌ی مارکس در متون گریزپای آلتوسر و برخی از برجسته‌ترین پساساختارگرایان، یعنی لیوتار، دریدا، فوکو و دلوز به صورت سلبی یا ایجابی، واجد چه تصویر و جایگاهی است. مولف بر آن است تا آشکار سازد در بطن مواجهات پرخطر و پرتنش پساساختارگرایان با مارکس چه امکان‌های متکثر و خلاقانه‌ای می‌تواند وجود داشته باشد، مواجهاتی همزمان ویران‌گر و سازنده که امکانات درونی آثار مارکس را در کانون توجه خود قرار می‌دهد و تقلیل تمام عیار اندیشه‌ها به جبهه‌های مارکسیست یا ضدمارکسیست را به سخره می‌گیرد.

برنامه‌ی لوکاچ در «پیرامون هستی‌شناسی هستی اجتماعی»، به گفته‌ی او، نگاهی دیگر و دیگرگون به رابطه‌ی «ضرورت و آزادی»، یا به تأکید او، رابطه‌ی بین «غایت‌شناسی و علّیت» است؛ و به‌راستی نیز مسئله‌ی سرشت غایت‌شناختی «کار» نقشی بسیار تعیین‌کننده در این اثر عظیم ایفا می‌کند. در تلاش و کنکاش لوکاچ پیرامون مقوله‌ی «کار» است که می‌توان کلنجار توان‌فرسای او را در حل تناقض پای‌بند ماندن به نام و میراث و پیامدهای مقوله‌ی «هستی‌شناسی»، تهی ‌کردن آن تا آخرین لحظه و هجا از معنای سنتی‌اش و گنجانیدن هویتی تازه در آن را آشکارا دید؛ هویتی که بتوان بی‌هراس و پروا، «هستی‌شناسی» مارکسی‌اش نامید.